ยัยทอมสุดแสบป่วนใจกับนายเนื้อหอมสุดกวน

Faye’s part
หลายวันแล้ว...
ทนมานานแล้ว...
ไม่ไหวแล้ว...
ไม่ไหวแล้ว!!
เฟย์ : นายเขื่อน นายเป็นอะไรกับฉันรึป่าว เกาะติดตลอดเลยนะนาย = =
เขื่อน : คร้าบๆ เป็นเนื้อคู่ไงคร้าบบบบ
เฟย์ : ตลกป่ะ -////-
เขื่อน : เฟย์ๆ เฟย์จำเขื่อนได้ป่ะ
เฟย์ : ????
จำอะไร - - งงค่ะ
เขื่อน : อ่อ จำไม่ได้ไม่เป็นไร
แล้วนายเขื่อนก็มีแววตาเศร้านิดๆ...
อะไรของเค้านะ...
แต่มันคุ้น...จริงๆ

ToMo’s part
เฮ้ออ!! เรื่องร้ายๆ ผ่านไปสักที ได้ข่าวว่าพิมจะออกจากโรงพยาบาลแล้ววว ^^ ยินดีด้วยๆ แต่ยัยแก้ว! = =! เป็นไรไม่รู้ตั้งแต่ตะกี้แล้ว ไม่ยอมคุยด้วยสักที =^^= อะไรกัน!?
โทโมะ : Heyyyyyyyyy~
แก้ว : (เงียบ)
โทโมะ : Hello~~~
แก้ว : (เงียบ)
โทโมะ : (เงียบ)
แก้ว+โทโมะ : (เงียบx2)
แก้ว : เออ!! เงียบๆ แบบนี้สิ!!
โทโมะ : งงอ่ะ -O-
แก้ว : นายโทโมะ นายไปถอนหญ้าคนเดียวเลยวันนี้
โทโมะ : ไรอะ!!!!
แก้ว : น่าๆ นายไปเหอะ
โทโมะ : ชิ...
ผมว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ ++- -++ ชิ้บๆ(?)

คาบ เคมีนะจ้ะ
ผมได้สารทดลองอภิมหาอันรายมาอยู่ในมือ (. .) ผมต้องทำยังไงอ่ะ
หยดลงน้ำ =_=?
ไม่น่าเดี๋ยวปลาได้ตายหมด
ลองหยดดู....
ติ๊ง~~~
แก้ว : เฮ้ยยยยยย OoO!!
โทโมะ : อะไรๆๆๆๆ
แก้ว : นายยังไม่ได้หยดลงไปใช่ป่ะ
โทโมะ: จะเหลือเหรอ =O=
แก้ว : ม่ายยยยยย!!! =[]=
ครู : อะไรจริญญา
แก้ว : ครูคะ TOT หนูแค่เผลอให้อีตานี่ถือสารเองนะ อย่าทำโทษเลยนะคะ *O*
ครู : ห้ะ!! สารอะไรนะ
แก้ว/โทโมะ : สารอันตราย U_U
ครู : กรี๊ดดดดด!! ครูขอให้พวกเธอไปเต้นลีลาศหน้าพาราก้อนเดี๋ยวนี้!!!!!
ให้ตาย TOT ตั้งแต่มาโรงเรียนนี้โดนทำโทษไปกี่รอบแล้วนะ

Poppy’s part
งืมๆ
ผมตื่นขึ้นมาปาไปเที่ยงแล้ว...หา!! เที่ยง =[]= วันนี้มีเรียนนี่นา
ผมลุกลี้ลุกลนเต็มที่ เอ่อ...ยัยฟางนี่ก็นอนสบาย ว่าแต่เฟย์ทำไมไม่ปลุกห้ะ!!
ป็อปปี้ : ฟางๆ ตื่นๆ
ฟาง : งืม....
เฮ้ย!!! ผมยังไม่เคลียร์ที่เธอถีบเลยนะ >O<
ฟาง : ปวดหัว....
ป็อปปี้ : ไม่สบายเหรอ...
เฮ้อ! ผมยังไม่เริ่มเกมที่พนันไว้กับฟางเลยนะเนี่ย -*- แบบว่าตอนนั้นว่างมากอ่ะ ปากมันเลยไปเอง -_-! พนันเอง
ผมต้องเช็ดตัวให้สิเนี่ย แล้ว???
เออ เช็ดไปเถอะน่า =_=

10 นาทีผ่านไป
-_-!! ยัยฟางเปียกยังกะไปเล่นสงกรานต์มาแน่ะ เอ้ยย!! =_= ผมผิดอ่ะดิ (เออสิคะ -*-)
ฟาง : หนาว....
เอ๊ะ ยัยนี่เดี๋ยวปวดหัวเดี๋ยวหนาว ฉันอุส่าห์โดดเรียนมาเพื่อ ‘ดูแล’ ทั้งนั้นเลยนะ!
ผมบ่นในใจก่อนจะดูแลยัยฟางให้ดีที่สุด......
นี่คงไม่ใช่สิ่งที่เรียกว่า ‘เป็นห่วง’ นะ
ไม่ใช่น่าป็อป....อย่าเครียด!
ไม่เป็นห่วง....ไม่เป็นห่วง....ไม่เป็นห่วง....

Koen’s part
โธ่เอ้ย!!! ยัยบื้อเฟย์ จำให้ได้สักทีสิ จะได้ขอโทษแบบไม่เสียฟอร์ม >O< อ๊ากๆๆๆๆ เครียดครับ!
ผมเครียดจนกินไม่ลงเลยเห็นมั้ย
เฟย์ : เขื่อนๆ แก้วอยู่ชมรมเคมีใช่ป่ะ
เขื่อน : อือ
เฟย์ : แค่นี้แหละ
ดี!!! ผมไม่เคยอยู่ในสายตายัยนี่เลย น้อยใจ
เฟย์ : เขื่อน ขอไรอย่างสิ
เขื่อน : ขอฉันแต่งงานเหรอ
ผมตอบอย่างกวนๆ
เฟย์ : บ้าอ่ะดิ ขอข้าวด้วยดิ หิว
เขื่อน : บ้าหรอ ฉันกินอยู่นะ (ไหนบอกเครียดจนกินไม่ลง -*-)
เฟย์ : ชิ...น่าน้อยใจจริงๆ
เออ!!! ผมต่างหากที่น่าน้อยใจ ยัยบื้อออออ!!!!!!
...นี่คงเป็นช่วงเวลาที่สับสนของเฟย์ แต่เป็นช่วงเวลาที่แสนท้อของผม...