สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค

หลังจากวันนั้นหญิงสาวร่างระหงก็เก็บตัวเงียบมาพักใหญ่สร้างความสงสัยให้บรรดาเพื่อนๆในกลุ่ม
ณ   กรุงเทพ
“ไอ้นัทแก่เป็นอะไรไปแล้วทำไมปากแก่ถึงได้บวมเจ๋อยังกับถูกใครจูบมา”  
“เปล่าฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยไอ้พี่พัฒน์”
“แน่ใจเหรอฮะไอ้นัท”
“แน่ใจซิไอ้พี่พัฒน์จะถามเซ้าซี้ทำไม”     พูดจบพานัจก็เดินเข้าห้องไป
“ไอ้โจ๊กลูกพี่แก่เป็นอะไรทำไมถึงได้เงียบผิดปกติหลังจากที่กลับมาจากเข้าค่าย”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันคับพี่พัฒน์ตั้งแต่ลูกพี่กลับมาไม่ยอมพุดจากับใครเหมือนมีอะไรในใจผมถามจุกมันก็บอกไม่รู้เหมือนกันคับ”
“นั้นเหรอขอบใจนะไอ้โจ๊ก”
หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้พานัจกลับเกลียดชลกรมากขึ้น  แม้จะพูดก็ยังไม่พูดแม้แต่มองหน้ากันก็ยังไม่มองมีแต่สายตาระคนรังเกียจและเย็นชาเท่านั้น
#### “ไอ้นัทหายแล้วเหรอฮะ”
“อืม”
“เป็นอะไรไปวะไอ้นัทไม่ยอมพูดไม่ยอมจา”
“นี่ลูกพี่เป็นอะไรทำไมถึงได้ทำหน้าแบบนั้นละ ลูกพี่เป็นอะไรวันนี้นะเป็นวันสุดท้ายแล้วนะทำไมถึงทำหน้าแบกโลกไว้ทั้งใบแบบนั้นละคับยิ้มหน่อยนะลูกพี่”   ไม่มีเสียงตอบรับจากจากลูกพี่สาวยิ่งทำให้โจ๊กถึงกุมขมับทันที
“เฮ้อ”
“ถอนหายใจทำไมคุณ”
“จะไม่ให้ถอนหายใจได้ไงไอ้นัทนะซิเป็นอะไรหรือเปล่าฉันถามอะไรไม่ยอมพูด”
“อย่าว่าแต่คุณไอ้กรก็เป็นแบบนี้มันทำท่าถอนหายใจตั้งหลายรอบไม่รู้ว่ามันกับน้องนัทต้องมีปัญหากันแน่ๆ”
“ฉันก็ว่านายคิดเหมือนฉันมั้ยว่าทั้งสองคนนี้ต้องมีอะไรแน่ๆวาแต่เรื่องอะไร”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน”
ทางด้านพานัจกับชลกร
“นัทผมขอคุยอะไรกับคุณด้วยหน่อยนะ”
“ไม่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคนที่ชอบฉวยโอกาสอย่างนาย”
“นัทคุณอย่าเดินหนีผมยังนี้ซิ”
“ฉันบอกให้นายออกไปออกไปให้พ้นนะนายชลกร ผู้ชายอย่างนายฉันไม่อยากจะคุยอะไรทั้งนั้นถ้านายอยากจะคุยก็กลับไปคุยกับแฟนของนายนู๋ไปนายชลกร”
“นัทเดี่ยวก่อนซิ”
“แม้พี่กรหายไปไหนมาดูซิแนนซี่ออกตามหาตั้งนานที่แท้ก็หลบมาอยู่ที่นี้เอง”####
หญิงสาวร่างระหงนึกถึงเหตุการณ์ที่อยู่ในค่ายและนึกถึงวันที่คนตัวโตจูบแม้จะกลับมาจากการเข้าค่ายมาสองวันแล้วริมฝีปากของร่างแน่งน้อยยังอุ่นๆอยู่เลย
“บ้าที่สุดเราจะไปคิดถึงที่อีตาบ้านั้นตอนจูบทำไมผู้ชายบ้าอะไรชอบฉวยโอกาสได้ยินมั้ยว่าฉันเกลียดนายเกลียดมากกล้าดียังไงมาทำแบบนี้อย่างนายแค่โดนตบน้อยไปอย่างน้อยต้องโดนแตะถีบถึงจะสาสม”
“นายชลกรนายตายซะเถอะอย่าอยู่เลย”  หญิงสาวร่างระหงได้ระบายตุ๊กตาโดเรมอนจินตนาการเป็นหน้านายชลกร
“ไม่เอานะน้องแฮมกีเบริด์อย่ามองนะมันเป็นตัวอย่างไม่ดีอย่าเลียนแบบนะ”
ทางด้านชลกร
ชลกรกำลังนั่งคิดถึงพานัจอยู่คิดถึงวันที่ติดป่าด้วยกันและคืนวันที่หญิงสาวไม่สบายและจนถึงวันที่ชายหนุ่มจูบหญิงสาว
“ผมจะทำยังไงดีนะนัทคุณถึงจะยอมยกโทษให้ผมนะ  แค่คุณโกรธผมผมยังพอทนได้แต่นี้คุณกลับทำตัวเย็นชาใส่ผมแบบนี้ผมทนไม่ได้”
“เอาคุณหนูทำไมยังไม่นอนละคะ”
“ผมแค่คิดอะไรหน่อยนะคับป้า  ป้าจิตคับป้าว่าผมควรทำยังไงให้เธอยอมยกโทษให้ผมคับ”
“เธอไหนกันคะทำให้คุณหนูของป้าถึงได้เครียดขนาดนี้”
“เธอเป็นคนที่ผมรักคับรักเธอตั้งแต่แรกพบผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าผมจะรักมากขนาดนี้”
“ว่าแต่แม่หนูคนนั้นเป็นใครคะไหนลองเล่าให้ป้าฟังซิคะเพื่อป้าจะเล่าให้ฟัง”   พูดจบชลกรก็เล่าให้ป้าจิตข้ารับใช้คนเก่าละเป็นแม่นมให้ฟัง   ผู้สูงวัยได้ฟังแล้วก็ตำหนิคนของตนว่า
“คุณหนูผิดเต็มๆมีอย่างที่ไหนไปล่วงเกินแม่หนูคนนั้นแบบนั้นละคะ”
“ก็ตอนนั้นผมมันโมโหนี่คับและก็เป็นห่วงเธอไม่ยอมพักเอาแต่บ่นจะออกไปข้างนอกไอ้เราก็แค่หวังดี”
“นั้นแหละคะคุณหนูแบบนั้นก็ไม่ได้”
“ว่าแต่ป้าคิดว่าผมควรทำยังไงละคับ”
“นั้นเป็นเรื่องของคุณหนูแล้วละคะที่จะจัดการยังไง”
“เหรอคับ” ผู้สูงวัยได้แต่บ่นพึมพำเบาๆว่า
“คุณหนูนะคุณหนูเมื่อก่อนง้อผู้หญิงเก่งจะตายแต่พอมาเจอแม่หนูคนนี้ดันมาตกม้าตายซะนั้น”
ณ   มหาวิทยาลัย
“ไอ้นัทแก่มีปัญหาอะไรหรือเปล่าบอกพวกเราได้นะ”
“นั้นนะซิยัยนัทบอกฐิตาคนนี้ได้นะ”
“ใช่จ๊ะ” มีนารัตน์หันมาสนับสนุนกับเพื่อนทั้งสอง
“นั้นนะซิลูกพี่ของไอ้โจ๊ก”
“จะให้บอกได้ยังไงว่าโดนหมอนั้นจูบอย่างนั้นเหรอ” หญิงสาวได้แต่รำพึงรำพันในใจ
“ไม่มีอะไรนะพวกแก่ไปเรียนดีกว่าแนก็แค่คิดว่างานวันครอบรอบมหาวิทยาลัยนี้ทางอาจารย์จะมีอะไรใหม่ๆอีกใหม่”
“โธ่เรื่องแค่นี้เองไม่เห็นต้องคิดมากเลยใช่มั้ย” และทั้งสี่สาวต่างเข้ามากอดกัน  หญิงสาวรู้แต่ตอนนี้ว่าไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรพวกนี้จะไม่มีวันทิ้งกันอย่างแน่นอน
แม้แต่วันนี้ร่างแน่งน้อยพยายามจะหลบหน้าชายหนุ่มตลอดเวลา ทำให้ชลกรไม่มีโอกาสที่ได้พูดคุยกับนางในฝันเลย อย่าว่าแต่วันนี้แม้จะผ่านสามอาทิตย์ไปร่างแน่งน้อยพยายามที่จะหลบหน้าทำให้ชายหนุ่มถึงกับร้องโอดโอยแต่ดูเหมือนวันนี้จะเป็นวันดีทำให้ชายหนุ่มได้มีโอกาส
พานัจกับโจ๊กแยกย้ายกันไปเพราะหญิงสาวร่างบางลืมสมุดจดแล็กเซอร์ที่ห้องเรียน  ทำให้คนตัวโตมีโอกาสได้พูดคุยปรับความเข้าใจกับนางในฝัน
ระหว่างที่หญิงสาวร่างระหงได้หยิบสมุดใส่ในกระเป๋าเป้ก็มีคนเดินเข้ามาพร้อมเดินลากหญิงสาวไปคุยกันที่ห้องส่วนตัวของกลุ่มชลกร
ฆปล่อยนะนายชลกรปล่อยฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย”
“แต่ผมมี”
“แนบอกว่าไม่มียังไงละนายชลกร”
“นัทผมขอเวลาคุยกับคุณได้โปรดเถอะนะคับ”
“ก็ได้ฉันให้เวลานายแค่ห้านาทีเท่านั้นมีอะไรก็รีบพูดมาฉันไม่ได้มีเวลาว่างมากนะ” ไม่รอช้าคนตัวโตถือโอกาสนั่งคุกเข่าและยืนดอกกุหลาบสีแดงใหเพร้อมพูดว่า
ทำให้หญิงสาวยืนงง
“นั้นนายทำบ้าอะไร” ชายหนุ่มไม่รอช้ายืนช่อดอกไม้พร้อมพูดว่า
“ผมขอโทษนะนัทผมขอโทษที่ผมจูบคุณ”  ชลกรไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะต้องมาขอโทษหญิงสาวเรื่องนี้ทั้งๆที่ผู้หญิงคนอื่นเต็มใจกับเขาไม่มีใครถือสากับเขาเรื่องนี้แต่กับเธอคนนี้ไม่ใช่
“นายว่าไงนะ”
“ผมขอโทษที่ล่วงเกินคุณเรื่องที่ผมจูบคุณในวันที่เราเข้าค่ายผมรู้ว่าผมมันผิดมันเลวผมขอโทษ”  หญิงสาวได้ยินถึงกับแก้มสีระเรื่อ หญิงสาวยืนอึ้งลังเลใจ
“ในเมื่อนายขอโทษฉันและสำนึกผิดแล้วฉะนก็จะยอมยกโทษให้แต่นายต้องสัญญากับฉันก่อนว่านายจะไม่จุบฉันอีก”
“คับด้วยเกียรติลูกเสือนายชลกรขอสัญญาว่าจะไม่จูบคุณอีกถ้า”  ชายหนุ่มแกล้งพูดทิ้งทายว่า
“ถ้าอะไร”
“ถ้าคุณไม่เต็มใจ”
“นายชลกร” หญิงสาวส่งสายตาเขียวใส่ชายหนุ่ม
“ผมล้อเล่นคับคุณอย่าซีเรียสนะซิคับนัท”
“ไม่ได้ในเมื่อนายสัญญากับฉันแล้วว่านายจะปรับปรุงตัวฉันจะพยายามทำตัวเหมือนเดิมกับนายตาถ้านายผิดสัญญาฉันจะไม่ให้อภัยนายตลอดชีวิตและฉันก็จะกระทืบนายทั้งเต๊ะต่อยนายให้ตายไปข้างหนึ่งเลย”
“คับ”  จะให้เขาทำอะไรก็ได้ขอเพียงนางในฝันยอมหันมาพูดคุยกับเขาเหมือนเดิมก็พอ
คุณหายโกรธผมแล้วใช่มั้ยถ้างั้นดีเลยผมจะพาคุณไปหาอะไรอร่อยๆ”
“ว่าแต่นายไม่มีเรียนเหรอ”
“มีคับพอดีผมมีเรียนแค่ช่วงเช้าพูดแบบนี้คุณเป็นห่วงผมเหรอคับ”
“เปล่าฉันไม่ได้ห่วงนายฉันห่วงเรื่องเรียนต่างหากละอย่าหลงตนเองซิ”
“ผมเองไม่อยากหลงตัวเองนะหรอกคับผมอยากให้คุณมาหลงรักผมต่างหากละคับดรีมเกริล์”
“หยุดพูดมากได้แล้วฉันต้องไปหาไอ้โจ๊กอีก” ระหว่างที่พานัจเดินมัไม่ระวัง  คนตัวดตเห็นเคนกำลังขับรถมาตรงนี้คนตัวเล็กเดินไม่ระวังโชคดีที่ชายหนุ่มเห็นเข้าถึงผลักหญิงสาวไปอีกข้างทำให้ร่างบางเซล้มทับชายหนุ่ม สองสายตาประสานกันทำให้หญิงสาวได้ยินเสียงลมหายใจรดต้นคอของชายหนุ่ม
“อยากตายมากนักหรือไง” เสียงคนนิรนามทำให้ให้สองหนุ่มสาวได้สติจึงลุกขึ้นเดิมแต่ดูเหมือนหญิงสาวร่างระหงมีแผลถลอกที่หัวเข่า
”นัทคุณมีแผลนี่คับมาเดี่ยวผมพยุงคุณไปที่ห้องปฐมพยาบาลคับ” พูดจบคนตัวโตกับร่างบางก็เดินมาถึงที่ห้องพยาบาลคนตัวโตถือโอกาสทำแผลให้เบามือ
“ไหนให้ผมซิคนตัวโตใช้สำลีชุบแอลกฮอลทาแผลตามด้วยยาใส่แผลสด”
“เบาซินายฉันเจ็บนะ”
“ทนหน่อยซิคุณนัทมันไม่เจ็บหรอกคับที่รัก” ชายหนุ่มเช็ดอย่างเบามืออย่างระมัดระวัง
“นี่นายชลกรถ้าหัวเข่าของฉันเป็นแผลเป็นละก็คงน่าเกลียดตายแบบนี้ก็ดีจะได้ไม่ต้องมีใครมาขอฉันแต่งงาน”
“ถ้ามันเป็นแผลเป็นจริงๆผมจะแต่งงานกับคุณเป็นสามรให้คุณเองผมสัญญาคับนัท”  ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“จะบ้าเหรอ”
“ถ้าจะบ้าก็บ้ารักคุณนี่แหละคับดรีมเกริล์และที่ผมพุดผมพุดจริงจริงๆนะคับถ้าคุณเป็นแผลเป็นจริงๆผมดีใจซิผมจะได้เป็นเจ้าบ่าวให้คุณเอง” ชายหนุ่มพูดด้วยสายตาที่หวานซึ้ง
“พอเถอะฉันจะรีบไปหาไอ้โจ็ก” หญิงสาวร่างบางเดินไม่ระวังสะดุดกลับกลายเป็นว่าปากหญิงสาวไปชนแก้มของชายหนุ่ม
“นัทคุณอยากหอมแก้มผมก็ไม่บอกผมจะได้ไปหาที่เงียบคุณจะได้หอมแก้มผมเต็มที่” คนตัวโตพูดด้วยสีหน้ากรุ้มกริ้ม