Secret You & I No.1 ความลับของผมคือ....คุณ

ฉันเดินเข้ามาในโรงเรียนด้วยหน้าตาบูดบึ้งยิ่งกว่านมเปรี้ยวสองพันปีซะอีก ก็ไอเรื่องที่มันเกิดเมื่อคืนนั่นแหละ กุญแจก็โดนยึด ข้อมูลก็ไม่ได้อะไรสักอย่างแถมยังต้องเสียจูบแรกอีก T^T ฝันร้ายของฉันชัดๆ ถ้าฉันเปิดโปงพวกนายไม่ได้ก็อย่าหวังเลยว่าจะได้อยู่กันอย่างสงบสุข

(นายภูริพงษ์  ไอยรัติวงศ์และนางสาวเอมิกา  บริรักษ์สกุล พบอาจารย์เอกวุฒิที่ห้องปกครองด่วน)

            O_O ห้องปกครอง ฉันถูกเรียกเข้าห้องปกครองงั้นเหรอ T^T ใช่ ฉันลืมคิดไปได้ไงนะว่าในห้องสภานักเรียนมันมีกล้องวงจรปิดอยู่ ซวยแท้หนอ~ เมื่อสิ้นเสียงประกาศเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของเหล่านักเรียนก็ดังขึ้นเป็นระยะๆ

“ฟีนิกซ์ถูกเรียกอีกแล้ว ฉันอยากจะเผาห้องปกครองจริงๆเลย”

“ฟีนิกซ์ถูกเรียกไปกับใครนะ ผู้หญิงด้วยอ่ะฉันไม่ยอมๆ”

“นั่นไงๆยัยคนที่ถูกเรียกพบพร้อมฟีนิกซ์”

“ยี๊ หน้าตาน่าเกลียดยังไม่พอยังทำตัวไม่ดีอีก” ว่าใครน่าเกลียดย่ะ >o<

บลาๆๆๆ

“มีอะไรจะอธิบายมั้ยภูริพงษ์ เอมิกา”

“ไม่มีค่ะ T^T” ภาพในกล้องวงจรปิดโจ่งแจ้งขนาดนั้น จะให้หนูอธิบายว่าไงล่ะคะ

“จริงๆแล้วสิ่งที่เห็นมันเป็นการเข้าใจผิดครับ -__-” เข้าใจผิดว่าอะไรล่ะยะ คราวนี้ฉันโดนหนักแน่ๆเลย T^T แงๆๆ

“จริงๆแล้วเอมิกาเขาจะเอากุญแจไปคืนน่ะครับ มันเป็นกุญแจที่เพื่อนเธอทำหายและเธอก็เจอมัน”

“แล้วเธอเข้าไปทำอะไรในห้องนั้นด้วยภูริพงษ์” ฟีนิกซ์ตอบคำถามอาจารย์เอกวุฒิด้วยสีหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซึ่งต่างกับฉันสิ้นเชิงเพราะตอนนี้ฉันอยากจะเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนีจะแย่แล้ว

“ผมจะไปขโมยข้อสอบคณิตศาสตร์ที่ห้องผมต้องสอบอีกสามวันครับ ผมได้ข่าวว่ามันยากแต่กุญแจตู้เก็บข้อสอบดันอยู่ที่เอมิกาผมเลยต้องแย่ง เธอไม่ยอมให้กุญแจนั่นกับผม ผมก็เลยบังคับเธอด้วยการจูบ” อ๊าย!! นายกล้าพูดคำนั้นได้ยังง๊ายยยยยยยยยยย

“จริงหรือเปล่าเอมิกา”

“O_O เอ่อ.........”

“ไม่ต้องอายหรอกนา ฉันเล่าไปหมดแล้วเธอก็ตอบไปเหอะนาว่าจริง”

“จะ...จะ....จริงค่ะ”

“อืม เธอไปได้แล้วเอมิกาส่วนภูริพงษ์อยู่ก่อน”

“ค่ะ สวัสดีค่ะอาจารย์”

            ฮวู่~ รอดตัวไป แล้วฟีนิกซ์จะเป็นไงบ้างนะโดนข้อหาหนักแน่เลย ทั้งที่จริงๆแล้วคนผิดมันฉันต่างหาก เรื่องที่เขาเล่าไปเมื่อกี๊มันโกหกทั้งนั้นอ่ะ T^T ทำไมต้องโกหกเพื่อให้ฉันรอดด้วยเนี่ย ทั้งคิดจะขโมยข้อสอบ ทั้งจูบ ทั้งแอบเข้าไปในห้องสภานักเรียนโดยไม่ได้รีบอนุญาต นายไม่คิดจะเหลือความดีไว้ในตัวเลยหรือไงนะ ฉันคงไม่มีสมาธิเรียนแน่ๆอ่ะถ้ายังเคลียร์กับเขาไม่จบ โอ๊ะ! เขาออกมาแล้ว

“ฟีนิกซ์......นายเป็นไงบ้าง”

“เป็นห่วงเหรอ” เขาพูดพลางเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงกวนประสาทเล็กน้อย นี่ถ้านายไม่ช่วยฉันไว้ล่ะก็ฉันจะด่าให้เจ็ดวันไม่ซ้ำกันเลยค่อยดูสิ

“ก็แค่แสดงน้ำใจไปตามประสานั่นแหละ”

“ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงนี่”

“หมายความว่าไง นี่อย่าบอกนะว่าอาจารย์ไม่เอาเรื่องนายเลยน่ะ”

“ก็แค่ต้องบำเพ็ญประโยชน์นิดหน่อยน่ะ”

“ฮวู่~ ฉันคิดว่านายจะโดนทำโทษแรงๆซะอีกไม่งั้นล่ะฉันรู้สึกผิดจนอกแตกตายแน่เลย”

“อืม....ถ้าอกเธอแตกนี่เสียดายแย่เลย ^^”

“นี่! คนเขาอุตส่าห์เป็นห่วง นายลามกได้ขนาดนี้คงไม่เป็นไรจริงๆน่ะแหละ เสียเวลาฉันจริง           ๆ”

“เป็นห่วงฉันเหรอ....ดีใจได้มั้ย” น้ำเสียงนายดัดจริตที่สุดเลยรู้เอาไว้!!!

“นายอยากได้อะไรตอบแทนหรือเปล่า”

“พอดีว่าเป็นคนดี ทำความดีโดยไม่หวังผลตอบแทน -_-”

“เหรอ....งั้นก็ดี”

“แต่คราวหน้าฉันคงไม่ช่วยเธอแล้วล่ะ เพราะเธออยากเข้ามายุ่งเรื่องในกลุ่มฉันเองทั้งๆที่ฉันเตือนเธอหลายครั้งแล้ว”

“งั้นก็ไม่ต้องเตือนอีกเพราะถึงยังไงฉันก็ต้องเข้าไปยุ่งอีกอยู่ดี ^^”

“^__^” ดัดจริตเข้าไป -_-

“งั้นเหรอ งั้นต่อไปฉันไม่เตือนเธอแล้วนะ”

“เรื่อง! ของ! นาย!”

            พอสัญญาณดังบอกว่าถึงเวลาพักเที่ยงยัยสามสาวก็ยิงคำถามใส่ฉันไม่ยั้งเลยว่าอาจารย์ฝ่ายปกครองเรียกพบฉันทำไม ทำไมต้องเรียกพบพร้อมกับฟีนิกซ์ เกิดอะไรขึ้นบ้างเมื่อคืน จนฉันไม่รู้จะเอาช่องว่างไหนไปอธิบายดี

“ก็ไม่มีอะไรไง อาจารย์เอกวุฒิแค่เรียกฉันไปถามว่าฉันเข้าไปทำอะไรในห้องสภานักเรียนตอนค่ำแบบนั้น”

“แล้วนายฟีนิกซ์ล่ะ” คิมถามด้วยน้ำเสียงที่อยากรู้เสียเต็มประดา

“หมอนั่นช่วยให้ฉันรอดจากการถูกทำโทษน่ะ เขาบอกว่าเขาทำผิดเองทั้งหมด”

“OoO แมนม๊ากกกกกก ทั้งๆที่คนผิดมันยัยเจ๊ชัดๆ” ตกลงแกเป็นเพื่อนใครกันแน่เนี่ยยัยคิม

“พวกเราโดนไอ้โม่งที่ไหนไม่รู้ลากไปมัดไว้ที่โรงยิม” แช่อิ่มเริ่มเล่าถึงสาเหตุการหายตัวไปเมื่อคืน

“ใช่ แต่โชคดีที่แถวนั้นมีเศษแก้วอยู่พวกเราเลยใช้เศษแก้วพวกนั้นตัดเชือก ข้อมือฉันยังแดงอยู่เลยเนี่ย T^T” แก้มยุ้ยฟ้อง เธอเป็นคุณหนูที่สุดในกลุ่มจึงทำให้รับไม่ได้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคืน ฟังดูจากน้ำเสียงแล้วก็รู้ได้ทันทีเลยว่าทั้งโกรธและกลัว

“ศิษย์ที่รักของครู ^^”

“สวัสดีค่ะอาจารย์พรวจี” พวกเราไหว้อาจารย์ที่ปรึกษาด้วยความอ่อนน้อมสมกับเป็นนักเรียนที่รักของอาจารย์ซะเหลือเกิน

“ครูมีงานให้พวกเธอทำนิดหน่อยนะจ๊ะ ^^” นั่นไงฉันว่าแล้ว มาทั้งด้วยท่าทางเป็นมิตรแบบนี้คงไม่พ้นการใช้งานตามเคย

“ครูอยากให้เธอทำข่าวเกี่ยวกับโครงการจิตอาสาที่กำลังจะจัดขึ้นสัปดาห์หน้าน่ะจ้ะ โรงเรียนเราเป็นเจ้าภาพเชียวนะ”

“จริงด้วยค่ะอาจารย์ ใกล้ถึงสัปดาห์ทำความดีของโรงเรียนเราแล้วด้วย” แช่อิ่มพูดขึ้น

“ใช่ นี่ฉันลืมไปแล้วนะเนี่ยถ้าแช่อิ่มไม่พูดนี่นึกไม่ออกนะเนี่ย” ยัยคิมพูดด้วยสีหน้าเสียใจอย่างสุดซึ้ง แต่ฉันรู้ว่าในใจลึกๆของยัยคิมก็อยากจะลืมไอสัปดาห์ทำความดีนี่ไปเลยด้วยซ้ำ รุ่นพี่หลายๆรุ่นบอกกว่ามันไม่ใช่สัปดาห์ที่น่าจดจำอะไรนักหรอก ก็แค่จัดกิจกรรมทำความดีขึ้นแล้วให้นักข่าวมาทำข่าวอวดอ้างว่าเด็กโรงเรียนเรามีคุณธรรม จริยธรรมสูงส่ง ทั้งที่จริงๆแล้วแค่อยากได้หน้าก็เท่านั้นซึ่งมันจะจริงหรือไม่อันนี้ฉันก็ไม่รู้เพราะไม่เคยทำกิจกรรมเนื่องจากเพิ่งเข้ามาเรียนที่นี่เป็นปีแรก

“พวกเธอพอจะช่วยได้มั้ยจ๊ะ ถ้าพวกเธอทำเนี่ยคะแนนจิตพิสัยวิชาของครูในเทอมนี้พวกเธอคงจะได้เต็มแน่ๆเลย ^^” อีกแล้วเอาคะแนนมายั่วน้ำลายอีกแล้ว

“แน่นอนค่ะอาจารย์ การทำข่าวเป็นเหมือนชีวิตของพวกเราอยู่แล้วค่ะ” อันนี้ฉันพูดจริงๆนะ ไม่ได้เกี่ยวกับคะแนนเลยสักนิด ไม่จริงๆน๊ะ!!

“จ้ะ ดีมากศิษย์รักของครู”

            ในระหว่างที่ฉันและเพื่อนๆยืนคุยกับอาจารย์พรวจีอยู่นั้นพวกซีเครทก็เดินผ่านมาทางพวกเราพอดี แล้วฟีนิกซ์ก็ทำในสิ่งที่ฉันคิดไม่ถึงมากๆ

จุ๊บ! OoO เขายื่นหน้ามาหอมแก้มฉันเบาๆต่อหน้าต่อเพื่อนสาวของฉันทั้งสามคนและต่อหน้าอาจารย์พรวจี

“OoO ไอเด็กเลว พวกเธอทำแบบนี้กับศิษย์รักของฉันได้ยังไง”

“อะไรกันครับอาจารย์จีจี้ ผมแค่คิดถึงกับเอมิกาเท่านั้นเอง”

“อ๊าย แกเรียกใครว่าจีจี้ห๊ะไอเด็กเลว ฉันจะเอาเรื่องพวกแก อ๊าย!!!”

“ผมเองก็คิดถึงอาจารย์นะครับ ผมหอมแก้มอาจารย์ด้วยได้มั้ยครับ ^^” ยูคิส หนึ่งในสมาชิกของซีเครทแบล็คพูดพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้อาจารย์พรวจี ซึ่งมันก็ทำให้อาจารย์หน้าแดงมากๆตามประสาหญิงสูงวัยที่ยังโสดอ่ะนะ

“แก ไอพวกเด็กเลว /.,?<!@#$%^&*()__@#$%^&*()_” และอีกสารพัดคำด่าที่อาจารย์พรวจีช่างสรรหามา ฉันว่าสักวันอาจารย์คงลมจับแน่ๆอ่ะ ส่วนพวกซีเครทแบล็คน่ะเหรอพวกเขาไม่รอให้อาจารย์พรวจีสวดจบหรอก พวกเขาเดินลอยหน้าลอยตาไปตั้งนานแล้ว

“เอมิกาช่วยบอกกับครูชัดๆสิว่าเธอเป็นอะไรกับไอเด็กเลวคนนั้น” ซวย วกกลับมาที่ฉันจนได้ ฉันไม่เกี่ยวน๊า T^T

“เปล่านะคะ หนูไม่ได้เป็นอะไรกับเขา”

“แล้วเขามาหอมแก้มเธอได้ยังไง”

“T^T หนูไม่ทราบค่ะ” อย่าให้ฉันเจอนายนะฟีนิกซ์ ฉันจับนายหักคอจริงๆด้วย แกล้งฉันแบบนี้ได้ยังงายยยยยยยย

“เขาต้องการแกล้งอามิยังไงล่ะคะอาจารย์ พวกเขานี่ชั่วจริงๆเลย” แช่อิ่มช่วยพูดให้ฉันพ้นความผิด (ที่ไม่ได้ก่อ)

“OoO จริงด้วย ครูขอโทษนะจ๊ะอามิที่ถามหนูออกไปแบบนั้น พวกมันต้องการแกล้งเธอนี่เอง”

“ค่ะ แฮะๆ ว่าแต่ค่ายจิตอาสาที่จะจัดขึ้นเนี่ยชื่อค่ายอะไรเหรอคะ”

“นั่นน่ะสิคะอาจารย์” แก้มยุ้ยเสริมหลังจากยืนช็อคกับเหตุการณ์เมื่อกี๊

“ชื่อว่า ‘ค่ายจิตอาสา อู้ลั้นลาทำดี’ จ๊ะ” O.o ชื่อค่ายแบบว่า..........