LOVE ME OR not รักหรือไม่....เดี๋ยวได้รู้กัน
ANZTKPFKF
6)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
TOMO
ย้อนกลับไป 7 ปี ที่แล้ว
แก้ว : พี่ธาม นั่นใครอ่ะ ? (แก้ว เด็กหญิงวัย 13 เอ่ยถามพี่ชายที่ลาก ผญ. เค้าบ้าน)
ธาม : ไม่ต้องยุ่งเลยนะ ไปไหนก็ไปเลย เอ่อ แก้ว ห้ามเล่าเรื่องนี้ให้พ่อ และ แม่ ฟัง เข้าใจไหม?
แก้ว : เอ่อ ค่ะๆ งั้น แก้วออกไปหาเฟย์ฟางก่อนนะ
ธาม : เออๆ ล๊อกประตูด้วย
(ธาม เพื่อนสมัยเรียนของผม เมื่อก่อนเราสนิทกันมาก แต่มันก็ทำเรื่องเลวบัดซบ
ด้วยการวางยาน้องผม แล้วจับไปมีอะไรด้วย พอถึงเวลาก็ทิ้งอย่างไม่ใยดี ทั้งๆที่มันก็รู้ว่าน้องผมท้อง
มันไล่ให้ไปแท้ง )
โทโมะ : ไอธาม มึงมาเคลียร์กับกูเดี๋ยวนี้ มังเอาน้องกูไปไม่พอ
มึงยังทิ้งน้องกู ให้น้องกูไปแท้ง จนน้องกูฆ่าตัวตาย
ธาม : น้องมึง ฆ่าตัวเอง กูไม่ได้ฆ่า
โทโมะ : ถ้าไม่ใช่เพราะมึง น้องกูคงไม่เป็นแบบนี้ ไอเลว
ธาม : แล้วมึงจะมายืนด่ากูให้ได้อะไร มึงก็ไปทำศพน้องมึงสิ
โทโมะ : คอยดูนะเว่ยไอธาม สักวัน กูจะทำให้น้องมึงเจ็บ แบบที่ยชน้องกูเจ็บ
ธาม : ไอโมะ อย่าทำอะไรแก้ว มันไม่ได้รู้เรื่อง มีอะไรก็เคลียร์กับกู
โทโมะ : แล้วน้องกูล่ะ ? รู้เรื่องแล้วรึไง จำไว้ มึงจะต้องเสียใจแบบที่กูเสียใจ
ธาม : ถ้ามึงคิดงั้น กูก็ฝากแก้วด้วยละกัน เพราะกูคงอยู่ได้อีกไม่นาน
ผ่านไปไม่ถึง 3 เดือน ไอธามก็ตายด้วยโรคมะเร็ง ผมจะเสียใจ หรือสะใจดี
แต่ผมกลับเสียดายมากกว่าที่มันรีบตายโดยไม่ได้รับรู้ถึงความเจ็บปวด ผมจึงต้องเปลี่ยนคน
แก้ว.......เธอนั่นแหละ ถ้าเธอเป็นอะไรไป ไอธามมันคงจะเจ็บมาก แม้วันนี้มันมองเธอได้ในนรกเท่านั้น
poppy
ย้อนไป 5 ปีที่แล่ว
ป๊อป : เอ้ยยยยย ไอจงเบ มาได้ไงวะ? (ผมเอ่ยถามเพื่อนรักที่สุด ที่บินมาจากเกาหลี)
จงเบ : ฉันมาขอน้องฟางเป็นแฟนเว่ยยยย ^O^
ป๊อป : ฟาง ฟางไหนวะ?
จงเบ : เออ เอาน่า เดี๋ยวฉันไปหาน้องเค้าก่อนนะ
หลังจากนั้นไม่กี่วัน ข่าวเรื่องที่ฟางคบกับจงเบก็แพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว
จงเบก็อาศัยบ้านผมในการอยู่ที่เมืองไทย ผมว่า....มันคงตกหลุมรักยัยน้องฟางเข้าเต็มๆ
มันถึงไม่ยอมกลับเกาหลีไปสักที!!
แล้วจนวันนึง
ป๊อป : เอ้ยยยย เบ แกเป็นไร
(จงเบในสภาพที่เมายัยเยินเดินมากอดผม แล้วเอาแต่ละเมอพูดชื่อฟาง ฟาง ฟาง)
จงเบ : ฮึก ฮึ ฟาง ไม่รักกูแล่วว่ะ ฟาง ฟาง อึก ฟาง
ป๊อป : เห้ยยย ไอเบ ใจเย็นๆ เกิดอะไรขึ้นวะ
จงเบเล่าให้ผมฟังทุกเรื่อง มาเธอมาบอกเลิกไปเป็นแฟนกับคนอื่น
แถม มันจะบินกลับเกาหลีให้ได้
จงเบ : ฉันเกลียดเธอแล้ว ฮึกๆ ทั้งๆที่กูรักน้องเค้าทุกอย่าง ไมวะ?
ป๊อป : ไอเบ เรื่องยัยนั่นเดี๋ยวฉันจัดการให้เอง แกใจเย็ยเว่ยยย
จงเบ : แต่ว่า ฉันรักเค้าจริงๆนะ ฮือออออ ไอป๊อป ฉันอยากตายว่ะ
ป๊อป : อย่านะเว่ยยย ฉันล้างแค้นให้แกเอง
ฟุบบบบบบ จงเบเมาจนสลบไป หลังจากนั้น ผมกับเบก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกแล้ว ทางบ้านที่เกาหลีเล่ามา
ไอเบ ไม่ยอมกิน ไม่ยอมนอน ไม่เรียน ไม่ทำอะไรเลย
วันๆก็เอาแต่ร้องไห้ เพ้อถึงแต่ฟาง ฟาง ฟาง จนแม่ของจงเบบอกว่า มันเป็นโรคซึมเศร้า
KOEN
ย้อนกลับไป 3 ปีที่แล้ว
ผม เฟย์ และ เคนตะ เป็นเพื่อนสนิทกับมาก โดยที่ไม่มีใครรู้หรอกว่าผมแอบชอบเพื่อนสนิทตัวเอง
แต่แล้ววันนึง
เคนตะ : ไอเขื่อน ฉันมีอะไรจะสารภาพ >///<
เขื่อน : ไอเคน มึงชอบกูหรอ
เคนตะ : -0-บ้า......... ฉันชอบเฟย์ว่ะ
เขื่อน : เออ ชอบเฟย์ ......o.O!! แกชอบเฟย์?
เคนตะ : เออๆ ฉันจะจีบเฟย์ดีป่ะวะ?
เขื่อน :...........อืมๆ
หลังจากนั้นไม่กี่วัน ยัยเฟย์ก็ยอมตกลงเป็นแฟนเคนตะ
หลังจากนั้นทั้งสองคนก็สวีทกันเรื่อยๆ ๆ ๆ ๆ
จนผมต้องถอยออกมา เพราะ สองคนนั้นเห็นผมเป็นส่วนเกิน
ผมจึงมาอยู่กับไอโมะ และ ไอป๊อป
เคนตะ : ไอเขื่อน เราเลิกเป็นเพื่อนกันเหอะ
เขื่อน : ทำไมวะ ?
เคนตะ : ฉันไม่ชอบลำบากในการให้แกมาคอนติดตามเราสองคน
(เคนตะว่าพลางโอบเอวเฟย์ไว้ เธอพยักหน้าเห็นด้วย)
เขื่อน : เออๆ งั้นต่อไปนี้กูไม่ไปกับมึงก็ได้ โชคดีเว่ยย
หลังจากวันนั้น จนถึงวันนี้ ความหวานของทั้งคู่ก็ได้ลดเลย เฟย์กับเคนยังคงรักกันเหมือนเดิม มีแต่ผมสินะ ......
ที่จมอยู่กับอดีตอันปวดร้าว ผมเกลียดมัน เกลียดไปเคน !! ทำไมเธอต้องรักมันด้วยนะเฟย์
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
