สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค

“เอ๋อน้องมีนามีแฟนแล้วเหรอคับ”“เปล่าคะมีนายังไม่มีแฟนหรอกคะไม่มีใครชอบมีนาเลยคะ”“พี่ไม่เชื่อหรอกคับเอาเป็นว่าเราไปหาอะไรอร่อยทานกันดีกว่าคับน้องมีนา”สองหนุ่มสาวได้ลงสั่งขนมจีนมาทานกันคนละจาน“ทำไมกินจุขนาดนี้นี้กินจุแบบนี้พี่ก็ยังเลี้ยงไหว”“เมื่อตะกี้พี่นะพูดว่าอะไรเหรอคะ”“พี่พุดว่าน้องมีนากินเก่งจังเลยนะคับ”“ก็คนมันหิวนี่คะพี่นะก่อนออกจากบ้านมายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยคะพี่นะ”“เอาถ้างั้นทานเยอะๆคับมาพี่ตักให้”“ผมว่าคุณไอไลค์นะจะลองไปเล่นขี่ชิงช้ามั้ยคับน่าสนุกดีนะคับ”“ไม่เป็นไรฉันขอเดินดูรอบๆนี้ดีกว่าจริงซิโจ๊กว่าแต่ลูกพี่นายมีแฟนยัง”“ถามทำไม”  โจ๊กถามอย่างจับผิด“เปล่าฉันก็แค่อยากรู้เห็นนัทเขาออกจะสวยอยู่ขนาดนั้น”“มีซิลูกพี่นะมีคนมาจีบตั้งเยอะๆแต่ลูกพี่จัดการจนพวกเขาแผ่นหนีไปเลย”“นัทเขาโหดขนาดนั้นเลยเหรอ”“ใช่คับ”“อัดชิ่ว  อัดชิ่ว  อัดชิ่ว” พานัจจามตั้งสามครั้ง“ใครนินทาฉันว่ะ”“ผมว่ายังคุณนะไม่มีใครนินทาหรอกนอกจากมีคนคิดถึง”“นายพูดบ้าพูดบออะไรของนายนี้ถ้านายยังไม่หยุดพูดนายตายแน่”  “ผมกลัวตายและยาหยี”“นี่ยัยป้าเอานี่สายไหมฉันซื้อให้เธอ”“ขอบใจ”“ไหนฉันขอลองชิมขอเธอบ้างซิยัยป้าว่าอร่อยไหมนี่เธอลองชิมของฉันดูซิ”“อืมก็อร่อยดี”“ที่นี้ฉันขอชิมขอเธอบ้าง”  สาวสวยตาคมยืนสายไหมมาให้กับชายหนุ่มเทพบุตรกรีก หนุ่มหล่อเทพบุตรไม่ได้ยืนมือไปรับแต่ลงกัดไปชิมดู ทำให้สาวสวยตาคมถึงกับจังหวะหัวใจของสาวตาคมเต้นไม่เป็นจังหวะ“ยัยป้าเธอเป็นอะไรไป”“เปล่า”“เปล่าอะไรหน้าเธอแดงมาเดี่ยวฉันเช็ดหน้าให้เธอเอง” ชายหนุ่มดึงผ้าเช็ดหน้ามาซับที่หน้าของหญิงสาวอย่างแผ่วเบาทำให้ทั้งสองได้ใกล้ชิดกันทั้งสองได้ยินเสียงหัวใจของกันและกัน“พลอยคุณแพ้แล้วอย่าลืมเงื่อนไขที่เราตกลงกันเอาไว้ล่ะ”“ย่ะ” หญิงสาวทำหน้าค้อนใส่ชายหนุ่ม“นายพีฉันว่าเราไปทานส้มตำกันดีกว่าเห็นแล้วอยากจะกิน”“ได้อยู่แล้วไม่มีปัญหา” สองหนุ่มสาวก้เดอนไปที่ร้านขายส้มตำ“เดี่ยวฉันลองโทรหาไอ้นัทดูเห็นมันบ่นว่าอยากกินส้มตำอยู่” พูดจบหญิงสาวเตรียมที่ล้วงมือถือแต่คนตัวโตเห็นจึงรีบชิงเอาไว้“นี่นายจะทำอะไรฮะนายพีเอาโทรศัพท์ฉันคืนมา”“ไม่ต้องไปโทรหาเขาหรอกคับผมน่ะอยากจะอยู่ที่มีแค่เราสองคนนะคับพลอย”“แต่ฉันไม่อยากอยู่กับนาย”“ไม่เอานะคับมายเดียร์ดูซิตอนนี้อาหารมาแล้ว”“นี่นายทานไม่ได้เหรอ”“คับผมทานเผ็ดไม่ได้”“ทำไมนายไม่บอกฉันเอานี้ทานข้าวเหนียวมาเดี่ยวฉันฉีกเนื้อไก่ให้นายกิน”ชายหนุ่มงง“รีบอ้าปากเข้าซินายนะเป็นคนแรกเลยนะที่ฉันทำแบบนี้ให้นะกับคนอื่นฉันอย่างไม่เคยทำอะไรแบบนี้ไง”“จริงเหรอคับ”“อืม” ชายหนุ่มดีใจจนบอกไม่ถูก“ผมว่าเดตนี้เป็นเดตที่น่าประทับที่สุดเลยคับมายเดียร์หญิงสาวได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกหน้าร้อนผ่าวอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อนกฤษณะกับมีนากำลังเดินเลือกซื้อของอยุ่กันอย่างสนุกสนานจนกระทั่งมีนารู้สึกทนไม่ไหวจึงพูดกับชายหนุ่มว่า“พี่นะคะมีนารู้สึกปวดฉี่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”“คับเดี่ยวพี่เราอยู่ตรงนี้นะคับน้องมีนา”“คะพี่นะ” พูดจบสาวสวยร่างบอบบางก็เดินไปหาห้องน้ำอยู่“มาเถอะคุณเราไปเล่นปาลูกโป่งกันดีกว่านะคุณ”พอได้ยินคำว่าลูกโป่งหญิงสาวถึงกับมีสีหน้าซีด“ไม่ฉันไม่ไป”“ทำไมฉันต้องไปด้วยไปเถอะคับไปเล่นด้วยกัน”“ไม่เอาฉันไม่ไปไง”“ไม่เอาปล่อยฉันนะนายชลกร”  คนตัวโตร่างร่างแน่งน้อยเดินเข้าไปแล้วก็ใช้สายตาตั้งสมาชิกแล้วก็ปาไปที่ลูกโป่งทันใดนั้นพอเสียงลูกโป่งแตก ปัง   ปัง  ปังทำให้ร่างแน่งน้อยต้องปิดหูแล้วหนีไปหลบที่ใต้ตัฃ้นไม้ตอนนี้คนตัวโตก็บาได้หมดเลยชายหนุ่มจึงขออีกชุดหนึ่งทำให้ปาได้ทั้งหมดชายหนุ่มจึงได้ตุ๊กต่โดเรมอนกับมิกกี้เมาส์มาอย่างละตัว“เอ่อลุงคับผู้หญิงที่มากับผมเมื่อตะกี้ไปไหนแล้วละคับ”“เพิ่งเดินออกไป”คนตัวโตเดินออกไปเห็นร่างแงน้อยปิดหูอยู่จึงเข้าไปทัก“จะเอ๋”“นายทำบ้าอะไรนี้ฮะตกใจหมดเลย”“ผมเห็นคุณหน้าซีดคุณเป็นอะไรไปอย่าบอกน่ะคุณว่าคุณกลัวลูกโป่ง”“ก็ใช่แล้วทำไมนายจะหัวเราะฉันเหรอ”“ไม่นี้คับนัทแต่ผมเองไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงก๋ากั๋นอย่างคุณจะกลัวการกินยาและลูกโป่ง”“นี่นายชลกรฉันไม่ใช่ซุปเปอร์วูเม็นน่ะที่จะไม่กลัวอะไรเลยอ่ะ”“ผมก็ไม่ว่าอะไรนี่คับคุณแต่ผมเอาเจ้าโดเรมอนกับเจ้ามิกกี้เมาส์นี้มาเป็นการขอโทษคุณ”“สุดท้ายก็มีคนรู้เพิ่มอีกแล้วคับเพ่นัท”“จุกมาทำไมพี่บอกให้เราเฝ้าบ้านไง”“ก็ผมเบื่ออยากเที่ยวมั้งคับเพ่นัท” กุมารผมจุกทำเสียงแง่งอน“อะไรเหรอจุกนอกจากเพื่อนและครอบครัวของเพ่นัทแล้วเพ่เองก็เป็นอีกคนที่รู้ความลับของเพ่นัท”“จริงเหรอ”“จริงคับ”“จุกเดี่ยวพ่จะโทรหาปู่และให้พาเรากลับไปจะไปมั้ย”“ก็ได้คับเพ่นัท”  พูดจบกุมารก็หายตัวแวบไปเลย“ว่าไงคับช่วยรับพวกผมด้วยนะคับพี่นัทคนสวย”“รับไปเถอะคับคุณเป็นผู้หญิงคนแรกเลยนะคัทและจะเป็นคนสุดท้ายว่าไงคับรับมันเอาไว้เป็นตัวแทนผมหน่อยนะคับ”“เอ๋อก็ได้แต่เรื่องวันนี้นายห้ามบอกใครนะ”“ก็ได้คับยาหยี”หลังจากที่มีนารัตน์กำลังเดินไปหากฤษณะอยู่ๆก็มีพวกวัยรุ่นมาดึงเอาไว้“จะไปไหนเหรอจ้าน้องสาวไปเที่ยวกับพี่ดีกว่ามั้ยพี่จะได้พาไปเที่ยวสวรรค์”“ปล่อยฉันบอกให้ปล่อยไง”“ถ้าพวกพี่ปล่อยก็โง่แล้วล่ะน้องสาวขาวๆสวยๆแบบนี่”“ปล่อยฉันเดี่ยวนี้นะไอ้พวกมารสังคม”“ปากดียังนี่โดนตบสั่งสอนไงเป็นไร”“ใครก็ได้ช่วยด้วย   ช่วยด้วย”“เรียกไปก็ไม่มีใครได้ยินหรอกน้องสาวมาม่ะยอมพี่ซะดีๆนะน้องสาวเราจะได้ไปมีความสุขด้วยกัน” มีนารัตน์ใข้กัดแขนไอ้พวกวัยรุ่น “ฤทธิ์มากนะใช่มั้ยนังนี่โดนไอ้นี่เป็นไง”  ไอ้วัยรุ่นขี้เมาต่อยท้องทำฝห้หญิงสาวจุก“อ็ยเจ็บจุก”“มามะมายอมพี่ตั้งแต่ทีแรกก็เรียบร้อยแล้วล่ะคราวนี้น้องหนีพี่ไม่รอดแล้วล่ะ”กฤษณะเดินเป็นหนูติดจั่นทนไม่ไหวจึงเดินออกไปตามหารุ่นน้องสาวเห็นคนเขายืนไทยมุงเห็นจึงเข้าไปกระชากวัยรุ่นนั้น“ปล่อยผู้หญิงซะ”“พี่นะพี่นะช่วยมีนาด้วย”“ปล่อนผู้หญิงซะมาสู่กันต่อตัว” “นัทคุณได้ยินเสียงอะไรมั้ย”“ได้ยินเหมือนจะมีคนทะเลาะรีบไปเถอะ”สองหนุ่มสาวเข้าไปชลกรเห็นพื่อนกำลังเพลี่ยงพล้ำส่วนพานัจเห็นจึงเข้าไปดูเพื่อนสาว พานัจแกล้งร้องว่า“ตำรวจมา”   พวกวัยรุ่นจึงรีบหนีไป“เป็นไงบ้างยัยมีนาแก่เป็นอะไรบ้างมั้ย”“นั้นนะซิ”“ฉันตกใจแทบแย่”“มีนาไม่เป็นอะไรใช่มั้ย”“ไม่คะพี่นะคะเป็นไงบ้าง”  พวกเพื่อนๆเห็นความห่วงใยของเพื่อนสาวที่มีต่อรุ่นพี่หนุ่มก็แอบพาอมยิ้มกัน“พี่ไม่เป็นอะไร” พูดจบทั้งสองโผกอดด้วยความยินดี“เอาละนะ” ชลกรเป็นคนพุดตัดบท“เอาล่ะเดี่ยวฉันไปบ้านแก่เดี่ยวทำแผลให้แก่เอง”“พวกเรารีบแยกย้ากันเถอะ”พานัจขับมอเตอร์ไฃค์ออกไปที่บ้านมีนาณ  บ้านมีนารัตน์“โอ้ไม่เป็นไรแล้วนะขวัญเอยขวัญมาอย่าตกใจไปเลยนะแก่ปลอดภัยแล้วนะยัยน้องหนู”“ใช่แก่ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วนะถ้าฉันเจอละก็ฉันจะอัดให้น่วมเลยคอยดู”“ผมก็เหมือนกันคับ”“พอเถอะยัยตาไอ้พลอยไอ้ดจ๊กเราควนให้ยัยน้องหนูไปอาบน้ำพักผ่อนซะ”“ไม่เอาฉันเป้นห่วงพี่นะพี่นะช่วยฉันต่างสองครั้งแล้วนะนัท”“นี่ถ้าแก่อยากช่วยไอ้พี่นะนี่ก็นอนหลับซะแล้วพรุ่งนี้ฉันจะรีบมาหาแก่แต่เช้าเลยนะฉันสัญญา”“ฉันสัญญา”“พวกเราก็ด้วย” พูดจบสี่สาวก็กอดกันแสดงความรักความปรารถณาดี“นอนซะนะยัยน้องหนู”“ว่าแต่แก่กลับกันยังไงฉันกลับกับยัยพลอยแก่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ”“ถ้างั้นพวกเราแยกกันตรงนี้นะ”“อืม”ณ  บ้านกฤษณะ“ทาเบาๆหน่อยซิไอ้กร”“ว่านี้ก็เบาที่สุดแล้วนะโว้ย”“แก่นี้แมนมากเลยนะไอ้นะ” โตมรพูด“ก็มันแน่อยู่แล้วล่ะไอ้โต”  พีระวัฒน์พูด“ทำไมแก่พุดแบบนี้ว่ะไอ้พี”“พอทั้งคู่พวกแก่เรากลับบ้านกันเถอะให้ไอ้นะพักผ่อนบ้าง”“ก็ได้”มีนารัตน์กำลังนึกถึงเหตุการณ์เมื่อตะกี้ว่าที่กฤษณะยอมช่วยเหลือต้นทำไมว่า“ทำไมหัวใจเราต้องไหวหวั่นด้วยนะที่อยู่ใกล้พี่นะ”“และทำไมเราต้องรู้สึกเขินด้วยนะเวลาที่พี่นะพูดกับเรา”