A moment of Romance ชาตินี้ทั้งชาติจะไม่พรากจากเธอ

กลางหุบเขาแห่งหนึ่ง จ.ชลบุรี  เย็นวันเดียวกัน เวลา 16.45 น.

โทโมะขับรถมาหาเฮียหนุ่มที่จุดนัดพบ

"หมอบลง แล้วเงียบๆอยู่ในนี้ แล้วจะเธอปลอดภัย" โทโมะหันมาบอกหญิงสาวตัวประกันที่หมอบอยู่บนเบาะหลัง

เฮียหนุ่มกับลูกน้องที่เหลือกำลังแบ่งเงินกันอยู่บนรถตู้ ที่จอดทิ้งเอาไว้  
แล้วสายตาของลูกน้องคนนึง มองเห็นรถของโทโมะที่ขับมาพอดี

"เฮียๆ ไอ้โทโมะมาแล้วเฮีย!!! " มันตะโกนบอกลูกพี่มัน

โทโมะขับรถวนไปจอดไกลๆ เพื่อไม่ให้เฮียหนุ่มเห็นว่าตัวประกันยังอยู่ในรถ

เฮียหนุ่มและลูกน้องเดินลงมาต้อนรับโทโมะทั้งหมด

"ฮ่า5ห้า!!! กว่าจะมาถึงนี่ได้ คงลำบากน่าดูเลยสิ? " เฮียหนุ่มเอ่ยปากถามโทโมะ
"ก็นิดหน่อยน่ะเฮีย ไหนล่ะส่วนแบ่ง?" โทโมะถามหาเงินส่วนแบ่งจากเฮียหนุ่ม

"เฮ้ย!!!!! เอาเงินให้มันไป" โทโมะหันไปบอกลูกน้องให้เอาเงินส่งให้โทโมะ

โทโมะรับเงินมาก่อนจะเช็คดู แล้วเค้าก็เห็นสิ่งผิดปกติ
"อ้าวเฮีย เงินไม่ครบนี่? " โทโมะบอกเฮียหนุ่ม

"แค่นี้ก็ดีแล้ว แกแค่นั่งรออยู่ในรถ พวกฉันลำบากกันแทบตาย แล้วฉันยังเสียลูกน้องไปคนนึงอีกด้วย" เฮียหนุ่มฉุนเฉียวทันทีที่โทโมะทวงส่วนแบ่ง

"แต่ว่าเฮีย....."
"ไม่พอใจรึไง ไม่พอใจก็ไปเรียกลูกพี่มึงมาคุยกะกูเลย!!! "  เฮียหนุ่มตะคอกดักคอโทโมะด้วยอารมณ์โกรธ ทำให้โทโมะเงียบเสียงลงเพราะไม่อยากต่อปากต่อคำด้วย

พลัน!!! สายตาของเฮียหนุ่มกับลูกน้องก็มองไปเห็นหญิงตัวประกันบนรถของโทโมะที่เงยหน้าขึ้นมาสังเกตการณ์
ลูกน้อวเฮียหนุ่มทั้งสามคน ชักปืนขึ้นมาแล้วเดินตรงไปที่รถทันที
โทโมะรู้แกว จึงถอนหายใจเฮือก แล้วรีบวิ่งไปห้ามพวกลูกน้องเฮียหนุ่ม

"หยุดๆๆๆ หยุดเดี๋ยวนี้นะ อย่ายุ่งกะเธอนะ!!! " โทโมะวิ่งมาดึงพวกลูกน้องเฮียหนุ่มทั้งสามคนเอาไว้
ลูกน้องเฮียหนุ่มโดนโทโมะรั้งไว้เลยหันหน้ากลับมา ง้างหมัดเพื่อจะชกโทโมะ
เฮียหนุ่มจึงห้ามเอาไว้ได้ทันท่วงที

"เฮ้ย หยุดก่อน " สิ้นเสียงสั่งของเฮียหนุ่ม พวกลูกน้องจึงลดมือลง แล้วผลักอกโทโมะ
"ทำไมมึงไม่ฆ่ามันทิ้งว้ะ มันเห็นหน้าเราแล้ว มันชี้ตัวเราได้ มึงรู้มั้ย? " เฮียหนุ่มถามโทโมะ เมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นตัวประกันที่ถูกจับไว้เมื่อตอนเที่ยง
"ชั้นพาเค้ามา ฉันรับผิดชอบเองได้น่า" โทโมะตอบเฮียหนุ่ม
"อืม...ได้ๆ ก็ได้..งั้นก็จัดการมันอย่าให้เหลือร่องรอย" เฮียหนุ่มบอกโทโมะ ก่อนจะสั่งให้ลูกน้องทั้งหมดขึ้นรถกลับไป เพื่อที่จะแยกย้ายกันไปกบดานที่อื่น

โทโมะยืนมองรถตู้ของเฮียหนุ่มที่ขุบออกไปจนพ้นสายตา จึงเดินกลับมาที่รถ
สาวน้อยคนนั้น เห็นโทโมะเดินมาก็เปิดประตูรถ แล้วรีบวิ่งหนีทันที
โทโมะเห็นเธอกำลังหนี ก็เลยวิ่งตามไปจับเธอเอาไว้

"ปล่อยนะ...ปล่อยเดี๋ยวนี้!!!" เธอพยายามขัดขืนและสู้แรงของโทโมะ
โทโมะเห็นเธอพยายามขัดขืนเลยจับเธอเหวี่ยงลงไปที่พื้น เธอจุกมากก็เลยนอนตัวงอเป็นกุ้งอยู่ตรงนั้น
โทโมะที่หอบตัวโยนเพราะต้องออกแรงปล้ำกับเธอ ยืนมองสาวน้อยที่นั่งร้องไห้ด้วยความสงสาร

"ชั้น...ไม่ทำอะไรเธอหรอก ไม่ต้องร้องไห้ เงียบเถอะ" โทโมะพยายามปลอบเธอ
เหมือนเธอจะเข้าใจที่โทโมะพูด เธอเงยหน้าขึ้นมามองดูโทโมะทั้งน้ำตา เสียงสะอื้นของเธอยิ่งทำให้โทโมะอ่อนใจ
เสื้อของเธอขาดวิ่น เผยให้เห็นหัวไหล่และเนินออกที่ขาวเรียบเนียน โทโมะเห็นดังนั้น จึงถอดเสือเจ็คเก็ตออกมาก แล้วโยนให้เธอ

"สวมมันซะ!!" โทโมะบอก
"เธอชื่ออะไร..?" โทโมะถาม
"นายจะอยากรู้ไปทำไม? " เธอเบือนหน้าหนีก่อนจะตอบคำถามของโทโมะอย่างไร้เยื่อใย
"หึๆ" โทโมะหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเดินออกมา

------------------------

เพลงประกอบฉากครับ

----------------------

"แก้ว!!!! " เธอตอบ
"หือ..." โทโมะที่หันหลังเดินเลี่ยงออกมาหันหลับไปมองเธออีกครั้ง

"ชั้นชื่อแก้ว...." เธอบอกชื่อของเธอโดยไม่หันมามองหน้าโทโมะแม้แต่น้อย
โทโมะที่มองดูอากัปกิริยาของเธอดังนั้น ก็ยิ้มที่มุมปากก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาอีกครั้ง
 



เค้าก็เดินไปที่พงหญ้าใกล้ๆ ในพงหญ้านั้นมีรถมอเตอร์ไซต์คู่ใจของเค้าที่จอดรอเอาไว้
เค้าดึงผ้าคลุมรถออก แล้วก้มลงหยิบถังน้ำมันที่วางอยู่ข้างๆล้อรถขึ้นมา แล้วค่อยๆเปิดฝามันอย่างใจเย็น
จากนั้นจึงเดินดุ่มๆไปที่รถเก๋งที่เค้าขับหนีมา แล้วราดน้ำมันไปจนทั่วรถ จากนั้นก็จุดไฟเผารถทิ้ง

โทโมะเดินกลับมาสตาร์ทรถมอเตอร์ไซต์ ฮายาบุสะ สีส้มของเค้า แล้วขับมาหาแก้วที่นั่งมองอยู่
เค้ายื่นหมวกกันน็อคให้เธอ เธอยื่นมารับมันมาสวม ก่อนยันกายจะลุกขึ้น เธอค่อยๆพยุงร่างกายอันอ่อนล้าของเธอขึ้นมานั่งบนรถมอเตอร์ไซต์ของโทโมะ
เนื่องเธอสวมกระโปรง เธอจึงเอาขาทั้งสองข้างของเธอมาไว้ทางเดียวกัน
โทโมะที่บิดแฮนด์เพื่อวอร์มเครื่องรถ เหลือบมองไปเห็นท่านั่งของแก้ว จึงจับขาอีกข้างของเธอไปไว้อีกข้าง เพื่อให้เธอนั่งคร่อม
แก้วไม่กล้าขัดขืน จึงยอมทำตามอย่างว่าง่าย

โทโมะขับรถออกมา ผ่านรถยนต์ที่เค้าเผาอำพรางคดี
รถยนต์คันนั้น เกิดการระเบิดขึ้น แก้วตกใจกลัว จึงกอดโทโมะไว้แน่น โทโมะหันกลับมามองดูเธอด้วยแววตาอ่อนโยน






24.30 น.

โทโมะค่อยเบาเครื่องรถจอดหน้าบ้านหลังโตที่โอ่อ่าหลังหนึ่ง
ทันทีที่รถจอดสนิทหน้าประตูรั้ว แก้วกระโดดลงจากรถทันที เธอถอดหมวกกันน็อกแล้วคืนโทโมะ

"ช่วงนี้อยู่แต่ในบ้าน อย่าเพิ่งออกไปไหนนะ " โทโมะพูดเตือนแก้ว
แก้วที่เปิดประตูรั้วหันมามองโทโมะเพียงอึดใจเดียว ก่อนจะผลุนผลันวิ่งเข้าไปในบ้าน

ป้าพิศ คนรับใช้ในบ้านเห็นแก้ววิ่งเข้าบ้านมาด้วยสภาพที่มอมแมม จึงถามแก้วว่า
"ทำไมเนื้อตัวสกปรกแบบนี้ละคะคุณหนู" ป้าพิศถามด้วยความห่วงใย

แก้วไม่ตอบ เธอรีบวิ่งขึ้นชั้นสองอย่างรวดเร็ว
โทโมะมองดูแก้วเข้าบ้านไป เค้านึกได้ว่า เสื้อแจ็คเก็ตของเค้ายังอยู่กับแก้ว
แต่เค้าไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ จึงเข้าเกียร์รถ แล้วขับกลับบ้านของเค้าไป

.......
......
.....
....
...
..
.

To Be Continue