ยัยทอมสุดแสบป่วนใจกับนายเนื้อหอมสุดกวน

Fang’s part
ฮ้าววววว ง่วงจังเล้ยยยย ทำไมยัยเฟย์ขึนนอนเร็วจัง = = เอ๊ะ รึมันยังไม่กลับบ้าน -_-a งง
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
=[]= มันเป็นวิธีกดออดที่ทุเรศมาก ใครกันมากดเอาป่านนี้ -..- เดี๋ยวปั๊ดตบหนวดหลุด
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ป็อปปี้ : ยัยฟายยยยยย!!!! จะเปิดไม่เปิดห้ะ!!! บ้านเธอยุงมันเยอะนะเฟ้ยยยย
=_= ป็อปปี้ นายนี่มาทำไม??
ฟาง : บอกกี่ครั้งห้ะ ว่า ฉัน-ชื่อ-ฟาง เข้าใจซะบ้าง >[]<
ป็อปปี้ : เออๆ ก่อนอื่น...
นะ นายป็อป นายจะทำอะไรห้ะ >[]< เอาหน้า (หล่อๆ) ของนายมาใกล้ฉันทำม้ายยยย >//<
ป็อปปี้ : ขอยากันยุงหน่อย -*-
=_= เพล้งงง!!!
ขอเวลาเก็บเศษหน้าห้านาที (_ _)/
ฉันเดินไปเอายากันยุงให้ป็อปปี้ อืม..แล้วยังไง (. .)
ป็อปปี้ : ทาให้ด้วย
ฟาง : ง่ะ
ป็อปปี้ : เดี๋ยวนี้
ฟาง : จ้า.... T_T
ฉันค่อยๆบรรจงประเคนฝ่ามืองามเลิศล้ำยิ่งกว่าสิ่งใดในหล้า (พอเถอะ -_- เดี๋ยวคนอ่านหากระโถนไม่ทัน)บรรจงถูไถบริเวณขาของท่านชายในเคหาสน์สีแดง -..- (ช่วงนี้ติดละคร) แถวๆ บรรลัยดอกรัก (บันได - -* เดี๋ยวก่อนๆ เดี๋ยวเจอแฟนละครตัวจริง =[]=)
ป็อปปี้ : ถูแรงๆ ดิ๊
ฟาง : ถูเองดิคะ
ป็อปปี้ : เดี๋ยวนี้กล้าขัดเหรอ
ฟาง : ชอบมาขัด ชอบมาขัด ชอบมาขัด ใจ!
ป็อปปี้ : ยัยบ้า ^^ ไม่ต้องละ ไม่ต้องถู....ถู... ><;;;;;;;;;;;;;;;
-_-! นายป็อปปี้เหงื่อแตกเหงื่อแตน ฉันเลยมองตรงที่ตัวเองถู....
oO!!!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!
ขา ขา ขาอ่อนนนนนนนน =[]=
หนูแต๊ะอั๋งปู้จายยยยยยย’ =[]=
ครอกกกกกก~
ป็อปปี้ : เฮ้ย! ฟางๆๆๆ
แล้วฉันก็ไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย (_ _)
Fang’s end


Poppy’s part
ผมเดินขึ้นบันได ไปที่ห้องฟาง (คิดว่าน่าจะใช่นะ) ผมเดินมั่ว มั่ว และ! มั่ว อ๊ากกกกกก มาสลบอะไรตอนนี้ TT ตื่นก่อนดิ ตอนที่เธออยู่ในห้องกับผู้ชาย 2 ต่อ 2 นะ ผม ผม ผม ผม....
อาจเกิดอาการหื่นกำเริบ? ได้นะ TT
ท่อง ก.ไก่ ไปก่อนแล้วกัน U_U
กอเอ๋ยยยยยยกอไก่ ขอไข่อยู่ในเหล้า ~
เหลือบมอง.... Oo
อี๋~~~~~~ น้ำลายยืดเยย ยัยฟางน่าเกลียด oO
หรือน่ารักนะ _/////_
...ไอ้บ้าป็อป! แกจะพรากหญิงสาวเหรอ (ด้านดีต่อต้านเต็มที่)
...ไอ้บ้า! ขาวๆ สวยๆ ไหนบอกสเป็กไง! (เออ ด้านเลวนี่ก็จริงๆ)
...ไอ้ทุเรศ! พ่อแกเคยสอนว่ายังไงไม่จำใช่มั้ย! (ด้านดียังคงฮึดต่อไป)
...ไอ้เส็งเคร็ง! ตอนนั้นแกอยู่อนุบาล! ตอนนี้ท่องไว้ว่าฉันเป็นหนุ่งแล้ว! (ด้านเลวสนับสนุน)
...ไอ้บ้า! สุภาพบุรุษหน่อยยยยสิ! (ด้านดียังคงสู้)
ป็อปปี้ : โอ๊ยยยยยยยย!!!!!!! มันจะอะไรนักหนาห้ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมตะโกนออกมา หลายคนคงคิดว่าผมบ้า -_-^****
ผมคิดว่าน่าจะทำอะไรที่มีประโยชน์กว่ามาทะเลาะกับตัวเอง?? ผมลองแตะหน้าผากฟางดู O_O….ร้อนนนนน!!! เอิ่ม...คนไม่สบายเค้าให้เช็ดตัวใช่มั้ยอ่ะ อืม... -*- ไม่เคยทำอ่ะ
ให้ตายยยยยย TOT

ผมเอาน้ำร้อนชนิดที่ว่าภูเขาไฟยังขายหน้ามาเช็ดตัวให้ ดูดู๊ดู ยัยนี่ก็หลับสบายใจ -_-* เห็นใจผมมั้ยเนี่ย ผมล่ะไม่เข้าใจจริงๆ อยากเอาไปโยนทิ้งแถวๆ วัดดอน -..-

ผ่านไป 10 นาที ~

ให้ตาย!! (ตายมากี่รอบแล้วห้ะ) ยัยฟางยังคงหลับต่อไป เอ่อ ตายยังวะเนี่ย (ไม่สุภาพเล็กน้อย -*-) ไม่น่ามาทำ ‘แผน’ วันนี้เลย!

ผ่านไป 20 นาที

ยัยน่คงนอนไปแล้ว -_- ไม่ใช่สลบ ผมชักง่วงแล้วล่ะ นอนดีกว่า!
แล้ว....จะนอนไหนล่ะ =_=
เตียงยัยนี่ก็กว้างดีนะ -..- นอนด้วยคนจะเป็นไร
ผมจัดท่านอนตัวเองให้ดีก่อนจะมานอนเตียงเดียวกับฟาง ฮี่ๆ
ฟาง : งืมๆๆๆๆ
ผลัก!!!!!!~
ป็อปปี้ : =[]=! เธอถีบฉันตกเตียงทำไมห้ะยัยฟาง นี่ละเมอหรือจงใจห้ะ ตื่นมาเคลียร์กันเลยนะยัย ()*&^*))*^%$#@$%^!!!!!!!!
ผมสบถออกมาชนิดที่ออกอากาศไม่ได้เลยทีเดียว แต่ยัยฟางจำกัดความได้สองพยางค์คือ....
ยัย-บ้า!!!!!!!!!