My Love รักของฉันครั้งนี้นาย(เธอ)เป็นคนกำหนด

@ ห้องเรียน ** KamiKaze University


Poppy Part's 

วันนี้ก็เป็นอีกวันนึงที่ผมไม่เห็นพวกสาวๆมาเรียน นั้นก็หมายความว่าวันนี้พวกเธอก็หยุดเรียนอีกแล้ว ทำไมผมถึงรู้สึกแปลกๆน่ะ เหมือนมันมีลางสังหรแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ เหมือนว่าพวกเธอจะได้รับอันตรายยังไงยังงั้นเลย
Poppy : ไอเขื่อน แกว่าพวกสาวๆจะเป็นไรไหมว่ะ
ผมหันหลังไปถามเขื่อนที่นั่งอยู่ข้างหลังผม
Koen : แกนี้คิดเหมือนฉันเลย ฉันรู้สังหรใจแปลกๆยังไงก็ไม่รู้
Tomo : แกก็ด้วยหรอว่ะ ฉันก็รู้สึกน่ะ รู้สึกแบบว่าแปลกๆอ่ะ
โทโมะพูดขึ้นจากข้างๆผม
Poppy : นั้นดิ มันแปลกๆไงก็ไม่รู้
Tomo : นั้นดิ
ตอนนี้ผมรู้สึกกังวลเกี่ยวกับพวกเธอแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ ถึงยังไงผมก็ขอให้เธออย่าเป็นอะไรไปเลย เพราะตอนนี้ผมสามารถยอมรับต่อทุกคนได้เต็มๆปากเลยว่า ผมตกหลุมรักเธอเข้าให้แล้ว....


@ Faye Home

Kaew Part's


พรุ่งนี้แล้วซิน่ะที่ฉันจะต้องไปเผชิญหน้ากับความจริงอันแสนเจ็บปวด ถึงฉันอยากจะหนีมันไปให้ไกลซักแค่ไหนฉันก็ไม่มีทางที่จะหลอกตัวเองที่รู้ความจริงอยู่ก่อนแล้วได้ และฉันก็ไม่สามารถหนีและหลอกตัวเองแบบนี้ได้ตลอดไปได้...
Fang : แก้ว คิดอะไรอยู่หรอ
ฟางมายืนข้างๆฉันที่ระเบียงในห้องของยัยเฟย์
Kaew : ฟางก็รู้ว่าแก้วกำลังคิดอะไรอยู่ และฟางก็รู้ว่าเฟย์คิดอะไรอยู่
ฉันหันไปตอบฟางและหันออกไปมองเฟย์ที่นั่งเหม่อมาตั้ง 2 ชม. ได้แล้วมั้งเนี่ย
Kaew : และแก้วก็รู้ว่าฟางคิดอะไรอยู่ พวกเราคิดเหมือนกันทุกคน แต่แค่ไม่มีใครพูดมันออกมาให้คนอื่นได้ยินก็เท่านั้นเอง
Fang : มันก็จริงน่ะ ที่เราไม่มีวันที่จะทำแบบนั้น แบบที่เราคิดได้เลยไม่ว่าเราจะพยายามทำมันซักแค่ไหนก็ตามแต่


Morning @ KamiKaze University


Fang Part's

วันนี้เป็นวันที่ฉันต้องกลับมาเผชิญหน้ากับความจริงถึงใจจะบอกว่าไม่พร้อมยังไงฉันก็ต้องจำใจมาเพื่อแสดงให้ตัวเองเห็นว่าฉันไม่ได้อ่อนแอมากขนาดนั้น
แต่เมื่อพวกฉันก้าวเท้าเข้ามาในมหาลัยก็มีแต่คนหันมามองและหันไปซุบซิบกับเพื่อนที่เดินมาด้วย
แต่พอฉันเดินมาถึงตรงซอกตึกของคณะฉันก็มีมือที่ไหนมาฉุดฉันเข้าไป แก้วและเฟย์ก็ถูกลากไปกันคนล่ะทาง
แต่พอฉันหน้าคนที่ฉุดฉันมาก็เล่นซะฉันตกใจไปเลยทีเดียว เพราะคนๆนั้นคือ ป็อปปี้ คนที่ฉันไม่คิดที่จะเจอเลยในวันนี้
Poppy : ทำไมฟางถึงไม่มาเรียนตั้ง 2 วัน
Fang : ก็แค่อยากหยุดเพื่อทำใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น
Poppy : แต่พวกนั้นไม่ใช่แฟนของพวกพี่น่ะ เราเลิกกันไปนานแล้ว
Fang : ...
Poppy : ฟางเชื่อพี่น่ะ พี่..คือพี่...ชอบฟางอ่ะ
Fang : ...
Poppy : แล้วฟางคิดยังไงกับพี่ บอกพี่หน่อยได้ไหม บอกให้พี่ได้รู้
Fang : ฟางก็ชอบพี่ แต่...
Poppy : แต่อะไรฟาง
Fang : อย่าให้ความหวัง ทั้งๆที่เธอก็ยังคงมีเค้า เกิดฉันเหงาและไม่ทันคิด ไปเผลอนึกว่ามีสิทธิทำผิดโดยไม่ตั้งใจ รับได้ใช่ไหม ถ้ามีใครเจ็บเพราะเธอ
ฉันร้องเพลงออกมาเบาๆพอให้ได้ยินกันแค่ 2 คน แต่เมื่อพอฉันเริ่มร้องน้ำตาที่ฉันพยายามสกดกลั้นมันก็ค่อยๆไหลลงมาเกิดการควบคุม และฉันก็วิ่งออกมาจากตรงนั้นโดนที่พี่เค้าไปได้วิ่งตามมา ฉันแค่อยากหาที่เงียบๆ เพื่อทำใจสักพักนึงก่อนที่จะขึ้นไปเรียน แต่ตอนนี้ฉันไม่รู้เลยว่าพวกแก้วกับเฟย์เป็นยังไงบ้าง