สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค

“เอ๋อน้องมีนามีแฟนแล้วเหรอคับ”
“เปล่าคะมีนายังไม่มีแฟนหรอกคะไม่มีใครชอบมีนาเลยคะ”
“พี่ไม่เชื่อหรอกคับเอาเป็นว่าเราไปหาอะไรอร่อยทานกันดีกว่าคับน้องมีนา”
สองหนุ่มสาวได้ลงสั่งขนมจีนมาทานกันคนละจาน
“ทำไมกินจุขนาดนี้นี้กินจุแบบนี้พี่ก็ยังเลี้ยงไหว”
“เมื่อตะกี้พี่นะพูดว่าอะไรเหรอคะ”
“พี่พุดว่าน้องมีนากินเก่งจังเลยนะคับ”
“ก็คนมันหิวนี่คะพี่นะก่อนออกจากบ้านมายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยคะพี่นะ”
“เอาถ้างั้นทานเยอะๆคับมาพี่ตักให้”
“ผมว่าคุณไอไลค์นะจะลองไปเล่นขี่ชิงช้ามั้ยคับน่าสนุกดีนะคับ”
“ไม่เป็นไรฉันขอเดินดูรอบๆนี้ดีกว่าจริงซิโจ๊กว่าแต่ลูกพี่นายมีแฟนยัง”
“ถามทำไม”  โจ๊กถามอย่างจับผิด
“เปล่าฉันก็แค่อยากรู้เห็นนัทเขาออกจะสวยอยู่ขนาดนั้น”
“มีซิลูกพี่นะมีคนมาจีบตั้งเยอะๆแต่ลูกพี่จัดการจนพวกเขาแผ่นหนีไปเลย”
“นัทเขาโหดขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ใช่คับ”
“อัดชิ่ว  อัดชิ่ว  อัดชิ่ว” พานัจจามตั้งสามครั้ง
“ใครนินทาฉันว่ะ”
“ผมว่ายังคุณนะไม่มีใครนินทาหรอกนอกจากมีคนคิดถึง”
“นายพูดบ้าพูดบออะไรของนายนี้ถ้านายยังไม่หยุดพูดนายตายแน่” 
“ผมกลัวตายและยาหยี”
“นี่ยัยป้าเอานี่สายไหมฉันซื้อให้เธอ”
“ขอบใจ”
“ไหนฉันขอลองชิมขอเธอบ้างซิยัยป้าว่าอร่อยไหมนี่เธอลองชิมของฉันดูซิ”
“อืมก็อร่อยดี”
“ที่นี้ฉันขอชิมขอเธอบ้าง”  สาวสวยตาคมยืนสายไหมมาให้กับชายหนุ่มเทพบุตรกรีก หนุ่มหล่อเทพบุตรไม่ได้ยืนมือไปรับแต่ลงกัดไปชิมดู ทำให้สาวสวยตาคมถึงกับจังหวะหัวใจของสาวตาคมเต้นไม่เป็นจังหวะ
“ยัยป้าเธอเป็นอะไรไป”
“เปล่า”
“เปล่าอะไรหน้าเธอแดงมาเดี่ยวฉันเช็ดหน้าให้เธอเอง” ชายหนุ่มดึงผ้าเช็ดหน้ามาซับที่หน้าของหญิงสาวอย่างแผ่วเบาทำให้ทั้งสองได้ใกล้ชิดกันทั้งสองได้ยินเสียงหัวใจของกันและกัน
“พลอยคุณแพ้แล้วอย่าลืมเงื่อนไขที่เราตกลงกันเอาไว้ล่ะ”
“ย่ะ” หญิงสาวทำหน้าค้อนใส่ชายหนุ่ม
“นายพีฉันว่าเราไปทานส้มตำกันดีกว่าเห็นแล้วอยากจะกิน”
“ได้อยู่แล้วไม่มีปัญหา”
สองหนุ่มสาวก้เดอนไปที่ร้านขายส้มตำ
“เดี่ยวฉันลองโทรหาไอ้นัทดูเห็นมันบ่นว่าอยากกินส้มตำอยู่” พูดจบหญิงสาวเตรียมที่ล้วงมือถือแต่คนตัวโตเห็นจึงรีบชิงเอาไว้
“นี่นายจะทำอะไรฮะนายพีเอาโทรศัพท์ฉันคืนมา”
“ไม่ต้องไปโทรหาเขาหรอกคับผมน่ะอยากจะอยู่ที่มีแค่เราสองคนนะคับพลอย”
“แต่ฉันไม่อยากอยู่กับนาย”
“ไม่เอานะคับมายเดียร์ดูซิตอนนี้อาหารมาแล้ว”
“นี่นายทานไม่ได้เหรอ”
“คับผมทานเผ็ดไม่ได้”
“ทำไมนายไม่บอกฉันเอานี้ทานข้าวเหนียวมาเดี่ยวฉันฉีกเนื้อไก่ให้นายกิน”
ชายหนุ่มงง
“รีบอ้าปากเข้าซินายนะเป็นคนแรกเลยนะที่ฉันทำแบบนี้ให้นะกับคนอื่นฉันอย่างไม่เคยทำอะไรแบบนี้ไง”
“จริงเหรอคับ”
“อืม” ชายหนุ่มดีใจจนบอกไม่ถูก
“ผมว่าเดตนี้เป็นเดตที่น่าประทับที่สุดเลยคับมายเดียร์
หญิงสาวได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกหน้าร้อนผ่าวอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน
กฤษณะกับมีนากำลังเดินเลือกซื้อของอยุ่กันอย่างสนุกสนานจนกระทั่งมีนารู้สึกทนไม่ไหวจึงพูดกับชายหนุ่มว่า
“พี่นะคะมีนารู้สึกปวดฉี่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”
“คับเดี่ยวพี่เราอยู่ตรงนี้นะคับน้องมีนา”
“คะพี่นะ” พูดจบสาวสวยร่างบอบบางก็เดินไปหาห้องน้ำอยู่
“มาเถอะคุณเราไปเล่นปาลูกโป่งกันดีกว่านะคุณ”
พอได้ยินคำว่าลูกโป่งหญิงสาวถึงกับมีสีหน้าซีด
“ไม่ฉันไม่ไป”
“ทำไมฉันต้องไปด้วยไปเถอะคับไปเล่นด้วยกัน”
“ไม่เอาฉันไม่ไปไง”
“ไม่เอาปล่อยฉันนะนายชลกร”  คนตัวโตร่างร่างแน่งน้อยเดินเข้าไปแล้วก็ใช้สายตาตั้งสมาชิกแล้วก็ปาไปที่ลูกโป่งทันใดนั้นพอเสียงลูกโป่งแตก ปัง   ปัง  ปัง
ทำให้ร่างแน่งน้อยต้องปิดหูแล้วหนีไปหลบที่ใต้ตัฃ้นไม้
ตอนนี้คนตัวโตก็บาได้หมดเลยชายหนุ่มจึงขออีกชุดหนึ่งทำให้ปาได้ทั้งหมดชายหนุ่มจึงได้ตุ๊กต่โดเรมอนกับมิกกี้เมาส์มาอย่างละตัว
“เอ่อลุงคับผู้หญิงที่มากับผมเมื่อตะกี้ไปไหนแล้วละคับ”
“เพิ่งเดินออกไป”
คนตัวโตเดินออกไปเห็นร่างแงน้อยปิดหูอยู่จึงเข้าไปทัก
“จะเอ๋”
“นายทำบ้าอะไรนี้ฮะตกใจหมดเลย”
“ผมเห็นคุณหน้าซีดคุณเป็นอะไรไปอย่าบอกน่ะคุณว่าคุณกลัวลูกโป่ง”
“ก็ใช่แล้วทำไมนายจะหัวเราะฉันเหรอ”
“ไม่นี้คับนัทแต่ผมเองไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงก๋ากั๋นอย่างคุณจะกลัวการกินยาและลูกโป่ง”
“นี่นายชลกรฉันไม่ใช่ซุปเปอร์วูเม็นน่ะที่จะไม่กลัวอะไรเลยอ่ะ”
“ผมก็ไม่ว่าอะไรนี่คับคุณแต่ผมเอาเจ้าโดเรมอนกับเจ้ามิกกี้เมาส์นี้มาเป็นการขอโทษคุณ”
“สุดท้ายก็มีคนรู้เพิ่มอีกแล้วคับเพ่นัท”
“จุกมาทำไมพี่บอกให้เราเฝ้าบ้านไง”
“ก็ผมเบื่ออยากเที่ยวมั้งคับเพ่นัท” กุมารผมจุกทำเสียงแง่งอน
“อะไรเหรอจุกนอกจากเพื่อนและครอบครัวของเพ่นัทแล้วเพ่เองก็เป็นอีกคนที่รู้ความลับของเพ่นัท”
“จริงเหรอ”
“จริงคับ”
“จุกเดี่ยวพ่จะโทรหาปู่และให้พาเรากลับไปจะไปมั้ย”
“ก็ได้คับเพ่นัท”  พูดจบกุมารก็หายตัวแวบไปเลย
“ว่าไงคับช่วยรับพวกผมด้วยนะคับพี่นัทคนสวย”
“รับไปเถอะคับคุณเป็นผู้หญิงคนแรกเลยนะคัทและจะเป็นคนสุดท้ายว่าไงคับรับมันเอาไว้เป็นตัวแทนผมหน่อยนะคับ”
“เอ๋อก็ได้แต่เรื่องวันนี้นายห้ามบอกใครนะ”
“ก็ได้คับยาหยี”
หลังจากที่มีนารัตน์กำลังเดินไปหากฤษณะอยู่ๆก็มีพวกวัยรุ่นมาดึงเอาไว้
“จะไปไหนเหรอจ้าน้องสาวไปเที่ยวกับพี่ดีกว่ามั้ยพี่จะได้พาไปเที่ยวสวรรค์”
“ปล่อยฉันบอกให้ปล่อยไง”
“ถ้าพวกพี่ปล่อยก็โง่แล้วล่ะน้องสาวขาวๆสวยๆแบบนี่”
“ปล่อยฉันเดี่ยวนี้นะไอ้พวกมารสังคม”
“ปากดียังนี่โดนตบสั่งสอนไงเป็นไร”
“ใครก็ได้ช่วยด้วย   ช่วยด้วย”
“เรียกไปก็ไม่มีใครได้ยินหรอกน้องสาวมาม่ะยอมพี่ซะดีๆนะน้องสาวเราจะได้ไปมีความสุขด้วยกัน” มีนารัตน์ใข้กัดแขนไอ้พวกวัยรุ่น
“ฤทธิ์มากนะใช่มั้ยนังนี่โดนไอ้นี่เป็นไง”  ไอ้วัยรุ่นขี้เมาต่อยท้องทำฝห้หญิงสาวจุก
“อ็ยเจ็บจุก”
“มามะมายอมพี่ตั้งแต่ทีแรกก็เรียบร้อยแล้วล่ะคราวนี้น้องหนีพี่ไม่รอดแล้วล่ะ”
กฤษณะเดินเป็นหนูติดจั่นทนไม่ไหวจึงเดินออกไปตามหารุ่นน้องสาวเห็นคนเขายืนไทยมุงเห็นจึงเข้าไปกระชากวัยรุ่นนั้น
“ปล่อยผู้หญิงซะ”
“พี่นะพี่นะช่วยมีนาด้วย”
“ปล่อนผู้หญิงซะมาสู่กันต่อตัว”
“นัทคุณได้ยินเสียงอะไรมั้ย”
“ได้ยินเหมือนจะมีคนทะเลาะรีบไปเถอะ”
สองหนุ่มสาวเข้าไปชลกรเห็นพื่อนกำลังเพลี่ยงพล้ำส่วนพานัจเห็นจึงเข้าไปดูเพื่อนสาว พานัจแกล้งร้องว่า
“ตำรวจมา”   พวกวัยรุ่นจึงรีบหนีไป
“เป็นไงบ้างยัยมีนาแก่เป็นอะไรบ้างมั้ย”
“นั้นนะซิ”
“ฉันตกใจแทบแย่”
“มีนาไม่เป็นอะไรใช่มั้ย”
“ไม่คะพี่นะคะเป็นไงบ้าง”  พวกเพื่อนๆเห็นความห่วงใยของเพื่อนสาวที่มีต่อรุ่นพี่หนุ่มก็แอบพาอมยิ้มกัน
“พี่ไม่เป็นอะไร” พูดจบทั้งสองโผกอดด้วยความยินดี
“เอาละนะ” ชลกรเป็นคนพุดตัดบท
“เอาล่ะเดี่ยวฉันไปบ้านแก่เดี่ยวทำแผลให้แก่เอง”
“พวกเรารีบแยกย้ากันเถอะ”
พานัจขับมอเตอร์ไฃค์ออกไปที่บ้านมีนา
ณ  บ้านมีนารัตน์
“โอ้ไม่เป็นไรแล้วนะขวัญเอยขวัญมาอย่าตกใจไปเลยนะแก่ปลอดภัยแล้วนะยัยน้องหนู”
“ใช่แก่ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วนะถ้าฉันเจอละก็ฉันจะอัดให้น่วมเลยคอยดู”
“ผมก็เหมือนกันคับ”
“พอเถอะยัยตาไอ้พลอยไอ้ดจ๊กเราควนให้ยัยน้องหนูไปอาบน้ำพักผ่อนซะ”
“ไม่เอาฉันเป้นห่วงพี่นะพี่นะช่วยฉันต่างสองครั้งแล้วนะนัท”
“นี่ถ้าแก่อยากช่วยไอ้พี่นะนี่ก็นอนหลับซะแล้วพรุ่งนี้ฉันจะรีบมาหาแก่แต่เช้าเลยนะฉันสัญญา”
“ฉันสัญญา”
“พวกเราก็ด้วย” พูดจบสี่สาวก็กอดกันแสดงความรักความปรารถณาดี
“นอนซะนะยัยน้องหนู”
“ว่าแต่แก่กลับกันยังไงฉันกลับกับยัยพลอยแก่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ”
“ถ้างั้นพวกเราแยกกันตรงนี้นะ”
“อืม”
ณ  บ้านกฤษณะ
“ทาเบาๆหน่อยซิไอ้กร”
“ว่านี้ก็เบาที่สุดแล้วนะโว้ย”
“แก่นี้แมนมากเลยนะไอ้นะ” โตมรพูด
“ก็มันแน่อยู่แล้วล่ะไอ้โต”  พีระวัฒน์พูด
“ทำไมแก่พุดแบบนี้ว่ะไอ้พี”
“พอทั้งคู่พวกแก่เรากลับบ้านกันเถอะให้ไอ้นะพักผ่อนบ้าง”
“ก็ได้”
มีนารัตน์กำลังนึกถึงเหตุการณ์เมื่อตะกี้ว่าที่กฤษณะยอมช่วยเหลือต้นทำไมว่า
“ทำไมหัวใจเราต้องไหวหวั่นด้วยนะที่อยู่ใกล้พี่นะ”
“และทำไมเราต้องรู้สึกเขินด้วยนะเวลาที่พี่นะพูดกับเรา”