My Love รักของฉันครั้งนี้นาย(เธอ)เป็นคนกำหนด

@โรงอาหาร KamiKaze UniversityFaye Part'sเมื่อตอนที่ผ่านๆมาพบกับแก้ว กะ ฟางไปแล้ว ส่วนตอนนี้มาพบกับเฟย์กันบ้างน่ะตอนนี้พวกเรากำลังนั่งทานอาหารกันอยู่ที่โรงอาหารจร๊าอาหารอร่อยมากๆเลยขอบอก____ : พวกเราขอนั่งด้วยได้ไหมครับเสียงปริศนาดังขึ้นพร้องกับความงงงวยของพวกเรา แต่จะยังไงก็ขอเสี่ยงหันไปดูหน่อยล่ะกันKaew : อ้าว พี่ๆที่เจอกันเมื่อเช้านิ Poppy : ใช่ครับ พวกพี่ขอนั่งด้วนได้ไหมครับFang : ได้เลยค่ะ ไม่มีปัญหา เชิญนั่งเลยค่ะพอพวกพี่ๆเค้านั่งปีจำที่เสร็จที่นั้งก็ออกมาประมาณนี้ Koen : แล้ววันนี้เรียนเป็นไงกันบ้างFaye : ถ้าสำหรับวันแรกก็ดีน่ะค่ะ ดีมากๆด้วยKoen : โห ไม่เหมือนพี่เลย ยากเจียนตายTomo : ยากบ้านพ่อแกน่ะซิวันนี้เรียนทบทวนง่ายจะตายชักKoen : โห สำหรับแกก็ง่ายนิว่ะ เรียนได้ที่หนึ่งมาตลอดเลยนิTomo : แล้วไงอ่ะ ก็คนมันเก่งอ่ะKoen : โด่ หลงตัวเองTomo : ทำไมว่ะ อยากมีเรื่องหรอPoppy : เฮ้ย หยุดทะเลาะกันได้แล้ว ทะเลาะกันแม้แต่ต่อหน้าผู้หญิง Fang : อื่ม ไม่เป็นไรหรอค่ะ ไม่ต้องไปว่าพี่เขาหรอกค่ะPoppy : แต่ยังไงพี่ก็ต้องขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยน่ะครับFaye : ไม่เป็นไรหรอกค่ะแล้วเราก็ก็คุยกันไปเรื่อยๆ คุยกันทุกๆเรื่อง ซ่า~~~จนอยู่ๆก็มีน้ำแดงจากใครสักคนค่อยๆถูกราดลงบนหัวยัยฟาง พวกเราทุกคนอึ่งกันมากจนทำอะไรไม่ถูกได้แต่นั่งมองยัยฟางนิ่งๆ แต่ต่อจากนั้นไม่นานนักซ่า~~~และคราวนี้ก็เป็นตายัยแก้วที่ถูกก๋วยเตี๋ยวในชามค่อยๆถูกราดลงบนหัวเธออีกเช่นกัน ตอนนี้ทุกคนบนโต๊ะอึ้งหนักกว่าเดิมมาก ภาพที่ฉันเห็นมันเป็นภาพแบบสโลโมชั่นเอามากๆเลย และคนต่อไปก็เป็นใครไม่ได้นอกจากชั้นคนนี้...โครม~~~สำหรับฉันมันไม่ค่อยๆแล้วล่ะเพราะคราวนี้มันเป็นข้าวราดแกงที่ถูกแทลงมาทีเดียวจนหมดจาน คราวนี้ทุกคนในโรงอาหารมองมาที่พวกเราละเริ่มที่จะกระซิบกระซาบกัน ณ ตอนนี้ฉันรู้สึกอับอายมากๆ และฉันก็เชื่อว่ายัยแก้ว กะยัยฟางก็เช่นกันแต่ก่อนที่จะขอหายตัวไปจากตรงนี้ฉันขอมองหน้าคนทำหน่อยเถอะ!!!แต่คนที่พวกฉันได้เห็นเป็นแค่พวกผู้หญิงที่หน้าตาหน้ารักเหมือนตุ๊กตาที่ดูเหมือนไม่มีพิษภัยใดๆ แต่ฉันแน่ใจว่าพวกเธอนี้ละที่เป็นคนทำ พวกผู้หญิง 3 คนนี้ถึงแม้ว่าพวกชั้นจะไม่รู้จัก แต่พี่ๆเค้ารู้จักแน่ๆ เพราะ...Poppy : จินนี่!!! Tomo : พิม!!!Koen : หวาย !!!พวกพี่ๆเค้าตะโกนเสียงดังก่อนที่จะเดินมาดึงพวกเธอให้เดินตามพวกพี่ๆเค้าไปกันคนละทางเหลือแต่พวกเราที่นั่งอยู่Kaew : พวกเราไปล้างหน้าล้างหัวกันก่อนเถอะFaye : ใช่ ตอนนี้ชั้นทนความอับอายไม่ไหวแล้วFang : เรารีบไปกันเอะ ไปTomo Part'sผมลากตัวพิมมาคุยกันหลังโรงอาหารซึ้งเป็นสนามหญ้า เอาไว้นั่งเล่นสบายๆ ที่ตอนนี้ไม่มีคนเลยTomo : นี่พวกคุณทำแบบนี้ทำไม!!!Pim : ก็โมะมาทำแบบนี้กับพิมได้ยังไงTomo : ผมทำอะไรPim : ก็โมะไปนั่งคุยกับยัยพวกนั้นแบบกระหนุงกระหนิงอ่ะ Tomo : เราเลิกกันแล้วน่ะพิม ผมกับพิมไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกPim : แต่พิมยังรักโมะอยู่น่ะพอพิมพูดเสร็จก็เดินเข้ามากอดผม แต่ผมก็พยายามแกะมือของเธอออกและก็พูดกับเธอTomo : พิมคุณต้องยอมรับน่ะว่าเราเลิกกันแล้ว และคุณก็เป็นคนเลือกที่จะเลิกกับผมเองน่ะพิมPim : ไม่น่ะโมะ... ไม่... ไม่... ไม่...ผมเดินออกมากจากตรงที่เราคุยกัน เพื่อที่ไปเดินตามหาพวกสาวๆ ที่พวกเราเดินจากมาPoppy Part'sผมลากจินนี่มาคุยตรงที่ข้างๆ คณะของผม ซึ่งมันก็ไม่ไกลจากโรงอาหารมากนักPoppy : จินนี่ คุณทำกับพวกเธอแบนี้ได้ยังไงกันJinny : ก็จินนี่รักคุณนิ แล้วยิ่งคุณไปนั่งคุยแบบกระหนุงกระหนิงแบบนั้นอีกอ่ะPoppy : จินแต่คุณกับผมเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้วน่ะJinny : แต่จินก็ยังรักคุณน่ะป็อปPoppy : แต่คุณเป็นคนบอกเลิกผมเพื่อที่จะกลับไปหาพายุนิ แล้วคุณก็ขอให้เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไม่ใช่หรอJinny : แต่พายุเค้าไม่ได้รักจินจริงน่ะ เค้าต้องการแค่ผลประโยชน์จากจินเท่านั้นPoppy : จิน แต่ผมไม่ใช่ของเล่นของคุณน่ะ ที่คุณจะทำอะไรกับผมก็ได้น่ะ จะต้องการก็มาหา พอเบื่อก็ทิ้งผมไปหาคนอื่น คุณไม่มีสิทธิทำแบบนั้นJinny : ป็อปแต่ตอนนี้จินจะไม่ทำแบนั้นอีกแล้ว ป็อปเรากลับมารักกันน่ะจินนี่พร้องพร้อมกับเอามือผมไปกุมไว้Poppy : เสียใจด้วยจิน คุณก็รู้ว่าผมเป็นคนยังไง ตัดสินใจแล้วจะไม่มีวันเสียดายหรือเสียใจกับสิ่งที่ตัดสินใจทำลงไปผมพูดพร้อมกับเอามือของเธอออก และเดินต่อไปที่โรงอาหารเพื่อว่าสาวจะยังนั่งรอพวกเราอยู่ถึงแม้ว่ามันจะความหวังอันเล็กน้อยก็ตามทีKoen Part'sตอนนี้ผมลากหวายมาที่ข้างๆสระน้ำของมหาลัย เพื่อที่จะคุยกับเธอในเรื่องที่เธอพึ่งทำลงไปเมื่อกี้Koen : คุณทำอะไรลงไปคุณรู้ตัวบ้างไหม หวายWaii : ที่หวายทำลงไปเพราะรักคุณน่ะKoen : คุณก็รู้ว่าเรื่องของเรามันกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วWaii : ไม่ มันยังเป็นเหมือนเดิมได้อยู่Koen : ถ้าคุณยังไม่ยอมรับมัน คุณก็ไม่ต้องคุยกับผมอีกเข้าใจไหมหวายพอผมหันหลังกำลังจะเดินกลับไปที่โรงอาหาร หวายก็เข้ามากอดผมจากด้านหลังWaii : แต่หวายรักคุณน่ะเขื่อน เราเคยรักกันไม่ใช่หรอ เขื่อนKoen : เราก็แค่คนที่เคยรักกันไม่ใช่คนที่รักกันอยู่ ขอให้คุณยอมรับความจริงด้วยผมพูดด้วยไม่หันกลับไปมองเธอ และก็แกะมือของเธอออก และเดินออกมาจากตรงนั้น เพื่อที่จะเดินไปตามหาพวกสาวๆ