A moment of Romance ชาตินี้ทั้งชาติจะไม่พรากจากเธอ

สถานีตำรวจโทะโมะ เฮียหนุ่ม และลูกน้องอีกสามคน ยืนเรียงกันในห้องชี้ตัวจ่าเคลลี่เปิดประตูเข้ามา พร้อมกับหญิงสาวนางหนึ่ง แก้วนั่นเอง"เอาล่ะ ไหนชี้ตัวซิ !!!" จ่าเคลลี่ชี้บอกแก้วพยักหน้า ก่อนเดินมามองดูตัวคนร้ายทีละคน เฮียหนุ่ม ลูกน้องทั้งสาม ก่อนจะมาถึงโทโมะ"ถ้าเห็นหน้าไม่ชัดก็เข้าไปดูใกล้ๆ" จ่าเคลลี่บอกแก้วแก้วเงยหน้าขึ้นมามองโทโมะ ก่อนจะหันไปหาจ่าเคลลี่"เป็นยังไง ใช่รึเปล่า ? " จ่าเคลลี่ถามแก้วส่ายหน้า ก่อนจะพูดว่า"ไม่ใช่ค่ะ " จ่าเคลลี่มองหน้าแก้วอย่างฉงนสนเท่ห์ แก้วหลบสายตาถมึงทึงของจ่าเคลลี่ ก่อนจะค่อยๆเดินออกจากห้องไปเนื่องจากพยานไม่สามารถระบุตัวคนร้ายได้ ตำรวจจึงต้องปล่อยพวกโทโมะ และเฮียหนุ่มไปที่รถของเฮียหนุ่ม"กูบอกให้มึงเก็บมันทิ้ง ทำไมมึงไม่เชื่อกู มึงอยากกินข้าวแดงในตะรางรึไง " เฮียหนุ่มพูดกับโทโมะด้วยอารมณ์โกรธ"ถ้าเธอต้องการแบบนั้น เธอก็ชี้ตัวเราไปแล้ว" โทโมะบอก ก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด"ฮึ่ย!!! ถ้ามึงไม่ทำ เดี๋ยวกูจัดการเอง ลงไป!!! " เฮียหนุ่มบอกก่อนจะไล่โทโมะลงจากรถโทโมะเปิดประตูรถเดินลงมาจากรถ ก่อนที่เฮียหนุ่มจะขับออกไปโทโมะกำลังคิดแผนการณ์ช่วยเหลือแก้ว และเค้าต้องปกป้องแก้วให้ได้ในสถานีตำรวจเองก็ยังคงสอบปากคำจากพยานอย่างแก้วอยู่นายตำรวจนายหนึ่ง นำรูปภาพสเก็ตมาให้แก้วดู"หน้าแบบนี้หรือเปล่า?.." นายตำรวจคนนั้นถามแก้ว"ไม่ใช่ค่ะ คิ้วหนาไป " แก้วบอกนายตำรวจเอารูปอีกใบมาให้ดู"แล้วแบบนี้ใช่รึเปล่าล่ะ ? " นายตำรวจคนเดิมถามย้ำอีกรอบ"คิ้วบางไปค่ะ " แก้วตอบ"โธ่เอ๊ย เดี๋ยวหนาไปเดี๋ยวบาง เสียเวลาทั้งวันแล้วนะเนี่ย" นายตำรวจคนนั้นพูดด้วยความฉุนเฉียวจ่าเคลลี่ที่นั่งดื่มกาแฟมองดูอยู่ห่างๆ เค้ารู้ว่าแก้วต้องปกป้องผู้ต้องหาแน่นอนแต่ขาดหลักฐานที่จะมัดตัวพวกโทโมะ เลยยังทำอะไรไม่ได้มากนักเวลาทุ่มเศษๆ แก้วเดินออกจากสถานีตำรวจ รถเก๋งคันหนึ่ง ปิดฟิล์มหนาทึบ ที่จอดซุ่มรอเธออยู่ เมื่อเห็นเป้าหมายเดินออกมา จึงขับตามไปแก้วเดินไปโดยไม่รู้ว่ามีคนกำลังปองร้ายเธอ รถคันนั้นขับไปจอดอยู่ข้างๆฟุตบ้าทเบื้องหน้าแก้วก่อนจะพากันเปิดประตูรถลงมา แก้วรับรู้โดยสัญชาตญาณทันที ว่าเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย เธอจึงวิ่งหนีให้พ้นจากกลุ่มคนร้ายกลุ่มนั้นทว่า!!! คนร้ายคนนึง ก็จับแขนเธอไว้ได้ทัน แก้วสะบัดมือให้หลุดจากไอ้หมอนั่นก่อนจะวิ่งไปอีกครั้ง กลุ่มคนร้ายจึงวิ่งตามเธอเบื้องหน้าของแก้ว มองเห็นแสงไปจากรถจักรยานยนต์ที่ขับสวนมาชายหนุ่มในเสื้อแจ็คเก็ตสีดำสนิท สวมหมวกกันน็อกอำพรางใบหน้าซึ่งเป็นผู้ขับรถคันนั้น ถือพลองเหล็กมาท่อนหนึ่ง ก่อนจะฟาดไปที่หน้าไอ้วายร้ายที่วิ่งตามแก้วล้มตึงไปหนึ่งคนคนร้ายอีกสองคนที่เห็นเพื่อนถูกฟาดล้มไป จึงคว้ามีดขึ้นมา ก่อนจะวิ่งมาหาชายผู้นั้นชายผู้ขับรถมอร์เตอร์ไซต์ ฟาดพลองสู้กับมีด ก่อนจะตีไปที่ใบหน้าของไอ้ตัวร้ายที่วิ่งมาหาเค้าเหลือจิ๊กโก๋อีกคนหนึ่ง มัดถือมีดพุ่งตรงมาหาชายคนั้นอย่างรวดเร็วไอ้หนุ่มบนรถมอร์เตอร์ไซต์คว้ามือของไอ้จิ๊กโก๋ไว้ได้ทัน ก่อนจะชักมีดที่อยู่ข้างเอวของเค้ามาแทงไปที่ท้องของมันฉึก!!!โอ๊ย!!!!!!ไอ้จิกโก๋ลงไปนอนดิ้นบนพื้นอย่างทุรนทุรายไอ้หนุ่มคนนั้นเปิดหน้ากากหมวกกันน็อคขึ้นมาใบหน้าภายใต้หน้ากากนั่นก็คือโทโมะนั่นเอง "มัวทำอะไรอยู่ รีบๆขึ้นมาซี่ เร็วเข้า!!! " โทโมะหันไปตะโกนบอกแก้ว ที่กำลังยืนตกใจอยู่ ให้รีบขึ้นรถแก้วที่ได้เสียงของโทโมะเรียกสติ ก็รีบวิ่งมาซ้อนท้ายรถของโทโมะทันทีก่อนที่โทโมะจะพาเธอหนีออกไปจากสถานที่แห่งนี้โทโมะพาแก้วหนีไปที่บ้านของป๊อบซึ่งป๊อบกำลังซ่อมรถมอเตอร์ไซต์ของเค้าอยู่ที่โรงรถ "ป๊อบ ป๊อบโว้ย!!!! " โทโมะตะโกนเรียกป๊อบปี้ที่หน้าบ้านเจ้าของบ้านได้ยินเสียงดังที่หน้าบ้าน จึงพักงานที่ทำอยู่เดินออก"เออ ว่าไง รอดคุกมาได้แล้วเหรอ " ป๊อบเดินออกมาหน้าบ้าน เมื่อได้ยินเสียงเพื่อนรักเรียก"อืม...เห็นพี่นกบ้างรึเปล่า? ชั้นโทรหาไม่ติดเลย " "เอ่อ...ไม่เห็นหว่ะ " ป๊อบบอก ก่อนที่สายตาจะกวาดไปมองแก้วที่นั่งซ้อนท้ายมากับโทโมะด้วย"โอ๊ะๆ โอ๋...นั่นใคร อีตัวใหม่ของแกเรอะ หน้าตาจิ้มลิ้มดีนี่ " ป๊อบปี้พูดจนแก้วต้องหลบสายตา"เออ ถ้าเจอพี่นก บอกให้เค้าโทรหาชั้นด้วยนะ " โทโมะบอก"อ่อ ได้ๆๆ  " ป๊อบรับคำ"งั้นชั้นไปก่อนนะ ""แกจะไปไหนอ่ะ " ป๊อบปี้ถาม"เลิฟลี่ย์ เฮาส์ท " โทโมะตอบ ก่อนจะสตาร์ทเครื่องแล้วขับออกไป"เลิฟลี่ย์ เฮาส์ท มันม่านรูดนี่หว่า รึว่าไอ้โมะจะ.....อ้ะจึ๊ย!!! " ป๊อบปี้พึมพำกับตัวเอง"แต่เอ๊ะ ที่มันเรียกหาพี่นก...ผู้หญิงคนนั้น..... " ป๊อบปี้ครุ่นคิด ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน ไปหยิบโทรศัพท์โทรหาพี่นก แต่ไม่ติดป๊อบปี้จึงโทรหาเพื่อนๆคนอื่นเพื่อติดต่อหาพี่นกเลิฟลี่ย์ เฮาส์ท โรงแรมม่านรูดโทโมะ กำลังโทรหาเพื่อนๆเค้าทีละคนเพื่อจะติดต่อหาพี่นก"โหล!!! พี่เป้เหรอ เห็นพี่นกบ้างมั้ย.....หืมส์ไม่เจอเหรอ ถ้าเจอบอกเค้าโทรหาผมด้วยนะ ครับๆ โอเคครับ "หลังจากสิ้นสุดการสนทนา โทโมะจึงทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ เค้าหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด ก่อนจะหันไปมองแก้ว ที่นั่งก้มหน้าอยู่บนเตียง"เมื่อไหร่จะปล่อยชั้นไป... " แก้วถาม "ชั้นไม่ได้บอกตำรวจเลยนะ เค้าเห็นกระเป๋าตังค์ที่ชั้นทำหล่นไว้ เค้าเลยมาตามหาที่บ้าน " แก้วบอกโทโมะ โทโมะอัดควันเข้าปอดก่อนจะมองใบหน้าของแก้วอย่างชั่งใจ"ขอชั้นโทรกลับบ้านหน่อยได้มั้ย? ที่บ้านคงไม่รู้ว่าฉันอยู่ไหน ตอนนี้คงกำลังจะเป็นห่วงอยู่ " แก้วบอกโทโมะ ก่อนจะเงยหน้ามามองชายหนุ่มด้วยสายตาอ้อนวอนโทโมะพยักหน้าแทนคำอนุญาติ แก้วจึงล้วงมือไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมากดหาเบอร์ที่บ้าน ก่อนจะโทรออก"ฮัลโหล ป้าพิศเหรอคะ วันนี้หนูไม่กลับบ้านนะคะ คือ...หนู...หนูจะค้างบ้านเพื่อนน่ะ คือว่าเค้า....เค้าจะไปอเมริกาพรุ่งนี้น่ะ ค่ะๆ แล้วจะรีบกลับบ้านนะคะ แค่นี้นะ ค่ะป้า ค่ะ ฝันดีนะคะ"แก้วกดวางสายหลังจากจบการสนทนากับคุณป้าผู้ดูแลที่บ้าน ก่อนที่จะนำโทรศัพท์เครื่องนั้นเก็บลงไปในกระเป๋าสะพายของเธอ"เพิ่งเคยโกหกครั้งแรกเหรอ? " โทโมะหันมาถามแก้วด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม"ครั้งที่สองน่ะ ครั้งแรกก็ที่โรงพัก" แก้วบอกทั้งสองคนก็ต่างไม่ได้พูดอะไรต่อ แก้วก็นั่งก้มหน้าอยู่บนเตียง โทโมะก็นั่งดื่มเบียร์อยู่ที่เก้าอี้ความเงียบกลืนกินเวลามายาวนาน แก้วจึงเป็นคนเปิดปากขึ้นมาทำลายความเงียบนั้น"เอ่อ..นายชื่ออะไรเหรอ?" "โทโมะ...""เหรอ...""อืม..."หลังจบจากนี้ ความเงียบก็เริ่มเข้ามาปกคลุมอีกครั้ง เสียงครวญครางจากห้องข้างๆ ที่บทรักกันอย่างถึงพริกถึงขิงดังมาถึงห้องที่แก้วกับโทโมะอยู่อืมม์.....โอ้ว.......แก้วนั่งกระสับกระสายตามกิริยาของคุณหนูที่ถูกเลี้ยงมาอย่างเพียบพร้อม เธอแทบไม่เคยได้ยินเสียงแบบนี้มาก่อนโทโมะที่นั่งมองเห็นอากัปกิริยาการแสดงออกของแก้ว ถึงกับหันหน้าหลบมากลั้นหัวเราะแต่เสียงนั้นก็ยังดังขึ้นเรื่อยๆ แก้วที่นั่งแทบไม่ติด เพราะเสียงกระเส่านั้นก็เอ่ยขึ้นมา"ฉัน....ขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะ"แก้วเดินเข้าห้องน้ำไป โทโมะที่เห็นเธอมาตั้งแต่ต้น ถึงกับนั่งขำสักพัก โทโมะได้ยินเสียงรถจอด เค้าสะดุ้งลุกขึ้นไปดู ก็พบเฮียหนุ่มกับลูกน้องเดินออกมาจากรถ แล้ววิ่งเข้ามาในโรงแรมโทโมะวิ่งไปเคาะประตูห้องน้ำ เพื่อเรียกแก้ว แก้วได้ยินเสียงเคาะประตูจึงเปิดออกมา"เราต้องรีบไป ที่นี่ไม่ปลอดภัยแล้ว " โทโมะบอกแก้วจึงคว้ากระเป๋า กระจะรีบจ้ำพรวดๆ ตามโทโมะออกมาจากห้องพลัน สายตาของโทโมะก็เห็นลูกน้องของเฮียหนุ่มที่เดินออกมาจากลิฟท์เค้าจึงรีบดึงมือแก้วแล้วรีบวิ่งลงบันไดหนีไฟไปลูกน้องเฮียหนุ่มเห็นโทโมะกับแก้วพอดี จึงพากันวิ่งตามมาเพียงไม่ถึงนาที โทโมะกับแก้ว ก็วิ่งลงมาถึงชั้นล่างสุดลูกน้องเฮียหนุ่มสองคน ที่ยืนคุมเชิงอยู่ด้านล่างเห็นโทโมะกำลังพาแก้วหนี จึงรีบวิ่งมาหยุดพวกเค้าทั้งสองโทโมะถีบมันล้มกลิ้งไปหนึ่งคน ก่อนที่อีกคนจะต่อยเข้าที่ใบหน้าของเค้าเต็มๆว้าย!!! แก้วตกใจกรีดร้องเมื่อเห็นโทโมะถูกชกพั้วะ !!! โทโมะชกมันคืน แต่มันก็ไม่ยอมแพ้ ทั้งโทโมะและลูกน้องของเฮียหนุ่มสวนหมัดกันอยู่ตรงนั้นโดยหารู้ไม่ว่า เฮียหนุ่มกับลูกน้องที่วิ่งตามลงมาบัดนี้ได้ตามมาถึงด้านล่างแล้วทั้งไม้และมีด อยู่ในมือของพวกเฮียหนุ่มกันครบมือ  โทโมะพยายามปกป้องแก้วสุดกำลังแต่มือเปล่าหรือจะสู้อาวุธได้ โทโมะถึงถูกมีดแทงเข้าที่ท้องทันทีกรี๊ด!!!!แก้วกรีดร้องเมื่อเห็นโทโมะถูกมีดแทงเข้าที่ท้อง"มึงขัดใจกู มึงต้องตาย เฮ้ยจับมันไว้ก่อน " เฮียหนุ่มสั่งลูกน้อง"พอได้แล้วน่า เฮียหนุ่ม"แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีหลงเหลืออยู่ เจ้าของเสียงนั่นคือพี่นก ลูกพี่ของโทโมะนั่นเอง"พอได้ไง มันปกป้องพยาน จะเก็บมันไว้ทำไม" เฮียหนุ่มหันมาพูดกับพี่นก"แต่ฉันรับผิดชอบเองได้" โทโมะพูดสวนขึ้นมาเพี้ยะ!!!!!! ฝ่ามือหยาบๆของเฮียหนุ่ม ตบเข้าที่ใบหน้าของโทโมะ"รับผิดชอบเหรอ มึงรับไหวรึไง" เฮียหนุ่มพูดด้วยความโกรธ"เอาน่า ฉันเป็นลูกพี่เค้า ชั้นให้เค้ารับผิดชอบเอง โทโมะไปซะ!!!  " พี่นกพูดขึ้นมาบ้าง"ไปเหรอ แกพูดอะไรของแกเนี่ย? แล้วที่มันแทงลูกน้องลูกน้องชั้นเจ็บล่ะ จะว่ายังไง " เฮียหนุ่มทวงความแค้นพี่นกเห็นเฮียหนุ่มยืนกรานว่าจะต้องแก้แค้นให้ลูกน้องให้ได้ จึงหยิบมีดของลูกน้องเฮียหนุ่มที่ยืนอยู่ใกล้ๆขึ้นมาแล้วปักลงไปที่น่องขาของตัวเองฉึก!!!!!โทโมะถึงกับเบือนหน้าหนี เฮียหนุ่มถึงกับตกใจในความเด็ดเดี่ยวของพี่นก"เอาล่ะ ชั้นชดใช้ให้แล้วนะ" พี่นกพูดแล้วจะเขวี้ยงมีดลงพื้น"โทโมะ ไป!!!! " โทโมะรับคำที่ลูกพี่บอก ก่อนจะหอบร่างที่บาดเจ็บเดินมาแก้ววิ่งตามมาด้วยความเป็นห่วง"โทโมะ โทโมะ อย่าเป็นอะไรไปนะ ดูสิ เลือดไหลไม่หยุดเลย" แก้วพูดไปน้ำตาเธอก็ไหลออกมาเธอพยายามหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาห้ามเลือดที่ปากแผลของโทโมะแต่โทโมะพยายามผลักเธอให้ออกห่างจากเค้า"อย่ามายุ่งนะ!!!!""เธอกลับบ้านไปซะ" โทโมะหันมาบอกแก้ว"แต่ว่าโทโมะ เธอยัง....""ก็บอกให้กลับบ้านไปไงเล่า!!!!!! " โทโมะตะคอกใส่แก้วที่น้ำตาไหลพรากจนหยุดนิ่งโทโมะเดินมาถึงหน้าโรงแรมก่อนจะโบกมือเรียกแท็กซี่เค้าใช้กำลังที่ยังหลงเหลืออยู่ เปิดประตูรถออกมา แก้วจึงเดินมาหาโทโมะเพื่อจะไปกับเค้า แต่กลับถูกผลักออกมา"อย่าตามชั้นมานะ!!!! " โทโมะตะคอกบอกแก้วอีกครั้ง ก่อนที่เค้าจะเข้าไปในรถรถแท็กซี่ขับออกไปตามถนน แก้วที่ยืนสะอื้นมองดูรถที่โทโมะนั่งไปอย่างเป็นห่วง จนรถคันนั้นสายตาไป
.............
...........
..........
.......
.....
....
..
.