Melody of love (TK)
8.9
Challot
แชร์นิยายฟิคชั่น
3) เพื่อนสนิท คิดไม่ซื่อ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความCheaper 3 : เพื่อนสนิท…คิดไม่ซื่อ
Suwannapoom Airport
“ถึงสักที ประเทศไทย”แก้ว เดินทางกลับมาที่ประเทศไทยเพื่อสะสางอะไรบางอย่าง…ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความร่าเริง สดใส และน่ารัก นั่นยิ่งทำให้เสน่ห์ของเธอเพิ่มไปอีกเมื่อรวมกับ ใบหน้าที่สวยจนไม่ว่าใครก็ต้องมอง ริมฝีบางสีกุหลาบเย้ายวน และเรือนผมที่ยาวจนถึงหลังของเธอแล้ว…สวยจนไม่สามารถละสายตาออกห่างไปได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว(เหมือนไรท์เตอร์ชิมิ>>ไรท์เตอร์)(เปล่าเลยแม้แต่นิดเดียว>>แก้ว)(แรงคะ>>ไรท์เตอร์)(เพิ่งจะรู้เหรอ>>แก้ว)
(หยาบ>>ไรท์เตอร์)(ไม่เท่าไรท์เตอร์หรอก>>แก้ว)
฿$%$%^&&*@!!@@##$%%%$#@@$%^&&**&++^%%$#%^&_+)*&&^^%%$$#(ไม่สามารถสแกนเป็นคำพูดออกมาได้)
ในที่สุดไรท์เตอร์ก็ทะเลากับแก้วเสร็จ กินเวลาไปสองชั่วโมง
(มากไปยะ>>ไรท์เตอร์)
>>มาต่อกันเถอะ<<อย่าไปสนข้างบน>>
“แล้วจะไปไหนดี…อะ…”
ทันทีที่คิดออกเธอก็รีบโทรศัพท์ไปหาเพื่อนสาวที่อยู่ประเทศไทยพอดี
“ฮัลโล…ฟาง”
(แหม!นึกว่าใคร…แก้วนี่เองไปเที่ยวมาเป็นไงบ้าง)
ฟางเพื่อนของแก้วถามด้วยน้ำเสียงสดใส…ถูกต้องฟางหรือใครก็ตามไม่รู้เรื่องอาการป่วยของแก้วเลย เพราะเธอไม่ต้องการให้ใครมาทุกข์ใจกับอาการของเธอ
“ฉันอยู่ไทยแล้วยะ แกมารับฉันที่สนามบินหน่อยดิ”
เธอยังคงเก็บความลับนั้นไว้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น…ไม่มีเลยจริงๆ
(โอเคเลยแก้ว…อีกสิบนาทีจ๊ะ)
“อือ…แค่นี้นะ”>_<
หลังจากรอได้สักพักฟางก็ขับรถมาถึง
“แก้วววววววววววว”เสียงของฟางเพื่อนสาวของแก้วเรียกด้วยน้ำเสียงสดใส บวกกับความน่ารักของเธอด้วยแล้ว สมแล้วจริงๆที่สองคนนี้เป็นเพื่อนกัน สวยทั้งคู่
“ยัยฟางงงงงงง >_<”แก้วพูดพร้อมสวมกอดเพื่อนสาวของตนด้วยความคิดถึง
“ไปหายัยเฟย์…แล้วก็คนอื่นกันเถอะ”ฟางพูดด้วยความตื่นเต้นพร้อมลากเพื่อนของเธอโดยไม่ฟังเสียงของแก้วแต่อย่างใด
-------------------------------------------
เด๋วจาอัพให้น๊าาาาา เม้นกันเยอะๆเนอะ
Suwannapoom Airport
“ถึงสักที ประเทศไทย”แก้ว เดินทางกลับมาที่ประเทศไทยเพื่อสะสางอะไรบางอย่าง…ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความร่าเริง สดใส และน่ารัก นั่นยิ่งทำให้เสน่ห์ของเธอเพิ่มไปอีกเมื่อรวมกับ ใบหน้าที่สวยจนไม่ว่าใครก็ต้องมอง ริมฝีบางสีกุหลาบเย้ายวน และเรือนผมที่ยาวจนถึงหลังของเธอแล้ว…สวยจนไม่สามารถละสายตาออกห่างไปได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว(เหมือนไรท์เตอร์ชิมิ>>ไรท์เตอร์)(เปล่าเลยแม้แต่นิดเดียว>>แก้ว)(แรงคะ>>ไรท์เตอร์)(เพิ่งจะรู้เหรอ>>แก้ว)
(หยาบ>>ไรท์เตอร์)(ไม่เท่าไรท์เตอร์หรอก>>แก้ว)
฿$%$%^&&*@!!@@##$%%%$#@@$%^&&**&++^%%$#%^&_+)*&&^^%%$$#(ไม่สามารถสแกนเป็นคำพูดออกมาได้)
ในที่สุดไรท์เตอร์ก็ทะเลากับแก้วเสร็จ กินเวลาไปสองชั่วโมง
(มากไปยะ>>ไรท์เตอร์)
>>มาต่อกันเถอะ<<อย่าไปสนข้างบน>>
“แล้วจะไปไหนดี…อะ…”
ทันทีที่คิดออกเธอก็รีบโทรศัพท์ไปหาเพื่อนสาวที่อยู่ประเทศไทยพอดี
“ฮัลโล…ฟาง”
(แหม!นึกว่าใคร…แก้วนี่เองไปเที่ยวมาเป็นไงบ้าง)
ฟางเพื่อนของแก้วถามด้วยน้ำเสียงสดใส…ถูกต้องฟางหรือใครก็ตามไม่รู้เรื่องอาการป่วยของแก้วเลย เพราะเธอไม่ต้องการให้ใครมาทุกข์ใจกับอาการของเธอ
“ฉันอยู่ไทยแล้วยะ แกมารับฉันที่สนามบินหน่อยดิ”
เธอยังคงเก็บความลับนั้นไว้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น…ไม่มีเลยจริงๆ
(โอเคเลยแก้ว…อีกสิบนาทีจ๊ะ)
“อือ…แค่นี้นะ”>_<
หลังจากรอได้สักพักฟางก็ขับรถมาถึง
“แก้วววววววววววว”เสียงของฟางเพื่อนสาวของแก้วเรียกด้วยน้ำเสียงสดใส บวกกับความน่ารักของเธอด้วยแล้ว สมแล้วจริงๆที่สองคนนี้เป็นเพื่อนกัน สวยทั้งคู่
“ยัยฟางงงงงงง >_<”แก้วพูดพร้อมสวมกอดเพื่อนสาวของตนด้วยความคิดถึง
“ไปหายัยเฟย์…แล้วก็คนอื่นกันเถอะ”ฟางพูดด้วยความตื่นเต้นพร้อมลากเพื่อนของเธอโดยไม่ฟังเสียงของแก้วแต่อย่างใด
-------------------------------------------
เด๋วจาอัพให้น๊าาาาา เม้นกันเยอะๆเนอะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
