Melody of love (TK)
Challot
4) เก็บไว้ในหัวใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความในที่สุดฟางก็ลากแก้วได้สำเร็จ(หรือเรียกว่า กระชาก จะดีกว่าอะนะ>>แก้ว)(ฉันยังอยู่นะ>>ฟาง)(หยุดเถียงกันได้แล้ว>>ไรท์เตอร์)(อย่ามายุ่ง!!!!>>แก้วและฟาง)
(=_=>>ไรท์เตอร์)
Coffee Shop
“ทุกคนนนนนนนนนน”ยัยฟางร้องเรียกเพื่อนๆ เมื่อลากฉันมาถึงที่ร้านกาแฟของจินนี่
TOT!!!!
“แก้ว!!!!!!!!!!!!!!!”
เสียงของเพื่อนๆทำให้เจ้าของชื่อถึงกับสะดุ้งเลยทีเดียว
“เบาๆ ก็ได้ เรียกดังทำไม”
แก้วพูดด้วยน้ำเสียงอายๆคนอื่นที่มองมาที่เธอ
“แก้ว แกจิงๆช่ายป่ะ”พูดจบเฟย์น้องของฟางก็วิ่งเข้ามากอดเธอทันที
“ปล่อยๆ ยัยเฟย์ คนเค้าเพิ่งกลับมาจากเที่ยวนะ”แก้วรีบบอกก่อนที่เฟย์จะกอดตัวเองตายไปซะก่อน(เว่อร์ไป!)
“นั่นดิ แก้วพูดถูกนะ”
ยัยฟางพูดจบพร้อมลากยัยเฟย์ไปทันที
“อ้าว? แก้วกลับมาแล้วเหรอ”
เสียงของโทโมะ ชายหนุ่มผู้เงียบขรึมแต่เต็มไปด้วยความหล่อและอันตรายและ(โคตร)เจ้าชู้ และที่สำคัญยังสนิทกับแก้วที่สุดด้วย แต่ว่าเขาไม่ได้มาคนเดียว ยังมีเด็กสาวน่ารักๆข้างๆกาย คงจะเป็นแฟนละมั้ง
แต่ว่า…ในใจของแก้วกลับรู้สึกเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก
“แน่นอนสิยะ แกจะให้ฉันไปไม่กลับรึไง ว่าแต่โมะ นั่นแฟนแกเหรอ น่ารักดี ไม่คู่ควรกับแกแม้แต่นิดเดียว”
แก้วก็ยังเก็บอาการได้เป็นอย่างดี เธอถูกสอนเรื่องการแสดงมาอย่างดี ไม่มีใครรู้เลยละว่าสิ่งที่เธอพูดจิงหรือไม่จิง
“แก้วมาถึงนี่ก็กวน…เลยวะ น้องเค้าชื่อพิมเว้ย เรียกให้ดีๆ
แล้วที่ว่าฉันไม่เหมาะเนี่ยยังไง…มาเคลียร์ดิ”
แก้วเห็นอารมณ์หงุดหงิดของโทโมะแล้วก็หัวเราะออกมา ไม่บ่อยนักที่แก้วจะหัวเราะ แต่พอหัวเราะแต่ละที อึ้งเพราะความ(โคตรของโคตรและอีกหลายโคตรๆๆๆๆๆๆ)สวย
“แก้ว แกน่าจะหัวเราะบ่อยๆนะ น่ารักดีออก”
เขื่อนแซว
“อยู่นิ่งๆของแกๆไปไอ้ปลาดุกชนเขื่อน(ขอโทษนะคะพี่เขื่อน)”
พอแก้วด่าปุ๊บ เขื่อนก็เงียบปั๊ป
“ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้า”
ทุกๆคนเลยพากันหัวเราะตาม
“นี่น้องพิม พี่เตือนด้วยความหวังดี ไอ้นี่มันเจ้าชู้”
แก้วยังคงแกล้งโทโมะต่อไป
“ไม่เป็นไรหรอกคะพี่แก้ว พิมมีวิธีจัดการคะ”
“ดีมากพิม เอาให้ตายไปเลย ฮ่าๆๆ”
แก้วหัวเราะใหญ่
“แกนี่มัน…”โทโมะไม่ทันจะด่าอยู่ๆก็
< เมื่อไม่มีสิทธิ์หวง จะไม่หวงๆเธอสักวัน >
เสียงโทรศัพท์ของแก้วดังขึ้น พอแก้วหยิบขึ้นมาดู
…….หมอแบงค์……
เขาโทรมาทำไม
แล้วแก้วก็รีบรับโทรศัพท์ทันที พวกเพื่อนๆของเธอก็นั่งอยู่ด้วย
“สวัสดีคะ”
( แก้วคุณแน่ใจนะ ตอนนี้สบายดีรึเปล่า อาการเป็นยังไงบ้าง)
“อืม สบายดีสิ แบงค์เป็นไงมั่ง แก้วอยู่กับเพื่อนๆนะ”
( ผมเป็นห่วงคุณนะ กลับมารักษาตัวเถอะ)
“สามเดือน เราสัญญากันแล้วนะแบงค์ แก้วจะโทรกลับ ทีหลังนะคะ บาย”
ตี๊ด(ตัดสาย)
ToMo : บันทึกพิเศษ
“มีอะไรรึเปล่าแก้ว” ผมถามแก้วออกไป สงสัยแฟนที่เมืองนอกคงจะโทรมาละมั้ง หึ พูดเพราะเชียว(แล้วทำไมผมต้องหงุดหงิดด้วยวะ)
“เปล่าหรอก…ไม่มีอะไร”
แก้วยังตอบผมกลับโดยน้ำเสียง เรียบและนิ่ง
“แกแน่ใจนะว่าไม่ใช่แฟนแก”
อยู่ดีๆไอ้ป๊อปปี้เพื่อนผมมันก็ถามแก้ว
“แหม! แกมีแฟนอยู่แล้วนะป๊อป ถามงี้…เดี๋ยวฟางหึง”
แก้วยังคงตอบแบบไม่สะดุดเลยสักนิด
“เดี๋ยวฉันมานะ”
แล้วแก้วก็เดินไปทางหลังร้าน
“ฉันไปเอากาแฟดีกว่า…เอาอะไรมั้ยพิม”
ผมหันไปถามแฟนผม
“ชาแล้วกันคะ”
“ครับ”
แล้วผมก็เดินตามแก้วไป
หลังจากที่ได้กาแฟและชาครบ ผมก็กำลังจะเอาไปข้างนอก
แต่…
“แบงค์ แก้วขอร้อง ขอเวลาแค่นิดเดียว แบงค์สัญญาแล้วนะ”
แก้วกำลังคุยโทรศัพท์
กับไอ้หมอนั่น….
“ไม่ โอเคเราสัญญากันแล้ว แก้วจะกลับไป อืม อยู่ที่นี่มีความสุขมากๆเลย ไว้เจอกันนะ บายบาย”
ด้วยน้ำเสียงที่มีความสุข…แต่ในใจของผมกลับรู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก
จบบันทึกพิเศษ : ToMo
------------------------------------------
เค้าอัพให้แล้วนะ หนุกไม่หนุกเม้นด้วยจ้าาาาาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
