สาวซ่ากับนายเพลย์บอย

Ep.5 อดีต

"ซี...เดี๋ยวชั้นบอกเฟย์กับฟางเอง :)TTOTT" แก้วทำลายความเงียบที่ระหว่างเขากับซีที่เงียบอยู่นานแต่ซีก็ชักทำสีหน้าขมวดคิ้วกลุ้มใจตามเพื่อนรักของเขาไปด้วยจริงแล้ว 'เขาชอบเฟย์น้า 5555' เขาบอกแ้ก้วไปแล้วแต่แก้วก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะแก้วไม่มีวันทำร้ายเพื่อนรักของตัวเอง

"เฮ้ออ...เออก็ได้ๆ ชั้นอยากจะกลุ้มใจแทนแกจริงว้ะไอ้แก้วยังไง..มีไรบอกกันน้ะเว้ย "

"เฮ้ยยยยเชี้ยคิดออกแล้ว" แก้วอุทานภาษาไม่เป็นภาษาออกมาจนทำให้ซีสะดุ้งแบบตกเก้าอี้ไปด้วย

"อะไรว้ะยัยแก้ว...แกจะอุทานภาษาเนี้ยทำไมไม่บอกเลยว้ะ"ซีลุกขึ้นแล้วเอามือทั้งสองข้างยกเก้าอี้ขึ้นด้วย

"แก...แกจะให้ชั้นพูดว่าขออนุญาตอุทานภาษาไม่เป็นภาษาออกอ่อว้ะ"แก้วกระดกเหล้าที่อยู่ในมือแล้วกลืนลงคอ

"แล้วคิดอะไรออกว่ะเนี้ยบอกมาเร็วแม่งรุ้นว้ะ 5555"ซีพูดติดตลกนิดหน่อยแต่แก้วไม่ขำด้วยมองซีด้วยหางตาและไม่ค่อยเป็นมิตร

"ชั้นจะใช้แกดีมั๊ยว้ะเนี้ย...ชั้นกะว่าจะให้แกไปสุงสิงกับเฟย์ในขณะที่นายเขื่อนจีบเฟย์เฮ้อไม่เอาดีกว่าไอ้เพื่อนเวรเอ้ยยย" ประโยคแก้วพูดกับซีแต่ประโยคที่สองพึมพำให้ซีได้ยิน

"ฮะ...เฮ้ยยยได้ไงว้ะเพื่อนช่วยเพื่อนแค่นี้ใช้ม้ะไอ้ห้อย"ดูมันเรียกเดี๋ยวตบกระบาลปลิวเลย

"เออ...ส่วนยัยฟางเดี๋ยวชั้นจัดการเอง..แต่แกไม่ต้องห่วงชั้น"แก้วดักคอพูดเพราะกำลังเห็นเพื่อนรักพูดว่า 'แล้วแกหล้ะจะเอายังไง' เลยพูดดักคอเพื่อนของตนเอาไว้

"อื้มมม...คืนนี้ชั้นนอนบ้านแกน้ะเว้ย"ซีผู้เปิดเพื่อนเดินมาคล้องคอแก้ว

"เฮอะ...แกไม่ขอก็มานอนล้ะว้าไอ้เพื่อนเวร" แก้วพูดด้วยสีหน้าเย็นชานิด ๆ

"เออ..ไป ๆพงกนั้นรอนานเออเดี๋ยวแกไปก่อนจะออกไปซื้อของนิสนิส " (ต้องมี ส.เสือด้วยจะได้รู้ว่านิสจริง ๆ)

"เอออรอที่7-11 น้ะเว้ย" พูดแล้วก้เดินไปที่โต๊ะพี่และน้องเขาเขานั่งอยู่ "เฟย์ฟาง...กลับบ้านอย่าพึ่งขึ้นห้องคุยกับแก้วก่อนน้ะไปกลับบ้าน"

"อื้มมมมๆ"

ณ บ้านศิริมงคลสกุล

                        ตอนนี้นั่งอยู่ที่ห้องนั่งมีอาการเครียดจัดเข้าหัวแก้วทุกอยู่ในสภาพบันยายไม่ถูกขนมจีนขนมเลย์คาปากจินนี่(อันนี้ดีสุดแล้ว) ทำอาหารให้เพื่อนกินเฟย์แคะขี้มูกระหว่างรอแก้วพูดและรอจินนี่ทำอาหารเสร็จฟางเมาเพราะดื่มมาเยอะซีนองหัวอยู่อีกฝั่งขาอยู่อีกฝั่งแม่นมยืนอยู่นิ่ง ๆ พี่เก่งเมาหมดสภาพ(เอาเหล้ามาจากตอนที่ซีไปเข้า 7-11) กราฟพี่แบงค์ยืนกุมไข่และสุดท้าย....แก้วจับขมับ

ปังงงงงงงงงง!!!!!!!!!!

"เฮ้อ...ไอ้แก้วมีอะไรก็พูดไปดีว้าาา ?"ซีที่อ่านหนังสือและจับขนมยัดใส่ปากพูดไปด้วยกินไปด้วยเลยทำให้ขนมพุ่งออกมาจากปาก

"เฟย์ฟาง.."แก้วเรียกเสียงอย่างแผ่วเบา

"ฮือ....มีอะไรหรอแก้วดูเหมือนเรื่องใหญ่เชียว" จินนี่ที่ทำกับข้าวเสร็จเดินมาและถาม

"เอ่อ...คะ...คือ...คือ..แก้ว"แก้วพูดตะกุกตะกักทำเอาคนที่ฟังอยู่รุ้นมากกกกกกกกกกกกกๆ

"มีอะไรอย่าตะกุกตะกักฟางรุ้นน้ะเนี้ยแก้ว" ฟางพูดแล้วลูบหัวแก้วกัวแก้วอย่างเอ็นดู(ตรงไหน)

"คืองี้น้ะเฟย์ฟาง...รู้จักK-oTicกันใช่ไม๊ ???" ซีถามอย่าจริงจังแบบเอาคำตอบ

"อื้มมมมทำไมหล้ะ ???" เฟย์ฟาง

"ถ้ามันมายุ่งด้วยอย่าไปยุ่งกับพวกมันน้ะทำหยิ่งไว้ก่อนซีบอกได้แค่นี้หล้ะอย่าลืมหล้ะทำหยิ่งไว้ก่อนเดี๋ยวจะไปตกหลุมขี้เอ้ยยย หลุมรักมัน" ซีตอบดังๆแล้วก็เดินขึ้นไปบนห้อง

"แก้วจะให้ซีอยู่กับเฟย์ตลอดเวลา...ส่วนฟางพี่กราฟดูนะ....ส่วนแก้วไม่ต้องเป็นห่วงถ้ามันทำให้แก้วเป็นผู้หญิงได้แก้วต้องยอม"

"อื้มมม...ก็ีดีเหมืือนกันน้ะแก้วฟางอยากให้แก้วเป็นผู้หญิงจะได้เปลี่ยนใช้ะม้ะเฟย์น้องสาว" ฟางสะกิดเบา ๆไปที่เฟย์

"อะ...เอ่อ...ชะ...ใช่" เฟย์ตอบแบบตะกุกตะกัก

"...แก้วควรจะเปลี่ยงั้นสิ...แก้วจะพยายามนะ 'ค่ะ' "แก้วตอบด้วยหางเสียงที่ตนเองหดหู่ไม่ำด้พูดอยู่นาน

"เฮ้ยยยยยยยยย....เฉ๋งว้ะ" เฟย์ขนมจีนจินนี่ประสานเสียงตกตลึงแก้วที่พูดคำว่าค่ะ

"ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้นะ...พรุ่งนี้ไอ้พวกนั้นมันจะมารับไปห้างกันอ่ะ TT_TT" แก้วพูดด้วยน้ำเสียงเนือย ๆและขึ้นห้องไป

~Baby Baby Baby boy boy... บลา ๆ~

"ใครโทรมาว้ะเนี้ย ?"แก้วพึมพำคนเดียว

"ฮาโหลววววววววขอสายใครค้า จริญญาสวยเวอร์พูดค้า"(เปลี่ยนมาเป็นสวยตอนไหน ::เรา) (กำลังจะปรับปรุงตัวเอง :: KAEW )

"(ฮัลโหลครับ...น้องแก้วพูดค้ะคาเป็นด้วยหรอ ?)" เสียงใครว้ะคุ้น ๆเสียงแม่ง...เหมือน โดโมะ เป๋หละสิ นามสมมิตของ(โทโมะ เคโอติก)

"ฮัลใครพูด ???ไม่พูดเดี๋ยวกระทืบแม่งเล่อะ" โฮ้วววว เปลี่ยนคารมเร็วเจง ๆแม่งคุณ

"(โทโมะเอง...ฝันดีน้ะครับ ตู๊ด ๆๆๆๆ)" นายนั้นพูดแล้วกดวางไปเลยอะร้ายยว้ะเนี้ยโด้วววว...มันเขินก็ไม่บอก

ตึ๊ก ตัก ตึ๊ก ตั๊ก (เสียงหัวใจของแก้ว)

" >////< เฮ้ยเลิกเต้นได้แล้วไอ้หัวใจปัญญาอ่อน....นายนี้ก็หวานเหมือนกันนิ้ 5555 5 55 5 5(ขำแบบเอาโล่)" แก้วคิดอะไรเลื้อยเปื่อยอยู่นานคิดไปคิดมาว่าจะแกล้งโทโมะดีมั๊ย ???

"ชั้นเป็นผู้หญิงดีกว่า 555... แต่จะทำตัวให้เหมือนทอม :))~พี่โดนแก้วหลอกแน่โทโมะแก้วจะทำให้พี่จำแก้วได้ระหว่างเรื่องเมื่อ 10 ปีที่แล้ว" แก้วแกล้งโทโมะเอามันส์ไม่ได้เอาแบบผู้ชนะ

ย้อนไปเมื่อ 10ปีที่แล้วแก้วอายุ 8 ขวบโทโมะอายุ 9 ขวบ

"แก้ว...พี่ไปก่อนน้ะพี่ต้องไปแล้วแก้วอย่าลืมพี่นะเก็บสร้อยนี้ไว้ดีๆหล้ะแล้วพี่จะกลับมาหา" เด็กชายอายุน้อยๆ นั้นก็คือโทโมะนั้นเอง...ต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ

"พี่อย่าลืมแก้วน้ะแก้วรอพี่อยู่...ฮึก...กะ...แก้วรอพี่อยู่...ฮือออออๆ~" เด็กหญิงคนนั้นคือแก้วหญิงสาวที่เคยอ่อนแอปัจจุบันกลับแข็งแกร่งและไม่กลัวใคร

"พี่ไม่ลืมแก้ว...ฮึก...บาย" เด็กชายในภาพนั้นโบกมือบ๊ายบายแก้วแล้วภาพกำลังจะเรือนหายไปจนลิบตาของเด็กหญิงอายุยังน้อย ๆ ที่แอบชอบชายหนุ่ม

"แก้วไปเถอะ...โทโมะเค้าไม่ลืมแก้วหรอกเชื่อฟางสิ..."ฟางพี่สาวของตนปลอบและน้ำเสียงติดสะอื้นเล็กน้อย

"แก้วเดี๋ยวพี่เค้าก็กลับมานะ...ไม่ต้องห่วง" ซีผู้เป็นเพื่อนสนิทของแก้วกอดปลอบ

"พี่โทโมะเค้าจะไม่ลืมพวกเราใช่ไม๊พี่แก้ว"เฟย์พูดด้วยเสียงสะอื้นแต่เก็บอาการไม่ให้น้ำตาไหล

"พี่เค้าจะไปลืมเราน้ะ " ฟางกอดปลอบน้องสาวทั้งสองอย่างเอาอกเอาใจ

ฟึ๊บบบ!

"ตอนนี้ยังไม่มีใคจำะี่ได้เลยพี่โทโมะ...มีแต่แก้วที่จำพี่ได้...แก้วคิดถึงพี่...ฮึก...พี่โทโมะ" แก้วหญิงสาวที่แข็งแกร่งกลับมาอ่อนแออีกครั้งเขาร้องไห้จนนอนหลับไป

~ด้านโทโมะ~

"เธอจะจำพี่ได้มั๊ยแก้ว...พี่ไม่เคยลืมเธอเลยพี่คิดถึงเธอ TT:TT ฮึก..."

"เฮ้ยไอ้โมะร้องไห้หาพ่อเธอหรือ ???" ไอ่เขื่อนไอ้ปากดีบังอาจเอาเพลงพี่ 'เท่ง' ตลกไอดอลชั้นมาล้อเลียนเดี๋ยวพ่อจะสอยให้ล่วงเลยไอ้เถื่อนปากดีหญิงไม่ติดเฮอะ

ป๊าปปปปป

"ไอ้เขื่อน!!!... :3ไปเอาเพลงของไอดอลไอโมะมาล้อเลียนแบบนี้ได้ไงว้ะ" ใช่ไอ้ป๊อปชั้นรักแกก็เพิ่งวันนี้หล้ะว้ะฮี่ฮี่ ;) แต่มันก็พูดขึ้นว่า ... "ทำไม่ไม่เห็นชวนชั้นร้องเลยว้ะแม่ง" มันทรยศผมครับเดี๋ยวกระถืบให้ตายคาเก้าอี้เลย

"เดี๋ยวพวกเอ็งตายหรอกไอ้บ้า ... พวกแกรู้ม้ะชั้นเคยรู้จัก เฟย์ฟางแก้วและซี..." โทโมะพูดอย่างหน้าตาย

"เฮ้ย!!!....ไงว้ะเนี้ยมาเล่าเลยไอ้เวร" ไอ้ป๊อปมันไปหัดปากจัดมาจากไหนว้ะเนี้ยโว้ะ ๆ ผมคุยกับพวกมันแล้วแม่งโค ตะ ระ ปวดศรีษะเลยคุยกับไอ้เขื่อนดีกว่า

"เร็วๆดิไอ้เพื่อนเวร" อ่าวไอ้เขื่อนี้ก็อีกคนมันหัดหมาหมู่มาจากไหนเนี้ยรำคาญมันจริง

"คืองี้"ฉันหน่ะ @%!$#)&*^$!$#)!+*(@^^#_@&!%)#*#^!#!@" เรื่องมันก็เป็นแบบนี้หล้ะว้ะ"(ไม่รู้เรื่องเลยพระเอกของเรา)

"อ่อ....กลับบ้านกันเว้ยเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปรับพวกนั้นไม่ทัน"นายเถื่อน

ตอนเช้าตูด(ตรู่) บ้านศิริมงคลสกุล

ปิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนๆ (ยาวมั๊ย 555)

"โอ้ยยย!!มาแล้ว ๆค้าอย่าบีบแตรมารำคาญค้าาาา"เฟย์ตะโกนแล้วเดินออกไปเปิดประตูหน้าบ้าน "เฮื๊อกกกกก" ทำไมมันมาเร็วแบบนี้โฮไก่ยังไม่ขันเลยไอ้พวกบ้านี้

"โอ้ย!!!..นี้ตัวเองเมื่อไหร่จะชวนพวกเค้าเข้าบ้านเนี้ย^_^" ชายหนุ่มหน้ายาวเหมือนกบอบ ๆ (กบหน้ามันยาวอ่อว้ะ) เรียกเฟย์ด้วยน้ำเสียงอ้อนแหว้ะไอ้ปัญญาอ่อน

"เออ...เข้าบ้านเด้ะ!!!โว๊ะยืนแข็งเป็นเสาไฟฟ้า 5 ดาวอยู่ได้"เฟย์ชวนดวยน้ำเสียงไม่เต็มใจสักนิด

"ยัยเฟย์ใครมาอ่ะ...อะ...อ๊าวแล้วทำไมไม่คุยดับเขาดี..."พี่คนโตเดินลงมาจากบันไดบ้านแล้วหันมาตำหนิผู้เป็นน้องสาวแท้ ๆของตน

"เออ"เฟย์ยังคงตอบเสียงห้อนๆ

"ยัยเฟย์!!!"พอเห็นพี่สาวของตนเองเริ่มดุมากแล้วก็ตอบอย่างไพเราะเรพราะะพริ้ว

"ค่ะ...ขอโทษค่ะ" แง่วววสุดท้ายก็ต้องยอมพี่สาวตัวเอง

"เข้าบ้านก่อนน้ะแล้วกินข้าวกันมารึยังหึ ???"ผู้เป็นพี่สาวตัวเองถามไอ้หน้าหมีพูห์อย่างเป็นห่วง

"ยังค้าบบบบบบบบบ" นายเขื่อนสะเออะตอบ

"นี้!!!...พี่ชั้นถามไอ้หมีพูห์ว้อย"

"ยัยเฟย์" ฟางหันหน้ามาดุ

"เอ่อ..แล้วแก้วหล้ะ ???" โทโมะที่เงียบอยู่นานไม่เห็นแก้วเลยพูดขึ้น

"เอ่อ...อยุ่บนห้องหน่ะ"ฟางพูดแล้วโทโมะก็เดินไปบนห้องดีมีห้องอยู่ 5 ห้องเขาจึงเลือกห้องประตูสีเขียวมีตุ๊กตามิ๊กกี้เม้าส์เป็นสติกเกอรืแปะอยู่เพราะเขาจำได้ดีว่าแก้วชอบสีเขียว :)

"ฮะ...เฮ้ยยย!!!เข้ามาได้ยังไงเนี้ยนายมามี้โบะโกะ" แก้วถามเพราะตอนนี้เขากำลังจะใส่ สเตร์รัด(หน๊ม)นมของเขาอยู่

"โฮ้วว...แก้วยังไม่เลิกใส่อีกเดี๋ยวก็จะเป็นผู้หญิงแล้วน้ะ" โทโฒะปิดประตูแล้วเดินมาหาแก้วกอดจากทางด้านหลังเอาคางเกยไว้ที่ไหล่

"ตลก" แก้วหยิบเสื้อแขนกุดสีดำมาใส่ในตัวของตัวเองตอนนี้เขาดูเท่มากกกใส่เสื้อแขนกุดสีดำมีลวดลายเป็นรูปมังกรอยู่ทางข้างหลังด้านซ้ายและข้างหน้าด้านขวากางเกงยีนเดฟสีดำรองเท้าVansหุ้มข้อสีโปรดปรานตาสีแดงพื้นรองรองเท้าสีเขียวใส่สร้อยรูปหัวกระโหลกตุ้มหูรู้ไม้กางเขนต่างกับโทโมะเขาใสส่เสื้อกล้ามและมีโค้ดสีดำคลุมเสื้อกล้ามข้างในอยู่กางเกงยีนสีดำสร้อยรูปเพลย์บอยรองเท้าVansสีดำแดง

"ไปเหอะเดี่ยว...ชะOxO"โอ้วหมายก๊อทททททไอ้นี้มันจูบชั้นนี้มันจูบแรกของชั้นน้ะเว้ยเดี๋ยวแม่จะกระทืบให้แก้วตาค้างอยู่นานพอรู้สึกตัวก็เอาข้อศอกกระทุ้งไปที่หน้าท้องของเขา "อย่ามาก้าวก่ายแก้ว..."พูดแล้วแก้วก็เดินออกจากห้อง

"เฮ้อ...เด็กหน่อเด็ก"โทโมะพูดพึมพำอยู่คนเดียวแล้วเดินตามแก้วไปข้างล่าง

"โห้วววว...ยัยแก้วแกจะแต่งเวอร์ไปไหนฮะ" น้องสาวคนเล็กของแกเห็นแก้วลงมาก้บ่น ๆๆๆๆๆๆๆๆ

"บ่นแต่เช้าเลยน้ะยัยเฟย์..."แก้ว

"เออ...แกแต่งตัวไม่เหมือนชาวบ้านอะไรเนี้ยแกโคตร Rock เลยว้ะรองเท้าสีโคตรเจ็บ"เฟย์แกเป็นน้องชั้นหรือแม่ชั้นว้ะเนี้ยบ่นยังกับยัยแก่

"ยัยเฟย์...แกเมนส์ไม่มาหรอว้ะเนี้ย??หงุดหงิดโวยวายอยู่ได้หรือว่า..."แก้วพูดยังไม่ทันจบก็มีเสียงพูดตามขึ้น

"หรือว่า???..."ทุกคนประสานเสียงเป้นเสียงเดียวกัน

"ท้องงงงงงงงงงง...ยัยเฟย์แกไปท้องกับใครมาแกอยู่อยู่กบัชั้นตลอดเวลาหรือว่าแกเอาผู้ชายเข้าบ้านไหนๆมันอยู่ไหจบงแสดงตะ..."

"ยัยแก้วหายใจมั้งก็ได้"พี่สาวของตนรีบห้ามเพราะกล้วน้องจะขาดอากาศออกซิเจน

"ไปเฮอะแก้วพูดเล่น...นายโดโมะมานี้ ๆๆๆๆ" แก้วเรียกแล้วกวัวมือเรียกโทโมะ

"มีอะไรหรอค้าบบ...'แก้วใจ'" เฮื๊อกกกกกกก สะดุ้งไอ้นี้ต้องจำชั้นได้แน่ ๆตอนเด็ก ๆมันชอบเรียกชั้นว่าแก้วใจ

"เอ่อ...ไปเอารถสปอตสีดำของแก้วมา"พูดแล้วก็โยนกุญแจไปให้แต่ไอนี้มันเก่งว้ะรับได้ด้ยอุตส่าปา(ไม่)แรงนะเนี้ยแล้วมันก็เดินออกไป

"แก้ว...ทำไมโทโมะเรียกแก้วเหมือนเด็กคนนั้นเมื่อ 10 ปีที่แล้วเลยอ่ะ"พี่สาวคนโตถาม

"อะ...เอ่อ...แก้วไม่รู้แก้วไปนะไปรถใครรถมันน้ะเฟย์ฟาง" แก้วพูดแล้วก็เดินไปที่รถของตน

ณ บนรถของแก้ว

"พี่โทโมะ..." แก้วเรียกเสียงโทโมะอย่างแผ่วเบาทำให้โทโมะสงสัยว่าทำไมครั้งนี้เรียกว่าพี่

"อะ..อะไรหรอแก้ว" 'ผมว่าแก้วจำผมได้แล้วแน่ๆ'โทโมะคิดในใจ

"พี่ชื่อจริง...วิศว ไทยานนท์รึเปล่า?"แก้วถามแต่สายตามองไปข้างทาง

"เอ่อ...คือ...เอ่อ..."