A moment of Romance ชาตินี้ทั้งชาติจะไม่พรากจากเธอ

ที่พิจิตร แก้ว และ โทโมะ อยู่ด้วยกันกับโฟร์ และยี่หวา ถึง 3 วัน
โดยที่แก้วไม่ได้สนใจทางบ้านเลย

วันนี้ก็อีกเช่นเคย แก้วกับโทโมะมาซื้อกับข้าวที่ตลาด ทั้งคู่เดินจูงมือหยอกล้อหัวเราะกันอย่างสุขี
โดยไม่รู้เลยว่ามีชายคนหนึ่ง ลอบมองทั้งสองคนอยู่

เมื่อทั้งคู่กำลังจะเข้าบ้าน ชายผู้นั้น ก็เปิดเผยตัว
จ่าเคลลี่นั่นเอง

" โทโมะ!!! " จ่าเคลลี่เรียกโทโมะจากด้านหลัง

โทโมะ ได้ยินเสียงเรียก จึงหันกลับไป

" จ่า....จ่ามาได้ไงเนี่ย ? !!! " โทโมะถามเคลลี่อย่างตกใจ
" การตามหาแกกับพี่สาวจากข้อมูลทะเบียนราษฎ์ ไม่ได้ยากเกินกำลังของฉันหรอก " เคลลี่บอก
" เอ่อ....แล้วจ่ามีธุระอะไร จะมาจับผมหรือรึไง ? " โทโมะถาม
" ก่อนอื่นฉันขอบอกนายก่อนว่า ตอนนี้ฉันเลื่อนขั้นเป็นผู้หมวดแล้วนะ "
" เออ... แล้ว จ่ามาหาผมมีเรื่องอะไรกันแน่!!! " โทโมะชักจะเริ่มฉุนเฉียว
" ฉันจะมาบอกนายว่า ตอนนี้ คดีของนาย ฉันไม่ได้ทำแล้ว ตอนนี้ มีคนมารับช่วงต่อแล้วนะ แล้วนายตำรวจคนนี้ก็หวังจะปิดคดีให้จบเร็วๆ " หมวดเคลลี่พล่าม
" ขอบใจผู้หมวดมากนะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวเข้าบ้านล่ะ !!! " โทโมะตัดบท
" เดี๋ยวก่อน!!! " หมวดเคลลี่เรียกอีกครั้ง
" อะไรอีกล่ะหมวด " โทโมะถามอีกครั้ง
" ตอนนี้แม่ของแฟนแก มาแจ้งตำรวจแล้ว ว่าแกลักพาตัวลูกสาวเขา รีบกลับไปชี้แจงดีกว่า ก่อนที่นายจะโดนซิวเข้าคุก " หมวดเคลลี่เตือน

แก้วหันมามองหน้าโทโมะ โทโมะเองก็เริ่มหนักใจขึ้นมาแล้ว

" ขอบใจจ่า เอ๊ย!! หมวดมากนะ ผมจะรีบพาแก้วกลับบ้านให้เร็วที่สุด " โทโมะพูดอย่างเจ็บใจ

แก้วเองเมื่อได้ยินคำตอบของโทโมะ เธอเองก็เจ็บปวดใจยิ่งกว่า

" ถ้างั้นฉันก็กลับก่อนละ " หมวดเคลลี่ปลีกตัวกลับไป




--------------------------------------------------------------

ที่บ้านของพี่โฟร์

" ฉันไม่อยากกลับนะโทโมะ ฉันอยากอยู่กับนาย " แก้วพูดด้วยน้ำเสียงสะเทือนอารมณ์
" ฉันทำเธอเสียหายมามากแล้วนะแก้ว ฉันก็จะกลับไปพร้อมกับเธอด้วยนะ " โทโมะตอบ
" แต่ว่า....แต่ว่า...... " แก้วพยายามจะพูดต่อ เธอเริ่มมีน้ำตาปลริ่มล้นมาที่ขอบตาของเธอแล้ว
" เอาน่า ไม่ต้องแต่แล้ว ไปเก็บของเถอะ พรุ่งนี้เช้าเราจะรีบกลับ " โทโมะพูดต่อ

แก้วไม่พูดอะไรต่อ เธอร้องไห้สะอึกสะอื้น วิ่งขึ้นบนห้องไป
ปล่อยให้โทโมะกับโฟร์ยืนมองอยู่ด้านล่าง

" แน่ใจแล้วเหรอ โทโมะ ที่จะทำแบบนี้ " โฟร์ถามน้องชายของเธอ
" เธอเสียหายมามากแล้ว ตั้งแต่เราเริ่มคบกัน " โทโมะตอบพี่สาว
" เรื่องความรักน่ะ พี่สอนแกไม่ได้หรอกนะ เรื่องแบบนี้ มันต้องเจอด้วยตัวเองถึงจะรู้ " โฟร์เตือนสติน้องชาย
" เอาน่าพี่....ถึงจะกลับกรุงเทพไป แต่ผมกับแก้วก็ยังแอบเจอกันได้อยู่ดีแหละ "
" เฮ้อ....!!!!! " โฟร์ถอนหายใจ ก่อนที่จะเดินเลี่ยงออกไป


โทโมะเดินขึ้นไปดูแก้วบนห้อง ก็พบว่าเธอกำลังยัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋า ทั้งๆที่เธอร้องไห้อยู่ด้วย
" แก้ว..... "

เสียงเรียกของชายหนุ่ม สะกิดให้หญิงคนรักหันมามอง
ใบหน้าของเธอมีแต่น้ำตา โทโมะเดินเข้าไปหาเธอ ก่อนที่จะดึงร่างเล็กๆของเธอมาสวมกอด

" ฉันขอโทษ...ฉันไม่อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ " โทโมะปลอบ
" ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ..... " แก้วพูดทั้งยังสะอื้น
" ถึงกลับไปแล้ว เราก็ยังแอบพบกันได้ ถึงจะโดนกีดกันก็เถอะ ฉันเชื่อว่าสักวัน พ่อกับแม่ของเธอจะต้องยอมรับฉันแน่นอน "
" โทโมะ !!! "
" หืมส์ ? "
" คือ..... " แก้วพยายามจะบอกเรื่องที่เธอต้องย้ายไปอยู่สวิตเซอร์แลนด์
" คือ.....เราจะยังได้พบกันใช่มั้ย ? "
" อืม.... "
" เราจะไม่พรากจากกันใช่มั้ย ? "
" ยังไงๆ ฉันก็ไม่พรากจากเธอแน่ๆ ฉันสัญญา " โทโมะตอบ

แก้วร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของชายคนรัก เธอตัดสินใจ ไม่บอกเรื่องที่เธอต้องย้ายไปต่างประเทศให้โทโมะฟัง
โทโมะเอง แม้กายจะแข็งแกร่ง แต่หัวใจของเขาเปราะบาง แม้จะสงสารในชะตามกรรมของพวกเขาเพียงไร โทโมะก็ยังไม่มีน้ำตาไหลออกมาเลยแม้แต่นิด

-------------------------------------------------------------------------------------

บขส. หมอชิต เวลาประมาณ 19.30 น.
โทโมะและแก้ว เดินลงมาที่ด้านหน้า บขส. เพื่อจะนั่งรถแท็กซี่ไปบ้าน แต่ทว่า !!!!
เบื้องหน้าของทั้งคู่ คือ พ่อและแม่ ของแก้ว ที่มาดักรออยู่ก่อนแล้ว

" ค....คุณแม่.... " แก้วพูดอย่างอ้ำอึ้ง อย่างกับเด็กที่ทำความผิด
" แก้ว....กลับบ้านกับแม่เดี๋ยวนี้ " แม่ของแก้วพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด

แก้วจำใจยอมเดินไปหาแม่ อย่างขัดไม่ได้ เธอหันมามองโทโมะหนึ่งอึดใจ
เธอตัดสินใจหันหลังกลับมาหาชายคนรักของเธอ

" แก้ว ทำไมถึงทำแบบนี้ " แม่ของแก้วพูดเสียงดังลั่น ทำให้คนแถวนั้นหันมามุงดูกันเต็ม
" หนูอยากอยู่กับโทโมะ หนูไม่อยากไปสวิตเซอร์แลนด์ " แก้วเถียงแม่
" เดี๋ยวนี้กล้าขึ้นเสียงกับแม่เหรอ ลุงเริง ไปจับตัวแก้วมา " แม่ของแก้วสั่งให้คนขับรถ ไปจับแก้วไว้

แก้วพยายามจับขัดขืนการจับกุมของลุงเริง โทโมะเห็นดังนั้น ทำท่าว่าจะเข้าไปช่วย
แต่กลับถูกเข้าชาร์ตจากนายตำรวจสอง คน นายตำรวจสองคนนั้น กดตัวโทโมะลงกับพื้น ก่อนจะใส่กุญแจมือไว้

ชายที่เดินเข้ามาหาโทโมะ ก็คือหมวดป๋อ
" แม่เขาแจ้งจับแกแล้ว แกติดคุกหัวโตแน่ ไอ้หนุ่ม !!!! "หมวดป๋อพูดอย่างเย้ยหยัน
" โทโมะๆ ปล่อยโทโมะนะ " แก้วที่ถูกลุงเริงจับตัวไว้พยายามตะโกน

แต่ก็ไม่เป็นผล โทโมะ ถูกตำรวจทั้งสามนาย พาตัวไปแล้ว
แก้วก็ถูดลุงเริงลากตัวไปเช่นกัน เธอร้องไห้อย่างไม่อายสายตาใครทั้งนั้น
แม้ว่า ผู้คนนับร้อย ใน บขส. จะพลุกพล่านก็ตาม


---------------------------------------------------------------------