ความแค้น ความรัก การลงเอย
10.0
GooDMemoriEs
แชร์นิยายฟิคชั่น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความระหว่างการรอรายงานบทสัมภาษณ์ของบริษัทแห่งหนึ่ง…
“คุณจริญญา ศิริมงคลสกุลเชิญค่ะ”
หญิงสาวผมสั้น แนวเปรี้ยวใส่ชุดสีดำ มาสคาร่าคมกริบเห็นถึงความจี๊ดที่อยู่ในตัวหน้าตาดูเบื่อหน่าย
“ค่ะๆ ไปล่ะค่ะ”
ในห้องสัมภาษณ์ ห้องที่1
“สวัสดีค่ะ เชิญนั่งก่อนค่ะ”
“ค่ะ”
“เชิญแนะนำตัวเลยค่ะ”
“สวัสดีค่ะ ดิฉันนางสาว จริญญา ศิริมงคลสกุล ใฝ่ฝันที่จะเป็นนางแบบมานานตั้งแต่ยังเล็กด้วยการที่ดิฉันใฝ่ฝันมา
นานฉันก็ได้ฝึกซ้อม จนบริษัท…ได้เชิญดิฉันมาเทสที่นี่ ดิฉันจะทำให้ดีที่สุดค่ะ”
“คุณคิดว่าจะมีวิธีอะไรที่จะช่วยพัฒนาวงการนางแบบของไทยมีความสามารถมากท่สุดคะ”
“ดิฉันจะตั้งใจทำงาน และจะสนับสนุนผู้อื่น และจะติดตามข่าวสารดูและร่างกายและพร้อมจะประกวดค่ะ”
“ยินดีต้อนรับสู่บริษัท…ของเราค่ะ”พนักงานยื่นมือไป
“ค่ะ ขอบคุณต่ะ”(ฉันสัมภาษณ์ผ่านแล้ว)
ขณะที่หญิงสาวจะเดินออกไป…
“พี่ปู พี่กาก้าอยู่ไหนครับ ผมจะมาลาออกผมทนไม่ไหวและ”
นั่นเป็นคำพูดของเจ้าของเสียงที่มีร่างกายที่แข็งแรง มีซิกแพก เขาเดินเข้ามาด้วยชุดสีเทากางเกงยีน แต่งตัว
ธรรมดาๆ ผมดำออกแนวน้ำตาล หน้าตาเหมือนโมโหสุดขีด
หญิงสาวไม่สนใจอะไร รีบเดินออกจากห้องไปด้วยความรวดเร็ว
ประตูถูกปิดลงอย่างแผ่วเบา เธอคนนี้ชั่งมีความละเอียดละอ่อน ผิดกับชายคนนี้ซึ่งกำลังโวยวายขอลาออกโดยด่วน
อยู่ในห้องนี้
“ผ่านมั้ย ?”หญิงสาวชุดสีน้ำตาลที่กำลังรอคิวเข้าสัมภาษณ์ถามอย่างใจจดใจจ่อ
“ผ่าน”หญิงสาวชุดดำตอบสั้นๆ
“ดีจัง”
“คุณจามีล่า พันธ์พินิจ เชิญเข้าห้องสัมภาษณ์ได้ค่ะ
“ไปก่อนนะ บาย”หญิงสาวชุดสีน้ำตาลหันมาโบกมือลา ก่อนจะเดินเข้าห้องสัมภาษณ์ไป
“บาย”หญิงสาวชุดดำชูมือขึ้นและโบกมือตอบกลับ
ทันใดนั้นหญิงสาวชุดดำรีบเดินไปถามเกี่ยวกับงานอยู่นานสองนานก่อนที่จะเดินกลับบ้าน
ในรถ Taxi
หญิงสาวโทรหาใครสักคนหนึ่ง
“แม่ไม่ต้องเป็นห่วงหนูนะคะ วันนี้หนูนอนบ้านเพื่อนเพราะว่าถ้าจะถึงบ้านก็ไกลมากค่ะ”
เสียงในโทรศัพท์ “ใครล่ะลูก”
“หวายค่ะ พอดีต้องผ่านบ้านหวาย เอ่อ…หนูได้งานแล้วนะคะ”
เสียงในโทรศัพท์ “จริงเหรอลูก เก่งจังลูก พยายามหน่อยนะต่อไปนี้”
“ค่ะๆ แค่นี้นะคะหนูจะถึงแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปหาแม่แน่นอนค่ะ”
เสียงในโทรศัพท์ “จ่ะๆ ฝันดีลูกดูแลสุขภาพด้วย”
“ค่ะ ฝากบอกพ่อด้วยนะคะว่าหนูคิดถึง”
สายถูกตัดไปหลังจากหญิงสาวพูดเสร็จ
“นี่ค่ะ 125 บาทนะคะ” หญิงสาวยื่นเงินไปในมือคนขับรถโดยสาร
“ครับ ขอบคุณครับ”
หลังจากหญิงสาวลงจากรถ
“แก้ว! มาแล้วเหรอ”หญิงสาวหุ่นสวยเดินออกมารับด้วยความเต็มใจ
“งืม ถึงแล้ว วันนี้ฉันรบกวนแกหน่อยนะ”หญิงสาวพูด
“ไม่เป็นไรหรอก ไปกินข้าวกันมั้ย”หญิงสาวอีกฝ่ายยิ่มและพูดชักชวน
“อืม ไปก็ได้แต่เดี๋ยวฉันเลี้ยงนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก”
“ไม่ได้ฉันมาอาศัยแกอยู่นะ”หญิงสาวชุดดำท้วง
“จ้าๆ ฉันไปรอในรถนะแกรู้ใช่ไหม”
“เออๆ เดี๋ยวฉันเปลี่ยนชุดก่อนนะ”
“อืม ไปก่อนนะเดี๋ยวแกตามไปใช่ไหม”
“ใช่ๆ”
หญิงสาวเดินเข้าไปในบ้านรีบวางของและเดินออกมา
เธอรีบเดินไปที่รถและเปิดประตูขึ้นทันที
รถออกจากบ้านเวลา 6 โมงเย็นถึงร้านเวลา 2 ทุ่ม
“แกร้านนี้หน้ากินจัง ชื่ออะไรนะ”หญิงสาวชุดดำถาม
“ก็ชื่อว่าบ้านน้ำเคียงดินไง”
“ชื่อจำยากจัง ที่จอดรถนี่เต็มไปหมดเลยเนอะ สถานที่ก็สวย”
“ฉันมาบ่อยและ แต่รอนานอยู่เหมือนกัน อาหารก็อร่อยนะ”
“เหรอ อืม แล้วแกมากะใครอ่ะ”
“ทีเจน่ะ รู้จักป่ะ”
“คนผมสีทองๆ ที่มาบ้านแกบ่อยๆอ่ะเหรอ”
“อืม คนนั้นแหละ”
“อืม อ่าวคนจดรายการอาหารมาและ อ่ะสั่ง”
“เอาปลากะพงรทอดปลาที่หนึ่งค่ะ”หญิงสาวชุดดำสั่ง
“เอาเมนูแนะนำวันนี้ และก็ข้าวเปล่ามา 2 จาน” หวายสั่ง
“ครับ” คนจดรายการอาหารจดแล้วเดินไป
“หวาย แกกินแค่เนี้ยนะสั่งอีกมั้ย ไม่ต้องเกรงใจนะ”
“ไม่เอาอ่ะแก แค่นี้ก็อิ่ม มากันสองคนนะ”
“อืมๆ”
ทั้งสองคุยกันจนอาหารมา
“แก อร่อยดีนะ”
“บอกแล้ว…”
ทั้งสองคุยกันอยู่หลังจากกินเสร็จแล้วก็ขึ้นรถกลับบ้าน
“แก้วเดี๋ยวแกอาบน้ำนะแล้วเดี๋ยวนอนกับฉัน”
“อืม ฉันอาบก่อนเหรอ”
“อืม ใช่แกอาบก่อนเลยฉันดูละครก่อนติดมาก”
“เรื่องอะไรอ่ะ”
“น้อยหน่าผจญภัย”
“ว๊าย! นี่แกดูหนังการ์ตูนเด็กๆเนี่ยนะ”
“บ้า >_< แต่มันก็สนุกนะ”
“เหรอ”
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น…
“แกพี่ฉันโทรมา เงียบๆนะ”
“เออ รับดิ”
แก้วเผลอไปกดปุ่มเปิดลำโพง
“ฮัลโหลแก้ว แกไม่กลับบ้านเหรอ”
“ไม่อ่ะ วันนี้หนูไม่กลับ”
มีเสียงแทรก “น้อยหน่า ผจญภัย สู้ๆไปด้วยกัน ~”
“เออ แก้วน้อยหน่าผจญภัยมาแล้วนะเห็นแกติดงอมแงมไม่ยอมนอนนี่ ไม่ดูเหรอ”
“(-_-‘ หน้าแตกเลยฉัน) บ้าฉันไม่เคยดูแค่นี้แหละวันนี้ไม่กลับ บาย”
พอแก้ววางสาย
“ไหนบอกไม่ดูไง ฮ่าฮ่าฮ่า”หวายหัวเราะอย่างไร้สติ
“>//<”
“ว่าแต่ฉันนะยะ”
“ก็มันเปิดแล้วเจอ”
“เจอแล้วก็ดูแล้วก็ติดงอมแงม ฮ๊าฮ่าฮ่า วู้วว”
“พอแล้วฉันอายยย:”
หวายขับรถถึงบ้าน
“ไปแก้วแกอาบก่อน”
“อืมๆ”
ทั้งสองเดินขึ้นไปชั้นสองในบ้านหวาย และแก้วก็อาบน้ำในห้องน้ำทันที
ส่วนหวายก็เอาแต่ น้อย น้อย น้อย หน่า หน่า เขาคือยอดนักสู้ น้อยหน่าผจญภัย~
“คุณจริญญา ศิริมงคลสกุลเชิญค่ะ”
หญิงสาวผมสั้น แนวเปรี้ยวใส่ชุดสีดำ มาสคาร่าคมกริบเห็นถึงความจี๊ดที่อยู่ในตัวหน้าตาดูเบื่อหน่าย
“ค่ะๆ ไปล่ะค่ะ”
ในห้องสัมภาษณ์ ห้องที่1
“สวัสดีค่ะ เชิญนั่งก่อนค่ะ”
“ค่ะ”
“เชิญแนะนำตัวเลยค่ะ”
“สวัสดีค่ะ ดิฉันนางสาว จริญญา ศิริมงคลสกุล ใฝ่ฝันที่จะเป็นนางแบบมานานตั้งแต่ยังเล็กด้วยการที่ดิฉันใฝ่ฝันมา
นานฉันก็ได้ฝึกซ้อม จนบริษัท…ได้เชิญดิฉันมาเทสที่นี่ ดิฉันจะทำให้ดีที่สุดค่ะ”
“คุณคิดว่าจะมีวิธีอะไรที่จะช่วยพัฒนาวงการนางแบบของไทยมีความสามารถมากท่สุดคะ”
“ดิฉันจะตั้งใจทำงาน และจะสนับสนุนผู้อื่น และจะติดตามข่าวสารดูและร่างกายและพร้อมจะประกวดค่ะ”
“ยินดีต้อนรับสู่บริษัท…ของเราค่ะ”พนักงานยื่นมือไป
“ค่ะ ขอบคุณต่ะ”(ฉันสัมภาษณ์ผ่านแล้ว)
ขณะที่หญิงสาวจะเดินออกไป…
“พี่ปู พี่กาก้าอยู่ไหนครับ ผมจะมาลาออกผมทนไม่ไหวและ”
นั่นเป็นคำพูดของเจ้าของเสียงที่มีร่างกายที่แข็งแรง มีซิกแพก เขาเดินเข้ามาด้วยชุดสีเทากางเกงยีน แต่งตัว
ธรรมดาๆ ผมดำออกแนวน้ำตาล หน้าตาเหมือนโมโหสุดขีด
หญิงสาวไม่สนใจอะไร รีบเดินออกจากห้องไปด้วยความรวดเร็ว
ประตูถูกปิดลงอย่างแผ่วเบา เธอคนนี้ชั่งมีความละเอียดละอ่อน ผิดกับชายคนนี้ซึ่งกำลังโวยวายขอลาออกโดยด่วน
อยู่ในห้องนี้
“ผ่านมั้ย ?”หญิงสาวชุดสีน้ำตาลที่กำลังรอคิวเข้าสัมภาษณ์ถามอย่างใจจดใจจ่อ
“ผ่าน”หญิงสาวชุดดำตอบสั้นๆ
“ดีจัง”
“คุณจามีล่า พันธ์พินิจ เชิญเข้าห้องสัมภาษณ์ได้ค่ะ
“ไปก่อนนะ บาย”หญิงสาวชุดสีน้ำตาลหันมาโบกมือลา ก่อนจะเดินเข้าห้องสัมภาษณ์ไป
“บาย”หญิงสาวชุดดำชูมือขึ้นและโบกมือตอบกลับ
ทันใดนั้นหญิงสาวชุดดำรีบเดินไปถามเกี่ยวกับงานอยู่นานสองนานก่อนที่จะเดินกลับบ้าน
ในรถ Taxi
หญิงสาวโทรหาใครสักคนหนึ่ง
“แม่ไม่ต้องเป็นห่วงหนูนะคะ วันนี้หนูนอนบ้านเพื่อนเพราะว่าถ้าจะถึงบ้านก็ไกลมากค่ะ”
เสียงในโทรศัพท์ “ใครล่ะลูก”
“หวายค่ะ พอดีต้องผ่านบ้านหวาย เอ่อ…หนูได้งานแล้วนะคะ”
เสียงในโทรศัพท์ “จริงเหรอลูก เก่งจังลูก พยายามหน่อยนะต่อไปนี้”
“ค่ะๆ แค่นี้นะคะหนูจะถึงแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปหาแม่แน่นอนค่ะ”
เสียงในโทรศัพท์ “จ่ะๆ ฝันดีลูกดูแลสุขภาพด้วย”
“ค่ะ ฝากบอกพ่อด้วยนะคะว่าหนูคิดถึง”
สายถูกตัดไปหลังจากหญิงสาวพูดเสร็จ
“นี่ค่ะ 125 บาทนะคะ” หญิงสาวยื่นเงินไปในมือคนขับรถโดยสาร
“ครับ ขอบคุณครับ”
หลังจากหญิงสาวลงจากรถ
“แก้ว! มาแล้วเหรอ”หญิงสาวหุ่นสวยเดินออกมารับด้วยความเต็มใจ
“งืม ถึงแล้ว วันนี้ฉันรบกวนแกหน่อยนะ”หญิงสาวพูด
“ไม่เป็นไรหรอก ไปกินข้าวกันมั้ย”หญิงสาวอีกฝ่ายยิ่มและพูดชักชวน
“อืม ไปก็ได้แต่เดี๋ยวฉันเลี้ยงนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก”
“ไม่ได้ฉันมาอาศัยแกอยู่นะ”หญิงสาวชุดดำท้วง
“จ้าๆ ฉันไปรอในรถนะแกรู้ใช่ไหม”
“เออๆ เดี๋ยวฉันเปลี่ยนชุดก่อนนะ”
“อืม ไปก่อนนะเดี๋ยวแกตามไปใช่ไหม”
“ใช่ๆ”
หญิงสาวเดินเข้าไปในบ้านรีบวางของและเดินออกมา
เธอรีบเดินไปที่รถและเปิดประตูขึ้นทันที
รถออกจากบ้านเวลา 6 โมงเย็นถึงร้านเวลา 2 ทุ่ม
“แกร้านนี้หน้ากินจัง ชื่ออะไรนะ”หญิงสาวชุดดำถาม
“ก็ชื่อว่าบ้านน้ำเคียงดินไง”
“ชื่อจำยากจัง ที่จอดรถนี่เต็มไปหมดเลยเนอะ สถานที่ก็สวย”
“ฉันมาบ่อยและ แต่รอนานอยู่เหมือนกัน อาหารก็อร่อยนะ”
“เหรอ อืม แล้วแกมากะใครอ่ะ”
“ทีเจน่ะ รู้จักป่ะ”
“คนผมสีทองๆ ที่มาบ้านแกบ่อยๆอ่ะเหรอ”
“อืม คนนั้นแหละ”
“อืม อ่าวคนจดรายการอาหารมาและ อ่ะสั่ง”
“เอาปลากะพงรทอดปลาที่หนึ่งค่ะ”หญิงสาวชุดดำสั่ง
“เอาเมนูแนะนำวันนี้ และก็ข้าวเปล่ามา 2 จาน” หวายสั่ง
“ครับ” คนจดรายการอาหารจดแล้วเดินไป
“หวาย แกกินแค่เนี้ยนะสั่งอีกมั้ย ไม่ต้องเกรงใจนะ”
“ไม่เอาอ่ะแก แค่นี้ก็อิ่ม มากันสองคนนะ”
“อืมๆ”
ทั้งสองคุยกันจนอาหารมา
“แก อร่อยดีนะ”
“บอกแล้ว…”
ทั้งสองคุยกันอยู่หลังจากกินเสร็จแล้วก็ขึ้นรถกลับบ้าน
“แก้วเดี๋ยวแกอาบน้ำนะแล้วเดี๋ยวนอนกับฉัน”
“อืม ฉันอาบก่อนเหรอ”
“อืม ใช่แกอาบก่อนเลยฉันดูละครก่อนติดมาก”
“เรื่องอะไรอ่ะ”
“น้อยหน่าผจญภัย”
“ว๊าย! นี่แกดูหนังการ์ตูนเด็กๆเนี่ยนะ”
“บ้า >_< แต่มันก็สนุกนะ”
“เหรอ”
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น…
“แกพี่ฉันโทรมา เงียบๆนะ”
“เออ รับดิ”
แก้วเผลอไปกดปุ่มเปิดลำโพง
“ฮัลโหลแก้ว แกไม่กลับบ้านเหรอ”
“ไม่อ่ะ วันนี้หนูไม่กลับ”
มีเสียงแทรก “น้อยหน่า ผจญภัย สู้ๆไปด้วยกัน ~”
“เออ แก้วน้อยหน่าผจญภัยมาแล้วนะเห็นแกติดงอมแงมไม่ยอมนอนนี่ ไม่ดูเหรอ”
“(-_-‘ หน้าแตกเลยฉัน) บ้าฉันไม่เคยดูแค่นี้แหละวันนี้ไม่กลับ บาย”
พอแก้ววางสาย
“ไหนบอกไม่ดูไง ฮ่าฮ่าฮ่า”หวายหัวเราะอย่างไร้สติ
“>//<”
“ว่าแต่ฉันนะยะ”
“ก็มันเปิดแล้วเจอ”
“เจอแล้วก็ดูแล้วก็ติดงอมแงม ฮ๊าฮ่าฮ่า วู้วว”
“พอแล้วฉันอายยย:”
หวายขับรถถึงบ้าน
“ไปแก้วแกอาบก่อน”
“อืมๆ”
ทั้งสองเดินขึ้นไปชั้นสองในบ้านหวาย และแก้วก็อาบน้ำในห้องน้ำทันที
ส่วนหวายก็เอาแต่ น้อย น้อย น้อย หน่า หน่า เขาคือยอดนักสู้ น้อยหน่าผจญภัย~
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
