ความแค้น ความรัก การลงเอย

10.0

เขียนโดย GooDMemoriEs

วันที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 21.54 น.

  3 session
  17 วิจารณ์
  9,707 อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ระหว่างการรอรายงานบทสัมภาษณ์ของบริษัทแห่งหนึ่ง…

 

“คุณจริญญา ศิริมงคลสกุลเชิญค่ะ”

 

หญิงสาวผมสั้น แนวเปรี้ยวใส่ชุดสีดำ มาสคาร่าคมกริบเห็นถึงความจี๊ดที่อยู่ในตัวหน้าตาดูเบื่อหน่าย

 

“ค่ะๆ ไปล่ะค่ะ”

 

ในห้องสัมภาษณ์ ห้องที่1

 

“สวัสดีค่ะ เชิญนั่งก่อนค่ะ”

 

“ค่ะ”

 

“เชิญแนะนำตัวเลยค่ะ”

 

“สวัสดีค่ะ ดิฉันนางสาว จริญญา ศิริมงคลสกุล ใฝ่ฝันที่จะเป็นนางแบบมานานตั้งแต่ยังเล็กด้วยการที่ดิฉันใฝ่ฝันมา

 

นานฉันก็ได้ฝึกซ้อม จนบริษัท…ได้เชิญดิฉันมาเทสที่นี่ ดิฉันจะทำให้ดีที่สุดค่ะ”

 

“คุณคิดว่าจะมีวิธีอะไรที่จะช่วยพัฒนาวงการนางแบบของไทยมีความสามารถมากท่สุดคะ”

 

“ดิฉันจะตั้งใจทำงาน และจะสนับสนุนผู้อื่น และจะติดตามข่าวสารดูและร่างกายและพร้อมจะประกวดค่ะ”

 

“ยินดีต้อนรับสู่บริษัท…ของเราค่ะ”พนักงานยื่นมือไป

 

“ค่ะ ขอบคุณต่ะ”(ฉันสัมภาษณ์ผ่านแล้ว)

 

ขณะที่หญิงสาวจะเดินออกไป…

 

“พี่ปู พี่กาก้าอยู่ไหนครับ ผมจะมาลาออกผมทนไม่ไหวและ”

 

นั่นเป็นคำพูดของเจ้าของเสียงที่มีร่างกายที่แข็งแรง มีซิกแพก เขาเดินเข้ามาด้วยชุดสีเทากางเกงยีน แต่งตัว

 

ธรรมดาๆ ผมดำออกแนวน้ำตาล หน้าตาเหมือนโมโหสุดขีด

 

หญิงสาวไม่สนใจอะไร รีบเดินออกจากห้องไปด้วยความรวดเร็ว

 

ประตูถูกปิดลงอย่างแผ่วเบา เธอคนนี้ชั่งมีความละเอียดละอ่อน ผิดกับชายคนนี้ซึ่งกำลังโวยวายขอลาออกโดยด่วน

 

อยู่ในห้องนี้

 

“ผ่านมั้ย ?”หญิงสาวชุดสีน้ำตาลที่กำลังรอคิวเข้าสัมภาษณ์ถามอย่างใจจดใจจ่อ

 

“ผ่าน”หญิงสาวชุดดำตอบสั้นๆ

 

“ดีจัง”

 

“คุณจามีล่า พันธ์พินิจ เชิญเข้าห้องสัมภาษณ์ได้ค่ะ

 

“ไปก่อนนะ บาย”หญิงสาวชุดสีน้ำตาลหันมาโบกมือลา ก่อนจะเดินเข้าห้องสัมภาษณ์ไป

 

“บาย”หญิงสาวชุดดำชูมือขึ้นและโบกมือตอบกลับ

 

ทันใดนั้นหญิงสาวชุดดำรีบเดินไปถามเกี่ยวกับงานอยู่นานสองนานก่อนที่จะเดินกลับบ้าน

 

ในรถ Taxi

 

หญิงสาวโทรหาใครสักคนหนึ่ง

 

“แม่ไม่ต้องเป็นห่วงหนูนะคะ วันนี้หนูนอนบ้านเพื่อนเพราะว่าถ้าจะถึงบ้านก็ไกลมากค่ะ”

 

เสียงในโทรศัพท์ “ใครล่ะลูก”

 

“หวายค่ะ พอดีต้องผ่านบ้านหวาย เอ่อ…หนูได้งานแล้วนะคะ”

 

เสียงในโทรศัพท์ “จริงเหรอลูก เก่งจังลูก พยายามหน่อยนะต่อไปนี้”

 

“ค่ะๆ แค่นี้นะคะหนูจะถึงแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปหาแม่แน่นอนค่ะ”

 

เสียงในโทรศัพท์ “จ่ะๆ ฝันดีลูกดูแลสุขภาพด้วย”

 

“ค่ะ ฝากบอกพ่อด้วยนะคะว่าหนูคิดถึง”

 

สายถูกตัดไปหลังจากหญิงสาวพูดเสร็จ

 

“นี่ค่ะ 125 บาทนะคะ” หญิงสาวยื่นเงินไปในมือคนขับรถโดยสาร

 

“ครับ ขอบคุณครับ”

 

หลังจากหญิงสาวลงจากรถ

 

“แก้ว! มาแล้วเหรอ”หญิงสาวหุ่นสวยเดินออกมารับด้วยความเต็มใจ

 

“งืม ถึงแล้ว วันนี้ฉันรบกวนแกหน่อยนะ”หญิงสาวพูด

 

“ไม่เป็นไรหรอก ไปกินข้าวกันมั้ย”หญิงสาวอีกฝ่ายยิ่มและพูดชักชวน

 

“อืม ไปก็ได้แต่เดี๋ยวฉันเลี้ยงนะ”

 

“ไม่เป็นไรหรอก”

 

“ไม่ได้ฉันมาอาศัยแกอยู่นะ”หญิงสาวชุดดำท้วง

 

“จ้าๆ ฉันไปรอในรถนะแกรู้ใช่ไหม”

 

“เออๆ เดี๋ยวฉันเปลี่ยนชุดก่อนนะ”

 

“อืม ไปก่อนนะเดี๋ยวแกตามไปใช่ไหม”

 

“ใช่ๆ”

 

หญิงสาวเดินเข้าไปในบ้านรีบวางของและเดินออกมา

 

เธอรีบเดินไปที่รถและเปิดประตูขึ้นทันที

 

รถออกจากบ้านเวลา 6 โมงเย็นถึงร้านเวลา 2 ทุ่ม

 

“แกร้านนี้หน้ากินจัง ชื่ออะไรนะ”หญิงสาวชุดดำถาม

 

“ก็ชื่อว่าบ้านน้ำเคียงดินไง”

 

“ชื่อจำยากจัง ที่จอดรถนี่เต็มไปหมดเลยเนอะ สถานที่ก็สวย”

 

“ฉันมาบ่อยและ แต่รอนานอยู่เหมือนกัน อาหารก็อร่อยนะ”

 

“เหรอ อืม แล้วแกมากะใครอ่ะ”

 

“ทีเจน่ะ รู้จักป่ะ”

 

“คนผมสีทองๆ ที่มาบ้านแกบ่อยๆอ่ะเหรอ”

 

“อืม คนนั้นแหละ”

 

“อืม อ่าวคนจดรายการอาหารมาและ อ่ะสั่ง”

 

“เอาปลากะพงรทอดปลาที่หนึ่งค่ะ”หญิงสาวชุดดำสั่ง

 

“เอาเมนูแนะนำวันนี้ และก็ข้าวเปล่ามา 2 จาน” หวายสั่ง

 

“ครับ” คนจดรายการอาหารจดแล้วเดินไป

 

“หวาย แกกินแค่เนี้ยนะสั่งอีกมั้ย ไม่ต้องเกรงใจนะ”

 

“ไม่เอาอ่ะแก แค่นี้ก็อิ่ม มากันสองคนนะ”

 

“อืมๆ”

 

ทั้งสองคุยกันจนอาหารมา

 

“แก อร่อยดีนะ”

 

“บอกแล้ว…”

 

ทั้งสองคุยกันอยู่หลังจากกินเสร็จแล้วก็ขึ้นรถกลับบ้าน

 

“แก้วเดี๋ยวแกอาบน้ำนะแล้วเดี๋ยวนอนกับฉัน”

 

“อืม ฉันอาบก่อนเหรอ”

 

“อืม ใช่แกอาบก่อนเลยฉันดูละครก่อนติดมาก”

 

“เรื่องอะไรอ่ะ”

 

“น้อยหน่าผจญภัย”

 

“ว๊าย! นี่แกดูหนังการ์ตูนเด็กๆเนี่ยนะ”

 

“บ้า >_< แต่มันก็สนุกนะ”

 

“เหรอ”

 

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น…

 

“แกพี่ฉันโทรมา เงียบๆนะ”

 

“เออ รับดิ”

 

แก้วเผลอไปกดปุ่มเปิดลำโพง

 

“ฮัลโหลแก้ว แกไม่กลับบ้านเหรอ”

 

“ไม่อ่ะ วันนี้หนูไม่กลับ”

 

มีเสียงแทรก “น้อยหน่า ผจญภัย สู้ๆไปด้วยกัน ~”

 

“เออ แก้วน้อยหน่าผจญภัยมาแล้วนะเห็นแกติดงอมแงมไม่ยอมนอนนี่ ไม่ดูเหรอ”

 

“(-_-‘ หน้าแตกเลยฉัน) บ้าฉันไม่เคยดูแค่นี้แหละวันนี้ไม่กลับ บาย”

 

พอแก้ววางสาย

 

“ไหนบอกไม่ดูไง ฮ่าฮ่าฮ่า”หวายหัวเราะอย่างไร้สติ

 

“>//<”

 

“ว่าแต่ฉันนะยะ”

 

“ก็มันเปิดแล้วเจอ”

 

“เจอแล้วก็ดูแล้วก็ติดงอมแงม ฮ๊าฮ่าฮ่า วู้วว”

 

“พอแล้วฉันอายยย:”

 

หวายขับรถถึงบ้าน

 

“ไปแก้วแกอาบก่อน”

 

“อืมๆ”

 

ทั้งสองเดินขึ้นไปชั้นสองในบ้านหวาย และแก้วก็อาบน้ำในห้องน้ำทันที

 

ส่วนหวายก็เอาแต่ น้อย น้อย น้อย หน่า หน่า  เขาคือยอดนักสู้ น้อยหน่าผจญภัย~

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา