My Love รักของฉันครั้งนี้นาย(เธอ)เป็นคนกำหนด
21) ยื้อ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความNew Morning @ Kamiza Hospital
Tomo Part's
นี่ผมเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไรเนี่ยพอตื่นขึ้นมาก็เช้าแล้ว ท้องฟ้าได้เปลี่ยนสีไปแล้ว แต่สิ่งที่ไม่ได้เปลี่ยนไปเลยคือ การที่แก้วยังนอนนิ่งอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล
ผมหยิบมือขวาของเธอที่ว่างอยู่ข้างตัวมากุมเอาไว แล้วเอาฝ่ามือของแก้วมาแนบที่แก้มของผม ถึงแม้ว่าผมจะรู้ว่าเธอจะไม่มีทางตอบสนองผมก็ตาม แต่สิ่งที่เธอตอบสนองผมคือการที่ผมเห็นน้ำตาของเธอไหลออกมาอีกแล้ว เหมือนเมื่อคืนอีกแล้ว ผมก็เอามือไปเช็ดน้ำตาให้เธอ แต่อีกมือก็ยังเอามือของเธอมาแนบที่แก้มอย่างอ่อนโยนที่สุดเท่าที่ผมคนนี้จะทำได้ เมื่อก่อนผมไม่ค่อยแน่ใจกับตัวเองเท่าไรว่าตกลงแล้วผมคิดยังไงกับแก้วกันแน่แต่ตอนนี้ผมแน่ใจแล้วว่าตอนนี้ผมรู้สึกยังไงกับเธอ ในตอนนี้ผมสามารถพูดได้เต็มปากเลยว่า ผมได้หลงรักเธอคนนี้ไปเรียบร้อยแล้ว
Writer Part's
ตี๊ด~~~~~~~~~~~
เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้พวกเขาตกใจกันเป็นอย่างมาก และสิ่งที่พวกเขาเห็นคือเครื่องแสดงชีพจรของพวกเธอทุกคนเป็นกราฟเส้นตรง ซึ่งแสดงว่าชีพจรพวกเธอไม่มีอีกแล้ว พวกเขาตกใจมาก โทโมะจึงกดปุ่มเรียกหมอ ระหว่างที่รอหมอพวกเขา ก็กุมมือพวกเธอแน่นถึงแม้ว่าพวกเขาจะยืนอยู่ก็ตาม เพียงไม่นานหมอก็เดินทางเข้ามาในห้อง พอหมอเห็นทุกอย่างก็บอกนางพยาบาลที่มาด้วยกันว่า
Doctor : ไปเตรียมห้องฉุกเฉินเดี๋ยวนี้ แล้วก็ให้คนมาเอาเตียงในห้องนี้ไปด่วนมากๆ!
Nures : ค่ะ ได้เลยค่ะ
แล้วนางพยาบาลก็รีบวิ่งออกไปอย่างรีบร้อนไม่นานนักก็มีคนมาเข็นเตียงของพวกเธอออกไปอย่างรวดเร็วทำให้พวกเขาวิ่งตามไปอย่างร้อนใจ พอถึงห้อง ICU นางพยาบาลก็กั้นไม่ให้พวกเขาเข้าไปด้านใน พวกเขาทำได้เพียงแค่ มองลอดช่องที่ประตูห้อง ICU เท่านั้น แต่ภาพที่เห็นทำให้พวกเขาแทบจะร้องออกมาเป็นสายเลือด เพราะภาพที่เห็นคือการที่หมอกำลังพยายามยื้อชีวิตขิงพวกเธอเอาไว้ให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้
โทโมะทนเห็นภาพนั้นต่อไปไม่ไหว เลยบอกให้ป็อปปี้และเขื่อนเอาโทรศัพย์ของพวกเธอมาโทรไปบอกเรื่องทั้งหมดกับแม่ของพวกเธอ แน่นอนว่าพอแม่พวกเธอรู้ก็แทบจะเป็นลมกันเลยทีเดียว แต่แม่ของพวกเธอก็ตั้งสติได้และกำลังเดินทางมาที่โรงพยาบาลนี้ ส่วนพวกเขาก็กลับไปจัดการกับพวกที่ทำแบบนี้กับพวกเธอ
@ Condo of Tomo
โทโมะเข้าไปที่ห้องยามและเห็นพวกโจรสามคนที่มาทำร้ายพวกเธอ พวกเข้ารีบกรูเข้าไปหาและถามด้วยเสียงที่ดังกึกก้อง
Poppy : ใครเป็นจ้างพวกแกมาให้ทำแบบนี้!!!!
_____ : จ้างให้ฉันก็ไม่บอกพวกแกหรอก
โจรคนแรกพูด
Koen : ใคร เป็นคน จ้าง พวกแก มา หะ!!
เขื่อนเน้นย้ำทีล่ะคำด้วยความโกรธแค้น
_____ : ก็บอกแล้วไงว่ายังไงพวกฉันก็ไม่มีวันบอก
โจรคนที่สองบอก
Tomo : ตกลงว่าพวกแกจะบอกหรือไม่บอก
_____ : ไม่บอก!!!
โจรคนที่สามตะโกนใส่หน้าโทโมะ
โทโมะหันไปพยักหน้าให้ทางเขื่อนและป็อปปี้ แล้วทั้งหมดก็เข้าไปชกต่อยพวกโจรทั้งสามคน(พวกโจรถูกมัดติดกับเก้าอี้อยู่อ่ะน่ะ)จนพอใจจึงถ่อยออกมา
Tomo : ลุงครับฝากพวกมันด้วยน่ะครับ ทรมานพวกมันจนถึงขั้นสูงสุด และเค้นให้พวกมันบอกว่าใครเป็นคนส่งพวกมันให้ทำแบบนี้
____ : ได้เลยครับ คุณโทโมะ
พอออกมาจากห้องยาม โทรศัพท์ของโทโมะก็ดังขึ้น
~ไม่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ ไม่มีแรงสั่งตัวเองเคลื่อนไหว~
พอเอาโทรศัพท์ออกมาดูว่าใครโทรมาก็พบว่าเป็นเบอร์แปลกๆ แต่โทโมะก็รับเพราะความอยากรู้ว่ใครโทรมา
Tomo : สวัสดีครับ ใครครับ
____ : สวัสดีค่ะ เราโทรมาจากโรงพยาบาลที่คุณจริญญาพักอยู่น่ะค่ะ
Tomo : ครับ แล้วเธอเป็นยังไงบ้างครับ เธอรอดไหม
____ : ค่ะ หมอสามารถยื้อชีวิตเธอได้ค่ะ ที่ทางเราโทรมาก็อยากจะให้ทราบว่างตอนนี้คุณจริญญา คุณธนันต์ธรญ์ และคุณพรปวีณ์ ได้ฝื้นแล้วน่ะค่ะ เราจึงโทรมาให้พวกคุณทราบ
Tomo : ครับ ขอบคุณครับ
แล้วโทโมะก็กดว่างสายจากโรงพยาบาล
Poppy : ใครว่ะไอโมะ
Tomo : อ้อ ที่โรงพยาบาลนะ
Koen : เฮ้ย!! แล้วเขาว่าไงบ้าง
Tomo : เขาบอกว่าพวกสาวๆฝื้นแล้ว
Poppy : เฮ้ย!!! งั้นพวกเราไปกันเถอะ
แล้วพวกเขาก็เดินทางไปโรงพยาบาลอย่างยิ้มแย้มแจ่มใสเป็นอย่างมาก
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ