My Love รักของฉันครั้งนี้นาย(เธอ)เป็นคนกำหนด

@โรงอาหาร KamiKaze University

Faye Part's

เมื่อตอนที่ผ่านๆมาพบกับแก้ว กะ ฟางไปแล้ว ส่วนตอนนี้มาพบกับเฟย์กันบ้างน่ะ
ตอนนี้พวกเรากำลังนั่งทานอาหารกันอยู่ที่โรงอาหารจร๊าอาหารอร่อยมากๆเลยขอบอก
____ : พวกเราขอนั่งด้วยได้ไหมครับ
เสียงปริศนาดังขึ้นพร้องกับความงงงวยของพวกเรา แต่จะยังไงก็ขอเสี่ยงหันไปดูหน่อยล่ะกัน
Kaew : อ้าว พี่ๆที่เจอกันเมื่อเช้านิ 
Poppy : ใช่ครับ พวกพี่ขอนั่งด้วนได้ไหมครับ
Fang : ได้เลยค่ะ ไม่มีปัญหา เชิญนั่งเลยค่ะ
พอพวกพี่ๆเค้านั่งปีจำที่เสร็จที่นั้งก็ออกมาประมาณนี้

 

Koen : แล้ววันนี้เรียนเป็นไงกันบ้าง
Faye : ถ้าสำหรับวันแรกก็ดีน่ะค่ะ ดีมากๆด้วย
Koen : โห ไม่เหมือนพี่เลย ยากเจียนตาย
Tomo : ยากบ้านพ่อแกน่ะซิวันนี้เรียนทบทวนง่ายจะตายชัก
Koen : โห สำหรับแกก็ง่ายนิว่ะ เรียนได้ที่หนึ่งมาตลอดเลยนิ
Tomo : แล้วไงอ่ะ ก็คนมันเก่งอ่ะ
Koen : โด่ หลงตัวเอง
Tomo : ทำไมว่ะ อยากมีเรื่องหรอ
Poppy : เฮ้ย หยุดทะเลาะกันได้แล้ว ทะเลาะกันแม้แต่ต่อหน้าผู้หญิง 
Fang : อื่ม ไม่เป็นไรหรอค่ะ ไม่ต้องไปว่าพี่เขาหรอกค่ะ
Poppy : แต่ยังไงพี่ก็ต้องขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยน่ะครับ
Faye : ไม่เป็นไรหรอกค่ะ
แล้วเราก็ก็คุยกันไปเรื่อยๆ คุยกันทุกๆเรื่อง 
ซ่า~~~
จนอยู่ๆก็มีน้ำแดงจากใครสักคนค่อยๆถูกราดลงบนหัวยัยฟาง พวกเราทุกคนอึ่งกันมากจนทำอะไรไม่ถูกได้แต่นั่งมองยัยฟางนิ่งๆ แต่ต่อจากนั้นไม่นานนัก
ซ่า~~~
และคราวนี้ก็เป็นตายัยแก้วที่ถูกก๋วยเตี๋ยวในชามค่อยๆถูกราดลงบนหัวเธออีกเช่นกัน ตอนนี้ทุกคนบนโต๊ะอึ้งหนักกว่าเดิมมาก ภาพที่ฉันเห็นมันเป็นภาพแบบสโลโมชั่นเอามากๆเลย และคนต่อไปก็เป็นใครไม่ได้นอกจากชั้นคนนี้...
โครม~~~
สำหรับฉันมันไม่ค่อยๆแล้วล่ะเพราะคราวนี้มันเป็นข้าวราดแกงที่ถูกแทลงมาทีเดียวจนหมดจาน คราวนี้ทุกคนในโรงอาหารมองมาที่พวกเราละเริ่มที่จะกระซิบกระซาบกัน ณ ตอนนี้ฉันรู้สึกอับอายมากๆ และฉันก็เชื่อว่ายัยแก้ว กะยัยฟางก็เช่นกัน
แต่ก่อนที่จะขอหายตัวไปจากตรงนี้ฉันขอมองหน้าคนทำหน่อยเถอะ!!!
แต่คนที่พวกฉันได้เห็นเป็นแค่พวกผู้หญิงที่หน้าตาหน้ารักเหมือนตุ๊กตาที่ดูเหมือนไม่มีพิษภัยใดๆ แต่ฉันแน่ใจว่าพวกเธอนี้ละที่เป็นคนทำ พวกผู้หญิง 3 คนนี้ถึงแม้ว่าพวกชั้นจะไม่รู้จัก แต่พี่ๆเค้ารู้จักแน่ๆ เพราะ...
Poppy : จินนี่!!! 
Tomo : พิม!!!
Koen : หวาย !!!
พวกพี่ๆเค้าตะโกนเสียงดังก่อนที่จะเดินมาดึงพวกเธอให้เดินตามพวกพี่ๆเค้าไปกันคนละทางเหลือแต่พวกเราที่นั่งอยู่
Kaew : พวกเราไปล้างหน้าล้างหัวกันก่อนเถอะ
Faye : ใช่ ตอนนี้ชั้นทนความอับอายไม่ไหวแล้ว
Fang : เรารีบไปกันเอะ ไป

Tomo Part's

ผมลากตัวพิมมาคุยกันหลังโรงอาหารซึ้งเป็นสนามหญ้า เอาไว้นั่งเล่นสบายๆ ที่ตอนนี้ไม่มีคนเลย
Tomo : นี่พวกคุณทำแบบนี้ทำไม!!!
Pim : ก็โมะมาทำแบบนี้กับพิมได้ยังไง
Tomo : ผมทำอะไร
Pim : ก็โมะไปนั่งคุยกับยัยพวกนั้นแบบกระหนุงกระหนิงอ่ะ 
Tomo : เราเลิกกันแล้วน่ะพิม ผมกับพิมไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก
Pim : แต่พิมยังรักโมะอยู่น่ะ
พอพิมพูดเสร็จก็เดินเข้ามากอดผม แต่ผมก็พยายามแกะมือของเธอออกและก็พูดกับเธอ
Tomo : พิมคุณต้องยอมรับน่ะว่าเราเลิกกันแล้ว และคุณก็เป็นคนเลือกที่จะเลิกกับผมเองน่ะพิม
Pim : ไม่น่ะโมะ... ไม่... ไม่... ไม่...
ผมเดินออกมากจากตรงที่เราคุยกัน เพื่อที่ไปเดินตามหาพวกสาวๆ ที่พวกเราเดินจากมา

Poppy Part's

ผมลากจินนี่มาคุยตรงที่ข้างๆ คณะของผม ซึ่งมันก็ไม่ไกลจากโรงอาหารมากนัก
Poppy : จินนี่ คุณทำกับพวกเธอแบนี้ได้ยังไงกัน
Jinny : ก็จินนี่รักคุณนิ แล้วยิ่งคุณไปนั่งคุยแบบกระหนุงกระหนิงแบบนั้นอีกอ่ะ
Poppy : จินแต่คุณกับผมเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้วน่ะ
Jinny : แต่จินก็ยังรักคุณน่ะป็อป
Poppy : แต่คุณเป็นคนบอกเลิกผมเพื่อที่จะกลับไปหาพายุนิ แล้วคุณก็ขอให้เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไม่ใช่หรอ
Jinny : แต่พายุเค้าไม่ได้รักจินจริงน่ะ เค้าต้องการแค่ผลประโยชน์จากจินเท่านั้น
Poppy : จิน แต่ผมไม่ใช่ของเล่นของคุณน่ะ ที่คุณจะทำอะไรกับผมก็ได้น่ะ จะต้องการก็มาหา พอเบื่อก็ทิ้งผมไปหาคนอื่น คุณไม่มีสิทธิทำแบบนั้น
Jinny : ป็อปแต่ตอนนี้จินจะไม่ทำแบนั้นอีกแล้ว ป็อปเรากลับมารักกันน่ะ
จินนี่พร้องพร้อมกับเอามือผมไปกุมไว้
Poppy : เสียใจด้วยจิน คุณก็รู้ว่าผมเป็นคนยังไง ตัดสินใจแล้วจะไม่มีวันเสียดายหรือเสียใจกับสิ่งที่ตัดสินใจทำลงไป
ผมพูดพร้อมกับเอามือของเธอออก และเดินต่อไปที่โรงอาหารเพื่อว่าสาวจะยังนั่งรอพวกเราอยู่ถึงแม้ว่ามันจะความหวังอันเล็กน้อยก็ตามที

Koen Part's

ตอนนี้ผมลากหวายมาที่ข้างๆสระน้ำของมหาลัย เพื่อที่จะคุยกับเธอในเรื่องที่เธอพึ่งทำลงไปเมื่อกี้
Koen : คุณทำอะไรลงไปคุณรู้ตัวบ้างไหม หวาย
Waii : ที่หวายทำลงไปเพราะรักคุณน่ะ
Koen : คุณก็รู้ว่าเรื่องของเรามันกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว
Waii : ไม่ มันยังเป็นเหมือนเดิมได้อยู่
Koen : ถ้าคุณยังไม่ยอมรับมัน คุณก็ไม่ต้องคุยกับผมอีกเข้าใจไหมหวาย
พอผมหันหลังกำลังจะเดินกลับไปที่โรงอาหาร หวายก็เข้ามากอดผมจากด้านหลัง
Waii : แต่หวายรักคุณน่ะเขื่อน เราเคยรักกันไม่ใช่หรอ เขื่อน
Koen : เราก็แค่คนที่เคยรักกันไม่ใช่คนที่รักกันอยู่ ขอให้คุณยอมรับความจริงด้วย
ผมพูดด้วยไม่หันกลับไปมองเธอ และก็แกะมือของเธอออก และเดินออกมาจากตรงนั้น เพื่อที่จะเดินไปตามหาพวกสาวๆ