สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค

เช้าวันต่อมาโตมรขับรถมาที่มหาวิทยาลัยอย่างอารมณ์ดีสร้างความแปลกใจให้กับพวกชลกรมากทางด้านฐิตาเองก็ไม่ได้นอนหลับทั้งคืนเนื่องจากมั่วแต่คิดถึงเรื่องเมื่อคืนอยู่“ไอ้บ้าโตมรไอ้ผู้ชายเจ้าชู้ไอ้นายคนฉวยโอกาส”   สาวสวยตาคมใช้มือถุริมฝีปากอย่างแรงเหมือนริมฝีปากจะหลุดออกมานั้น“แก่เป็นอะไรไปฉันเห็นแก่นั่งเช็ดริมฝีปากเหมือนจะหยุดออกจากปากไงได้”พานัจพูดกับเพื่อนสาวด้วยสีหน้ากวนประสาท“นี่นัทนี่แก่จะกวนฉันเหรอ”  “เปล่านะยัยตาฉันเห็นแก่นั่งเครียดอยู่ฉันก็เลยแกล้งพูดแหย่เล่นเธอเฉยๆ”“แก่มีอะไรไม่สบายหรือเปล่าบอกฉันกับไอ้พลอยและยัยมีนาไอ้โจ๊กได้นะ”“นั่นนะซิ”  แพรพลอยกับมีนารัตน์หันมาสนับสนุนกับคำพุดของพานัจ“เปล่าไม่มีอะไร”  “จะให้ฉันพูดได้ไงว่าฉันโดนนายเพลย์บอยนั่นขโมยจูบแรกไป” สาวสวยตาคมก็ได้แต่พูดในใจ“ไม่มีอะไรแน่นะตา”  มีนารัตน์ถามน้ำเสียงด้วยความเป็นห่วง“ใช่ไงเห็นมั้ยไม่มีอะไรแล้วนัทเราไปเรียนกันเถอะ”    “พวกแก่เองก็มีเรียนไม่ใช่เหรอ” “ไม่ไปเรียนกันหรือไง”   “รีบไปกันเถอะ”  สาวสวยตาคมไม่รอช้าจึงรีบลากพานัจกับโจ๊กเข้าห้องเรียน“ลูกพี่คับ”“ว่าไงไอ้โจ๊ก”“ลูกพี่ว่ามั้ยผมว่าคุณตาเขามีอะไรปิดบั้งลูกพี่กับผมอยู่นะ”“มันก็จริงอย่างที่แก่พูดนะว่านะไอ้โจ๊ก”“ลูกพี่คับผมว่าปากของคุณตาบวมเจ่อเหมือนไปดดนอะไรมาประมาณว่าเหมือนโดนใครจูบ”“นี่ทั้งลูกพี่และลูกน้องซุบซิบอะไรกันฮะ”   “ท่าท่างสนุกมากเลย”“ไม่มีอะไรหรอกฉันก็แค่พุดถึงไอ้พี่พัฒน์”“พี่พัฒน์เหรอยัยนัท”  “อืม”  “อย่ามั่วพูดอยู่เลยไปเรียนได้แล้วยัยตาไอ้โจ๊ก”หลังเลิกเรียนพวกสี่สาวต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน“เอาไงไอ้พลอยวันนี้พวกเราใช้บริการมวลชนกันก่อนมั้ย”“อืมฉันเห็นด้วย”   พวกเขาต่างไม่รอช้าจึงรีบขึ้นรถเมล์ไป   ซึ่งชลกรและพีระวัฒน์เห็นสองสาวกับหนึ่งหนุ่มขึ้นรถเมล์สายนี้    สองหนุ่มไม่รอช้าจึงรีบขึ้นตามสองสาวสองสาวและหนึ่งหนุ่มกำลังมองหาที่นั่งหรือที่จะเดินเกาะ    สองหนุ่มไม่รอช้าจึงรีบเดินเข้าไปใกล้สองสาวอย่างเต็มที่   ทางด้านโจ๊กก็เข้าไปนั่งข้างหลังเนื่องจากมีที่นั่งเหลือหนึ่งที่พานัจยืนเกาะอยู่แถวนั้นอยู่ก็มีกระเป๋ารถเมล์มาเก็บหญิงสาวไม่รอช้าควานหาเศษตังค์ในกระเป๋าเป้พร้อมกับเพื่อนสาวคนสนิท   สามหนุ่มเองก็เหมือนกันระหว่าที่รถเมล์หยุดทำให้สองสาวไถลไปใกล้สองหนุ่ม     โดยที่แพรพลอยไปชนพีระวัฒน์“ขอโทษนะคะคุณ”   หญิงสาวไม่รอช้าพูดพร่ำขอโทษ“ไม่เป็นไรคับ”“นายพี”“ใช่ผมเอง”   “ทำไมฉันถึงได้ซวยแบบนี้นะ”“อย่างนี้เขาไม่เรียกว่าซวยหรอกเขาเรียกว่าบุพเพ่สันนิวาสมากกว่า”  ชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้ากรุ้มกริ่ม“บุพเพอะไรก็ช่างเถอะแต่ฉันรู้ว่าฉันซวยทุกครั้งที่ได้เจอนาย”   หญิงสาวไม่รอช้าจึงต่อว่าชายหนุ่มอย่างยกใหญ่“ซวยอะไรแพรพลอยใครๆเขาก็ชอบผมทั้งนั้น”   ชายหนุ่มพุดด้วยสีหน้าชมตัวเองซะเต็มประดา“นั่นมันแม่ผู้หญิงพวกนั้นแต่นั้นมันไม่ใช่ฉัน”    แพรพลอยต่อกลับชายหนุ่มอย่างไม่มีใครต่อกัน“คุณรู้ได้ไงพลอยคุณพูดแบบนี้”   “คุณลองมาคบกับผมมั้ยล่ะ”      “และคุณจะได้รู้ว่าผมเป็นคนยังไง”“เรื่องอะไรละ” “ที่ฉันต้องทำแบบนั้น”“หรือว่าคุณไม่กล้า”   ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้หญิงสาวพร้อมโน้มหน้าเข้าไปไกลหญิงสาว“นั่นนายจะทำอะไรฮะ”  หญิงทำท่างด้วยสีหน้าไม่ไว้ใจ“ผมจะทำอะไรคุณดี”  ชายหนุ่มจึงหยิบอะไรใบไม้ที่ผมหญิงสาวสร้างความตกใจให้กับแพรพลอย“คุณคิดอะไรอยุ่คิดเรื่องทะลึ่งละซิ”    “ผมว่าคุณปอดมากกว่า”“ใครบอกว่าฉันกลัว”“ถ้าไม่กลัวก้ตอบตกลงซิ”“ไม่”“คุณกลัว”“ไม่”“คุณปอดคุณกลัวละซิถ้าคบกับผมแล้วคุณกลัวจะชอบผมใช่มั้ย”“มั้ย”“ถ้ามั้ยทำไมจึงไม่ตอบตกลง”“ก็ได้ฉันรับคำท้าของนาย”“แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง” ชายหนุ่มได้แต่แอบยิ้มในใจ“นั้นเรามาจับมือกัน”     ทั้งสองคนต่างจ้องหน้าจ้องตากันอย่างไม่มีใครลดละแพรพลอยคงไม่รู้ว่ากำลังตกหลุมพรางคนเจ่เล่ห์อย่างพีระวัฒน์เข้าแล้วทางด้านพานัจหญิงสาวร่างระหงเถลไปทางด้นนั้นส่งผลให้ชลกรใช้มือจับเอวคอดของหญิงสาวเข้าไว้“ปล่อยฉันได้แล้ว”  ชายหนุ่มทำเป็นหูทวนลม“นี่นายฉันบอกให้ปล่อย”  หญิงสาวจึงหันไปพอดีกับที่ชลกรเอาหน้าเข้ามา“นั้นมันนายชลกรนี่”   นี่ทำไมโลกมันถึงได้กลมขนาดนี้นี่”   ถ้าหญิงสาวมีไม้จะเอามาทุบโลกที่มันกลมให้แตกจะได้ไม่พบหน้ากับชลกร“ฉันบอกให้ปล่อย”“ผมไม่ปล่อยนี่เป็นโอกาสดีซะอีกที่ผมได้ใกล้ชิดคุณ”  ชายหนุ่มลอยหน้าลอยตาตอบคำถามหญิง“โอกาสของพวกที่ชอบฉวยโอกาสอย่างนายละซิ   “ไงคราวที่แล้วนี่นายอย่างไม่เข็ดใช่มั้ย”“ไม่คับผมว่าเราสองคนคงมีบุพเพ่ต่อกันมากกว่า”“บุพพงบพเพ่อะไรเขาเรียกว่าบุพเพ่อาละวาดมากกว่าล่ะมั้ง”“ดีท่างั้นนายก็โดนมากกว่านี้แน่ถ้านายยังไม่เอามืออกจากตัวฉัน”“ไม่ปล่อยใช่มั้ย”   “คับ”“ได้”  หญิงสาวร่างจึงแกล้งเหยียบเท้าชายหนุ่ม   จนทำให้ชายหนุ่มเจ็บจนพูดไม่ออกไหนที่สุดก็ถึงที่ที่แพรพลอยลง“ไอ้นัทและพี่กรฉันไปละฝากลาไอ้โจ๊กด้วยนะ”   ส่วนพีระวัฒน์เองก็หันมาลาชลกร“ไอ้กรฉันลงก่อนละพี่ไปก่อนนะคับน้องนัท”  พีระวัฒน์ไม่รอช้ารีบเดินตามหญิงสาวไป   พวกเขาทั้งสามจึงนั่งรอเพื่อรถเมล์มาถึงที่จุดหมายปลายทาง“ไปกันเถอะคับลูกพี่”    ชลกรเองไม่รุ้อะไรดลใจชายหนุ่มเห็นหญิงสาวร่างระหงขึ้นรถเมล์ทำให้ชายหนุ่มจึงต้องขึ้นมาด้วยทั้งที่ตนเองก็พารถมาไว้ที่อู๋“แล้วนี่นายเดินตามพวกฉันมาทำไม”“ใครบอกว่าผมตามคุณมา”   “บ้านผมก็อยู่แถวนี้เหมือนกัน”“เหรอ.....เชื่อตายแหละ”   พานัจกับโจ๊กเดินนำหน้าและชลกรเดินตามหลัง  พานัจเดินไปสะดุดกับก๋วยเตี๋ยวเรือจึงหยุด    ส่งผลให้ชลกรหยุดเดินและไปชนกับพานัจอย่างจัง“ลูกพี่หยุดทำไม”“ฉันอยากกินก๋วยเตี๋ยวเรือถ้าแก่อยากกลับก็ไปได้เลย”“ถ้างั้นผมไปล่ะ”  โจ๊กจึงเดินนำไปก่อนโจ๊กไม่ค่อยห่วงลูกพี่สาวซะเท่าไรรู้ว่าลูกพี่สาวเก่งและเอาตัวรอดได้สบาย“เอานายชลกรนายก็รีบไปซะสิ”“ไม่ไปผมหิวเหมือนกันนี่คุณ”   “ความจริงเขาไม่ได้หิวหรอกอาจเป็นเพราะเขาอยากอยู่ใกล้ชิดหญิงสาว“นี่นายชลกรลูกคุณหนูอย่างนายนะจะกินขอพวกนี่ได้ด้วยเหรอ”“กินได้อยู่แล้ว”“นั้นเหรอได้” ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวยิ้มหวานให้แปลกๆ  ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนเสียวสันหลังวับ“พี่คะขอก๋วยเตี๋ยวเรือน้ำตกทีหนึ่งคะ”  “แล้วนายละ”“ผมขอเหมือนคุณ”“ตกลงก๋วยเรือหมูน้ำตกสองทีนะคับ”“อืม”  “นายรอตรงนี้เดี่ยวฉันขอไปทำธุระซะหน่อย”  ความจริงหญิงสาวไม่ได้ไปทำธุระอะไรหรอกเนื่องจากหญิงสาวแอบเอายาถ่ายมาใส่ให้อีกชามก๋วนเตี๋ยวเรือของชายหนุ่มในที่สุดก๋วยเต๋ยวเรือทั้งสองชามจึงได้ไปเสริฟ์ให้พวกเขาได้ทานกัน“อร่อยเหมือนกันนะคุณ”“อืม”   “เดี่ยวนายจะได้รู้”  หญิงสาวเฝ้าค่อยสังเกตชายหนุ่มมาโดยตลอดและแอบกลั้นหัวเราะมาโดยตลอด   หลังจากที่พวกเขาต่างจ่ายตังค์ชายหนุ่มเดินมาส่งหญิงสาวร่างระหง“นี่บ้านคุณเหรอ”“ก็มีตานี่ก็ดูเองซิ”  หญิงสาวพูดกวนประสาท“ถึงบ้านคุณแล้ว”“อืม”“เดี่ยวก่อนซิคุณไม่คิดจะขอบใจผมบ้างเหรอ”“ชอบใจอะไรฉันไม่ได้ขอให้นายมาส่งซะหน่อยฉันนะและอีกอย่างฉันนะมีอวัยวะครบทุกอย่างไม่ได้พิการ”“ผมรู้ขอบคุณนะขอบคุณเป็นมั้ยผมว่าเปลี่ยนจากคำขอบคุณมาเป็นไอ้นี่ดีกว่า”   ชายหนุ่มพูดพลางชี้ที่แก้มปิองตนเอง“ได้นายหลับตาก่อนซิ” “อยากได้มากนะใช่มั้ยเอาหมัดไปกินแทนแล้วกัน”“โอ้ยผมเจ็บนะคุณ”“เป็นไงละสมน้ำหน้า”  หญิงสาวร่างระหงจึงรีบเดินไปในบ้านทันที“แสบจริงๆเลยนะแม่คุณ”    ชายหนุ่มก็เดินมาถึงบ้านตนเองแต่แล้วชายหนุ่มก็ทนไม่ไหวจึงรีบเข้าห้องน้ำในห้องแทบไม่ทันพร้อมพูดว่า“แสบจริงๆเลยนะแม่คุณ”    “แสบแบบนี้ซิผมชอบ”  ชายหนุ่มได้แต่พรึมพรำพูดคนเดียวหลังจากที่พานัจทำธุระส่วนตัวกำลังนึกภาพที่ชลกรเข้าห้องน้ำสร้างความสะใจและขบขั้นให้กับหญิงสาวร่างระหงถึงกับกลั้นหัวเราะไม่หยุด “ฮะฮะฮะฮ่าฮ่า”   จนทำให้หลับไปโดยไม่รู้ตัว