Wattajak หยุดไม่ไหวใจมันรัก!

 

 “พี่ป๊อป! ทำไมไปจีบยัยพิม”เมื่อแก้วเจอพี่ชายก็ยิงคำถามใส่พี่ชายทันที

 

 

“พิมก็น่ารักดีออก! อย่าหวงก้างได้ไหม”ป๊อปปี้ขี้หัวแก้ว แก้วดึงมือที่ซุนซนออก แล้วกอดอกมองพี่ขว้างๆ

 

 

“ไม่ได้หวงก้างโว้ย! พี่ไปให้ความหวังมันเดี่ยวมันก็โกรธแก้ว”

 

 

“ไอ้น้องคนนี้นิ เห็นพี่เป็นคนเจ้าชู้รึไง คนนี้รักจริง”ป๊อปปี้ยกนิ้วประกอบ ถ้าทางจะรักจริง

 

 

“รักจริงทุกคนแหละ ห้ามยุ่งกับพิมเลยนะ”แก้วปรามพี่ชาย เพราะกลัวว่าพี่ชายจะทำอะไรแพลงๆแล้วแก้วกับพิมจะ

แตกคอกัน

 

 

“ที่แก้วคบกับไอ้เขื่อนพี่บังไม่ว่าเลย”คำพูดนี้มันเหมื่อนตอกย้ำหัวใจดวงน้อยของแก้ว ดูเหมื่อนว่าป๊อปปี้ยังไม่รู้

เรื่องที่เขื่อนได้เลิกกับแก้วแล้ว แก้วน้ำตาเริ่มซึ้มออกมา แต่ไม่อยากให้พี่ชายเห็นจึงรีบวิ่งขึ้นไปบนห้อง

 

 

 

 

ห้องแก้ว

 

“ฉันอุสาต์ลืมแล้ว พี่ป๊อปจะพูดถึงทำไม ฮือ..ทำไมฉันยังลบนาบไปจากหัวใจไม่ได้สักทีนะ”เป็นอีกครั้งที่แก้ว

ร้องไห้จนหลับไป ใบหน้าอวบอิ่มเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ซะแล้ว พี่ชายเข้ามาดูน้องสาวที่วิ่งขึ้นไปบนห้อง เลยมาดู

ว่าเป็นอย่างไร

 

 

“แก้วเป็นอะไร...”ป๊อปปี้มองใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาด้วยความสงสัย ถ้าเดาไม่ผิดคงทะเลาะกับเขื่อนแน่ๆ

 

 

 

 

“ฮัลโหลไอ้เขื่อนหรอว่ะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นเมื่อปลายสายรับ

 

 

[แล้วเองโทรมาหาใครว่ะ]ปลายสายตอบกลับด้วยน้ำเสียงกวนบาทา

 

 

“เองนี้มัน!...เออๆ เองทะเลาะกับแก้วหรอ”

 

 

[เรื่องนั้น..]ปลายสายเงียบสักพักก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา

 

 

[ฉันเลิกกับแก้วแล้วหล่ะ]

 

 

“ห๊า!!”ป๊อปปี้ได้ฟังก็ถึงกับอึ้ง

 

 

[เขื่อนมาชิมเค้กเฟย์ก่อน....]เสียงซ้อนจากปลายสายแทรกมา[...แค่นี้ก่อนฉันไม่ว่างบาย]เขื่อนตัดสายไป

อย่างดื้อๆ ป๊อปปี้งงตาเหลือกเขื่อนเลิกกับแก้วเพราะอะไร 

 

 

‘มิน่าหล่ะช่วงนี้แก้วเศร้าๆไป’ป๊อปปี้

 

 

 

Tomo  talk

 

“พิมครับ ผมซื้อเค้กจาก ร้านชื่ดังมาฝาก”ผมยื่นกล่องเค้กให้พิม (คนที่ผมรักมากๆ ><) ดู พิมยิ้มเล็กน้อย

แต่ก็ทำหน้าตรึงเหมื่อนเดิม เขินหล่ะซิ

 

 

“ขอบคุณค่ะ”พิมรับกล่องเค้กแล้วไปเก็บในบ้าน ขอถือวิสาสะเข้าไปในบ้านหน่อยนะ

 

 

“หยุดเลย! คุณยังไม่ขอพิมเลยนะ”ชะงัก!  ผมรีบยื่นข้างนอกเหมื่อนเดิม  

 

 

“ขอโทษครับ T^T”ผมทำท่าทางหน้าสงสาร

 

 

“พิมไม่เคยพาผู้ชายเข้าบ้าน ถ้าจะคุยก็หน้าบ้านแล้วกัน”

 

 

 

 

คาราโอเกะXXX

หลังจากที่ผมคุย(เรื่องเรื่อยเปื่อย)เสร็จ ผมก็ไปที่ห้องคาราโอเกะ ก็ผมนัดเพื่อนคนนึงเอาไว้

นั้นคือไอ้ป๊อปปี้เพื่อนผมนั้นเอง

 

 

“รอนานไหม”เอ๊ะ มันพาใครมาด้วย เดี่ยวนี้มันคบผู้หญิงแบบนี้แล้วหรอ  แต่งตัวเหมื่อนทอม เสื้อยืด

กางเกงขายาว รองเท้าผ้าใบ ทรงผมยังสั้นเกรียนอีก ไร้รสนิยมจริง! (อ๊ากก ป๊าว่าม๊าทำไม >< :ไรเตอร์)

 

 

“ไม่นานๆ มาๆนั่งนี้ๆ”ป๊อปปี้ตบที่นั่งให้ผมนั่ง แล้วพายัยแฟนทอมของมันมานั่งใกล้ๆผมด้วย ผมเหลือบมองดู

หน้าก็ไม่แต่ง ถ้ายื่นเทรียบกับพิมของผม พิมกับแฟนไอ้ป๊อปคนละชั้นกันเลย

 

 

“นี้แก้ว”ชื่อแก้วเรอะ ผมไม่ทักไม่พูดอะไรแค่ยิ้มให้เฉยๆ

 

 

“นี้โทโมะ เพื่อนพี่”ป๊อปปี้บอกแฟนตัวเอง เขาไม่พูดและไม่ยิ้ม ไม่หันมามอง และดูเหมื่อนไม่สนใจเลย

อะไรกันว่ะ! แฟนไอ้ป๊อปคนนี้ไม่มีมารยาทสุดๆ

 

 

“แก้ว ทักทายมันหน่อยสิ”ป๊อปปี้เขย่าตัวแก้ว แก้วแค่เหลือบมองแล้วหันหน้ากลับ โด่!นึกว่าตัวเองสวยนักหรอ

 

 

“แก้วกลับบ้านแล้วนะ”อยู่ๆแก้วก็ลุกพรวดออกไป ป๊อปปี้จะยื้อไม่ให้แก้วกลับ แต่ก็ไม่ยื้อซะงั้น

 

 

“ช่างเขาเถอะ มาร้องเพลงกันเถอะ”..................

 

 

ป๊อปปี้มันร้องเพลงไปเพลงเดี่ยว ผมก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน ผมเดินมายังหน้าห้องน้ำ ก็เห็นแก้วแฟนไอ้ป๊อป ยื่นคุยกับใครด้วยดูเหมื่อนทะเลาะกันขอแอบฟังซะหน่อยนะ

 

 

Riter talk

“เขื่อนนายมีเรื่องอะไรกันแน่”แก้วจับตัวเขื่อนแล้วเขย่าไปมา

 

 

“ปล่อยฉัน”เขื่อนเอามือแก้วออกจากตัวแล้วทำท่าจะเดินหนีแต่แก้วกอดหลังเขื่อนไว้

 

 

“อย่าทิ้งฉันไปได้ไหม ฮือๆ ฉันรักนายมากนะ”แก้วร้องไห้ออกมาด้วยความรู้สึกภายใน

ที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากใจ

 

 

“พอเถอะ เรามันไม่มีทางย้อนได้แล้ว เพราะมันสายไปแล้ว”เขื่อนเอามือแก้วที่พันตัวเอง

ออกได้อีกครั้งแล้วเดินหนีไป แก้วทรุดลงด้วยความเจ็บปวด

 

 

“นายพูดอะไรฉันไม่เข้าใจเลย”แก้วเอามือปิดหูแล้วส่ายหัวไปมา พายายามสะบัดคำพูดเหล่านั้น

ออกจากตัวเองให้ได้  โทโมะที่แอบฟังอยู่ ก็เข้าใจอะไรบางอย่างที่มันผิดๆ

 

 

‘นี้เธอแอบเล่นชู้หรอ เธอมันหลายใจ เรื่องอย่างงี้ปล่อยไปไม่ได้ซะแล้ว เฮอะ!’โทโมะ

 

---

 

จบไปอีตอนแล้วเย้ๆ 

วันนี้ตอนเย็นไม่ได้กินข้าว ทะเลาะกับพี่

 

    21:20:13:10:2555