A moment of Romance ชาตินี้ทั้งชาติจะไม่พรากจากเธอ

8.3

เขียนโดย เคนซัง

วันที่ 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 เวลา 15.13 น.

  21 ตอน
  126 วิจารณ์
  34.59K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

10)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ



คฤหาสถ์หลังงาม ใจกลางเมือง

เขื่อนกับเฮียหนุ่ม เดินเข้ามาด้วยมาดมาเฟียเต็มรูปแบบ
เฮียหนุ่มวางกระเป๋าเจมส์ บอนส์สีดำลงบนโต๊ะ
กวินที่นั่งมองอยู่บนโซฟา หัวเราะและตบมืออย่างชอบใจ

แปะ แปะ แปะ
"เฮียไม่ทำให้ผมผิดหวังเลยจริงๆ..." กวินพูดพลางตบมือ
"งานแค่นี้ ชิลเดร้นท์มากครับเจ้าสัว " เขื่อนชิงตอบแทนพ่อ

มอสเปิดกระเป๋าใบนั้น ก็พบธนบัตรปึกใหญ่จำนวนหลายปึกวางเรียงกันอยู่ในกระเป๋า มูลค่านับล้านเลยทีเดียว

"แลกเปลี่ยนสินค้าคราวนี้ ได้มาสี่ล้านครับเจ้าสัว " เฮียหนุ่มพูด
"ฮ่าๆๆๆ เดี๋ยวเย็นนี้ผมจะโอนเงินไปให้เฮียตามที่ตกลงกันไว้นะครับ " กวินพูดบ้าง
"เอ่อ...เจ้าสัวครับ ผมมีเรื่องอยากปรึกษา..." เฮียหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
"ว่ามาเลยครับเฮีย เราคนกันเอง ผมให้คำปรึกษาได้อยู่แล้ว... " กวินตอบหน้าทะเล้น

"ผมจะยึดอำนาจแก๊งค์ของเสี่ยนพพลครับ.....!!!!!! " เฮียหนุ่มตอบด้วยใบหน้าจริงจัง

"ผมว่างานนี้เราต้องคุยกันแบบจริงๆจังๆแล้วนะครับ เฮียครับ...." เจ้าสัวน้อย เปลี่ยนสีหน้ากลับมาดูเจ้าเล่ห์เหมือนเดิม



----------------------------------------------

ที่บ้านของป๊อบปี้

แก้วยังคงมานั่งเล่นที่นี่เหมือนเดิม แม้ว่าโทโมะกับป๊อบปี้จะสนใจแต่แต่งรถ
แต่แก้วก็ไม่เบื่อเลย ที่จะมานั่งที่นี่ แล้วนั่งฟังศัพท์ ฟังชื่อของอะไหล่รถ ชื่อรถ ที่โทโมะและป๊อบปี้ถามตอบกัน โดยที่เธอไม่รู้เรื่องเกี่ยวคำเหล่านั้นเลย

"เฮ้ย ป๊อบปี้ หลายมันมานี้ ตอนช่วงตอนบ่ายๆ แกไม่ค่อยอยู่บ้านเลย แกไปไหนนักหนาว้ะ ? " โทโมะถามเพื่อน
"อ้าว... ก็ช่วงนี้ฉันต้องไปรับสาวตอนเลิกเรียนว้อย.... " ป๊อบปี้ตอบแบบภาคภูมิใจหน้าดู

"เฮ้ย เดี๋ยวนี้แกมีแฟนแล้วเหรอ ไม่เห็นบอกกันมั่งเลย..." โทโมะค้อน
"ก็ว่าจะเปิดตัวเร็วๆนี้แหละ ชื่อน้องฟาง น่ารักน่าหยิกโคตรๆ ฮ่าๆๆ " ป๊อบปี้ตอบแบบภูมิใจเหมือนเดิม


"ก็ความรักของเรายังดีอยู่ใช่มั้ย
ในความฝันเรายังมีกันใช่มั้ย
ใจเธอนั้นมันยังไม่ได้เปลี่ยนไป
และความรักของเรายังคงเหมือนเดิม"

เสียงริงโทนโทรศัพท์ของป๊อบปี้ดังขึ้น
ป๊อบปี้รีบเช็ดมือกับผ้าขี้ริ้ว แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย

"โหล!!!! เคน ธีรเดชรับสาย มีอะไรเหรอครับ......" ป๊อบปี้รับโทรศัพท์อย่างทะเล้น
"หา!!!! อย่ามาล้อกันเล่น นี่พี่พูดจริงหรือเปล่า " สีหน้าของป๊อบปี้เปลี่ยนไป เขาตกใจอย่างเห็นได้ชัด เสียงของเขาก็อ่อยๆลง

โทโมะเห็นท่าทางผิดปกติของสหายรักก็ลุกขึ้นมามองดู
ป๊อบปี้กดวางโทรศัพท์แล้วหันมาหาโทโมะ

"เฮ้ย!!! โมะ...รีบไปโรงบาลด่วนเลย เสี่ยนพพลโดนลอบยิงหว่ะ!! " ป๊อบปี้พูดให้เพื่อนรักฟัง

โทโมะเองก็ตกใจไม่น้อย เค้าเดินมาหาแก้วก่อนจะบอกว่า
"แก้ว โทษทีนะ วันนี้เธอกลับเองได้มั้ย ตอนนี้ฉันมีเรื่องด่วน..." โทโมะบอก
"อืมๆ นายรีบไปเหอะ เดี๋ยวจะไม่ทัน " แก้วบอกกับโทโมะ ก่อนจะรีบไปคว้ากระเป๋าเดินออกไป

....................................................................

คฤหาสถ์ ของเจ้าสัวกวิน
มอส กับลูกน้อง ขับรถ BMW สีดำปิดฟิล์มหนาทึบ วนเข้ามาจอดตรงหน้าประตูเข้าบ้านหลังโต
มอสเดินลงจากรถ แล้วเข้ามาพูดกับเฮียหนุ่ม

"งานที่เฮียสั่ง ผมทำให้เรียบร้อยแล้ว ส่วนค่าเหนื่อย ไม่ต้องจ่ายผมนะครับ " มอสพูด
"หึๆๆ ขอบใจมาก " เฮียหนุ่มตอบ

มอสก้มหัวรับคำขอบคุณ แล้วเดินเข้าบ้านไป
ฉับพลัน เสียงโทรศัพท์ของเฮียหนุ่มก็ดังขึ้น เขารับสาย แล้วพูดพึมพำกับผู้ที่โทรหาด้วยเสียงที่เบาบาง
เมื่อเฮียหนุ่มวางโทรศัพท์ลง เขาก็หันมาหาลูกชาย

"งานเข้าแล้วล่ะ เขื่อนลูกรัก รีบไปเล่นละครกันที่โรวพยาบาลกันเร็ว ฮ่าๆๆๆๆ " เฮียหนุ่มแผดเสียงหัวเราะออกมา

เขื่อนที่รู้งานก็ไม่ได้พูดอะไร แต่กลับฉีกยิ้มที่มุมปาก
แล้วเดินขึ้นไปสตาร์ทรถ แล้วขับออกไป


.............................................................

โทโมะและป๊อบปี้ขับรถแข่งกันจนถึงโรงพยาบาล
ก็พบเหล่าเพื่อนพ้องนักเลง แก๊งค์เดียวกับเขามากมาย ที่นักอยู่เต็มหน้าห้องฉุกเฉินไปหมด
ป๊อบปี้เหลือบสายตาไปมองเห็น พี่นก ลูกพี่ของเขา ก็รีบเดินเขาไปหา

"พี่นก ตอนนี้เสี่ยนพพลเป็นไงบ้างพี่" ป๊อบปี้ถามลูกพี่ของตน
"ไม่รู้เหมือนกัน แต่ตอนนี้หมอกำลังทำการผ่าตัดอยู่ เห็นบอกว่าเสียเลือดมาก" พี่นกตอบคำถามของลูกน้อง

"เฮ้ยๆๆ เสี่ยเป็นไงบ้าง แล้วใครที่ไหนมันกล้ามายิงเสี่ยนพพลกันว้ะ!!! " เสียงของเฮียหนุ่มโวยวายเข้ามา
"เฮ้ๆๆ ไอ้หนุ่ม แกจะโวยวายทำไมกัน นี่มันโรงพยาบาลนะ " พี่นกรีบปรามเฮียหนุ่ม เมื่อเห็นว่าเฮียหนุ่มทำเสียงดังเอ็ดตะโร
"ไม่ให้โวยวายได้ยังไงกันเล่า ใครที่มันบังอาจทำร้ายเสี่ยนพพลล่ะก็ ฉันจะฆ่าล้างบางมันให้หมดเลย " เฮียหนุ่มทำเสียงดังลั่นขึ้นอีกครั้ง
"เออๆๆ ใจเย็นๆ นั่งลงก่อนๆ " พี่นกพยายามระงับอารมณ์ของเฮียหนุ่มให้เย็นลง

เขื่อนที่เดินตามพ่อมา มองหน้าป๊อบปี้กับโทโมะอย่างไม่สบอารมณ์นัก
ป๊อบปี้กับโทโมะเองก็มองเขื่อนกลับด้วยแววตาไร้ความเป็นมิตรเช่นกัน

"มองหน้าแบบนี้แกจะเอารึไง " เขื่อนถามป๊อบปี้กับโทโมะที่มองหน้าอยู่
"แล้วแกจะงัดกันเลยมั้ยล่ะ? " ป๊อบปี้ย้อน


"เฮ้ย เขื่อนพวกเดียวกันยังจะหาเรื่องกันอีก นั่งลงเฉยๆเลย " เฮียหนุ่มสั่งลูกให้นั่งลง
"อ้าว พวกแกก็ด้วย นั่งลงด้วยเลย อยู่แก๊งค์เดียวกันจะมาขัดคอกันเองทำไม " เฮียหนุ่มหันมาสั่งป๊อบปี้กับโทโมะบ้าง

ป๊อบปี้เองก็ไม่ชอบท่าทางวางอำนาจของเฮียหนุ่มนัก แต่ก็ต้องยอมนั่งลง เพราะพี่นกลูกพี่ของตนจ้องอยู่
ทั้งป๊อบปี้และโทโมะก็นั่งลงตามคำสั่งของเฮียหนุ่มอย่างว่าง่าย

เป็นเวลาเกือบสิบนาที
ชายวัยกลางคนในชุดคลุมสีขาว เดินออกมาจากห้องผ่าตัด
ทั้งพวกโทโมะ เฮียหนุ่ม และนักเลงในแก๊งค์คนอื่นๆ ก็กรูเข้าไปหาหมอ เพื่อถามความคืบหน้าอาการของเสี่ยนพพล

"ขอโทษนะครับ หมอพยายามเต็มที่แล้ว แต่ไม่สามารถยื้อชีวิตเค้าไว้ได้ "

สิ้นประโยคของหมอ เฮียหนุ่มถึงกับแผดเสียงดังลั่น

"หนอย...!!! อย่าหวังว่าจะอยู่สบายกันเลยพวกมึง!!!! "
จากนั้น เฮียหนุ่มก็เดินออกไปอย่างเร่งรีบ ด้วยอารมณ์โมโห โดยมีเขื่อนที่ลุกเดินตามไปติดๆ

โทโมะและป๊อบปี้ก็หันมาสบตากับ ลูกพี่ของตน
พี่นกส่ายหัวอย่างไร้ความหวัง
กลุ่มนักเลงก็ร้องห่มร้องไห้ เมื่อรู้ว่าที่พึ่งใหญ่ของตนได้สิ้นลมไปแล้ว

--------------------------------------------------

ที่ร้านของเคนตะ
กลุ่มพวกนักเลงที่เคยมาเก็บค่าคุ้มครองได้กลับมาอีกครั้ง
คราวนี้มันมาเยอะกว่าเดิม แล้วใช้กำลังกรรโชกเอาเงินไป
เคนตะตัวคนเดียวก็ต้องยอมให้เงินไปแบบไร้ทางเลือก
เวลานี้เค้าท้อแท้เหลือเกิน แล้วใครจะเป็นที่พึ่งให้กับเคนตะกันเล่า



............................................................................


To Be Comtinue

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา