A moment of Romance ชาตินี้ทั้งชาติจะไม่พรากจากเธอ

8.3

เขียนโดย เคนซัง

วันที่ 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 เวลา 15.13 น.

  21 ตอน
  126 วิจารณ์
  34.59K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

กลางหุบเขาแห่งหนึ่ง จ.ชลบุรี  เย็นวันเดียวกัน เวลา 16.45 น.

โทโมะขับรถมาหาเฮียหนุ่มที่จุดนัดพบ

"หมอบลง แล้วเงียบๆอยู่ในนี้ แล้วจะเธอปลอดภัย" โทโมะหันมาบอกหญิงสาวตัวประกันที่หมอบอยู่บนเบาะหลัง

เฮียหนุ่มกับลูกน้องที่เหลือกำลังแบ่งเงินกันอยู่บนรถตู้ ที่จอดทิ้งเอาไว้  
แล้วสายตาของลูกน้องคนนึง มองเห็นรถของโทโมะที่ขับมาพอดี

"เฮียๆ ไอ้โทโมะมาแล้วเฮีย!!! " มันตะโกนบอกลูกพี่มัน

โทโมะขับรถวนไปจอดไกลๆ เพื่อไม่ให้เฮียหนุ่มเห็นว่าตัวประกันยังอยู่ในรถ

เฮียหนุ่มและลูกน้องเดินลงมาต้อนรับโทโมะทั้งหมด

"ฮ่า5ห้า!!! กว่าจะมาถึงนี่ได้ คงลำบากน่าดูเลยสิ? " เฮียหนุ่มเอ่ยปากถามโทโมะ
"ก็นิดหน่อยน่ะเฮีย ไหนล่ะส่วนแบ่ง?" โทโมะถามหาเงินส่วนแบ่งจากเฮียหนุ่ม

"เฮ้ย!!!!! เอาเงินให้มันไป" โทโมะหันไปบอกลูกน้องให้เอาเงินส่งให้โทโมะ

โทโมะรับเงินมาก่อนจะเช็คดู แล้วเค้าก็เห็นสิ่งผิดปกติ
"อ้าวเฮีย เงินไม่ครบนี่? " โทโมะบอกเฮียหนุ่ม

"แค่นี้ก็ดีแล้ว แกแค่นั่งรออยู่ในรถ พวกฉันลำบากกันแทบตาย แล้วฉันยังเสียลูกน้องไปคนนึงอีกด้วย" เฮียหนุ่มฉุนเฉียวทันทีที่โทโมะทวงส่วนแบ่ง

"แต่ว่าเฮีย....."
"ไม่พอใจรึไง ไม่พอใจก็ไปเรียกลูกพี่มึงมาคุยกะกูเลย!!! "  เฮียหนุ่มตะคอกดักคอโทโมะด้วยอารมณ์โกรธ ทำให้โทโมะเงียบเสียงลงเพราะไม่อยากต่อปากต่อคำด้วย

พลัน!!! สายตาของเฮียหนุ่มกับลูกน้องก็มองไปเห็นหญิงตัวประกันบนรถของโทโมะที่เงยหน้าขึ้นมาสังเกตการณ์
ลูกน้อวเฮียหนุ่มทั้งสามคน ชักปืนขึ้นมาแล้วเดินตรงไปที่รถทันที
โทโมะรู้แกว จึงถอนหายใจเฮือก แล้วรีบวิ่งไปห้ามพวกลูกน้องเฮียหนุ่ม

"หยุดๆๆๆ หยุดเดี๋ยวนี้นะ อย่ายุ่งกะเธอนะ!!! " โทโมะวิ่งมาดึงพวกลูกน้องเฮียหนุ่มทั้งสามคนเอาไว้
ลูกน้องเฮียหนุ่มโดนโทโมะรั้งไว้เลยหันหน้ากลับมา ง้างหมัดเพื่อจะชกโทโมะ
เฮียหนุ่มจึงห้ามเอาไว้ได้ทันท่วงที

"เฮ้ย หยุดก่อน " สิ้นเสียงสั่งของเฮียหนุ่ม พวกลูกน้องจึงลดมือลง แล้วผลักอกโทโมะ
"ทำไมมึงไม่ฆ่ามันทิ้งว้ะ มันเห็นหน้าเราแล้ว มันชี้ตัวเราได้ มึงรู้มั้ย? " เฮียหนุ่มถามโทโมะ เมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นตัวประกันที่ถูกจับไว้เมื่อตอนเที่ยง
"ชั้นพาเค้ามา ฉันรับผิดชอบเองได้น่า" โทโมะตอบเฮียหนุ่ม
"อืม...ได้ๆ ก็ได้..งั้นก็จัดการมันอย่าให้เหลือร่องรอย" เฮียหนุ่มบอกโทโมะ ก่อนจะสั่งให้ลูกน้องทั้งหมดขึ้นรถกลับไป เพื่อที่จะแยกย้ายกันไปกบดานที่อื่น

โทโมะยืนมองรถตู้ของเฮียหนุ่มที่ขุบออกไปจนพ้นสายตา จึงเดินกลับมาที่รถ
สาวน้อยคนนั้น เห็นโทโมะเดินมาก็เปิดประตูรถ แล้วรีบวิ่งหนีทันที
โทโมะเห็นเธอกำลังหนี ก็เลยวิ่งตามไปจับเธอเอาไว้

"ปล่อยนะ...ปล่อยเดี๋ยวนี้!!!" เธอพยายามขัดขืนและสู้แรงของโทโมะ
โทโมะเห็นเธอพยายามขัดขืนเลยจับเธอเหวี่ยงลงไปที่พื้น เธอจุกมากก็เลยนอนตัวงอเป็นกุ้งอยู่ตรงนั้น
โทโมะที่หอบตัวโยนเพราะต้องออกแรงปล้ำกับเธอ ยืนมองสาวน้อยที่นั่งร้องไห้ด้วยความสงสาร

"ชั้น...ไม่ทำอะไรเธอหรอก ไม่ต้องร้องไห้ เงียบเถอะ" โทโมะพยายามปลอบเธอ
เหมือนเธอจะเข้าใจที่โทโมะพูด เธอเงยหน้าขึ้นมามองดูโทโมะทั้งน้ำตา เสียงสะอื้นของเธอยิ่งทำให้โทโมะอ่อนใจ
เสื้อของเธอขาดวิ่น เผยให้เห็นหัวไหล่และเนินออกที่ขาวเรียบเนียน โทโมะเห็นดังนั้น จึงถอดเสือเจ็คเก็ตออกมาก แล้วโยนให้เธอ

"สวมมันซะ!!" โทโมะบอก
"เธอชื่ออะไร..?" โทโมะถาม
"นายจะอยากรู้ไปทำไม? " เธอเบือนหน้าหนีก่อนจะตอบคำถามของโทโมะอย่างไร้เยื่อใย
"หึๆ" โทโมะหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเดินออกมา

------------------------


เพลงประกอบฉากครับ


 

 

----------------------

 

"แก้ว!!!! " เธอตอบ
"หือ..." โทโมะที่หันหลังเดินเลี่ยงออกมาหันหลับไปมองเธออีกครั้ง

"ชั้นชื่อแก้ว...." เธอบอกชื่อของเธอโดยไม่หันมามองหน้าโทโมะแม้แต่น้อย
โทโมะที่มองดูอากัปกิริยาของเธอดังนั้น ก็ยิ้มที่มุมปากก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาอีกครั้ง
 



เค้าก็เดินไปที่พงหญ้าใกล้ๆ ในพงหญ้านั้นมีรถมอเตอร์ไซต์คู่ใจของเค้าที่จอดรอเอาไว้
เค้าดึงผ้าคลุมรถออก แล้วก้มลงหยิบถังน้ำมันที่วางอยู่ข้างๆล้อรถขึ้นมา แล้วค่อยๆเปิดฝามันอย่างใจเย็น
จากนั้นจึงเดินดุ่มๆไปที่รถเก๋งที่เค้าขับหนีมา แล้วราดน้ำมันไปจนทั่วรถ จากนั้นก็จุดไฟเผารถทิ้ง

โทโมะเดินกลับมาสตาร์ทรถมอเตอร์ไซต์ ฮายาบุสะ สีส้มของเค้า แล้วขับมาหาแก้วที่นั่งมองอยู่
เค้ายื่นหมวกกันน็อคให้เธอ เธอยื่นมารับมันมาสวม ก่อนยันกายจะลุกขึ้น เธอค่อยๆพยุงร่างกายอันอ่อนล้าของเธอขึ้นมานั่งบนรถมอเตอร์ไซต์ของโทโมะ
เนื่องเธอสวมกระโปรง เธอจึงเอาขาทั้งสองข้างของเธอมาไว้ทางเดียวกัน
โทโมะที่บิดแฮนด์เพื่อวอร์มเครื่องรถ เหลือบมองไปเห็นท่านั่งของแก้ว จึงจับขาอีกข้างของเธอไปไว้อีกข้าง เพื่อให้เธอนั่งคร่อม
แก้วไม่กล้าขัดขืน จึงยอมทำตามอย่างว่าง่าย

โทโมะขับรถออกมา ผ่านรถยนต์ที่เค้าเผาอำพรางคดี
รถยนต์คันนั้น เกิดการระเบิดขึ้น แก้วตกใจกลัว จึงกอดโทโมะไว้แน่น โทโมะหันกลับมามองดูเธอด้วยแววตาอ่อนโยน






24.30 น.

โทโมะค่อยเบาเครื่องรถจอดหน้าบ้านหลังโตที่โอ่อ่าหลังหนึ่ง
ทันทีที่รถจอดสนิทหน้าประตูรั้ว แก้วกระโดดลงจากรถทันที เธอถอดหมวกกันน็อกแล้วคืนโทโมะ

"ช่วงนี้อยู่แต่ในบ้าน อย่าเพิ่งออกไปไหนนะ " โทโมะพูดเตือนแก้ว
แก้วที่เปิดประตูรั้วหันมามองโทโมะเพียงอึดใจเดียว ก่อนจะผลุนผลันวิ่งเข้าไปในบ้าน

ป้าพิศ คนรับใช้ในบ้านเห็นแก้ววิ่งเข้าบ้านมาด้วยสภาพที่มอมแมม จึงถามแก้วว่า
"ทำไมเนื้อตัวสกปรกแบบนี้ละคะคุณหนู" ป้าพิศถามด้วยความห่วงใย

แก้วไม่ตอบ เธอรีบวิ่งขึ้นชั้นสองอย่างรวดเร็ว
โทโมะมองดูแก้วเข้าบ้านไป เค้านึกได้ว่า เสื้อแจ็คเก็ตของเค้ายังอยู่กับแก้ว
แต่เค้าไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ จึงเข้าเกียร์รถ แล้วขับกลับบ้านของเค้าไป

.......
......
.....
....
...
..
.

To Be Continue

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา