กฏ คู่ รัก

*********************************************************************

"แกคิดมากไปรึป่าว เห้อ "

ป็อปปี้ไม่รอฟังให้จบรีบรุดเดินเข้าบ้านนำไปก่อนแบบไม่คิดจะกดออดบอก

สัญญาณแก่ใครทั้งสิ้น พอเข้าไปถึงก็ต้องแปลกใจยกกำลังสอง เมื่อเห็นพ่อแม่ของเราทั้งคู่

นี่งกินข้าวกันอย่างร่าเริงอยู่ที่โต๊ะอาหาร โดยมีคุณย่าของป็อปปี้ (ฉันนับถือเป็นย่าแท้ๆ)

นั่งเป็นประธานหัวโต๊ะ

"อ้้าว มากันสักที กำลังรออยู่เลยเชียว ฟาง ป็อปปี้ นั่งๆๆวันนี้มีแต่ของอร่อย >0<"

คุณย่าตบมือชอบอกชอบใจเรียกรอยยิ้มจากทุกคน ป็อปปี้มองอาหารบนโต๊ะแล้ว

มองคุณย่าซ้ำอีกครั้ง

"นี้มันอะไรกัน ทำไมอาหารเต็มโต๊ะไปหมด แล้วเรียกให้กลับมาพร้อมหน้าพร้อมตามัน

มีแะไรกันแน่ ตอนแรกป็อปนึกว่าย่าตายแล้วนะเนี่ย 0_0"

"แกจะบ้าเหรอ ฉันอยู่ของฉันดีๆ มาแช่งให้ฉันตาย!"

"ก็จะไปรู้ได้ไง อยู่ๆ ก็ส่งเมสเสจมาบอกว่าให้กลับบ้านด่วนมีเรื่อง

สำคัญ พอกลับมาถึงก็ดันเจอยัยฟางยืนทำหน้าซีเรียสใส่ คิ้วพันกันเป็น

ปมอย่างนี้ -*-"x=ป็อปปี้

"ก็ฉันจะไปรู้ได้ไงหล่ะว่าเขาสังสรรค์กันอยู่ ฉันก็เข้ามาพร้อมแกนั้นแหล่ะ"

"แล้วแกจะทำหน้าเหมื่อนคนคิดมากให้ฉันคิดว่าย่าตายไปทำไมกัน"

"แล้วใครใช้ให้แกมาคิดตามฉันล่ะวะ"

"นั่งลงทั้งสองคนนั้นแหล่ะ วันนี้เราทั้งสองครอบครัวมีเรื่องสำคัญกันจิงๆ -_-"

พ่อของฉันลุกขึ้นแล้วผายมอเชิญฉันกับป็อปปี้ให้นั่งเป็นทางการ ด้วยความที่ดู

จริงจังมากจนเกินไปเลยทำให้เราทั้งคู่หุบปากชับแล้วนั่งลง พร้อมกันโดยที่ป็อปปี้

นั่งฝั่งตรงข้ามฉัน

"การที่ผู้ใหญ่ทั้งสองครอบครัวเรียกเรามาพร้อมกันมันก็ต้องแปลว่ามรเรื่องสำคัญอยู่แล้ว

อันที่จริง...มันเป็นเรื่องซีเรียสมากด้วย"

"ย่าบอกป็อปมาเลยดีกว่าว่ามีเรื่องอะไรกันแน่"

"ก็ได้ๆ ฉันจะพูดเข้าเรื่องไห้มันเสร็จๆ เพราะเบื่อท่าทางรำคานของแกเหมื่อนกัน...เราก็ด้วยนะฟาง

ย่าต้องขอโทษด้วยที่มารบกวนเวลาของฟางอย่างนี้"

"ไม่เป็นไรค่ะตอนนี้ฟางก็อยากรู้แล้วว่าเรื่องอะไรกันแน่"

"คือว่าย่าจะให้เราสองคนแต่งงานแล้วย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ด้วยกันเลย!!!"

"หา!!!!"ฟาง 0-0

"ย่า... มาอำอะไรเนี่ย นี้มันวันเอพริวฟูลเดย์เหรอ แต่ป็อปว่ามันยังไม่ปิดเทอมด้วยซ่ำนะ

ไม่ไหวๆ มุกนี้ไม่อิน"

"ไม่ได้อำจ๊ะแต่ให้แต่งกันจริงๆ ^^"

"ห่ะ!!!"ป็อปฟาง - -"

ฝากเรื่องนี้อีกเรื่องนะค่ะ

ไม่สนุกก็บอกกันได้น้า ^^

เม้น+โหวด