Wattajak หยุดไม่ไหวใจมันรัก!

“ฮือ นายมันบ้าที่สุด”แก้ว หญิงสาวน่ารัก ต่อยไปที่หน้าของเขื่อน แฟนของเธอ ที่กำลังเป็นแฟนเก่า เพราะเขื่อนมาบอกเลิกแก้ว ด้วยคำว่า ‘เราเลิกกันเถอะ เรามันไม่เหมาะกัน’

“แก้ว เขื่อนขอโทษ”น้ำตาลูกผู้ชายหลั่งออกมาทันทีที่แก้ววิ่งหนีไป  หลังจากที่อดกลั้นมานาน วันนี้เขารวบรวมใจมาเพื่อบอกเลิกแก้ว ผู้หญิงที่เธอรักมากและยังรักเสมอ แต่เพราะสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เขาต้องมาบอกเลิกแก้ว

“เขื่อน ฉันขอโทษ”เฟย์ที่แอบฟังอยู่มุมตึก เดินออกมาหาเขื่อน เรื่องนี้เธอรู้ดี ก็เธอที่ทำให้เขื่อนกับแก้วเลิกกัน เธอรู้และเธอสำนึกผิดตลอดเวลา

“ไม่เป็นไรหรอกน่า ฮ่าๆ”เขื่อนขยี้หัวเฟย์แล้วยหัวเราะทั้งน้ำตา ใครจะดูว่าเขื่อนร่าเริงแต่จริงๆแล้วมันทรมารเกินขาดใจ

“นายคงเจ็บน่าดู”เฟย์เอามือเขื่อนออกจากหัวแล้ววางมือที่อ่อนนุ่มของตัวเองลงที่อกข้างซ้ายของเขื่อน

“ใช่ฉันเจ็บ แต่มันจะดีกว่า”เขื่อนจับมือเฟย์มากุมไว้แล้วยิ้มอย่างอบอุ่น

“ฉันทำให้นายกับแก้วต้องเจ็บ ฮือ”อยู่ๆน้ำตาเฟย์ก็ไหลรินออกมาอย่างไม่ขาดสายด้วยความผิดที่ทำให้เฟย์มีตราบาปติดตัว

“ไม่เอาน่าเฟย์ อย่าร้องน๊ามันไม่ดีกับ...”ยังไม่ทันที่เขื่อนจะพูดจบเฟย์ก็เอามือปิดปากเขื่อนทันที

“ไม่เอา อย่าพูดขอร้องเหอะ”เฟย์ร้องปรามเขื่อนขึ้น

“ครับๆ เรากลับบ้านกันเถอะ”เขื่อนจูงมือเฟย์ไปขึ้นรถแล้วขับออกไปช้า

บ้านแก้ว

“ฮือ นายมันบ้า  ไม่เหมาะกันงั้นหรอ  แล้วจะมาขอฉันเป็นแฟน จะมาบอกรักฉันทำไมหล่ะ”แก้วร้องไห้ข้างๆเตียงแล้วขึ้นไปนอนบนเตียงด้วยน้ำตา

“เขื่อนฉันรักนาย ฮือ”แก้วหยิบมือถือแล้วเปิดดูรูปเก่าๆของเธอกับเขื่อน แล้วร้องไห้ และหลับไปในที่สุดด้วยอาการอ่อนเพลียเพราะร้องไห้มาตลอดตั้งแต่กลับมาบ้าน

11:00

~Ooh na na, what's my name   Ooh na na, what's my name
  Whats my name   whats my name~

เสียงเรียกเข้าดังลั่นในห้อง เหมื่อนนาฬิกาที่ปลุกให้ร่างบางตื่นจากความฝันอันโหดร้ายที่กลังฉายฉากซ้ำๆวันที่เขื่อนขอเลิกเธอ แต่เธอไม่สามารถตื่นได้แต่ในเวลานี้คนที่โทรมาเหมื่อนช่วยให้เธอหลุดจากโลกที่โหดร้าย..

“ฮัลโหล”แก้วรับสายด้วยท่าทางที่เหนื่อย ในความฝันคงเจอกับเรื่องที่ทำให้ตกใจและเสียขวัญมากสิ

[ทำไมเสียงแกดูเหนื่อยอย่างงั้นหล่ะ]   ปลายสายตอบอย่างสงสัย ว่าทำไมเสียงของเพื่อนสนิทถึงได้ดูเหนื่อยขนานนั้น  แก้วปาดเหงื่อที่ไหลและเปื่อนเต็มหน้าหวาน ก่อนจะหายใจเข้าออกช้าแล้วพูดด้วยเสียงปกติ

“ฉันฝันร้าย...”

[เอาเถอะๆ...วันนี้บ่ายสองเจอกันที่เดิมนะ]    ปลายสายพูดแล้ววางสายไป ร่างบางทิ้งตัวลงนอนอย่างเหนื่อยใจ  เธอไม่อยากไปเลย ถ้าเจอกับเขื่อน จะทำหน้ายังไงกันนะ

“เอาเถอะ โลกคงไม่กลมขนาดนี้หรอก เฮ่อ”แก้วถอนหายใจ แล้วมองไปที่หน้าต่าง เธออยาเป็นปุ้ยเมฆเสียจริง ลอยไปไหนก็ได้ ไปให้ไกลจากที่นี้ก็ได้

02:05

Coffee molee’s

“สายนะย่ะ”เสียงของพิมพูดเน็บแนมแก้วเมื่อแก้วนั่งลง แก้วยิ้มอย่างเห่อๆ

“เป็นไรเนี่ยแก”พิมสกิดแก้วแล้วถาม เพราะเห็นท่าทางดูเหม่อลอย

“เปล่ามีไรหรอ”พิมยิ้มกริ้ม แล้วนั่งไคว้ห้างยิ้มอย่างน่ารัก ก่อนจะเอ๋ยพูด

“ช่วงนี้กำลังอินเลิฟแก มีผู้ชายมาจีบตั้งสองคน”พิมโชว์นิ้วสองนิ้วให้แก้ว แก้วเมื่อเห็นท่าทางนั้นก็ยิ้มเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่หายเศร้า

“แล้วเอาคนไหน”แก้วถาม

“โห้ย เลือกยาก! อีกคนก็น่ารักมากๆ รวยโครต นิสัยดีมากเลย แต่อีกคน ก็หล่อลากตับ คบกันได้สบาย อบอุ่นใจดี”พิมอธิบายสัพคุณข้อดีให้แก้วฟัง แก้วฟังแล้วขมวดคิ้ว

‘แต่ละคนสุดๆเลย’แก้ว

“ถ้าเป็นแก้ว แก้วเลือกคนที่อบอุ่นนะ”แก้วออกชี้แนะ

“อยากเลือกแต่มันติดข้อนี้อ่ะดิ”

“อะไร ?”แก้วถามอย่างงงๆ

“ก็นั้นมันพี่แก”

“พี่ฉัน พี่ป๊อปปี้อะนะ ?   จริงหรอ”แก้วลุกขึ้นตีโต๊ะอย่างตกใจ

“เห้ย! นั่งลงก่อน ฉันอาย”พิมกุมหน้าตัวเองแล้ว มองรอบข้างอย่างอาย ที่มีคนจับตาดูเธอทั้งสองอยู่

สวัสดีค่า กลับมากับเรื่องใหม่แล้วน้าา ><  

ฝากโหวต ฝากเม้นกันหน่อยน๊า

ตอนหน้าม๊าจะได้เจอกับป๊ารึเปล่าน๊า ??