สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค

ณ บ้านมีนารัตน์ มีนารัตน์รู้สึกตัวก็เริ่มปวดศีรษะจึงเตรียมตัวจะไปอาบน้ำแต่แล้วสาวสวยหวานก็เป็นลมหมดสติ กฤษณะเดินเข้ามาในบ้านเพื่อที่จะมาหามีนารัตน์หวังจะมาปลอบใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนกับน้องน้อยของเขา   แต่แล้วด้วยสัญชาตญาณทำให้เขารู้สึกเป็นห่วงสาวน้อยของเขาขึ้นมาจึงขึ้นไปหาน้องน้อยที่ห้องนอน    แต่เห็นประตูเปิดอยู่จึงถือวิสาขะเข้าไปเห็นน้องน้อยเป็นลมหมดสติหน้าห้องน้ำ      ชายหนุ่มไม่รอช้าจึงอุ้มร่างน้อยมาวางไว้บนเตียง แล้วก็เอามืออังหน้าผากมนน้องน้อยรู้สึกถึงอุณหภูมิที่เดือด  เขาไม่รอช้าไปหยิบกะละมังใส่น้ำพร้อมกับผ้าเช็ดตัว   ตอนแรกเขาลังเลว่าจะให้แม่บ้านของเขามาทำให้ดีกว่าเพราะเขาเองไม่อยากเป็นคนไม่ดีในสายตาของแม่น้องน้อย พีระวัฒน์ตั้งใจจะขับรถไปรับแพรพลอยที่บ้านหวังเพื่อจะไปเที่ยวหวังจะพิชิตใจสาว   แต่แล้วกลับต้องโดนโตมรเพื่อนเจ้าชู้เรียกตัวไปเสียก่อน ณ  คฤหาสน์แห่งหนึ่ง “วัดดีคับป้าไอ้โตล่ะคับ” “โน่นคะกำลังเดินมาพอดี” “วัดดีไอ้พี” “เอ๋อว่าแต่แก่มีอะไรฉันยิ่งรีบๆอยู่ๆ” “เสียเวลานิดหนึ่งไม่เป็นไรหรอกนะ” “ว่ามาซิอะไรของแก่” “คืนนี้เราไปเที่ยวที่ไนต์คลับกันมั้ยฉันและแก่ไอ้นะ ไอ้กร” “เอ่อไม่ได้ไปตั้งนานแล้วๆไปมั้งจะได้เปิดหูเปิดตาฉันกะจะชวนแพรพลอยไปด้วย” “นั้นยัยป้าก็ต้องไปด้วยซิ” “อืมว่าแต่แก่ถามทำไม” “เปล่านะไอ้พี” “แน่ใจนะไอ้โต” “เอ่อซิว่ะ” กฤษณะเฝ้าไข้ดูแลแม่น้องน้อยอย่างดีและลุกขึ้นไปทำโจ๊กเพื่อแม่น้องน้อยรู้สึกตัวจะได้ทาน แต่แล้วร่างบางก็รู้สึกตัว “น้ำหิวขอน้ำหน่อย” ดวงตาเรียวยาวเริ่มกระพริบตา  ทำให้คนตัวโตไม่รอช้ารีบพยุงร่างแน่งน้อยขึ้นมาแล้วเอาน้ำมาจอปากหญิงสาว “ขอบคุณคะพี่นะว่าแต่พี่นะมาได้ไงคะ” “พี่เป็นห่วงก็เลยเข้ามาดูแต่พี่เห็นเงียบๆพิกลจึงขึ้นมาในห้องเห็นประตูเปิดอยู่คะ” “ขอโทษนะคะมีนาทำให้พี่นะเดือดร้อนอีกแล้ว” “ไม่เป็นไรพี่เต็มใจคะ” กฤษณะเอาถ้วยโจ๊กร้อนๆมาให้มีนารัตน์ดูแลอย่างดี    มีนารัตน์ไม่เห็นด้วยกับคำพูดของพานัจว่ากฤษณะเป็นคนเย็นชา  เคร่งขรึม และติดดุ    แต่ในสายตาของสาวน้อยพี่ชายข้างบ้านคนนี้เป็นคนใจดีอบอุ่นกับเธอมากๆ    
“น้องมีนามองหน้าพี่ทำไมคะหรือว่าหน้าพี่มีอะไรติดอยู่เหรอคะ” “ เอ่อ” มีนารัตน์อึ้งรู้สึกหน้าร้อนผ่าวเวลาที่พี่ชายข้างบ้านส่งมาเป็นประจำ   ทั้งเมื่อก่อนไม่เคยเป็น   แต่แล้วก็มีมารมาผจญ “ขอโทษนะคับมีนาผมเอาดอกไม้มาเยี่ยมคุณเป็นห่วงตกใจกับเรื่องที่คุณตกใจกับเมื่อคืน” “ขอบคุณนะไฮไลค์”  คนตัวโตมองด้วยสายตาไม่พอใจจองเขม็งหนุ่มนักเรียนนอกด้วยสายตาไม่เป็นมิตร “ไม่เป็นไรคับมีนานี่ผมโทรไปถามจากนัทมาเลยนะคับร็ว่าคุณชอบดอกลิลลี่สีขาว” “แม้เกรงใจไฮไลค์จังยัยนัทยัยนัท” “อย่าไปว่านัทเลยคับเป็นเพราะผมก็แค่อยากจะรู้เรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงที่ผมชอบนี่คับ” “ผมว่าคุณไม่มีอะไรแล้วกลับไปได้แล้วดีกว่า” “เดียวคับคุณเจ้าของบ้านเขายังไม่ว่าอะไรเลยนี่คับ” “นั้นซิคะพี่นะคะมีนาว่ามีเพื่อนคุยด้วยหลายคนก็สนุกดีออก” “สนุกกับผีอะดีทำไมจะทำอะไรต้องมีมารผจญด้วยว่ะไอ้นะ” “เมื่อตะกี้พี่นะว่าอะไรนะคะ” “เปล่าคับ” “นัทจะไปไหนเหรอคับผมขอไปด้วยคนซิ” “ไม่ได้” ชายหนุ่มไม่ฟังถือโอกาสนั่งและกอดเอวนางในฝัน “นั้นนายทำอะไรลุกขึ้นลงไปจากรถฉันเดียวนี้เลยนะ” “ไม่ลงคับผมจะกอดคุณให้แน่นๆแบบนี้เลยคับ” “จะลงไม่” “ไม่ลงคับ” “ฉันเตือนแล้วนะได้”  พานัจเร่งเกียร์หนึ่งขับเร็วๆทำให้เขารู้ตัวแต่ไม่ทันระวังทั้งสองจึงกลิ้งตกไปที่ถนนด้วยกัน พานัจบ่น “นายชลกรเพราะนายคนเดียวเลยเห็นมั้ยเจ้าชมพูของฉันเป็นอะไรขึ้นมาฉันเอานายตายแน่” “นี่นัทห่วงตัวเองก่อนเถอะไม่ต้องห่วงมันหรอกเดี่ยวผมวื้อใหม่ให้ก็ได้เอาให้สวยกว่านี้เลย” “ไม่ต้องมาอวดรวยกับฉันเลยนะนายชลกร” “อวดอะไรของคุณผมเต็มใจที่จะซื้อให้คุณเอง” “ไม่จำเป็นอีกอย่างฉันเอาเจ้าชมพูของฉันเข้าอู๋ซ่อมรถ” “ช่อมไปก้เท่านั้นแหละนะคุณ” “ก็เพราะใครล่ะถ้านายยอมลงจากรถดีๆเจ้าชมพูของฉันก็ไม่ต้องเข้าอู่หรอกรู้มั้ยว่ามันเสียเวลาแค่ไหนฮะนายชลกร” “อะไรคุณจะโทษผมฝ่ายเดียวไม่ได้ถ้าคุณไม่คิดจะแกล้งผมละก็เรื่อองนี้ก็ไม่เกิด” “นายชลกรนายผิดอย่างไม่ยอมรับอีกเหรอ” “ผมไม่ผิด” “นายผิด” “ผมไม่ผิด” “นายผิด” “ผมไม่ผิด” “นายผิด” สองหนุ่มสาวถียงกันจะกระทั้งมีคนมารับเจ้าชมพูของหญิงสาวเข้าอู่ทั้งสองจึงหยุดทะเลาะกัน

 “วันนี้มันเป็นวันซวยของแก่หรือไงพานัจ” “ผมว่าคุณอย่าบ่นเลยนะคุณรีบไปธุระไม่ใช่เหรอคับ” “ไม่ใช่เรื่องของนายอย่ามายุ่ง” ชายหนุ่มแบกร่างบางมานั่งที่สวนสาธารณะพร้อมอุปกรณ์ทำแผลให้ “นั่งนิ่งๆเลยนะผมจะทำแผลให้” “ไม่ต้องฉันทำเองได้” “ไม่ได้ผมทำเองดีกว่าขืนให้คุณทำเองไม่รู้ชาตินี้จะเสร็จหรือเปล่า” “หน่อยแนะเพราะใครล่ะที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้” “ผมขอโทษคับนัท” “ไม่รับคำขอโทษกองไว้ตรงนั้นแหละ” “คุณนี้เจ้าคิดเจ้าแค้นเหมือนเด็กๆเลยนะ” “ใครบอกว่าฉันคิดเป็นเด็กๆ” “ใช่ผมลืมไปคุณนะไม่ใช่เด็กๆแล้วเป็นผู้หญิงสวยซะด้วยซิคับ” “หยุดเพ้อเจ้อได้แล้ว” “ผมว่าคราวหน้าจะชวนมีนาไปเที่ยวที่หัวหินกัน” “ดีเลยไฮไลค์ฉันไม่ได้ไปเที่ยวทะเลมานานแล้ว” “พี่พาไปเองดีกว่านะคะน้องมีนา” “อย่าลำบากเลยคะเกรงใจมีแต่คนกันเองทั้งนั้นมียัยนัท ยัยตา ยัยพลอยและโจ๊ก” “ถ้าพี่จะไปด้วยก็ได้นะคับไปหลายคนสนุกดีจริงมั้ย”    ปกติเขาเป็นคนเก็บอารมณ์เก่งแต่ทำไมคราวนี้มันต่างกันไปใจจริงเขาอยากจะซัดหน้าหนุ่มนักเรียนนอกสักสองสามหมัด “มีใครบอกว่าจะไปไหนกันเหรอฉันอยากจะไปด้วย” “ใช่คับ” “นัท” “ไฮไลค์มาหายัยน้องหนูมีอะไรแอบแฝงหรือเปล่า” “แหมนัทพูดแบบนี้เราเขินนะนัทเดี่ยวมีนาเขาจะเข้าใจเราผิด” “แม้แก่ไม่ต้องเขินหรอกนะ” “ใช่ผมเห็นด้วยกับนัทนะ” “เอ๋อว่าแต่คู่นี้มาด้วยกันได้ไงนี้” “ฉันกะมาคนเดียวแต่พอดีมีสุนัขตามมาด้วย” “แม้คุณเจ้าของอยู่ไหนมันก็ต้องอยู่นั้นไง” “ถ้านายเป็นหมาฉันจะไปปล่อยที่วัดให้เป็นหมาจรจัด” “แหมใจร้ายใจดำเหลือเกินนะคุณ”  
“ว่าแต่มีอะไรเหรอไอ้กร”  
“ไอ้พีมันส่งแมสแสจมาบอกว่าคืนนี้เจอกันที่ไนน์คลับ” ข้อความ Say:  เจอกันที่ไนน์คลับนะบอกไอ้นะด้วย จาก พีระวัฒน์ “เรื่องเที่ยวทะเลพี่ว่าพักก่อนเถอะคะน้องมีนาไปเที่ยวไนน์คลับกับพี่มั้ย” “จะดีเหรอคะมีนาว่าไม่ดี” “ถ้ากลัวก็ชวนนัทไปด้วยซิคับ” ชลกรยิ้มกับแผนการที่ตนว่างไว้ยังไงดรีมเกริล์คงไม่ยอมให้เพื่อนเหมือนตู๊กตาเจียระเนียไปคนเดียวแน่ๆ  มีเหรอที่กฤษณะจะอ่านแผนการไม่ออก กฤษณะคิดว่ายังไงเพื่อนไม่ชวนไอ้หนุ่มนักเรียนนอกหรอกแต่คิดผิด “คุณด้วยนะคับไฮไลค์” “คับ” กฤษณะอยากจะเขกกะบาลเพื่อนตัวดีที่ชวนศัตรูหัวใจไปด้วย “นัทฉันอยากไปนะนะนัทนัทนะๆเห็นแก่ฉันเถอะนะแต่ยัยพลอยกับตาด้วยนะไอ้โจ๊ก” “แม้ไม่ต้องห่วงหรอกไอ้พีต้องชวนเพื่อนคุณไปแน่” “แต่ยัยตาฉันไม่แน่ใจนะ” “ตกลงสามทุ่มครึ่งหน้าคับผมจะมารอรับคุณ” “ไม่ต้องฉันมีรถฉันไปเองได้” “นี่คุณกลัวผมใช่มั้ยคุณกลัวผมใช่มั้ย” “ฉันไม่เคยกลัวใคร” “ถ้าไม่กลัวก็ให้ผมไปรับคุณกับโจ๊กซิไม่ดีหรือไงประหยัดค่าใช้จ่าย” เมื่อเห็นหญิงสาวเห็นคล้องด้วยจึงมัดมือชกซะเลย “มีนาให้ผมมารับคุณเถอะนะ” “ไม่ต้องลำบากนายเปล่าๆผมไปส่งเธอเองได้”  กฤษณะส่งสายตาไม่เป็นมิตรกับไฮไลค์   ทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะยังไงเขาไม่แคร์หรอก “ผมถามมีนาไม่ได้ถามพี่คับ” “ฉันจำได้ว่าฉันเป็นลูกโทนไม่เคยมีน้องชาย” “นั้นเหรอคับผมจะเรียกพี่จะทำไมคับ” 
“ไอ้นี่อยากวอนหาส้นตีนหรือไง” แม่น้องน้อยคงไม่รู้ซินะว่าเขาต้องทำแบบนี้ทำเหมือนพี่ชายที่หวงน้องสาว “นัท” “อะไร” “คุณว่าแผนนี้ได้ผลมั้ยคับ” “ฉันจะไปรู้เหรอค่อยดูไปก่อนเถอะปกติไอ้พี่นะไม่เคยโกรธใครแต่พอเห็นอาการน่ากลัวเนอะ” “ตั้งแต่คบกันมาผมไม่เห็นมันโกรธใครมากขนาดนี้เลยคับนี้แหละเขาเรียกว่าลมเพชรหึงเห็นมันขรึมๆแบบนี้นะมันก็ใช่ย่อยนะคุณ” “ฉันเคยปลื้มไอ้พี่นะน่ะ” “ไม่ได้คุณจะปลื้มใครไม่ได้ทั้งนั้นนัท” “ทำไม” “ผมหึงคุณนะซิ” หญิงสาวอึ้ง “ฉันว่าฉันจะกลับบ้านแล้ว” “ลาละทุกคน” “เจอกันนะคืนนี้ยัยน้องหนู” ณ   เวลาสามทุ่มครึ่ง “ขึ้นรถซิคุณ” “ไม่ฉันจะไปพร้อมไอ้นัท” “ไม่ต้องรอพวกนัทหรอกไอ้กรมันคงพาไปเองแหละคุณ” “เป็นไปได้ยังไงคู่นี้กัดกันเป็นประจำแล้วยัยตาล่ะ” “นี่ไงผมก็จะพาคุณไปรับน้องตามาด้วย” “ที่นี้หายสงสัยแล้วยังก็ขึ้นรถซะ” ณ   ไนน์คลับ เสียงเพลงในคลับดังกระหึ่มมีแต่กลิ่นเหล้ากลิ่นควันบุหรี่มีแต่ผู้คนมากมายไม่ว่าจะวัยทำงานวัยรุ่นตั้งก็เต้นโยกย้ายกันอย่างผีเสือราตรี “อี่ไอ้โจ๊กนี่มันคลับหรือมันเป็นแหล่งอบายมุขทั้งนั้นเลยว่ะ” “แม้ลูกพี่อย่าบ่นนักเลยน่ะนานจะได้เปิดโลกกว้างบ้าง” “นี่ยัยนัทวันนี้ฉันจะปลอดปล่อยเต็มที่เลยล่ะ” “แม้ยัยตาแก่พูดเหมือนคนเก็บกดมาอย่างงั้น” “ว่าแต่มากันครบกันแล้วใช่มั้ยได้สั่งเครื่องดื่มให้”    โตมรกล่าวเสร็จสรรพเรียกบริกรมาสั่งเครื่องดื่ม พวกหนุ่มๆสั่งแชมเปญมาดวลกัน   ส่วนพวกสาวๆสั่งน้ำผลไม้กัน   โดยเฉพาะพานัจหญิงสาวเป็นคนถือศีสห้าประจำ “จะเอาอะไรเพิ่มอีกมั้ยมีนาผมจะได้สั่งเพิ่มให้” “ไม่เป็นไรหรอกเดี่ยวฉันสั่งเองได้” “ไอ้โจ๊กแก่อย่าคิดดื่มล่ะรู้จักมั้ยศีลห้าที่ว่าสุราเมระยะมัชชะปะมาทัฎฐานา   เวระมะณี  สิกขาปะทัง  สะมาทิยามิ” “สาธุคับลูกพี่”  มีเหรอที่เขาจะไม่กลัวคำขู่ของลูกพี่สาว “แม้ไอ้นัทนานๆทีปล่อยมันไปบ้างเถอะนะ” “ก็เพราะเป็นแบบนี้ไงไอ้พวกที่ดื่มน้ำเมามีแต่ตายกับตายแก่ไม่เคยฟังข่าวเหรอว่ะไอ้พลอย” “แก่ก็พูดเกินไป” “ไปแด๊นซ์ดีกว่ายัยตาปล่อยให้ไอ้นัทธรรมะธรรมโมคนเดียวไปด้วยกันมั้ยยัยน้องหนู” “ไม่อ๊ะนั่งดูตรงนี้” “ฉันกับไอ้พีจะออกไปร่วมแจมกับสาวๆสนใจมั้ย” “มั้ยอ่ะ” “แล้วคุณล่ะ” “ไม่คับผมนั่งเป็นเพื่อนมีนาดีกว่า”  พูดจบส่งสายตาหวานเชื่อให้กับสาวหน้าหวานตรงที่นั่งข้างๆใจจริงเขาส่งสายตาหวานๆให้กับเพื่อนสนิทของสาวหน้าหวานมากกว่าจะใครสังเกตให้ดี กฤษณะยอมไม่ได้หันมาขอความช่วยเหลือจากคนที่นั่งข้างๆที่ส่งยิ้มหวานๆให้กับพานัจที่นั่งดื่มแตงโมปั้นอยู่ ชลกรเห็นไม่ดีจึงพูดแทรกๆ”ว่าเรามาเล่นเกมส์กันดีกว่ามั้ยเกมส์นี้มีชื่อว่าจะถามหรือจะพูด” “เกมส์บ้าเกมส์บออะไรของนายฮะ” “แม้ใจเย็นๆสิคับ”   หญิงสาวพูดจนหยิบแก้วผิดไม่ทันทีโจ๊กจะพูด “อี๋ทำไมมันขมแบบนี้ว่ะ” “นี่มันแชมเปญนี้” “เอานัทคุณกินน้ำในแก้วผมทำไมนี่” “ไม่ได้การแล้วลูกพี่”   ไฮไลค์เห็นท่าไม่ดี “นัทคุณเป็นอะไรไป” “เปล่าว่าแต่ทำไงดีล่ะ”    “ขอโทษนะเจ้าค่ะลูกไม่ได้ตั้งใจมันเกิดอุบัติเหตุให้อภัยลูกช้างด้วยเจ้าค่ะ” พูดจบหญิงสาวร่างระหงพนมมือพึมพำคนเดียว ทำให้คนตัวโตอดที่จะขำไม่ได้ “นี่คุณจะเคร่งครัดอะไรมันเป็นอุบัติเหตุอีกอย่างพระท่านคงไม่ว่าหรอกคุณ” “ที่โลกมันเสื่อมลงก็เพราะมีคนแบบนายไงล่ะ” “แม้พูดอย่างกับว่าผมมันเป็นคนเลวนี่  ใช่ในสายตาคุณผมมันเลวไม่ดี” “พอเถอะคะมาเล่นเกมส์กันดีกว่า” “ใช่พี่เห็นด้วยกับน้องมีนาคะ” “ใช่คับลูกพี่เดี่ยวผมไปตามพวกคุณๆกันเอง” กฤษณะไม่เข้าใจว่าเพื่อนคิดจะทำอะไรกันแน่ แต่ไม่ว่ายังไงเขาต้องรู้ให้ได้ “นี่นายโตมรมากอดฉันทำไม” “นี่ฉันอุตส่าห์ช่วยเธออยู่นะไม่เห็นพวกผู้ชายกลุ่มนั้นที่มองเธอเหรอ” มันน่ามั้ยเขาเห็นสายตาโล้มเลียของพวกผู้ชายกลุ่มนั้นที่มองมายังสาวตาคม    เขาอุตส่าห์ช่วยยังมาหาว่าเขาฉวยโอกาสอีก  (มันต่างกันตรงไหนละโตมร) ไรเตอร์  หุ   หุ   หุ “นี่นายจะมาเต้นใกล้ฉันทำไมนี่นายพี” “ทำไมล่ะผมอุตส่าห์สร้างบรรยากาศนะนี่ นี่คุณนั้นอะไร”   พูดไม่ทันจบ  พีระวัฒน์ถือโอกาสใช้จมูกโด่งชนแก้ม “นี่นายทำอะไร” “ทำอะไรเหรอคับเขาเรียกว่าหอมแก้มไงคะมายเดียร์” “บ้าไอ้คนฉวยโอกาสนายตาย” ทั้งสองไล่ตีกันมาตั้งแต่ฟลอร์เต้นรำมาถึงที่ที่พวกเขานั่งดริงค์กัน เฮ้ยเล่นบ้าอะไรกันนี้” “ปล่อยฉันนะนายโตมรฉันเดินเองได้น่ะ” “เหรอนึกว่าเดินไม่ไหวจะได้อุ้ม” “เอาคู่นี้อีกมาก็ดีแล้วจะได้เริ่มเล่นเกมส์ซะที” “เอาล่ะถ้าขวดแชมเปญหมุนชี้ไปที่ใครคนนั้นจะต้องเลือกว่าถามหรือพูด” ไม่รู้ว่าเป็นแผนการจงใจของชลกรหรือเปล่ามีหรือที่พีระวัฒน์จะไม่รู้ ขวดแชมเปญหมุนไปที่กฤษณะ “ว่าไงแก่จะเลือกอะไร” “เลือกที่จะถาม” “แก่จะให้ใครเป็นคนถาม”  พีระวัฒน์เป็นคนพูด “พี่ให้มีนาถามพี่คะ” “มีนานี่ล่ะน่ะ” “อืม” “มีนาอยากจะถามว่าพี่นะมีคนที่พี่นะชอบอยู่หรือไปคะ” “ชอบแบบไหนค่ะ” “ชอบแบบผู้ชายชอบผู้หญิงค่ะ” พานัจและพวกพีระวัฒน์ลุ้นที่จะให้กฤษณะตอบ “ตอบเลยไอ้พี่นะ” “ใช่บอกไปเลยไอ้เพื่อนจอมเย็นชา” “ไอ้พี่พีว่าไอ้พี่นะจะตอบยังไง” “พี่ไม่รู้แต่ได้ภาวนา” “ใช่สาธุ” “ออกมาเลยนะไอ้พีอยู่ห่างจากนัทเลยนะ” “ไม่ต้องไปสนใจหรอกปล่อยให้บ้าไปคนเดียว” “ก็คนมันหวงนี่”  คำตอบพาซื่อของคนตัวโตทำให้ร่างแน่งน้อยหน้าร้อนผ่าว “ใช่เวลาเล่นมั้ยนี่” “ว่าไงไอ้นะ” “ใช่คะพี่นะ” “พี่มีคนที่พี่ชอบแล้วคะเป็นคนที่พี่รักรักมากสุดหัวใจ” “แล้วเขาคนนั้นเป็นใครคะ” “เขาคือ.....” “โอ็ยเจ็บนะยัยป้าอยากให้ฉันตายมากเลยใช่มั้ย” “เจ็บได้ก็ดี” “โตขาไม่นึกเลยนะคะว่าจะมาเจอที่นี้” “เอ็มม่าคุณมาได้ไงนี้” “แม้ทำไมคะดาร์ลิ่งมามะมาให้เอ็มม่าหอมหน่อยซิค่ะ” “น่าเกลียดที่สุดเลย” สาวสวยตามคมพูด “ช่ายๆช่ายๆเสียแผนหมดเลยนะนี่” “กลับบ้านเถอะลูกพี่ลูกพี่เมาแล้วนะคับ” “เมาไม่ช้านม่ายด้ายเมาเห็นมั้ยไอ้โจ๊กนี่นายชลกร  นี่ก็ไอ้ตา   นี่ก็ไฮไลค์    นี่ก็ไอ้พี่นะ ยายน้องหนู ไอ้พลอย    ไอ้พี่พี นี่ยัยเอ็มม่ายัยนมโตฮะ  ฮ่าฮะ  ฮ่า” “กลับเถอะคับลูกพี่” “ฉันไปก่อนนะไอ้นะและน้องมีนาและทุกคน” ชลกรและโจ๊กต่างช่วยลากร่างแน่งน้อยขึ้นรถไป ไม่นานรถสปอร์ตคันหรูก็มาเทียบจอดหน้าบ้านของหญิงสาวร่างบาง คนตัวโตอุ้มร่างบางมาไว้บนเตียง “นี่หนักใช่เล่นนะ” “ช้านไม่ได้เมานะช้านร้องเพลงปาลม์มี่ครบ นี่ไง  บอกกับช้านได้ม่าย  มันเป็นความจริงหรือช้านคิดมาก ใจช้านเริ่มจะหวั่นไหวกับคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบ”  หญิงสาวร่างระหงร้องไปเต้นพลิ้วเหมือนกับต้นฉบับ  คนตัวโตมองแล้วอดขำไม่ได้ “มองอะไรช้านฉวยใช่มั้ยก็แน่นะซิว่าแต่นายขึ้นมาบนห้องช้านได้ไง” “คุณชอบผมบ้างมั้ยนัท” “อยากรู้เหรอชอบหรือเปล่านะ”  พูดไม่ทันจบร่างบางสลบคาอกชายหนุ่ม “ผุ้หญิงอะไรเวลาเมานะรักชะมัดเลยอ่ะ”  ชายหนุ่มอุ้มร่างบางไว้เอาผ้ามาห่มไว่พร้อมพรมจูบหน้าผากของหญิงสาวเบาๆพร้องพูดว่า “หลับฝันดีนะคิมิ” พูดจบชายหนุ่มก็เดินออกไปจากห้องของนางในฝัน “ลูกพี่หลับแล้วเหรอคับคุณชลกร” “หลับแล้วฉันไปก่อนล่ะโจ๊กยังไงก้ฝากดูแลลูกพี่นายด้วยล่ะ” “คับ” “เอาว่าไงละไอ้นะถ้างั้นเอาอีกรอบหนึ่ง” “ตานายแล้วไฮไลค์ จะถามหรือจะตอบ” “ผมขอตัวก่อนกลับก่อนล่ะ” กฤษณะเกือบจะะถอนหายใจออกมาไหนที่สุดมารผจญก็ออกไป “มีนาคับจะกลับก่อนมั้ย” “ไม่ต้องพี่พาไปเอง” กฤษณะลากแม่น้องน้อยออกไปทำให้มีนารัตน์รู้สึกถึงแรงบีบอย่างหนัก “รีบขึ้นรถเถอะคะ” แม่น้องน้อยรีบขึ้นรถออกจากคลับทันที ทั้งสองอย่างคงเงียบไม่ยอมพูดอะไรทั้งนั้น