Baby Baby แก่กว่าแล้วไง!
9.3
KhunPooH
แชร์นิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“พี่ๆ คุยอะไรกันหรอคะ? แก้วใจไม่เห็นเข้าใจเลย...หญ้าอ่อน? พี่โทโมโม๊ะจะกินหญ้าอ่อนหรอคะ? งั้นพี่ก็ต้องเป็นโคแก่อ่ะดิ...ใช่ป้ะ? พี่จะกินใครหรอ?”
“เปล่านะแก้วใจยุ้ย พวกคนแก่เขาชอบเพ้อน่ะ! พี่ว่าเราไปกินขนมกันดีกว่านะ วันนี้แม่พี่ทำบัวลอยใข่หวานด้วยนะ”
หันไปเบี่ยงเบนความสนใจจากน้องสาวตัวเล็กโดยการพาไปห้องครัวที่แม่ของเขากำลังทำบัวลอยอยู่ ซึ่งพอตัวเล็กเห็นขนมที่ชอบก็ละความสนใจจาก ‘โคแก่กินหญ้าอ่อน’ ไปในทันที ก่อนจะเดินพ้นประตูห้องไปก็ไม่วายหันกลับมาส่งสายตาอาฆาตให้พี่ๆ ทั้งสองที่ยืนอมยิ้มทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กันอยู่
“ระวังโคแก่นะ!! ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
“ไอ้เฮี่ยเคนจุ๊ย!!!!!”
. . .
5 วันผ่านไป...
6.00 AM
“โห่ พ่อคะ แม่คะ...ไม่ไปไม่ได้หรอ?”
“แม่ขอโทษจริงๆ นะลูก พี่กิ่งเขาถูกรถชน แม่กับพ่อต้องไปหาพี่เขาบ้าง ไปแค่อาทิตย์เดียวเอง”
“งือ ก็เจ๊เขาอยากได้ทุนไปเรียนอเมริกาเองนี่ แล้วอีกอย่าง...ถ้าแม่กับพ่อไปแล้วแก้วใจจะอยู่กับใครล่ะคะ แก้วใจไม่อยู่บ้านคนเดียวนะ งั้นแก้วใจไปด้วยไม่ได้หรอ?”
“อื้ม แม่ก็อยากให้ลูกไปนะแก้วใจ แต่อย่าลืมสิว่ามะรืนนี้ลูกมีสอบปลายภาคแล้วนะ ลูกไม่เป็นห่วงพี่หรอ?”
“ห่วงสิคะ...แต่แก้วใจไม่อยากอยู่คนเดียว...ฮึก”
พูดไปพูดมาน้ำตาก็เริ่มไหลออกมาจากดวงตาใสเหมือนตาลูกกวางจนคุณแม่ต้องดึงลูกสาวคนเล็กมากอดปลอบ ไอ้ห่วงลูกคนโตที่โดนรถชนอยู่ที่อเมริกาก็ห่วง แต่ลูกสาวคนเล็กก็ทั้งห่วงทั้งหวง เกิดมาไม่เคยห่างอกพ่อแม่ ถูกดูแลเสียยิ่งกว่าไข่ในหิน แต่ถ้าจะให้อยู่บ้านไม่ไปดูแลลูกสาวอีกคนก็ใจดำไปเสียหน่อย
...โอ๊ย คุณแม่ล่ะเครียด!
“งั้น...เดี๋ยวแม่มานะลูก”
“ค..คะ”
แล้วคุณแม่ก็เดินออกจากบ้านไปและตรงไปยังบ้านเพื่อนที่อยู่ข้างๆ ภายในรั้วเดียวกัน
“อ้าวคุณมล มีอะไรรึเปล่าคะ?”
“คือมลจะไปเยี่ยมน้องกิ่งที่อเมริกาน่ะค่ะ พอดีกิ่งโดนรถชน”
“ตายจริง! เป็นอะไรมากไหมคะ”
“ก็ยังไม่ทราบน่ะค่ะ หมอต้องเช็คดูอีกที...เอ่อ แต่ที่มลจะไปแก้วเขาไปด้วยไม่ได้เพราะติดสอบน่ะค่ะ คือแก้วไม่กล้าอยู่บ้านคนเดียว จะขอฝากให้เขามานอนที่นี่สักหนึ่งอาทิตย์จะได้ไหมคะ?”
“โอ๊ย ยินดีเลยค่ะ”
“ขอบคุณนะคะ”
“แล้วจะไปเมื่อไหร่คะเนี่ย”
“เดี๋ยวก็ไปแล้วค่ะ กำลังปลอบน้องแก้วอยู่ ฮะๆ”
“พาหนูแก้วมาตอนนี้เลยก็ได้ค่ะ ให้มาอยู่กับพี่ชายเขา ฮะๆๆ”
“ค่า”
พอพูดคุยกันเสร็จ คุณแม่ก็เดินกลับบ้านไปพาลูกสาวมาบ้านเพื่อน ซึ่งพอเด็กหญิงมาถึงก็กระโจนเข้าไปกอดพี่ชายสุดที่รักสะอื้นฮั่กๆ ใส่อ้อมอกกว้างในทันที ฝ่ายพี่ชายตัวสูงที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรก็ได้แต่กอดปลอบลูบหัวลูบหลังน้องสาวอย่าง.งงๆ
“น้าฝากน้องหน่อยนะโทโมะ น้าจะไปเยี่ยมน้องกิ่งน่ะ”
“อ้าว น้องกิ่งเป็นอะไรครับ?"
“โดนรถชนน่ะ น้าไปนะ”
“หวัดดีครับ”
. . .
“ฮะๆๆ พี่โทโมโม๊ะแพ้อีกแล้ว”
“โธ่...ก็พี่เล่นมาริโอ้ไม่เก่งนี่ครับ ลองให้แก้วใจยุ้ยมาเล่นกีต้าร์ฮีโร่บ้างสิครับ”
“ไม่เอาอ่ะ แก้วใจเล่นไม่เป็น ถ้าเล่นก็แพ้ดิ เดี๋ยวก็เหมือนตอนนั้นอ่ะ”
บ่นน้อยๆ อย่างเอาแต่ใจ แต่ยังไง๊ยังไงก็ดูน่ารักในสายตาพี่ชายอยู่ดี..
...โอ๊ย เมื่อไหร่ยัยเด็กน้อยจะโตกัน อยากมีแฟนคร้าบบบบบ...
“พี่คะแก้วใจหิวอ่ะ”
เสียงเล็กๆ เอ่ยหลังจากเล่นเกมมวยปล้ำกันอยู่นานสองนานจนชักจะหิว นี่ก็เที่ยงกว่าแล้วก็สมควรที่เด็กน้อยอนามัยอย่างแก้วใจจะต้องกินข้าว
“งั้น...ไปกินราดหน้าปากซอยกัน”
“ดีๆ แก้วใจชอบราดหน้านะ แต่...จะไปยังไงล่ะคะ?”
“ปั้นจักรยานไปไง”
“โหกว่าจะไปถึงก็หิวงั่ก ปั่นกลับมาอีกราดหน้าย่อยหมดพอดี...เดี๋ยวก็หิวอีก”
“แล้วใครบอกว่าพี่จะให้น้องสาวตัวน้อยๆของพี่ปั่นล่ะคะ”
บอกน้องสาวเสียงหวานๆ ทำเอาเด็กน้อยยิ้มแก้มปริ วิ่งกึ่งกระโดดดึ๋งๆไปที่จักรยานแม่บ้านสีขาวที่จอดอยู่หน้าบ้านทันทีโดยมีพี่ชายตามไปติดๆ
.
.
.
“เจ้...เจ้ว่าไอ้โทโมะมันชอบเด็กจริงอ้ะ?”
“ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ แกว่างั้นหรอเคน? มันเด็กไปนะ น้องแก้วเพิ่งจะ ป.4 เอง ถ้าจริงมันก็โคแก่เกินไปแล้ว ไม่ไหวนะ”
“ไม่รู้สิ เห็นแม่เล่าให้ฟังว่าไอ้โทโมะมันหลงน้องแก้วตั้งแต่น้องเกิดแล้ว”
“อืม อันนี้ก็ต้องคอยดู แต่น้องแก้วก็น่ารักน่าฟัดจริงๆแหละ นี่ขนาดเจ้เป็นผู้หญิงนะ”
“เจ้!!!”
___________________________
กลับมาอัพ...จนได้ ฮ่าๆๆๆ
ปล่อยให้ค้าง(ดองจ้ะ - -*)มานานแล้วเนอะ
ถ้าไม่ได้อัพวันนี้ก็คงผิดสัญญาใครหลายๆคน แหะๆ
พรุ่งนี้...ศุกร์13!! เอ๊ยไม่เกี่ยว พรุ่งนี้สงกรานต์ไปเที่ยวไหนกันจ๊ะ?
ขอให้เที่ยวให้สนุกน้า
“เปล่านะแก้วใจยุ้ย พวกคนแก่เขาชอบเพ้อน่ะ! พี่ว่าเราไปกินขนมกันดีกว่านะ วันนี้แม่พี่ทำบัวลอยใข่หวานด้วยนะ”
หันไปเบี่ยงเบนความสนใจจากน้องสาวตัวเล็กโดยการพาไปห้องครัวที่แม่ของเขากำลังทำบัวลอยอยู่ ซึ่งพอตัวเล็กเห็นขนมที่ชอบก็ละความสนใจจาก ‘โคแก่กินหญ้าอ่อน’ ไปในทันที ก่อนจะเดินพ้นประตูห้องไปก็ไม่วายหันกลับมาส่งสายตาอาฆาตให้พี่ๆ ทั้งสองที่ยืนอมยิ้มทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กันอยู่
“ระวังโคแก่นะ!! ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
“ไอ้เฮี่ยเคนจุ๊ย!!!!!”
. . .
5 วันผ่านไป...
6.00 AM
“โห่ พ่อคะ แม่คะ...ไม่ไปไม่ได้หรอ?”
“แม่ขอโทษจริงๆ นะลูก พี่กิ่งเขาถูกรถชน แม่กับพ่อต้องไปหาพี่เขาบ้าง ไปแค่อาทิตย์เดียวเอง”
“งือ ก็เจ๊เขาอยากได้ทุนไปเรียนอเมริกาเองนี่ แล้วอีกอย่าง...ถ้าแม่กับพ่อไปแล้วแก้วใจจะอยู่กับใครล่ะคะ แก้วใจไม่อยู่บ้านคนเดียวนะ งั้นแก้วใจไปด้วยไม่ได้หรอ?”
“อื้ม แม่ก็อยากให้ลูกไปนะแก้วใจ แต่อย่าลืมสิว่ามะรืนนี้ลูกมีสอบปลายภาคแล้วนะ ลูกไม่เป็นห่วงพี่หรอ?”
“ห่วงสิคะ...แต่แก้วใจไม่อยากอยู่คนเดียว...ฮึก”
พูดไปพูดมาน้ำตาก็เริ่มไหลออกมาจากดวงตาใสเหมือนตาลูกกวางจนคุณแม่ต้องดึงลูกสาวคนเล็กมากอดปลอบ ไอ้ห่วงลูกคนโตที่โดนรถชนอยู่ที่อเมริกาก็ห่วง แต่ลูกสาวคนเล็กก็ทั้งห่วงทั้งหวง เกิดมาไม่เคยห่างอกพ่อแม่ ถูกดูแลเสียยิ่งกว่าไข่ในหิน แต่ถ้าจะให้อยู่บ้านไม่ไปดูแลลูกสาวอีกคนก็ใจดำไปเสียหน่อย
...โอ๊ย คุณแม่ล่ะเครียด!
“งั้น...เดี๋ยวแม่มานะลูก”
“ค..คะ”
แล้วคุณแม่ก็เดินออกจากบ้านไปและตรงไปยังบ้านเพื่อนที่อยู่ข้างๆ ภายในรั้วเดียวกัน
“อ้าวคุณมล มีอะไรรึเปล่าคะ?”
“คือมลจะไปเยี่ยมน้องกิ่งที่อเมริกาน่ะค่ะ พอดีกิ่งโดนรถชน”
“ตายจริง! เป็นอะไรมากไหมคะ”
“ก็ยังไม่ทราบน่ะค่ะ หมอต้องเช็คดูอีกที...เอ่อ แต่ที่มลจะไปแก้วเขาไปด้วยไม่ได้เพราะติดสอบน่ะค่ะ คือแก้วไม่กล้าอยู่บ้านคนเดียว จะขอฝากให้เขามานอนที่นี่สักหนึ่งอาทิตย์จะได้ไหมคะ?”
“โอ๊ย ยินดีเลยค่ะ”
“ขอบคุณนะคะ”
“แล้วจะไปเมื่อไหร่คะเนี่ย”
“เดี๋ยวก็ไปแล้วค่ะ กำลังปลอบน้องแก้วอยู่ ฮะๆ”
“พาหนูแก้วมาตอนนี้เลยก็ได้ค่ะ ให้มาอยู่กับพี่ชายเขา ฮะๆๆ”
“ค่า”
พอพูดคุยกันเสร็จ คุณแม่ก็เดินกลับบ้านไปพาลูกสาวมาบ้านเพื่อน ซึ่งพอเด็กหญิงมาถึงก็กระโจนเข้าไปกอดพี่ชายสุดที่รักสะอื้นฮั่กๆ ใส่อ้อมอกกว้างในทันที ฝ่ายพี่ชายตัวสูงที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรก็ได้แต่กอดปลอบลูบหัวลูบหลังน้องสาวอย่าง.งงๆ
“น้าฝากน้องหน่อยนะโทโมะ น้าจะไปเยี่ยมน้องกิ่งน่ะ”
“อ้าว น้องกิ่งเป็นอะไรครับ?"
“โดนรถชนน่ะ น้าไปนะ”
“หวัดดีครับ”
. . .
“ฮะๆๆ พี่โทโมโม๊ะแพ้อีกแล้ว”
“โธ่...ก็พี่เล่นมาริโอ้ไม่เก่งนี่ครับ ลองให้แก้วใจยุ้ยมาเล่นกีต้าร์ฮีโร่บ้างสิครับ”
“ไม่เอาอ่ะ แก้วใจเล่นไม่เป็น ถ้าเล่นก็แพ้ดิ เดี๋ยวก็เหมือนตอนนั้นอ่ะ”
บ่นน้อยๆ อย่างเอาแต่ใจ แต่ยังไง๊ยังไงก็ดูน่ารักในสายตาพี่ชายอยู่ดี..
...โอ๊ย เมื่อไหร่ยัยเด็กน้อยจะโตกัน อยากมีแฟนคร้าบบบบบ...
“พี่คะแก้วใจหิวอ่ะ”
เสียงเล็กๆ เอ่ยหลังจากเล่นเกมมวยปล้ำกันอยู่นานสองนานจนชักจะหิว นี่ก็เที่ยงกว่าแล้วก็สมควรที่เด็กน้อยอนามัยอย่างแก้วใจจะต้องกินข้าว
“งั้น...ไปกินราดหน้าปากซอยกัน”
“ดีๆ แก้วใจชอบราดหน้านะ แต่...จะไปยังไงล่ะคะ?”
“ปั้นจักรยานไปไง”
“โหกว่าจะไปถึงก็หิวงั่ก ปั่นกลับมาอีกราดหน้าย่อยหมดพอดี...เดี๋ยวก็หิวอีก”
“แล้วใครบอกว่าพี่จะให้น้องสาวตัวน้อยๆของพี่ปั่นล่ะคะ”
บอกน้องสาวเสียงหวานๆ ทำเอาเด็กน้อยยิ้มแก้มปริ วิ่งกึ่งกระโดดดึ๋งๆไปที่จักรยานแม่บ้านสีขาวที่จอดอยู่หน้าบ้านทันทีโดยมีพี่ชายตามไปติดๆ
.
.
.
“เจ้...เจ้ว่าไอ้โทโมะมันชอบเด็กจริงอ้ะ?”
“ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ แกว่างั้นหรอเคน? มันเด็กไปนะ น้องแก้วเพิ่งจะ ป.4 เอง ถ้าจริงมันก็โคแก่เกินไปแล้ว ไม่ไหวนะ”
“ไม่รู้สิ เห็นแม่เล่าให้ฟังว่าไอ้โทโมะมันหลงน้องแก้วตั้งแต่น้องเกิดแล้ว”
“อืม อันนี้ก็ต้องคอยดู แต่น้องแก้วก็น่ารักน่าฟัดจริงๆแหละ นี่ขนาดเจ้เป็นผู้หญิงนะ”
“เจ้!!!”
___________________________
กลับมาอัพ...จนได้ ฮ่าๆๆๆ
ปล่อยให้ค้าง(ดองจ้ะ - -*)มานานแล้วเนอะ
ถ้าไม่ได้อัพวันนี้ก็คงผิดสัญญาใครหลายๆคน แหะๆ
พรุ่งนี้...ศุกร์13!! เอ๊ยไม่เกี่ยว พรุ่งนี้สงกรานต์ไปเที่ยวไหนกันจ๊ะ?
ขอให้เที่ยวให้สนุกน้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
