สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค

พอวันรุ่งขึ้นพานัจก็ตื่นขึ้นมาด้วยสดใส  ทำให้สามสาวถามเรื่องเมื่อคืน   หญิงสาวร่างระหงไม่ลืมที่จะตอบคำถามพวกเพื่อนระหว่างที่ลงไปเล่นน้ำกัน   ส่วนพวกหนุ่มก็พากันมาเล่นน้ำ  ทำให้พวกสาวๆถึงกับกริ๊ดอารมณ์ดี  ส่วนแนนนี่กับเกรซถือโอกาสมาเล่นน้ำข้างชลกร   สองสาวถือโอกาสแย่งสองหนุ่มไปเล่นน้ำกันไป    ต่างจากกฤษณะที่เฉยชากับพวกสาวๆ ส่วนโตมรก็ถือโอกาสโปรยเสน่ห์ใส่สาวๆ    พีระวัฒน์เองก็ไม่สนใจแม่พวกนั้นต้องหาทางออกให้ได้  ส่วนกุมารก็ถือดอกาสมาเล่นน้ำเหมือนกันกับโจ๊กหลังจากพวกนักศึกษากับอาจารย์เสร็จจากธุระก็มารวมตัวที่บ้านของผู้ใหญ่พร้าว“มากันครบแล้วใช่มั้ยนั้นพวกเราเดินตามผมมาผมจะพาพวกนักศึกษากับอาจารย์ไปที่โรงเรียนอารีย์พัฒนาคับ”“นี้แหละคับ”“ทำไมถึงเป็นแบบนี้คะลุงผู้ใหญ่”  พานัจถาม“เมื่อเดือนก่อนฝนตกหนักและก็มีน้ำป่าไหลหลากทำให้ดรงเรียนและบ้านของพวกชาวบ้านได้รับความเสียหายกันคับ”“นัทว่าอย่าเสียเวลาพวกเรามาร่วมมือกันดีกว่าเพื่อช่วยเหลือน้องๆเพื่อที่พวกเขาจะได้กลับมาเรียนอีกครั้งดีกว่ามั้ยคะอาจารย์”“ดีจะพานัจครูเห็นด้วยกับเธอ”“ถ้างั้นอย่ารอช้าอยู่เลยเริ่มกันเลยดีกว่ามั้ย”“ไปไอ้นัท”   พวกนักศึกษาต่างได้แบ่งหน้าที่กันไปทำ  โดยไม่มีเหนื่อยกันหรือปริปากบ่นทั้งวันมีพวกเต็มใจกับไม่เต็มใจ   ส่วนพวกไม่เต็มใจก็มักจะอุ้งานอย่างพวกเรืองเดชกับพวกแนนซี่ที่คิดจะไม่ช่วยเอาแต่บ่นอย่างเดียวสร้างความเอื้อมระอาให้กับบรรดาพวกนักศึกษาระหว่งที่สี่สาวกำลังทาสีอยู่นั้นเกิดมีอุบัติเหตุนิดหนึ่ง  ระหว่างที่พานัจกำลังทาสีอยู่นั้นเกิดถังทาสีที่ตั้งอยู่บนชั้น   วึ่งชั้นนั้นเกิดรับน้ำหนักไม่ไหว    ระหว่างที่ถังทาสีร่วงหล่นมาชลกรเห็นท่าไม่ดีวิ่งเข้าไปขวางและตนเองก็โดนถังทาสีมาเลอะเทอะหมดทั้งตัว   ทำให้หญิงสาวร่างระหงที่ยืนอยู่ตัวช้าทำอะไรมาถูกทางด้านแนนซี่กับเกรซรู้เข้าก็เข้ามาพยุงแต่ช้ากว่าพีระวัฒน์ไปหน่อยหนึ่ง“ไอ้กรเป็นไรบ้าง” พีระวัฒน์ถามเพื่อนหนุ่มด้วยความเป็นห่วงส่วนแพรพลอยก็เดินเข้ามาสะกิดเรียกเพื่อนสาวที่ยืนตัวชาโดยมีโจ๊กและกุมารมาด้วย“นัทเป็นอะไรไปหรือเปล่าคับ”  เรืองเดชเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง“เปล่าไม่เป็นอะไรปล่อยฉันได้แล้ว”  หญิงสาวร่างระหงพูดหลังจากได้สติตั้งแต่เพื่อนสาวมาเรียก“ไม่เป็นไรและคุณล่ะนัทเป็นไงบ้างคับ”  ชลกรถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“ฉันไม่เป็นอะไรซะหน่อย” “นั้นก็ดีแล้วล่ะคับ”“พี่กรจะไปสนใจยัยนัททำไมพี่กรอุตส่าห์ช่วยแถมคำว่าขอบคุณอย่างไม่มีซะคำ   ทำแบบนี้นะเขาไม่เรียกว่าเนรคุณเหรอคะพี่กร”“เธอพูดให้ดีน่ะยัยเกรซก็ใครใช้ให้เขาแสหาเรื่องไปเองล่ะและฉันเองก็ไม่ได้อ้อนวอนขอร้องให้แฟนของเธอช่วยด้วย อีกอย่างเขาหาเรื่อวเองแท้ๆ”“นี้นังนัทแก่ว่าพี่กรแสเหรอพูดแบบนี้ได้ไงพุดแบบนี้มาตบกันเลยดีกว่ามั้ย”“เขามาซินึกว่าฉันกลัวเธอหรือไงยัยแกลบ”“นี้แก่หลอกด่าฉันเลยอย่าอยู่เลย”  เกรซถือโอกาสตบหญิงสาวร่างระหง   เกรซตบหญิงสาวร่างระหงแต่หลบทันไปโดนแนนซี่“นี่นั่งเกรซแก่ตบฉันเหรอ”   ระหว่างนั้นโจ๊กเอาน้ำที่ถูพื้นไปแท้ทิ้ง“นั่นน้ำอะไร”“น้ำถูพื้นคับลูกพี่”“แล้วแก่จะเอาไปไหน”“จะเอาไปแท้ทิ้งคับ”“ไม่ตองเอามานี้”ระหว่างที่แนนซี่กับเกรซกำลังลุมตะบอน  พานัจได้ยิ้มแส้ร้ายกาจจึงยกถังน้ำราดใส่ทั้งสอง“ที่นี้พวกเอทั้งสองจะเลิกหายบ้าซะทีไง   เป็นไงสบายดีมั้ย”“นั่งนัทแก่กล้าดียังไงมาเอาน้ำสาดใส่ฉันรู้มั้ยว่าชุดของฉันมันแพงอ่ะ”“ใช่แก่”“ชุดของพวกเธอจะแพงหรือไม่ฉันไม่สนแต่ถ้าจะทะเลาะไปทะเลาะกันที่อื่น”“พี่กรขาดูซินั่งนัทเอาน้ำสาดใส่แนนซี่นะคะ”  แนนซี่หันไปออดอ้อนชายหนุ่ม   ส่วนเกรซก็ไม่ยอมเหมือนกัน“ใช่หล่อนคนเดียวที่ไงเกรซก็โดนเหมือนกันนะคะ”เกรซถือโอกาสเอาหน้าอกไปคลอเคลียกับชายหนุ่ม ทำให้หนุ่มๆถึงกับน้ำลายสอ“ว่าแต่หล่อนใช้น้ำอะไรทำไมตัวฉันถึงได้เหม็นขนาดนี้”“อยากรู้จริงๆเหรอ”“เอ๋อใช่”“ไอ้โจ๊กช่วยบอกหน่อยซิ”“ได้เลยคับลูกพี่  น้ำเมื่อตะกี้นี้เป็นที่ผมเพิ่งล้างไม้ถูพื้นมานะคับ”“กริ๊ด    กริ๊ด   กริ๊ด”  ทั้งสองคนกริ๊ดจนหญิงสาวร่างระหงหูชา“นี่หล่อนแกล้งฉันเหรอคราวนี้ถือว่าแก่ได้แต่คราวหน้าฉันไม่ยอมแก่แน่นังนัท”“แก่สุดยอดไปเลยนัท”  ฐิตาถึงกับออกปากชมเพื่อนสาว“ให้มันได้ยังงี้ไอ้นัทยังงี้ค่อยสมเป็นแก่หน่อย” แพรพลอยกล่าว“นัทพวกเขาจะไม่ว่าเหรอ”  มีนารัตน์กล่าวด้วยน้ำเสียงอย่างเป็นห่วง“ไม่มีอะไรเหรอมีนาฉันดูแลตนเองได้เรามีรีบทำงานที่ค้างกันต่อเถอะ”“เอาไอ้กรไม่ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าล่ะ”  โตมรหันมาดุเพื่อนหนุ่ม“ไม่เป็นไรหรอกเดี่ยวแนขอจัดการงานพวกนี้ให้เสร็จเสียก่อน”“เอ๋อตามใจมันแล้วกัน”  กฤษณะได้แต่ส่ายหัวกับความดื้อรั้นของเพื่อนหลังจากที่พวกเขาเสร็จจากการทาสีแล้วพวกเขากะว่าจะมาทยอยช่วยกันขนที่ละอย่างและพวกเขาก็ต่างแยกย้ายกันไปทำหน้าที่กันส่วนพานัจปลีกตัวออกมาจากห้องครัวแล้วก็มาเดินแตร่อยู่คนเดียวโดยมีแพรพลอยตรงเข้ามาทัก“คิดอะไรอยู่ไอ้นัท”“เปล่านี้”“แก่อย่ามาโกหกฉันเพราะแก่รักษาศีสห้าอยู่ไม่ใช่เหรอ”“เอ๋อก็ได้แก่มีอะไรจะพูดก็รีบพูดเดี่ยวไปทานข้าวอีก”“แก้กำลังคิดถึงเรื่องพี่กรใช่มั้ย  ฉันรุ้นะว่าแก่ไม่ค่อยชอบเขาแต่ยังไงพี่เขาช่วยแก่เอาไว้แก่ก็ต้องขอบคุณเขาไม่ใช่เหรอ  ไหนแก่บอกว่าถ้าใครดีแก่ก็ดีด้วยไง  แค่คำว่าขอบคุณแค่นี้แก่จะพูดไม่ได้หเชียวเหรอ”“ก่อนที่แก่จะมาสอนฉันฉันว่าแก่เอาเวลาไปจูจี๋กับไอ้พี่พีดีกว่ามั้ย”“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยแนพูดให้แก่ฟังหวังว่าแก่จะคิดได้นะไอ้นัท”  พูดจบแพรพลอยก็เดินออกไปลับตาแล้ว    คนตัวโตเห็นหญิงสาวร่างระหงมานั่งคนเดียว  ชายหนุ่มไม่เห้นหญิงสาวอยู่ในครัวใจก็นึกเป็นห่วงก็เลยออกตามหาจนได้มาเจอที่หน้าลำธาร“ผมขอนั่งคุยด้วยคนได้มั้ย”“เชิญซิที่นี้เป็นที่สาธารณะและฉันก็ไม่ใช่เจ้าของด้วยถ้านายอยากนั่งก็เชิญ แต่ฉันจะไป”“จะไปไหนนัทคุณโกรธผมเรื่องของสองคนนั้นเหรอ”“ปล่อยฉันบอกให้ปล่อยไง”  หญิงสาวร่างระหงเดินหนียิ่งหนีคนตัวโตก็ตาม“คุณจะหนีผมทำไมไหนเมื่อผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ”“มีอะไรก็พุดมาซิ”“ผมอยากจะบอกว่าผมกับทั้งสองคนนั้นไม่ได้เป็นอะไรกัน”“แล้วนายมาบอกฉันทำไมไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับฉันตรงไหน”“เกี่ยวซิเพราะคุณ”  ชายหนุ่มอ้ำอึ้ง“เพราะฉันอะไร”   ชายหนุ่มไม่ทันได้พูดจบโจ๊กกับกุมารก็ได้มาเรียกหญิงสาวไปเสียก่อน“โธ่โว้ยไอ้กรแค่นี้ก็พูดไม่ได้ พุดไปเลยว่าเขาคือคนสำคัญ  คนอื่นเขาจะคิดยังไงไม่สำคัญแค่คุณเข้าใจผมและเชื่อใจผมก็เกินพอแล้ว”จะมั่วพูดอยุ่นานมั้ยรีบๆหน่อยซิไปทานข้าวได้เวลาทานข้าวแล้วนะคุณชายกร”“คับไอ้เพื่อนจอมเจ้าเล่ห์”  พุดจบชายหนุ่มก็เดินตามเพื่อนจอมเจ้าเล่ห์ไปทันที“ว่าไงพีเจอไอ้กรมั้ย”   กฤษณะถาม