LOVE ME OR not รักหรือไม่....เดี๋ยวได้รู้กัน

 
แก้ว : อื้อ ~~~~~~!! (ร่างบางค่อยลืมตาขึ้นมา มองบรรยากาศรอบๆห้อง เธอคงโดนเข้าแล้วสินะ
ผิดคาด! เธอก้มลงมองตัวเอง ยังอยู่ดีครบทุกอย่าง เธอค่อยๆหันไปหาเค้า)
 
โทโมะ : ฮึ! ตื่นแล้วหรอ 
 
แก้ว : เอ่อ .... นาย 
 
โทโมะ : หึ! เรื่องที่ฉันไม่ทำอย่างว่ากับเธอน่ะหรอ ฮะฮ่าๆ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันทำไม่ลง!! 
(ชายหนุ่มเบือนหน้าหนี)
 
แก้ว : ขอบคุณ ( นายคงรังเกลียดฉันมากสินะ TOT )
 
โทโมะ : ตื่นก็ดีแล้ว มานี่ มากินข้าว (ชายหนุ่มถือชามข้ามต้มเข้ามา)
 
แก้ว : นายทำให้ฉันหรอ
 
โทโมะ : เปล่า! กินๆซะ ฉันจะไปส่งเธอที่บ้าน 
 
แก้ว : .....แล้วเพื่อนฉันล่ะ?
 
โทโมะ : ไอป๊อป ไอเขื่อน จะจัดการเอง รีบกินซะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอนานๆ 
 
แก้ว : ...... (หญิงสาวไม่ตอบอะไร เพียงแต่ตักข้าวเข้าปาก) โอ๊ยยยย ร้อน
 
โทโมะ : ยัยโง่!! มานี่เลยมา (ชายหนุ่มแย่งชามข้ามต้มไป แล้วตักข้าวพร้อมกับเป่าให้เธอ) 
 
แก้ว : ขอบใจ 
 
โทโมะ : เธอนี่มัน....! น่ารำคาณชะมัดเลย 
 
แก้ว : ถ้านายลำบาก ฉันกินเองก็ได้
 
โทโมะ : อย่าพูํดมาก กินเร็วๆ ยุงจริงๆเลยเธอเนี่ยะ เจอเธอ...มีแต่ซวย กับ ซวย
 
แก้ว : ( . . )   
(ร่างบางพยายามกินอย่างเร็วที่สุด เธอไม่อยากให้เค้าลำบากใจมากไปกว่านี้)
 
กรื๊งๆๆๆๆ +-
 
โทโมะ : แป๊ปนะ (คืนชามข้าวให้ร่างบาง)
ฮัลโหล! ครับ น้องหวาย ว่าไง ....โหยยย พี่ก็คิดถึงหวายเหมือนกันครับ 
อย่างอนน๊าาาา เดี๋ยวพี่พาไปเที่ยว ฮึๆ ครับๆ เจอกันครับ จุ๊บๆ
 
แก้ว : .....แฟนนายหรอ ? (แก้วถามเมื่อเค้าวางโทร.)
 
โทโมะ : ยุ่งอะไรด้วย  กินเสร็จแล้วใช่ไหม ....เธอกลับเองละกัน ฉันมีนัดกับหวาย
 
แก้ว : เอ่อ ....... ได้ เที่ยวให้สนุกนะ
 
โทโมะ : หึ ไม่มีเธอ มันสนุกอยู่แล้วล่ะ     ปัง!!
(ร่างสูงปิดประตูใส่หน้าเธอ แก้วค่อยทรุดลงกับพื้น น้ำใสๆค่อยๆไหลลงมาอย่างหยุดไม่ได้)
 
แก้ว : ฉันไปทำอะไรให้นายนะ ทำไมนายถึงเกลียดฉันขนาดนี้ ฮึก ฮือ 
 
 
@ ห้อง ป๊อป
 
ฟาง : ฉันไปทำอะไรนายไว้ ทำไมนายต้องมาทำแบบนี้ด้วย!! (ฟางตะคอกใส่ป๊อปที่นั่งอ่านหนังสือไม่สนใจ)
 
ป๊อป : เธอทำเพื่อนฉัน!
 
ฟาง : ฉันแค่ตักเตือนนายนั่น แต่ทำไมนายต้องทำแบบนี้ ถ้าฉันท้องล่ะ ?
 
ป๊อป : ไปแท้งซะ 
 
ฟาง : นายมันเลว!!!!!
 
ป๊อป : ใครกันแน่ เธอคงจำเรื่องเมื่อ 4 ปีก่อน ไม่ได้ใช่ไหม ?
 
ฟาง : 4 ปี ? นายพู.....พะ....พูด อะไร 
 
 
 
 
@ ห้อง เขื่อน
 
เขื่อน : ตื่นได้แล้ว ยัยเบ๊อะ! (โยนหมอนใส่ร่างบางที่นอนร้องไห้)
 
เฟย์ : เขื่อน นายเป็นอะไรไป เมื่อก่อน นายไม่ใช่แบบนี้ 
 
เขื่อน : อยากรู้หรอ หึ เธอไม่สนใจมันหรอก เธอเลือกมันเองนี่ 
 
เฟย์ : นายพูดอะไร ทำไม ทำไม ใครทำให้นายเป็นแบบนี้ 
 
เขื่อน : เธอไง !! จำไว้ซะ
 
เฟย์ : ฉันทำอะไร?
 
เขื่อน : หึ เธอไม่ต้องนึกมันออกหรอก เเต่เตรียมตัวรับมันไว้ได้เลย หึ