สาวซ่ากับนายเพลย์บอย

Ep.6 ประชด

Tomo Part

"ว่ายังไงพี่ใช่...โทโมะวิศว ไทยานนท์รึเปล่า...ฮึก"แก้วผู้หญิงคนที่ผมรักมีเสียงติดสะอื้นเล็กน้อยทำให้ผมตกใจสะดุ้งจึงเหยียบเบรก

เอี๊ยดดดดดดดดดด!~~~

"แก้วร้องไห้ทำไม...???" แก้วโผลเข้ากอดผมโดยไม่ได้รับอนุญาต(ต้องอนุญาตด้วยเรอะ)ทำให้ผมกำอึ้งค้างทำอะไรไม่พูกเลยครับ

"พี่บอกแก้วมาเดี๋ยวนี้นะว่าพี่ใช่...โทโมะ...คนที่เคยทิ้งแก้วไปหรือเปล่า" แก้วผละตัวออกจากผมหน้าเราประชันกันผมแอบเห็นสายตาเธอโคตรเศร้าเลยครับมีน้ำตาคลอนิดๆ

"อื้ม...พี่โทโมะวิศวะ ไทยานนท์...;(พี่ไม่เคยทิ้งแก้วน้ะ...พี่ตามหาแก้วอยู่นาน...ตามหาทุกที่ที่แก้วจะไป"ผมตามหาเธอจริงๆผมดีใจมากๆที่ได้ยืนอยู่ตรงนี้(ตอนนี้แกนั่งอยู่ไม่ใช่เรอะ)ผมอยากบอกว่าผมรักแก้วผมรักแก้วคนเีดียวเฮ้!!!

"แก้ว...แก้ว...คิดถึงพี่"พูดแล้วก็โผลเข้ากอดผมอีกที "แก้วเปลี่ยนไปใช่มั๊ย"

"อื้อ~แก้วน่ารักขึ้นเยอะน้ะ...เย็นนี้มีงานวันวาเลนไทน์...เอ้อ..บอกพี่ได้มั๊ยทำไมแก้วถึงแต่งตัวแบบนี้สเตร์รัดนมไม่ต้องสงไม่ต้องใส่กันแล้วใส่แล้วแบน"

เพี๊ยยยยย!

               โอ้โห้ววว...เธอตบหน้าผมโคตรแรงเลยว้ะแม่งโคตรเจ๋งเลยผมชอบ555 5ตอนนี้ผมไม่อยากให้แก้วไปไหนไม่อยากให้แก้วไปกับใครทั้งนั้น ^_^"เพราะว่าผมรักเธอที่สุดเลยค้าบบบบบบบบบ

"โอ้ยย...เจ็บ"ผมผละแก้วออกจากกอดแล้วเอามือของตนลูบไปที่ใบหน้าของผม

"เอ่อ...พี่เจ็บมั๊ย...แก้วขอโทษ..."เธอมองผมแบบน่าสงสารโคตรรรรรรร...แล้วเอามือเรียวของเธอมาลูบที่แก้มข้างซ้ายของผมเธอน่ารักมากเลยครับอดใจไม่ไหวเลย

"เชอะ...หล่องอล :3"ผมทำปากจู๋ ๆแล้วทำแก้มป่องๆทำให้มันดูน่ารักๆ

~Baby Baby Baby Boy Boy บลาาาาาาาาาา~

"ฮัลโหลค่ะม๊า"

"(แก้ว...สบายดีมั๊ยลูกแต่เอ๊ะ...เมื่อกี้พูด 'ค่ะ' ยังไงเนี้ยฮึ"ผมยื่นหน้าเอาหูไปแนบโทรศัพท์

"เอ่อ...555ม๊าแก้วก็เป็นผู้หญิงน้ะ...นี้พี่เสียมารยาท"แก้วบ่นแล้วดันหูของผมออกจากโทรศัพท์

"(เจอ...ตาโมะแล้วใช่มั๊ยลูก??)"เฮ้ยยย...แม่เขาถามถึงผมด้วยค้าบ55

"ค่ะเจอแล้วค่ะ...จะคุยมั๊ยค่ะ"

"(อื้ม...)"

"อ๊ะพี่โมะ"แก้วยื่นโทรศัพท์สุดหรูของเขามาให้ผม

"ฮัลโหลครับคุณน้า...ฮะอะไรนะครับ...เอ่อ..ผมไม่มีปัญหา...แต่ยัยแสบจะีหรือเปล่าก็ไม่รู้...ครับๆแค่นี้หล้ะครับ"

"ม๊าบอกว่าไงม้างอ่า"แก้วทำเสียงอ้อน

"พี่งอนแก้วอยู่น้ะเมื่อกี้ตบพี่ทำไมแรงก็ใช่ย่อยเชอะพี่ไม่คุยด้วยล้าววว"

"แก้วก็งอนพี่เหมือนกัน...เชอะ"ไ้ด้ทีเอาใหญ่เลยครับแม่คู๊ณณ

"ไหงเป็นงั้น...พี่งอนแก้วแล้วมางอนกลับทำไม"ผมพูดไปด้วยขับไปด้วยเลยมองแต่ทางไม่ได้มองแก้ว

"พี่...ขโมยจูบแรกแก้วน้ะ"โฮ้วที่แท้ก็เรื่องอะไรเรื่องจูบวิ้ววิ้วเธอยังไม่ลืม *

"พี่ให้จูบคืนก็ได้...นะคนดี^^"ผมทำหน้าทะเล้นใส่แก้ว

"เฮอะถึงแล้วลงได้เล่าไอ้บ้าเอ้ยยย"แก้วพูดแล้วก็เดินลงจากรถไป

กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดๆ

เสียงอะไรว้ะมันกริ๊ดทำป้าอ้อ...ผมรู้แล้วยัยแสบมันยังแต่งตัวแบบนี้คนอื่นเลยคิดว่าเป็นทอมอยุ่เชอะผมทำหน้าบูดบึ้งใส่แก้วแล้วเดินนำเธอไปผมแอบเห็นเธอทำหน้างงด้วยหล้ะ55

"พี่โมะ...รอด้วยเด่..โด๊ววววว"เธอตะโกนไมอายฟ้าอายดิน

หมับบบบ~

โอ้ยยัยนี้แรงเยอะชะมัดแรงเหมือนความ 20 ตัวมาึดึงผมเลยว้ะโห้กังฟูอะไรแรงเยอะเป็นบ้าถ้าสักวันผมแต่งงานกับเธอไปผมแอบนอกใจเธอจะกระโดดถีบผมมั๊ยว้ะเนี้ยเฮ้อคิดแล้วกลุ้มครับ

"รอด้วยดิ้...แฮ่ก ๆถ้าไม่รอแก้วโกรธพี่จริงๆน้ะ"ว่าแล้วผมก็เดินต่อไม่สนใจใครผมหยิ่งหนิ้ครับ

"ไม่รอก็ไม่ต้องรอจะไปไหนก็ไปเลย..."เธอตะโกนไล่หลังผมแล้วเดินไปที่รถเธอทำอะไรว้ะนั้นฮะ..เฮ้ยเธอเปิดรถแล้วขึ้นทางคนขับกับลังจะสตาร์ทรถไปที่อื่นเวรแล้วไงผมแล้วจะกลับยังไงว้ะเนี้ยวิ่งไปหาเธอก่อนดีกว่า

"แก้ว...แก้วลงมาเลยน้ะ"ผมไปทุบประทางด้านคนขับดูเหมือนเธอจะเอาจริงจะด้วยสิแต่ก็ดีเธอค่อยๆลดกระจกแล้วหันมาพูดกับผมด้วยสีหน้าเย็นชา

"มีอะไร?"โคตรเย็นชา

"ลงมาคุยกันเลย"ผมบังคับเธอ

ปังงง!!!! (เสียงเธอเปิดประตูและปิดประตู)ให้ตายสิเธอใส่แว่นสีดำแล้วยืนเคี้ยวหมากฝรั่งกอดอกทำไมมันดูดีจังว้ะเนี้ยเฮ้อ...เธอน่ารักมากๆ

"ว่ามา"คำพูดสั้นต่างจากตอนนั้นตอนที่ผมกับเธอคุยกันดีๆเธอไม่เหมือนกันเลยเธอคงจะโกรธผมจริงๆน้ะสิ้ผมจับมือเธอแล้วเดินเข้าไปในห้างเดินขึ้นมาถึงร้านขายเสื้อผ้า

"พามาทำไมอ่ะ??แก้วไม่อยากใส่หรอก.."แก้วบอกเชิดแล้วกอดอก

"พี่ครับเดี๋ยวเลือกชุดที่เข้ากับผู้หญิงคนนี้ด้วยน้ะครับ"ผมพูดแล้วไปนั่งรอที่โซฟา

End Tomo Part

"ค่ะๆ"พนักงานยิ้มหวานให้โทโมะนังนี้มันมีแวว'ชอบพี่โทโมะของแก้วแน่นอนเลยเง่ววววTTT""น้องค้ะชุดนี้มั๊ยค้ะ"

"ไม่คะ"ชั้นตอบปรฏิเสธอย่างเบื่อหน่ายผ่านไป 10 ชุดแล้วก็ไม่เอา

"ชุดนี้หล้ะ"

"ไม่เอาอ่ะ...พี่ไปนั่งไป๊เดี๋ยวแก้วเลือกเอง"ชั้นไล่พนักงานที่ทำหน้าโกรธแค้นใส่หน้าชั้น

"หน็อยนังนี้เป็นทอมแล้วคิดว่าจะสวยรึไง"พนักงานคนนี้พึมพำคนเดียวแต่ชั้นได้ยินเลยกลับตอบไปว่า

"สวยไม่สวยแล้วหนักหัวพ่อพี่รึไงฮะ"ชั้นพูดแล้วถอดแว่นกันแดดออกเอามาเหน็บไว้ที่เสื้อ "กล้าหาเรื่องแก้วรึป่าว??"ชั้นพูดแล้วได้ชุดสะดุดตาคือเดรสเกาะอกสีแดงแปรดดดดดดดดดดดดดเอาสิคืนนี้ชั้นจะแต่งให้เริ่ดเลือกได้แล้วก็ไปใส่ในห้องลองชุด

ผ่านไป 10 นาที แก้วเลือกชุดได้แล้วแต่ไม่ได้ใส่ออกมาให้ดู

"พี่โมะกะ..."ชั้นพูดยังไม่ทันจบก็เห็นพนักตอแหลคนนั้นกำลังจะจูบโทโมะอย่างดูดดื่ม "เอ่อ...แก้วขอโทษ...แก้วไปนะ"พูดเสร็จก็เอาชุดวางไว้ที่เดิมแล้วหยิบแว่นดำมาใส่เดินออกจากร้านตอนนั้นชั้นร้องไห้ด้วยหล้ะ'_'ชั้นใส่แว่นเพื่อปกปิดตาไม่ให้ใครเห็นพอชั้นเดินมาถึงข้างล่างก็วิ่งมาที่รถ

"แก้ว...แก้ว...มันไม่ใช่อย่างที่แก้วคิดนะ"แต่ชั้นไม่ฟังเสียงใดมุ่งรถออกแรงเลยทีเดียวตอนนั้นชั้นโกรธมากกกเห็นคนที่ตัวเองรักต้องมาจูบกับคนอื่นฮึ...ชั้นมุ่งหน้าไปที่ห้างดังที่ห่างจากห้างเมื่อกี้พอสมควร

~Baby Baby Baby Boy Boy บลาาาาาาาาาาาาา~

                   ไม่ว่าจะมีเสียงหรืออะไรที่อยู่รอบๆตัวชั้นก้ไม่ฟังในตอนนี้ชั้นมีทางไปที่เดียวคือห้างชั้นใช้เวลา 5 นาทีขับรถถึงห้างปกติขับดีๆ 20 นาทีชั้นรีบมุ่งหน้าไปที่ร้านเสื้อผ้า

"พี่ค่ะ...เอาชุดที่เปรี้ยวที่สุดในร้านนี้มาให้แก้วหน่อยค่ะ"ชั้นพูดอย่างเร่งรีบเห็นพนักงานคนนี้หยิบเดรสเกาะอกสั้นสีแดงแจ๊ดดดดดดดดดด...สั้นจากเข่ามาประมาณ 1คืบครึ่งเอาวะใส่ก็ใส่

"เท่าไหร่ค่ะพี่...ใส่ถุงมาให้แก้วเลย"ชั้นซื้อเสร็จแล้วก็มุ่งหน้าไปที่ร้านรองเท้าชั้นเลือกซื้อรองเท้ายาว 4 นิ้วสีแดงซื้อเสร็จก็ออกมาจากบ้านรีบแต่งตัวไปงานโรงเรียน

ณ บ้านศิริมงคลสกุล

บนห้องของชั้น ><" พอถึงห้องชั้นหยิบโทรศัพท์โทรหาใครบางคน

"ฮัลโหล...กวินเย็นนี้มาหาแก้วที่บ้านหน่อยน้ะ"

"(ได้สิ้...วันนี้วันวาเลนไทน์...)"

"แก้วจะพากวินไปโรงเรียนที่โรงเรียนมีงานน่ะไปเป็นคู่ควงแก้วหน่อยน้ะ"

"(แล้วเจอกัน)"

ผ่านไป 1 ชั่วโมงแก้วแต่งตัวเสร็จแล้วได้ยินเสียงรถเลยรีบลงไปข้างล่าง

"แก้ว...สวยจัง"นายกวินเพื่อนรักที่ประเทศจีนชม

"ขอใจไปรึยัง...เดี๋ยวกวินแกล้งเป็นแฟนแก้วหน่อยนะเาอให้เนียนที่สุดเลยนะ"

"อื้มมม...ได้สิ้เชิญขึ้นรถครับแฟนสุดสวยยย ><"

ณ มหาวิทยาลัย

"ไปเถอะกวิน"แก้วจูงมือกวินเข้าไปในมหาวิทยาลัยโดยมีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องอยู่