เพื่อนหรือแฟนฉันยังไม่รู้เลย...

                                             ในวันรุ่งขึ้น

แก้วรีบบิดมอเตอร์ไซต์เพื่อจะไปโรงเรียนทันทีถึงโรเรียนมระมาณ08.00โมงเองหะ..ห๊าแปดโมงแล้ว

แก้ว:ขอโทษน่ะไอโมะ

แก้วพูดแล้วรีบเร่งฝีเท้าของตัวเองเพื่อจะเข้าห้อง

โทโมะ:แก้วมาเธอมาช้าอีกแล้ว

แก้ว:เห๊ยขอโทษๆงอนป่ะเนี้ย

แก้วพูดแล้วหยิกแก้มโทโมะเพื่อให้เขาใจอ่อน

โทโมะ:เรื่องเมื่อวานน่ะที่เธอบอกฉัน...

แก้ว:บอกอะไร??

แก้วทำไม่รู้ไม่ชี้

โทโมะ:ก็บอกว่า....

พิมพ์:โทโมะวันนี้เราขอไปกินข้าวด้วยได้ไหม

โทโมะ:อ๋อได้ซิฉันกับแก้วก็กินด้วยกันทั้งวันพร้อมมาอีกคนคงไม่เป็นเนอะแก้ว

แก้ว:....อืม

แก้วตอบรับแบบไม่เต็มใจ หืมยัยพิมแกนะแกแสนดีเหลือเกินนะแสนดีเข้าป๊ายเอาให้โทโมะของฉันคลั่งแกไปเลย

ไหมละไอนางฟ้าแสนดีแก้วคิดอยู่ในใจ

พิมพ์:ขอบคุณจ๊ะแก้วเธอคงไม่ว่านะ

แก้ว:ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่

                                                    ในตอนกลางวัน

จาก2คนเพื่อนรักที่เคยเดินไปกินอะไรด้วยกันต้องมี3บังเอิญมีส่วนเกินมาน่ะคะ!!

พิมพ์:โทโมะ แก้วกินอะไรรึป่าวคะเด๊วเราไปซื้อมาให้

แก้ว:ก็ดีเหมือนกันนะฉันเอาก๋วยเตี๋ยวละกันส่วนโทโมะเขาชอบเสต็กเอาน้ำมาด้วยนะไปๆ

โทโมะมองแก้วด้วยสาตาดุๆเพราะเกรงใจพิมพ์แต่พิมพ์ไม่ได้ว่าอะไรยิ้มอ่อนๆให้แก้ว แหม่อีนางฟ้าแสนดีเธอ

ต้องเจอกับฉันนี่สักตั้งนึงคิดจะแย่งเพื่อนที่ฉันคิดไม่ซื่อไม่หลอไม่มีท๊างย๊ะฉันนางมารขั้น108แล้วนะย๊ะจะบอกให้

แก้วคิดอยู่ในใจด้วยความหมั่นไส้

10นาทีผ่านมา

พิมพ์:ได้แล้วคะนี่ของแก้วนี่ของโทโมะ^^

พิมพืส่งยิ้มหวานก่อนจะนั่งลงข้างโทโมะ ฮึ่มแกนี่มัยฉวยโอกาสนี่หว่ามานั่งข้างโทโมะอีนังงหน้าด้านอินังหน้าแบน

เอ๊ยมารยาเหลือหลายน่ะแกอ่ะ!!แก้วคิดในใจแก้วที่คิดแผนดีๆๆแก้วที่กำลังกินได้อยู่

แหวะ!!

เสื้อของผมเปลื้อนหมด

พิมพ์:อี....เอ่อไม่เป็นไรจ๊ะแก้ว^^

พิมพ์ที่ดูเหมือนไม่พอใจแต่ต้องเก็บไว้

แก้ว:ขอโทษนะพอเอิญฉันรีบกินน่ะแหะๆ

ไงยัยนางฟ้าแสนดีมาเจอกับนางมารอย่างฉันหน่อยเห้อ

---------------------------------------------------------------------------------------------