รักหมดใจ นายตัวแสบบบ

ป๊อปปี้:ที่ฟางบอกว่าไม่อยากเป็นเพื่อนป๊อปอะ มันหมายความว่ายังไง
ฟาง:เอ่อ คือ
ป๊อปปี้:หมายความว่ายังไงหรอ
ฟาง:ฟางหมายความว่า ฟางไม่อยากเป็นเพื่อนป๊อป แต่ฟางอยากเป็นมากกว่านั้น
ป๊อปปี้:00 ฟางหมายความว่ายังไงอะ
ฟาง:ฟางชอบป๊อปนะ
ป๊อปปี้:เอ่อ คือ ป๊อป.......
...................................................................
ป๊อปปี้: ป๊อปคิดว่าป๊อปก็ชอบฟางเหมือนกัน
ฟาง:00 จริงหรอ
ป๊อปปี้:จริงสิ ตอนแรกป๊อปก็ไม่แน่ใจหรอกนะ แต่พอเห็นฟางอยู่กับไอรุ่นน้องนั่นน่ะ
ฟาง:น้องเค้าชื่อ พิชชี่ - -
ป๊อปปี้:อะไรนั่นแหละ ป๊อปรู้สึกหงุดหงิดไงไม่รู้อ่า
ฟาง:ไม่ค่อยน่าเชื่อแหะ
ป๊อปปี้:จริงๆนะ ป๊อปรู้สึกไม่ชอบอะ อยากให้ฟางอยู่ใกล้ป๊อปคนเดียวอะ
ฟาง:0///0 จริงหรอ
ป๊อปปี้:อื้ม ถามอะไรหน่อยสิ ฟางชอบป๊อปตรงไหนหรอ
ฟาง: -///- เอ่อ คงเพราะป๊อปเป็นกันเองมั้ง แล้วป๊อปอะชอบฟางตรงไหน
ป๊อปปี้:อืม เพราะป๊อปไม่ต้องเก็กเวลาอยู่ต่อหน้าฟางไง ป๊อปเป็นยังไงก็เป็นอย่างงั้น รู้สึกสบายใจดี
ฟาง:เห็นผลเดียวกันเลยนิ^^
ป๊อปปี้:อื้ม งั้นเป็นแฟนกันนะ
ฟาง:อื้ม
ป๊อปปี้:ป๊อปสัญญานะว่าจะรักฟางคนเดียวตลอดไปเลย
ฟาง:อื้ม ^^
อีกมุมหนึ่ง
เฟย์:นายเหยียบเท้าชั้นอีกแล้วนะ นายเขื่อน [คู่นี้อีกแล้ว]
เขื่อน:ชั้นไม่ได้เหยียบนะ เธอบ้าหรือเปล่า เฮ้ย !
ทุกคน:โอ้ย! (ทุกคนล้มทับกัน)
ป๊อปปี้/ฟาง:00
เฟย์:เขื่อนๆ ชั้นยังไม่ได้เอาชุดที่จะไปนอนบ้านนายเลยนะ
เขื่อน:จริงด้วยๆ ป่ะๆ
โทโมะ:แก้วใจ เราไปซื้อของกันมั้ย ของด้านในเริ่มหมดแล้วนะ
แก้ว:จริงด้วยๆ ไปกันๆ
เคนตะ:จินนี่ๆ เธอซื้อของมาฝากทุกคนด้วยไม่ใช่หรอ ไปเอามาให้ทุกคนสิ
จินนี่:ใช่ๆ เดี๋ยวนะ
เคนตะ:ชั้นไปด้วย
ขนมจีน:จงเบ ซื้อหนังสืออะไรมาบ้างอะ ชั้นขอดูหน่อยสิ อยู่ในรถใช่ป่าว ไปเอากัน ป่ะๆ
จงเบ:อืมๆ ป่ะ
ป๊อปปี้:พวกแกทุกคน หยุดเดี๋ยวนี้ (เสียงโกรธมาก)
จินนี่:เรียกแค่เพื่อนนายใช่มั้ย เราไม่เกี่ยวนะ
ฟาง:ไม่ต้องเลยจ๊ะ เพื่อนๆ พวกเธอก็ด้วย
ทุกคน(ยกเว้นป๊อปปี้/ฟาง):แหะๆ
ป๊อปปี้:มาแอบดูพวกชั้นทำไม
โทโมะ:ทีแกยังมาแอบดูชั้นกับแก้วเลย
ป๊อปปี้:ก็ ก็ ตอนนั้น...............
โทโมะ:แกจะอธิบายว่าไง
ป๊อปปี้:มันน่าสนุกนี่หว่า
ทุกคน:มันก็น่าสนุกเหมือนกันอ่า 55555
(แล้วทุกคนก็เข้าไปปาร์ตี้กันต่อ)
........................................................................
วันต่อมา
โต๊ะประจำ
แก้ว:มาแล้วจ้าาาา
จินนี่:ทำไมวันนี้แกมาเร็วกว่าทุกวันเนี่ย
แก้ว:อ้อ คือ..... เฮ้ย! (โทโมะกอดแก้วไว้จากด้านหลัง)
โทโมะ:ก็ยัยนี่จะสิ ทิ้งชั้นไว้บ้าน แล้วแอบนั่งรถมาเอง ชั้นตื่นมาตกใจแทบตาย
แก้ว:ทำไมตามมาเร็วจังอ่า
โทโมะ:หึหึ ก็...
ฟาง:ชั้นกับป๊อปเห็นเธอกำลังจะขึ้นรถอยู่หน้าบ้าน เลยโทรบอกโทโมะไง
ป๊อปปี้:เราสองคนกลัวเธอหนีเที่ยวไง
แก้ว:ฟางอ่า โทรบอกทำไม กะจะมาเหล่หนุ่มซะหน่อย
โทโมะ:จะมาอะไรนะ
แก้ว:เอ่อ เอ่อ จะมาช่วยเฟย์ จินนี่ ขนมจีนเหล่หนุ่มน่ะ เห็นยังไม่มีแฟน
ทุกคน:หรออออออออออ
แก้ว:ทันมั้ยอ่า
ฟาง:ไม่ทันอะแก
แก้ว:แหะๆ ไปกินข้าวกันมั้ย
โทโมะ:กินอะกินแน่ แต่แก้วใจต้องโดนลงโทษก่อนนะ
แก้ว:ลงโทษ? ยังไงอะ
โทโมะ:ยังนี้ไง -ฟอด- (โทโมะหอมแก้มแก้ว)
แก้ว:ไอ่บ้านี่ -////-
โรงอาหาร
ป๊อปปี้:ฟางกินอะไรครับ เดี๋ยวป๊อปเลี้ยงเอง ^^
ฟาง:อะไรก็ได้จ๊ะ
ป๊อปปี้:ได้ครับ แปปนึงนะครับ (เดินออกไป)
จินนี่:อะแฮ่ม หวานกันจังนะจ๊ะ
ฟาง:อะไรกัน ไม่หรอก -////-
เฟย์:พี่ฟางหน้าแดงเลยอะ
ฟาง:บ้าหรอ
ขนมจีน:พวกเราไปซื้อข้าวก่อนนะ เดี๋ยวมา ฟางรออยู่นี้แหละนะ
ฟาง:จ้า (แล้วทุกคนก็เดินออกไป)
เกล:ยัยฟาง
ฟาง:หือ (หันหน้าไป)โอ้ย ! (โดนเกลตบ)
เกล:เพราะแก เพราะแก ป๊อปถึงบอกเลิกชั้น
ฟาง:ไม่ใช่เพราะชั้น ถึงไม่มีชั้นป๊อปก็ไม่ชอบเธออยู่ดี
เกล:กริ๊ดดดด ไม่จริง เพราะเธอคนเดียว เพราะเธอ (ตบฟางแบบไม่ยั้ง)
ฟาง:ว๊าย! โอ้ย! (ฟางล้มแล้วเกลก็เข้ามาตบต่อ)
เกล:อย่ามาทำเป็นนางเอกหน่อยเลย เจ็บใช่มั้ย เจ็บก็ตบชั้นคืนสิ ป๊อปจะได้มาเห็นแล้วเข้าใจเธอผิดไง
ป๊อปปี้:ฟาง! (รีบเข้ามาบังแล้วผลักเกลออกไป)
เกล:โอ้ย! ป๊อป
ป๊อปปี้:คุณอย่ามาทำแบบนี้นะ ฟางเป็นอะไรมั้ย (เข้าไปพยุงฟาง)
เกล:ป๊อปค่ะ เราเคยรักกันไม่ใช่หรอค่ะ นังนี่มันเป็นนางมารร้ายนะค่ะ มันจะมาแย่งเราออกจากกันนะค่ะ
ป๊อปปี้:หยุดซะที! คุณเลิกสร้างเรื่องมาหลอกผมซะที และฟังดีๆนะ ผม-ไม่-เคย-รัก-คุณ
เกล:กริ๊ดดดดด (แล้วก็เดินวีนออกไป)
ป๊อปปี้:ฟางๆ เป็นอะไรมั้ย
ฟาง:ฟางไม่เป็นไรหรอกป๊อป แต่ป๊อปพูดอย่างนั้นมันไม่แรงไปหน่อยหรอ สงสารเกลนะ
ป๊อปปี้:ไม่หรอกฟาง ของแบบนี้ จะตัดต้องตัดให้ขาดนะ
แก้ว:ฟางๆ มีอะไรหรอ (คนอื่นๆพึ่งเดินเข้ามา)
ป๊อปปี้:เกลมาหาเรื่องฟาง
เฟย์:ยัยนี่อีกแล้วหรอ โอ้ย! คันไม้คันมือ อยากฆ่ามัน
เขื่อน:เฟย์ ใจเย็นน่า (ดึงตัวเฟย์ไว้)
เฟย์:ครั้งหน้าไม่รอดแน่ ฮึ
จินนี่:แล้วมันทำอะไรแกบ้างอะ
ฟาง:นิดเดียวเอง ไม่ต้องห่วงนะ
ขนมจีน:ฟาง ชั้นว่าไม่นิดแล้วนะ ดูสิ แกช้ำไปหมดแล้วเนี่ย
ฟาง:ไม่เป็นไรหรอก นิดหน่อยเอง โอ้ย! (ฟางจะลุกขึ้นแต่เจ็บที่ข้อเท้า ป๊อปเลยเข้ามาพยุง)
ป๊อปปี้:ฟางเป็นอะไร
ฟาง:ไม่มีอะไรหรอก โอ้ย!(จะเดินแต่ก็เจ็บอยู่ดี)
ป๊อปปี้:ไหนดูสิ
ฟาง:ว๊าย! (ป๊อปปี้อุ้มฟางไปที่นั่งแล้วจับข้อเท้าดู)
ป๊อปปี้:โห ฟาง บวมหมดแล้วเนี่ย ไหนว่าไม่เป็นไรไง
ฟาง:ฟางไม่เป็นไรหรอกนะ ไม่ต้องห่วง
แก้ว:ป๊อป พาฟางไปห้องพยาบาลเหอะ ตัวก็ช้ำ ข้อเท้าก็เจ็บแบบเนี่ย
โทโมะ:ใช่ๆ ไปเหอะ เดี๋ยวชั้นจดงานให้เอง
ป๊อปปี้:ชั้นไม่ไว้ใจให้แกจดว่ะ จงเบ ชั้นฝากแกจดงานด้วยนะเว้ย
จงเบ:เออๆ ได้ๆ
โทโมะ:ทำไมแกไม่ใว้ใจชั้นว่ะ
ป๊อปปี้:จะทำไมอีกล่ะ ก็แกกับแก้วใจของแกอะ หลับตลอดคาบเลยนิ แล้วชั้นจะเอางานที่ไหนไปส่งว่ะ
โทโมะ:ไม่ตลอดคาบนะเว้ย ก็แค่เกือบๆ
ฟาง:ขนมจีน ฟางฝากงานด้วยนะ
ขนมจีน:ได้สิ สบายมาก
แล้วป๊อปปี้ก็อุ้มฟางไปห้องพยาบาล
.................................................................................
ตอนเย็น
แก้ว:เราไปหาฟางกันเถอะ
ทุกคน:ป่ะๆ
(แล้วทุกคนก็ไปห้องพยาบาล)
โทโมะ:ไอป๊อป เรามาแล้วเว้ย
แก้ว:โมะ จะเสียงดังทำไมเนี่ย
จินนี่:ฟาง เป็นไงบ้างอะ
ฟาง:ดีขึ้นมากเลยล่ะ
ขนมจีน:ไอที่ดีขึ้นมากนี่เพราะมีพยาบาลหนุ่มหรือเปล่าเอ่ย
ฟาง:ไม่รู้สิ -////- ไปกันเถอะ ฟางอยากกลับบ้านแล้ว
ป๊อปปี้:ป่ะ กลับบ้านกัน
(แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน)
...............................................................................
ขอโทษด้วยจ้า ที่อัพช้า
เม้นๆ
ปล. นิยายไรเตอร์เป็นไงบ้าง
ช่วยตอบกันหน่อยนะ ไรเตอร์อยากรู้มากเลย