สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค

ณ     มหาวิทยาลัย
“เอาน้องมีนาทำไมมาเดินแถวนี้คนเดียวละคับ”  
“มีนามารอเพื่อนคะพี่นะแล้วพี่นะมารอเพื่อนหรอกคะ”
“คับพี่มารอพวกนั้นว่าแต่น้องมีนากินอะไรมาแล้วยังคับ”
“ยังคะ”
“พอดีพี่กะจะมาชวนน้องมีนาไปทานข้าวเป็นเพื่อนพี่หน่อย”
“ได้ซิคะกว่าพวกนั้นจะมา”
“จริงเหรอคับ”
“จริงซิคะ  ว่าแต่ทำไมพี่นะต้องตื่นเต้นจังล่ะคะ”
“ไม่มีอะไรสงสัยพี่จะหิวข้าวละคับ”
ในที่สุดมีนารัตน์กับกฤษณะก็มาที่ร้านอาหารที่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยเท่าไร
“เชิญคับ”
“ขอบคุณคะ”
ในที่สุดบริกรก็เอาเมนูมาให้
“จะรับอะไรดีคะ”     บริกรถามทั้งสองคน
“ผมขอข้าวผัดอเมริกันและน้ำแตงโมปั้นแก้วหนึ่งกับน้ำกี่วี่  ส่วนข้าวผัดอเมริกาอีกจานหนึ่งไม่ต้องใส่ลูกเกดนะคับ”   ชายหนุ่มพูดเสร็จยื่นเมนูอาหารให้บริกร
“พี่นะจำได้อีกเหรอคะนี้”
“ก็ต้องจำได้ซิพี่ขี้เกลียดเห็นเรานั่งเขี่ยลูกเกด”   คำพูดของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวรู้สึกหงุดหงิด
“เป็นอะไรไปคับหรือว่าจะหิวรออีกสักครู่นะเดี่ยวอาหารก็มาแล้ว”
อาหารมาแล้วทั้งสองไม่รอช้าจึงรีบสวามปามทันที
ส่วนแพรพลอยก็มากัยพีระวัฒน์แต่ก็ต้องจำใจที่จะมา   เนื่องจากเกมส์นี้เธอจะต้องเป็นผู้ชนะ
“เอ๊ะวันนี้ยังไม่มีใครมาอีกเหรอ”
“อ๋อเมื่อตะกี้ไอ้นะมาโทรมาบอกว่าเพื่อนคุณกับมันอยู่ด้วยกัน”
“เอ่อก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ว่าแต่ไอ้นัทกับไอ้โจ๊กทำไมยังไม่มาอีก”
“คุณไม่ต้องห่วงน้องนัทหรอก”
“จะไม่ห่วงได้ไงไอ้นัทเป็นเพื่อนรักฉันและสนิทมากไม่ว่าใครนี่พวกเราในกลุ่มนะรักกันมากนายไม่มีทางเข้าใจหรอก”
“น่าอิจฉาคุณนัทจริงๆนี่หรือว่าคุณ”
“ถ้างั้นคุณกับน้องนัทตีฉิ่งซิ”
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม”
“คุณคิดว่าผมจะเชื่อคุณเหรอพลอยแล้วผมจะทำให้คุณรักผมและยอมเป็นแฟนกับผมให้ได้ค่อยดูซิ”
“มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ”
“คุณพลอยคุณไม่เคยได้ยินเหรอตื้อเท่านั้นจึงจะครองโลกและคุณไม่คิดบ้างเหรอว่าขนาดก้อนหินโดนน้ำหยดทุกวันยังกร่อนนับประสาอะไรกับใจคนล่ะ”
“นั้นมันก้อนหินไม่ใช่ฉัน    แล้วนี่นายก็ช่วยหยุดพูดอะไรที่มันไร้สาระซะทีจะได้มั้ย”
“ผมไม่หยุดพูดและคุณจะทำอะไร”   แพรพลอยไม่รอช้ากำหมัดพร้อมที่ชกหน้าชายหนุ่ม    แต่ชายหนุ่มจับแขนไว้ทั้งสองกลับกลายเป็นว่าหญิงสาวตกอยู่ในอ้อมกอดชายหนุ่ม
“ปล่อยฉันเดี่ยวนี่นะนายพีไม่ปล่อยถ้าคุณเก่งจริงคุณก็หาทางออกให้ได้ซิ      นั้นนายยื่นหน้ามาใกล้ฉันทำไม”
“ผมจะทำให้คุณเป็นผู้หญิงและเลิกคิดแบบนี้กับน้องนัท”   ชายหนุ่มจึงจับหน้าของหญิงสาวแล้วริมผีปากหยักก็บดขยี้ด้วยแรงโทสะ  ทำให้สติของหญิงสาวไม่อยู่กับเนื้อกับตัว   ชายหนุ่มจูบหญิงสาวตั้งเนิ่นนานกว่าจะปล่อยก็ทำให้แพรพลอยเกือบขาดอากาศหายใจ   
แต่แล้วแพรพลอยถึงกับโกรธจึงชกหน้าชายหนุ่ม
“นี้ที่นายบังอาจมาจูบฉัน”
“เอาซิถ้าคุณตบผมจูบ   ผมจะไม่ปล่อยคุณจนกว่า”
“จนกว่าอะไรจนกว่าคุณจะจูบผมก่อน”    “ถ้าคุณไม่จุบคุณจะนั่งแบบนี้ก็ได้นะ”
“นายมันเจ้าเล่ห์ที่สุดเลยนายพี”    หญิงสาวไม่รอช้าจึงจับคางชายหนุ่มแล้วจูบ    เป็นช่วงเวลาที่ฐิตากับโตมรกำลังทะเลาะกันอยู่
“นี่ยัยป้าเธอเดินชนฉันเธอกลับไม่คิดที่จะขอโทษฉันเหรอ”
“ทำไมฉันต้องไปขอโทษนายด้วยพี่กรคะ”
การที่สาวสวยตาคมเรียกชื่อเพื่อนชายอย่างเสียงหวานทำให้ชายหนุ่มรู้สึกไม่พอใจ   ทำให้ชลกรอดที่จะยิ้มไม่ได้ว่าสงสัยโตมรจะหึงหญิงสาวคนนี้ซะแล้ว  แต่แล้วพานัจกับโจ๊กก็เดินเข้ามา
“เอาไอ้พี่โตมาพอดีเลยฉันมีเรื่องอยากจะถามหน่อยนะจ๊ะ  ไอ้พี่โตพอจะมีเวลาว่างมั้ยล่ะจ๊ะ”
พานัจหันไปถามรุ่นพี่อย่างเสียงใส       สร้างความหงุดหงิดใจให้กับชลกรอย่างมาก    ชลกรจึงตัดบทพูดว่า
“ไอ้โตแก่รีบไปหาไอ้พีมารอแก่อยู่กับไอ้นะส่วนน้องตาก็ไปด้วยนะคับ”
แต่โตมรทำท่างจะปฎิเสธ
“แต่น้องนัทละ”
“ไม่ต้องห่วงเดี่ยวฉันอยู่คุยกับนัทเอง”
“ไปเถอะไอ้โจ๊ก”
“เดี่ยวก่อนนายไปได้ส่วนคุณเรามีเรื่องต้องคุยกัน”
ในขณะที่โตมรกับบิตาโจ๊กกำลังเดินเข้าไป   โชคดีที่พีระวัฒน์กับแพรพลอยย้ายที่มาได้แล้วที่ลับตาผู้คน
ในที่สุดชลกรก็ลากหญิงสาวร่างระหงมาที่ลับตาคน  เป็นจังหวะที่พานัจเห็นเพื่อนสาวก็รุ่นพี่กำลังจูบ   ทำให้ชลกรอดที่จะขำไม่ได้และไม่เคยคดว่าผู้หญิงห้าวหาญอย่างหญิงสาวจะอายเป็นด้วย
“นี่มันอะไรกัน”
“ก็เห็นแล้วไงนี่ตกลงฉันต้องมาเป็นสักขีพยานรักให้พวกเขาเหรอนี่”
“ใครบอกว่าคุณคนเดียวผมก็เหมือนกับคุณ   ผมว่าคุณมีเรื่องอะไรที่จะถามไอ้โตมาถามผมดีกว่ามั้ย”
“เรื่องของฉันทำไมฉันต้องบอกด้วย”
“คุณกลัวเหรอ”
“เชอะฉันไม่มีทางกลัวนาย    ฉันก็แค่อยากจะถามไอ้พี่โตว่าเห็นยัยมีนาบ้างหรือเปล่า”
“จริงเหรอคับ”
“เอ๋อก็จริงอะดี”
“ดีแล้วละคับ “
เมื่อตะกี้นายพูดว่าอะไรนะ”
“เปล่าผมมาแต่เช้ายังไม่เห็นไอ้นะกับน้องมีนา” 
“โน่นไงมานุ่แล้วดีใจจังยัยมีนา”
“มีนาคิดถึงนัทนี้”
“โอ้ยยัยมีนาฉันหายใจไม่ออก”
“และพลอยล่ะ”
“เอานี่พวกแก่มาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ก็มาตั้งแต่เป็นสักขรีพยานรักให้”
“โอ๋ฉันหมายความว่าที่นายชลกรพูดนะสงสัยหมอนั้นคงจะดุละครมากไปใช่มั้ยนาย”
หญิงสาวแอบหยิกที่แขน
“ใช่คับ”
“เอ๊ะเดี่ยวนะแล้วปกติแก่กับพี่เขากัดกันจะตาย”
“นั้นนะซิไอ้กร”
“โธ่เอ่ยก็ไม่เห็นมีอะไรถ้านายนี้ไม่มากวนฉันฉันก็จะพูดดีกับนายนั้น”
“ไม่เห็นจะมีอะไรเหรอพลอยอย่าคิดมาก”
“จริงซิมีนายัยพลอยไปหาไอ้ตาดีกว่า”
“ใช่ไอ้โตไงไอ้นะ”