กฏ คู่ รัก

*********************************************************************
"แกคิดมากไปรึป่าว เห้อ "
ป็อปปี้ไม่รอฟังให้จบรีบรุดเดินเข้าบ้านนำไปก่อนแบบไม่คิดจะกดออดบอก
สัญญาณแก่ใครทั้งสิ้น พอเข้าไปถึงก็ต้องแปลกใจยกกำลังสอง เมื่อเห็นพ่อแม่ของเราทั้งคู่
นี่งกินข้าวกันอย่างร่าเริงอยู่ที่โต๊ะอาหาร โดยมีคุณย่าของป็อปปี้ (ฉันนับถือเป็นย่าแท้ๆ)
นั่งเป็นประธานหัวโต๊ะ
 
"อ้้าว มากันสักที กำลังรออยู่เลยเชียว ฟาง ป็อปปี้ นั่งๆๆวันนี้มีแต่ของอร่อย >0<"
 
คุณย่าตบมือชอบอกชอบใจเรียกรอยยิ้มจากทุกคน ป็อปปี้มองอาหารบนโต๊ะแล้ว
มองคุณย่าซ้ำอีกครั้ง
 
"นี้มันอะไรกัน ทำไมอาหารเต็มโต๊ะไปหมด แล้วเรียกให้กลับมาพร้อมหน้าพร้อมตามัน
มีแะไรกันแน่ ตอนแรกป็อปนึกว่าย่าตายแล้วนะเนี่ย 0_0"
"แกจะบ้าเหรอ ฉันอยู่ของฉันดีๆ มาแช่งให้ฉันตาย!"
"ก็จะไปรู้ได้ไง อยู่ๆ ก็ส่งเมสเสจมาบอกว่าให้กลับบ้านด่วนมีเรื่อง
สำคัญ พอกลับมาถึงก็ดันเจอยัยฟางยืนทำหน้าซีเรียสใส่ คิ้วพันกันเป็น
ปมอย่างนี้ -*-"x=ป็อปปี้
"ก็ฉันจะไปรู้ได้ไงหล่ะว่าเขาสังสรรค์กันอยู่ ฉันก็เข้ามาพร้อมแกนั้นแหล่ะ"
"แล้วแกจะทำหน้าเหมื่อนคนคิดมากให้ฉันคิดว่าย่าตายไปทำไมกัน"
"แล้วใครใช้ให้แกมาคิดตามฉันล่ะวะ"
"นั่งลงทั้งสองคนนั้นแหล่ะ วันนี้เราทั้งสองครอบครัวมีเรื่องสำคัญกันจิงๆ -_-"
 
พ่อของฉันลุกขึ้นแล้วผายมอเชิญฉันกับป็อปปี้ให้นั่งเป็นทางการ ด้วยความที่ดู
จริงจังมากจนเกินไปเลยทำให้เราทั้งคู่หุบปากชับแล้วนั่งลง พร้อมกันโดยที่ป็อปปี้
นั่งฝั่งตรงข้ามฉัน
 
"การที่ผู้ใหญ่ทั้งสองครอบครัวเรียกเรามาพร้อมกันมันก็ต้องแปลว่ามรเรื่องสำคัญอยู่แล้ว
อันที่จริง...มันเป็นเรื่องซีเรียสมากด้วย"
"ย่าบอกป็อปมาเลยดีกว่าว่ามีเรื่องอะไรกันแน่"
"ก็ได้ๆ ฉันจะพูดเข้าเรื่องไห้มันเสร็จๆ เพราะเบื่อท่าทางรำคานของแกเหมื่อนกัน...เราก็ด้วยนะฟาง
ย่าต้องขอโทษด้วยที่มารบกวนเวลาของฟางอย่างนี้"
"ไม่เป็นไรค่ะตอนนี้ฟางก็อยากรู้แล้วว่าเรื่องอะไรกันแน่"
"คือว่าย่าจะให้เราสองคนแต่งงานแล้วย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ด้วยกันเลย!!!"
"หา!!!!"ฟาง 0-0
"ย่า... มาอำอะไรเนี่ย นี้มันวันเอพริวฟูลเดย์เหรอ แต่ป็อปว่ามันยังไม่ปิดเทอมด้วยซ่ำนะ
ไม่ไหวๆ มุกนี้ไม่อิน"
"ไม่ได้อำจ๊ะแต่ให้แต่งกันจริงๆ ^^"
"ห่ะ!!!"ป็อปฟาง - -"


ฝากเรื่องนี้อีกเรื่องนะค่ะ
ไม่สนุกก็บอกกันได้น้า ^^
เม้น+โหวด