My Love รักของฉันครั้งนี้นาย(เธอ)เป็นคนกำหนด

Tomo Part's

ตอนนี้ผมอุ้มแก้วขึ้นมาบนรถแล้วแต่ว่ายังไงเลือดที่ท้องของแก้วก็ยังไหลไม่ยอมหยุดอยู่ดี และสภาพของแก้วตอนนี้บอกได้คำเดียวว่า โทรม คือ เหงื่อไหลเต็มตัวไปหมด ปากซีดเอามากๆ และมือที่เธอเอากุมท้องก็มีเลือดออกมาเต็มมือของเธอไปหมด และเลือดก็ไม่มีท่าทางที่จะหยุดด้วยซ้ำไป ตอนนี้ผมร้อนรนมากจนแทบที่จะนั่งไม่ติดกับที่ด้วยซ้ำไป ตอนนี้ผมเร่งความเร็วไปที่ 120 กม./ชม. แล้วน่ะทำไมยังหาโรงพยาบาลไม่ได้สักทีเนี่ย โอ๊ะ!!! เจอแล้วผมเจอโรงพยาบาลอยู่ที่นึงซึ่งเป็นโรงพยาบาลที่ใหญ่พอสมควร พอผมเลียวรถเข้าไป รถของไอป็อปกับไอเขื่อนก็ตามมาแบบติดๆ ผมพึ่งเห็นน่ะเนี่ยว่าเฟย์กับฟางก็มีสภาพไม่ต่างไปจากแก้วเลย


@ICU Room in Kamiza Hospital

ตอนนี้พวกเธออยู่ในห้องไอซียูมาเกือบชั่วโมงแล้วน่ะ ทำไมหมอยังไม่ออกมาอีกเนี่ย แล้วก็ไม่ต้องพูดถึงพวกผม เพราะตอนนี้พวกผมไม่มีใครนั่งติดที่สักคน มีแต่เดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องไอซียูนี่ละ ผมได้แต่มองชุดสีขาวของตัวเองที่มีเลือดของแก้วติดอยู่เต็มไปหมด มันทำให้ผมรู้สึกผิดต่อเธอเป็นอย่างมาก ถ้าผมอยู่กับเธอให้นานกว่านี้ก็คงไม่.... โว๊ย!!! ยิ่งคิดยิ่งแค้น โว้ย!!!


ตรี๊ดๆ ตรี๊ดๆ


เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ทำให้ไอป็อปกับไอเขื่อนมองกันเป็นตาเดียว 



Calling : Guard Floor 15



พอผมดูชื่อที่ขึ้นบนหน้าจอผมก็รู้ทันทีว่าโทร.มาเพื่อนอะไร
Tomo : เป็นไง จับได้ไหม
____ : ได้ครับ ตอนนี้ผมรอให้คุณโทโมะมาจัดการอยู่ครับ
Tomo : อืม ดูให้ดีๆน่ะ เดี๋ยวอีกไม่นานฉันจะไปจัดการกับมันเอง
____ : ได้ครับ
ติ๊ดๆๆๆๆๆ

ผมกดวางสายไป แล้วคิดวางแผนว่าจะไปจัดการกับพวกมันยังไงดี แต่ไม่ทันทีผมจะคิดเสร็จหมอในชุดสีเขียวของห้องผ่าตัดออกมาตรงที่ประตู เห็นเท่านั้นพวกผมก็วิ่งกรูกันเข้าไปหาหมอ
Poppy : หมอครับ หมอ แฟนพวกผมเป็นยังไงบ้างครับหมอ
Koen : ใช่ครับอาการพวกเธอเป็นยังไงบ้างครับ
Doctor : ใจเย็นๆก่อนน่ะครับ ตอนนี้ผู้ป่วยเสียเลือดมากจนทำให้ให้ผู้ป่วยเกิดอาการช็อค หมอเลยอยากจะถามว่าพวกคุณมีเลือดกรุ๊ปโอกันไหมครับ
Tomo : พวกผมทุกคนเลยครับ
Doctor : งั้นคุณพยาบาลพาพวกเขาไปปั๊มเลือดทีสิ
Nurse : ได้ค่ะ เชิญมาทางนี้เลยค่ะ
แล้วคุณพยาบาลก็พาพวกผมไปปั๊มเลือด พอหมอเอาเลือดไปได้พอดีแล้ว หมอก็เอาเลือดนั้นไปให้พวกเธอ ผมยังไม่ทันที่จะไดเห็นหน้าพวกเธอคุณพยาบาลก็พาผมออกมาให้นั่งรอข้างก่อน และไม่นานนนักหมอก็ออกมา
Tomo ; เป็นยังไงบ้างครับ พวกเธอปลอดภัยไหม
Doctor : ตอนนี้คงพ้นขีดอันตรายแล้วล่ะครับ แต่คงต้องรอดูอาการอีกสักสองสามอาทิตย์น่ะครับ งั้นหมอขอตัวก่อนน่ะครับ
Poppy : ขอบคุณครับ
แล้วหมอก็เดินออกไปจากหน้าห้องไอซียู ไม่นานนักเตียงของพวกเธอก็ออกมา พวกเรารีบวิ่งไปที่เตียงอย่างเป็นห่วง
Tomo : พี่ครับ ห้องวีไอพีว่างไหมครับ
____ : ว่างครับ ให้ย้ายไปเลยใช่ไหมครับ
Tomo : ครับ ย้ายไปทั้งหมดนี้ละครับ


Koen Part's

พวกผมมานั่งกุมมือพวกเธออยู่ในห้องวีไอพี ตอนนี้พวกเธออยู่ในชุดของโรงพยาบาล ที่แขนข้างซ้ายมีทั้งสายน้ำเกลือและสายที่ต่อจากถุงเลือดที่พวกเราไปไปปั๊มให้วกเธอ และถึงจะพ้นขีดอันตรายแล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องต่อเครื่องช่วยหายใจด้วย
Koen : เฟย์ เฟย์ครับตื่นเถอะน่ะครับเฟย์สุดที่รักของผม ถ้าเฟย์ตื่อนขึ้นมาน่ะเดี๋ยวเขื่อนให้เฟย์ทั้งกอดทั้งหอมเลยน่ะ เฟย์ ตื่นเถอะน่ะเฟย์
Poppy : ฟาง ฟางตื่นมาให้ป็อปชื่นใจหน่อยสิป็อปเป็นห่วงฟางมากๆเลยฟางรู้ไหม ถ้าฟางไม่อยากเห็นป็อปเป็นแบบนี้ฟางก็ตื่นก่อนซิ ตื่นก่อนน่ะฟาง
Tomo : แก้ว แก้วที่รักของโมะ แก้วตื่นหน่อยได้ไหม แค่ลืมตามาก็ยังดีน่ะ ลืมตาออกมาดูหน้าของคนที่รักแก้วที่สุดคนนี้หน่อยได้ไหมล่ะแก้ว น่ะแก้ว


Writer Part's

พอพูดจบพวกเขาก็เอามือข้างขวาของพวกเธอมาแนบที่แก้วขวาของพวกเขา เพื่อที่จะส่งผ่านต่อความรู้สึกที่พวกเขามีไปให้พวกเธอรู้สึกและรับรู้ถึงมันได้
ทางพวกเธอ พวกเธอได้ยินทุกอย่างที่พวกเขาพูดแต่เธอไม่สามารถบังคับตัวเองให้ลืมตาขึ้นไปได้ ในเมื่อใจของพวกเธออยากจะลืมตาขึ้นมาแล้วเข้าไปกอดพวกเขาใจจะขาด แต่พวกเธอก็ไม่สามารถบังคับให้ร่างกายทำในแบบที่ใจพวกเธอต้องการได้เลย ทำได้เพียงแค่ร้องไห้ออกมา แล้วสิ่งที่พวกเขาเห็นร่างของพวกเธอที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงที่หางตาของพวกเธอมีน้ำใสๆไหลออกมาโดยไม่ขาดสาย พอเขาจึงเอามือข้าหนึ่งออกจากการเกาะกุมมือของพวกเธอมาเช็ดน้ำตา แต่น้ำตาก็ยิ่งไหล ทำให้พวกเขาใจเสียอยู่ไม่ใช่น้อย แต่สิ่งที่พวกเขาทำได้ตอนนี้คือกุมมือพวกเธอมาแนบแก้วและจุมพิตที่มือเพื่อส่งผ่านความรู้สึกของพวกเขาเพียงเท่านั้นเอง....