ฤดูฝนแสนหวาน...

                            ตอนที่1 ความรัก

ฤดูนี้เป็นฤดูฝนที่หนาวใจบางคนก็ท้อแท้บางคนก็ผิดหวังมีทั้งคนมีความสุขและไม่มีความสุขในโลกใบนี้แต่มีหญิง

สาวร่างบางคนนึงที่ไม่ได้เศร้าเสียเท่าไหร่

~ความรักถ้าฉันเข้าใจฉันคงได้รักกับเธอนานเท่านาน~

แก้ว:ฮัลโหลสวัสดีคะใครคะ?

โทโมะ:(ฉันเองน่าไม่ได้ต้องพูดเสียงเรียบร้อยหรอกน่า=__=)

แก้ว:เชอะโทรมาทำไมกันละย๊ะ-^-

โทโมะ:จะถามว่าเธออยู่ไหน?

แก้ว:เรื่องของฉันซินายไม่ต้องมายุ่งเลย!!

โทโมะ:แก้ว เลิกงอนฉันสักทีได้ไหมฉันยังไม่ได้ทำไรเธอนะ

แก้ว:เรื่องของฉันอ่ะทำไมละ

โทโมะ:เฮ้อ...

โทโมะถอนหายใจเสียงดังเพราะความเบื่อหน่ายกับนิสัยเอาแต่ใจของแฟนทีรักที่มีนามว่าแก้ว

แก้ว:นายไม่เคยเข้าใจฉันเลยนะโทโมะ>O<

โทโมะ:เธอน่ะซิไม่เคยเข้าใจฉันอวดเเก่งนักเอ้าเชิญยืนตากฝนรถเมย์ละกันนะ= =

แก้ว:เออ!!

แก้วพูดกับโทโมะด้วยความหงุดหงิด

2 ชั่วโมงผ่านไป

ฝนตกหนักแก้วยืนรอด้วยความหนาวสั่นโทโมะซึ่งขับรถไปบ้านแก้วพอรู้ว่าแก้วยังไม่ได้กลับบ้านโทโมะก็ไปหาแก้ว

ที่รอรถเมย์ทันที

โทโมะ:ยัยบ๊อง!!อย่าอวดดีเห็นไหมไม่สบายหมด

แก้ว:หือ0.0

แก้วหันมองโทโมะด้วยสายตาอ่อนๆก่อนจะยิ้มให้แล้วล้มไป

โทโมะ:เห๊ยแก้ว!!

----------------------------------------------------------------------------------------------

ณ ที่บ้านแก้ว

โทโมะ:ไงฟื้นแล้วหรอ^^

แก้ว:อื้อT^T

โทโมะ:บอกให้ฉันไปรับดีๆก็ดื้อนะเฮ้อช่วยไม่ได้เลย

แก้ว:โทโมะนายกลับไปเถอะ

โทโมะ:เห๊ยเธอพึ่งฟื้นเองนะอะไรจะมาไล่ฉันเลย

แก้ว:เออน่ากลับไปก่อน

โทโมะ:อืมๆ

โทโมะเดินไปด้วยความอารมณ์เสียเฟย์กับฟางเลยวิ่งมาหาแก้ว

เฟย์:ยัยแก้วแกไล่โทโมะไปทำม๊าย

ฟาง:นั้นซิระวังจะเสียเขาไปนะ

แก้ว:ฉันรู้น่าฉันรักเขามากเหมือนกันนะแต่ฉันทำตัวไม่ถูกอ่ะ

ฟาง:เฮ้อฉันละเบื่อหนาย

                                                 วันรุ่งขึ้น

~ฉั้นอายๆจังเลยที่จะบอกว่ารักเธอ~

แก้ว:ฮัลโหล

โทโมะ:(แก้ววันนี้เธออยู่คนเดียวก่อนนะ)

แก้ว:อื้อได้ซิ

โทโมะ:(อืมๆ)

แก้วกำลังสงสัยอยู่ปกติโทโมะเขาจะมาหาประจำแต่เดี๋ยวนี้เริ่มจะห่างเหินกันเสียจริงๆ

ฟาง:เห๊ย ยัยแก้วออกไปเที่ยวกันเห้อ>O<

แก้ว:ไปดิๆ

                                      ในเมือง

แก้ว:เฮ้อ แกเลือกซะอย่างเหอะฟาง= =

แก้วเบื่อหน่ายกับฟางที่ยังเลือกตุ๊กตาไม่ได้เสียที

ฟาง:อ๊ะแกดูโทโมะกับยัยพิมดิ!!

แก้ว:....

แก้วมองคู่นั้นที่มีด้วยความน่ารักสดใสหัวเราะคิกคะไปแต่แก้วกับไม่ได้ว่าอะไร

ฟาง:เข้าไปบุกเหอะ!!

แก้ว:อย่าเลยเพราะฉันมันเอาแต่ใจเพราะฉันมันโง่เองแต่ไม่เคยทำตามที่เขาพูดบ้างเลย

ฟาง:ยัยแก้ว...

ฟางเห็นแก้วร้องไห้2เพื่อนรักก็ต่างปลอบใจให้กันแก้วรู้ดีว่าแก้วนั้นผิดเอง