ปัญญาชนก้นคร้ว

หลังจากกวาดบ้านเส็ดโทโมะกับแก้วก็เดินไปในบ้าน
โมะ-เธอไปพักก่อนก็ได้เดี๋ยวเธอจะเปนลมซ่ะก่อน ดูท่าทางเธอก็รู้ว่าเธอไม่ไหว
แก้ว-ค่ะ ขอบคุณน่ะค่ะ
เช้าวันต่อมาที่สนามบิน
โทยะ-ดูแลบ้านดีๆน่ะตาโมะ
โมะ-ครับ ผมสัญญาว่าผมจะดูแลอย่างดี
โทยะ-ดีมากจ๊ะลูก พ่อไปก่อนน่ะป่ะยัยเฟย์ เขื่อน
เฟย์-ค่ะพ่อ ไปก่อนน่ะพี่โมะ
โมะ-เดินทางดีน่ะครับ(โทโมะก็ขับรถกลับบ้านไป)
ที่บ้านไทยานนท์
ปรี๊ดๆๆ เสียงรถบีบแตร
แก้ว-มาแล้วค่ะ
โมะ-ทำไมเปิดช้าจัง 
แก้ว-แต่งตัวอยู่ค่ะ 
โมะ-ห่วงสวยจิงๆน่ะเธอนิ
แก้ว-นิสนึงเองค่ะ
โมะ-แล้วดูเธอแต่งตัวซ่ะ เฮ้ยฉันนี่เซ้งกับเธอจิงๆ
แก้ว-น่ารักออกค่ะชุดที่แก้วแต่งวันนี้
โมะ-เหมือนจะอ่อยคนมากกว่า โป๊ขนาดนี้
แก้ว-ไม่ขนาดนั้นหรอก
โมะ-แล้วแต่เธอจะคิด
แก้ว-คร้า ^^
โมะ-ไปทำกับข้าวได้แล้ว เดี๋ยววันนี้ฉันจะสอนเธอ
แก้ว-คุณทำเป็นด้วยหรอ
โมะ-เปนสิ ฉันทำเปนทุกอย่างเลยล่ะ
แก้ว-โฮ้ เก่งจังเลย
โมะ-บ้างอย่างฉันก้อทำไม่เปนน่ะ
แก้ว-ค่ะ
โมะ-ตามฉันมาที่ห้องครัว
แก้ว-ค่ะ(แล้วก้อเดินกันไปที่ห้องครัว)
โมะ-เดี๋ยวฉันสอนวิธีหันผักก่อนน่ะ
แก้ว-ค่ะ
โมะ-จับยังงี้น่ะ หันยังงี้น่ะ(ทำไปแล้วก้อพูดไปเพื่อให้แก้วรู้ส่าหันผักยังไง)
แก้ว-ค่ะ
โมะ-ลองทำให้ฉันดูสิ
แก้ว-ค่ะ(แก้วหันผักกระจายไปกระจายมา)
โมะ-ไม่ใช่ๆๆ ยังงั้น นี่ยังงี้ต่างหาก(โทโมะอ้อมมาอยุ่ข้างหลังแก้วแล้วจับมือแก้วสอนวิธีการหันผัก)
โมะ/แก้ว-เธอ/คุณ(หันมาพูดพร้อมกันทำให้จมูกชนกัน โทโมะเลื่อนหน้าไปใกล้แก้ว แก้วผลักโทโมะออก)
แก้ว-ขอโทดค่ะ
โมะ-อืม เธอทำเปนยัง
แก้ว-เปนแล้วค่ะ
โมะ-ลองทำให้ฉันดูสิ
แก้ว-ค่ะ(โทโมะมองแก้วทำแล้วก้อยิ้มไป)
โมะ-เธอนี่น่ารักเนอะ
ก้ว-ไรน่ะค่ะ
โมะ-ป่าวหรอกไม่มีไร ผักเธอหันเปนแล้วต่อไปทอดไข่น่ะ
แก้ว-ค่ะ
โทโมะสอนแก้วจนเส็ดทุกอย่าง โทโมะจึงให้แก้วไปพักก่อน
โมะ-เธอไปพักได้เลยน่ะ
แก้ว-ค่ะ
 
 
 
 
 
 
 
อัพแค่นี้ก่อนน่ะ อ่านโหวตเม้นด้วยน่ะค่ะ รักคนอ่าที่สุดเลย