ปัญญาชนก้นคร้ว

เช้าวันต่อมา
โมะ-เธอตื่นรึยังแก้ว 
แก้ว-ตื่นแล้วค่ะ
โมะ-ไปห้างเปนเพื่อนฉันหน่อยสิ
แก้ว-ค่ะไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนน่ะค่ะ 
โมะ-มาเร็วๆล่ะกัน
25นาทีผ่านไปแก้วเดินออกมาจากห้อง
โมะ-วันนี้เธอแต่งตัวสวยมาก
ชุดที่แก้วแต่งวันนี้กลัวนึกภาพไม่ออกเลยเอามาให้ดู แล้วก้อไม่อยากอธิบายเรื่องชุดมากด้วยอ่ะค่ะเลยหาภาพมาให้ดูอ่ะค่ะ^^!
 
                                         
แก้ว-ขอบคุนค่ะ ไปกันได้ยังค่ะ
โมะ-ไปได้เลย
แก้ว-ค่ะ
ณ ห้างเซ๊นทรัล
โมะ-เธอจะเอาไรไหม
แก้ว-ไม่เอาค่ะ
โมะ-นั้นอ่ะชุดที่เธอชอบใส่อยากได้ไหม
                                         
แก้ว-อยากได้ๆ มากๆ ซื้อให้หน่อยน่ะ
โมะ-งั้นฉันเอาเงินเดือนมาหักค่าชุดเธอน่ะ
แก้ว-ค่ะๆๆๆๆ
โมะ-คุณคนับชุดนี้เท่าไรครับ(โทโมะถามพนักงานที่กำลังเสื้ออยู่)
พนักงาน-3,590ค่ะ
โมะ-เอาชุดนี่แหละครับ
พนักงาน-ค่ะ นี่ค่ะ(ยื่นถุงเสื้อผ้าให้โทโมะ)
โมะ-นี่ครับเงิน
พนักงาน-ค่ะ โอกาสหน้าเชินใหม่น่ะค่ะ
โมะ-นี่เธอได้แล้ว
แก้ว-ขอบคุนมากๆๆๆค่ะ
โมะ-อือ ไปช่วยฉันเลืกเสื้อผ้าที่จะใส่ไปทำงานที่บริษัทให้หน่อย
แก้ว-ค่ะ
หลังจากเลือกเสืื้อผ้าเส็ดก้อกลับบ้าน
โมะ-ลงไปเปิดรั้วสิ
แก้ว-ค่ะ(แล้วแก้วก้อไปเปิดรั้วหน้าบ้าน แล้วโทโมะก้แขับรถเข้มา)
โมะ-เอาของไปเก็บด้วย
แก้ว-ค่ะ
.....-อ้าว แก้วมาอยุ่ที่นี่ได้ไงลูก (แก้วเดินเข้ามา แล้วทีเสียงผู้หญิงคนนึงทัก)
แก้ว-แม่! แม่ค่ะตามแก้วมานี่ก่อน
แม่มล-ทำไมล่ะจ่ะ
แก้ว-ตามมาเถอะค่ะ
แม่มล-จ่ะๆๆๆ
แก้ว-แม่มาที่นี่ทำไมค่ะ
แม่มล-แม่มาหาโทโมะเขาอ่ะจ่ะลูก แม่กะว่าจะให้ลูกแต่งงานกับโทโมะลูกชายเพื่อนแม่เอง
แก้ว-ฮ่ะ แก้วไม่แต่งน๊า 
แม่มล-แล้วแก้วมาอยุ่ที่นี่ได้ไง ไหนกิ่งบอกว่าไปบ้านเพื่อนไง
แก้ว-คะ คะ คือ...แก้วมีเหตุจำเปนอ่ะแม่ แต่แม่อย่าไปบอกใครน่ะว่าแก้วเปนลูกแม่
แม่มล-ก้อได้จ่ะลูก แต่ลูกต้องแต่งงานน่ะ
แก้ว-ไม่เอาอ่าาา
แม่มล-แม่ไม่สนยังไงแก้วก็ต้องแต่ง แล้วลูกต้องไปเปนเลขาของโทโมะด้วยน่ะ
แก้ว-แม่แต่แก้ว....
แม่มล-ไม่มีแต่ แม่ไปก่อนน่ะ
โมะ-อ้าวน้ามล สวัสดีครับ
แม่มล-จร้า น้ามีเรื่องอะไรจะคุยด้วย
โมะ-เรื่องไรหรอครับ
แม่มล-เรื่อง.......