สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค

ณ     มหาวิทยาลัย“เอาน้องมีนาทำไมมาเดินแถวนี้คนเดียวละคับ”   “มีนามารอเพื่อนคะพี่นะแล้วพี่นะมารอเพื่อนหรอกคะ”“คับพี่มารอพวกนั้นว่าแต่น้องมีนากินอะไรมาแล้วยังคับ”“ยังคะ”“พอดีพี่กะจะมาชวนน้องมีนาไปทานข้าวเป็นเพื่อนพี่หน่อย”“ได้ซิคะกว่าพวกนั้นจะมา”“จริงเหรอคับ”“จริงซิคะ  ว่าแต่ทำไมพี่นะต้องตื่นเต้นจังล่ะคะ”“ไม่มีอะไรสงสัยพี่จะหิวข้าวละคับ”ในที่สุดมีนารัตน์กับกฤษณะก็มาที่ร้านอาหารที่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยเท่าไร“เชิญคับ”“ขอบคุณคะ”ในที่สุดบริกรก็เอาเมนูมาให้“จะรับอะไรดีคะ”     บริกรถามทั้งสองคน“ผมขอข้าวผัดอเมริกันและน้ำแตงโมปั้นแก้วหนึ่งกับน้ำกี่วี่  ส่วนข้าวผัดอเมริกาอีกจานหนึ่งไม่ต้องใส่ลูกเกดนะคับ”   ชายหนุ่มพูดเสร็จยื่นเมนูอาหารให้บริกร“พี่นะจำได้อีกเหรอคะนี้”“ก็ต้องจำได้ซิพี่ขี้เกลียดเห็นเรานั่งเขี่ยลูกเกด”   คำพูดของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวรู้สึกหงุดหงิด“เป็นอะไรไปคับหรือว่าจะหิวรออีกสักครู่นะเดี่ยวอาหารก็มาแล้ว”อาหารมาแล้วทั้งสองไม่รอช้าจึงรีบสวามปามทันทีส่วนแพรพลอยก็มากัยพีระวัฒน์แต่ก็ต้องจำใจที่จะมา   เนื่องจากเกมส์นี้เธอจะต้องเป็นผู้ชนะ“เอ๊ะวันนี้ยังไม่มีใครมาอีกเหรอ”“อ๋อเมื่อตะกี้ไอ้นะมาโทรมาบอกว่าเพื่อนคุณกับมันอยู่ด้วยกัน”“เอ่อก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ว่าแต่ไอ้นัทกับไอ้โจ๊กทำไมยังไม่มาอีก”“คุณไม่ต้องห่วงน้องนัทหรอก”“จะไม่ห่วงได้ไงไอ้นัทเป็นเพื่อนรักฉันและสนิทมากไม่ว่าใครนี่พวกเราในกลุ่มนะรักกันมากนายไม่มีทางเข้าใจหรอก”“น่าอิจฉาคุณนัทจริงๆนี่หรือว่าคุณ”“ถ้างั้นคุณกับน้องนัทตีฉิ่งซิ”“ถ้าใช่แล้วจะทำไม”“คุณคิดว่าผมจะเชื่อคุณเหรอพลอยแล้วผมจะทำให้คุณรักผมและยอมเป็นแฟนกับผมให้ได้ค่อยดูซิ”“มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ”“คุณพลอยคุณไม่เคยได้ยินเหรอตื้อเท่านั้นจึงจะครองโลกและคุณไม่คิดบ้างเหรอว่าขนาดก้อนหินโดนน้ำหยดทุกวันยังกร่อนนับประสาอะไรกับใจคนล่ะ”“นั้นมันก้อนหินไม่ใช่ฉัน    แล้วนี่นายก็ช่วยหยุดพูดอะไรที่มันไร้สาระซะทีจะได้มั้ย”“ผมไม่หยุดพูดและคุณจะทำอะไร”   แพรพลอยไม่รอช้ากำหมัดพร้อมที่ชกหน้าชายหนุ่ม    แต่ชายหนุ่มจับแขนไว้ทั้งสองกลับกลายเป็นว่าหญิงสาวตกอยู่ในอ้อมกอดชายหนุ่ม“ปล่อยฉันเดี่ยวนี่นะนายพีไม่ปล่อยถ้าคุณเก่งจริงคุณก็หาทางออกให้ได้ซิ      นั้นนายยื่นหน้ามาใกล้ฉันทำไม”“ผมจะทำให้คุณเป็นผู้หญิงและเลิกคิดแบบนี้กับน้องนัท”   ชายหนุ่มจึงจับหน้าของหญิงสาวแล้วริมผีปากหยักก็บดขยี้ด้วยแรงโทสะ  ทำให้สติของหญิงสาวไม่อยู่กับเนื้อกับตัว   ชายหนุ่มจูบหญิงสาวตั้งเนิ่นนานกว่าจะปล่อยก็ทำให้แพรพลอยเกือบขาดอากาศหายใจ    แต่แล้วแพรพลอยถึงกับโกรธจึงชกหน้าชายหนุ่ม“นี้ที่นายบังอาจมาจูบฉัน”“เอาซิถ้าคุณตบผมจูบ   ผมจะไม่ปล่อยคุณจนกว่า”“จนกว่าอะไรจนกว่าคุณจะจูบผมก่อน”    “ถ้าคุณไม่จุบคุณจะนั่งแบบนี้ก็ได้นะ”“นายมันเจ้าเล่ห์ที่สุดเลยนายพี”    หญิงสาวไม่รอช้าจึงจับคางชายหนุ่มแล้วจูบ    เป็นช่วงเวลาที่ฐิตากับโตมรกำลังทะเลาะกันอยู่“นี่ยัยป้าเธอเดินชนฉันเธอกลับไม่คิดที่จะขอโทษฉันเหรอ”“ทำไมฉันต้องไปขอโทษนายด้วยพี่กรคะ”การที่สาวสวยตาคมเรียกชื่อเพื่อนชายอย่างเสียงหวานทำให้ชายหนุ่มรู้สึกไม่พอใจ   ทำให้ชลกรอดที่จะยิ้มไม่ได้ว่าสงสัยโตมรจะหึงหญิงสาวคนนี้ซะแล้ว  แต่แล้วพานัจกับโจ๊กก็เดินเข้ามา“เอาไอ้พี่โตมาพอดีเลยฉันมีเรื่องอยากจะถามหน่อยนะจ๊ะ  ไอ้พี่โตพอจะมีเวลาว่างมั้ยล่ะจ๊ะ”พานัจหันไปถามรุ่นพี่อย่างเสียงใส       สร้างความหงุดหงิดใจให้กับชลกรอย่างมาก    ชลกรจึงตัดบทพูดว่า“ไอ้โตแก่รีบไปหาไอ้พีมารอแก่อยู่กับไอ้นะส่วนน้องตาก็ไปด้วยนะคับ”แต่โตมรทำท่างจะปฎิเสธ“แต่น้องนัทละ”“ไม่ต้องห่วงเดี่ยวฉันอยู่คุยกับนัทเอง”“ไปเถอะไอ้โจ๊ก”“เดี่ยวก่อนนายไปได้ส่วนคุณเรามีเรื่องต้องคุยกัน”ในขณะที่โตมรกับบิตาโจ๊กกำลังเดินเข้าไป   โชคดีที่พีระวัฒน์กับแพรพลอยย้ายที่มาได้แล้วที่ลับตาผู้คนในที่สุดชลกรก็ลากหญิงสาวร่างระหงมาที่ลับตาคน  เป็นจังหวะที่พานัจเห็นเพื่อนสาวก็รุ่นพี่กำลังจูบ   ทำให้ชลกรอดที่จะขำไม่ได้และไม่เคยคดว่าผู้หญิงห้าวหาญอย่างหญิงสาวจะอายเป็นด้วย“นี่มันอะไรกัน”“ก็เห็นแล้วไงนี่ตกลงฉันต้องมาเป็นสักขีพยานรักให้พวกเขาเหรอนี่”“ใครบอกว่าคุณคนเดียวผมก็เหมือนกับคุณ   ผมว่าคุณมีเรื่องอะไรที่จะถามไอ้โตมาถามผมดีกว่ามั้ย”“เรื่องของฉันทำไมฉันต้องบอกด้วย”“คุณกลัวเหรอ”“เชอะฉันไม่มีทางกลัวนาย    ฉันก็แค่อยากจะถามไอ้พี่โตว่าเห็นยัยมีนาบ้างหรือเปล่า”“จริงเหรอคับ”“เอ๋อก็จริงอะดี”“ดีแล้วละคับ “เมื่อตะกี้นายพูดว่าอะไรนะ”“เปล่าผมมาแต่เช้ายังไม่เห็นไอ้นะกับน้องมีนา”  “โน่นไงมานุ่แล้วดีใจจังยัยมีนา”“มีนาคิดถึงนัทนี้”“โอ้ยยัยมีนาฉันหายใจไม่ออก”“และพลอยล่ะ”“เอานี่พวกแก่มาตั้งแต่เมื่อไหร่”“ก็มาตั้งแต่เป็นสักขรีพยานรักให้”“โอ๋ฉันหมายความว่าที่นายชลกรพูดนะสงสัยหมอนั้นคงจะดุละครมากไปใช่มั้ยนาย”หญิงสาวแอบหยิกที่แขน“ใช่คับ”“เอ๊ะเดี่ยวนะแล้วปกติแก่กับพี่เขากัดกันจะตาย”“นั้นนะซิไอ้กร”“โธ่เอ่ยก็ไม่เห็นมีอะไรถ้านายนี้ไม่มากวนฉันฉันก็จะพูดดีกับนายนั้น”“ไม่เห็นจะมีอะไรเหรอพลอยอย่าคิดมาก”“จริงซิมีนายัยพลอยไปหาไอ้ตาดีกว่า”“ใช่ไอ้โตไงไอ้นะ”