LOVE ME OR not รักหรือไม่....เดี๋ยวได้รู้กัน

 

 

TOMO 

ย้อนกลับไป 7 ปี ที่แล้ว

 

แก้ว : พี่ธาม นั่นใครอ่ะ ? (แก้ว เด็กหญิงวัย 13 เอ่ยถามพี่ชายที่ลาก ผญ. เค้าบ้าน)

 

ธาม : ไม่ต้องยุ่งเลยนะ ไปไหนก็ไปเลย เอ่อ แก้ว ห้ามเล่าเรื่องนี้ให้พ่อ และ แม่ ฟัง เข้าใจไหม?

 

แก้ว : เอ่อ ค่ะๆ งั้น แก้วออกไปหาเฟย์ฟางก่อนนะ

 

ธาม : เออๆ ล๊อกประตูด้วย 

 

(ธาม เพื่อนสมัยเรียนของผม เมื่อก่อนเราสนิทกันมาก แต่มันก็ทำเรื่องเลวบัดซบ

ด้วยการวางยาน้องผม แล้วจับไปมีอะไรด้วย พอถึงเวลาก็ทิ้งอย่างไม่ใยดี ทั้งๆที่มันก็รู้ว่าน้องผมท้อง

มันไล่ให้ไปแท้ง  )

 

โทโมะ : ไอธาม มึงมาเคลียร์กับกูเดี๋ยวนี้ มังเอาน้องกูไปไม่พอ

มึงยังทิ้งน้องกู ให้น้องกูไปแท้ง จนน้องกูฆ่าตัวตาย

 

ธาม : น้องมึง ฆ่าตัวเอง กูไม่ได้ฆ่า 

 

โทโมะ : ถ้าไม่ใช่เพราะมึง น้องกูคงไม่เป็นแบบนี้ ไอเลว

 

ธาม : แล้วมึงจะมายืนด่ากูให้ได้อะไร มึงก็ไปทำศพน้องมึงสิ

 

โทโมะ : คอยดูนะเว่ยไอธาม สักวัน กูจะทำให้น้องมึงเจ็บ แบบที่ยชน้องกูเจ็บ

 

ธาม : ไอโมะ อย่าทำอะไรแก้ว มันไม่ได้รู้เรื่อง มีอะไรก็เคลียร์กับกู

 

โทโมะ : แล้วน้องกูล่ะ ? รู้เรื่องแล้วรึไง จำไว้ มึงจะต้องเสียใจแบบที่กูเสียใจ

 

ธาม : ถ้ามึงคิดงั้น กูก็ฝากแก้วด้วยละกัน เพราะกูคงอยู่ได้อีกไม่นาน

 

ผ่านไปไม่ถึง 3 เดือน ไอธามก็ตายด้วยโรคมะเร็ง ผมจะเสียใจ หรือสะใจดี

แต่ผมกลับเสียดายมากกว่าที่มันรีบตายโดยไม่ได้รับรู้ถึงความเจ็บปวด ผมจึงต้องเปลี่ยนคน

แก้ว.......เธอนั่นแหละ  ถ้าเธอเป็นอะไรไป ไอธามมันคงจะเจ็บมาก แม้วันนี้มันมองเธอได้ในนรกเท่านั้น

 

 

 

 

poppy

 

ย้อนไป 5 ปีที่แล่ว

 

ป๊อป : เอ้ยยยยย ไอจงเบ มาได้ไงวะ? (ผมเอ่ยถามเพื่อนรักที่สุด ที่บินมาจากเกาหลี)

 

จงเบ : ฉันมาขอน้องฟางเป็นแฟนเว่ยยยย ^O^

 

ป๊อป : ฟาง ฟางไหนวะ?

 

จงเบ : เออ เอาน่า เดี๋ยวฉันไปหาน้องเค้าก่อนนะ 

 

หลังจากนั้นไม่กี่วัน ข่าวเรื่องที่ฟางคบกับจงเบก็แพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว

จงเบก็อาศัยบ้านผมในการอยู่ที่เมืองไทย ผมว่า....มันคงตกหลุมรักยัยน้องฟางเข้าเต็มๆ

มันถึงไม่ยอมกลับเกาหลีไปสักที!!

 

แล้วจนวันนึง

 

ป๊อป  : เอ้ยยยย เบ แกเป็นไร  

(จงเบในสภาพที่เมายัยเยินเดินมากอดผม แล้วเอาแต่ละเมอพูดชื่อฟาง ฟาง ฟาง)

 

จงเบ : ฮึก ฮึ ฟาง ไม่รักกูแล่วว่ะ ฟาง ฟาง อึก ฟาง 

 

ป๊อป : เห้ยยย ไอเบ ใจเย็นๆ เกิดอะไรขึ้นวะ

 

จงเบเล่าให้ผมฟังทุกเรื่อง มาเธอมาบอกเลิกไปเป็นแฟนกับคนอื่น 

แถม มันจะบินกลับเกาหลีให้ได้

 

จงเบ : ฉันเกลียดเธอแล้ว ฮึกๆ ทั้งๆที่กูรักน้องเค้าทุกอย่าง ไมวะ? 

 

ป๊อป :  ไอเบ เรื่องยัยนั่นเดี๋ยวฉันจัดการให้เอง แกใจเย็ยเว่ยยย 

 

จงเบ : แต่ว่า ฉันรักเค้าจริงๆนะ ฮือออออ ไอป๊อป ฉันอยากตายว่ะ

 

ป๊อป : อย่านะเว่ยยย ฉันล้างแค้นให้แกเอง

 

ฟุบบบบบบ จงเบเมาจนสลบไป หลังจากนั้น ผมกับเบก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกแล้ว ทางบ้านที่เกาหลีเล่ามา

ไอเบ ไม่ยอมกิน ไม่ยอมนอน ไม่เรียน ไม่ทำอะไรเลย 

วันๆก็เอาแต่ร้องไห้ เพ้อถึงแต่ฟาง ฟาง ฟาง จนแม่ของจงเบบอกว่า มันเป็นโรคซึมเศร้า 

 

 

 

 

KOEN

 

ย้อนกลับไป 3 ปีที่แล้ว

 

ผม เฟย์ และ เคนตะ เป็นเพื่อนสนิทกับมาก โดยที่ไม่มีใครรู้หรอกว่าผมแอบชอบเพื่อนสนิทตัวเอง

แต่แล้ววันนึง 

 

เคนตะ : ไอเขื่อน ฉันมีอะไรจะสารภาพ  >///<

 

เขื่อน : ไอเคน มึงชอบกูหรอ

 

เคนตะ : -0-บ้า......... ฉันชอบเฟย์ว่ะ

 

เขื่อน : เออ ชอบเฟย์ ......o.O!! แกชอบเฟย์?

 

เคนตะ : เออๆ ฉันจะจีบเฟย์ดีป่ะวะ?

 

เขื่อน :...........อืมๆ

 

หลังจากนั้นไม่กี่วัน ยัยเฟย์ก็ยอมตกลงเป็นแฟนเคนตะ 

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็สวีทกันเรื่อยๆ ๆ ๆ ๆ 

จนผมต้องถอยออกมา เพราะ สองคนนั้นเห็นผมเป็นส่วนเกิน

ผมจึงมาอยู่กับไอโมะ และ ไอป๊อป

 

เคนตะ : ไอเขื่อน เราเลิกเป็นเพื่อนกันเหอะ

 

เขื่อน : ทำไมวะ ?

 

เคนตะ : ฉันไม่ชอบลำบากในการให้แกมาคอนติดตามเราสองคน

(เคนตะว่าพลางโอบเอวเฟย์ไว้ เธอพยักหน้าเห็นด้วย)

 

เขื่อน : เออๆ งั้นต่อไปนี้กูไม่ไปกับมึงก็ได้ โชคดีเว่ยย 

 

หลังจากวันนั้น จนถึงวันนี้ ความหวานของทั้งคู่ก็ได้ลดเลย เฟย์กับเคนยังคงรักกันเหมือนเดิม มีแต่ผมสินะ ......

ที่จมอยู่กับอดีตอันปวดร้าว ผมเกลียดมัน เกลียดไปเคน !! ทำไมเธอต้องรักมันด้วยนะเฟย์