รักหมดใจ นายตัวแสบบบ

ป๊อปปี้:ที่ฟางบอกว่าไม่อยากเป็นเพื่อนป๊อปอะ มันหมายความว่ายังไง

ฟาง:เอ่อ คือ

ป๊อปปี้:หมายความว่ายังไงหรอ

ฟาง:ฟางหมายความว่า ฟางไม่อยากเป็นเพื่อนป๊อป แต่ฟางอยากเป็นมากกว่านั้น

ป๊อปปี้:00 ฟางหมายความว่ายังไงอะ

ฟาง:ฟางชอบป๊อปนะ

ป๊อปปี้:เอ่อ คือ ป๊อป.......

...................................................................

ป๊อปปี้: ป๊อปคิดว่าป๊อปก็ชอบฟางเหมือนกัน

ฟาง:00 จริงหรอ

ป๊อปปี้:จริงสิ ตอนแรกป๊อปก็ไม่แน่ใจหรอกนะ แต่พอเห็นฟางอยู่กับไอรุ่นน้องนั่นน่ะ

ฟาง:น้องเค้าชื่อ พิชชี่ - -

ป๊อปปี้:อะไรนั่นแหละ ป๊อปรู้สึกหงุดหงิดไงไม่รู้อ่า

ฟาง:ไม่ค่อยน่าเชื่อแหะ

ป๊อปปี้:จริงๆนะ ป๊อปรู้สึกไม่ชอบอะ อยากให้ฟางอยู่ใกล้ป๊อปคนเดียวอะ

ฟาง:0///0 จริงหรอ

ป๊อปปี้:อื้ม ถามอะไรหน่อยสิ ฟางชอบป๊อปตรงไหนหรอ

ฟาง: -///- เอ่อ คงเพราะป๊อปเป็นกันเองมั้ง แล้วป๊อปอะชอบฟางตรงไหน

ป๊อปปี้:อืม เพราะป๊อปไม่ต้องเก็กเวลาอยู่ต่อหน้าฟางไง ป๊อปเป็นยังไงก็เป็นอย่างงั้น รู้สึกสบายใจดี

ฟาง:เห็นผลเดียวกันเลยนิ^^

ป๊อปปี้:อื้ม งั้นเป็นแฟนกันนะ

ฟาง:อื้ม

ป๊อปปี้:ป๊อปสัญญานะว่าจะรักฟางคนเดียวตลอดไปเลย

ฟาง:อื้ม ^^

อีกมุมหนึ่ง

เฟย์:นายเหยียบเท้าชั้นอีกแล้วนะ นายเขื่อน [คู่นี้อีกแล้ว]

เขื่อน:ชั้นไม่ได้เหยียบนะ เธอบ้าหรือเปล่า เฮ้ย !

ทุกคน:โอ้ย! (ทุกคนล้มทับกัน)

ป๊อปปี้/ฟาง:00

เฟย์:เขื่อนๆ ชั้นยังไม่ได้เอาชุดที่จะไปนอนบ้านนายเลยนะ

เขื่อน:จริงด้วยๆ ป่ะๆ

โทโมะ:แก้วใจ เราไปซื้อของกันมั้ย ของด้านในเริ่มหมดแล้วนะ

แก้ว:จริงด้วยๆ ไปกันๆ

เคนตะ:จินนี่ๆ เธอซื้อของมาฝากทุกคนด้วยไม่ใช่หรอ ไปเอามาให้ทุกคนสิ

จินนี่:ใช่ๆ เดี๋ยวนะ

เคนตะ:ชั้นไปด้วย

ขนมจีน:จงเบ ซื้อหนังสืออะไรมาบ้างอะ ชั้นขอดูหน่อยสิ อยู่ในรถใช่ป่าว ไปเอากัน ป่ะๆ

จงเบ:อืมๆ ป่ะ

ป๊อปปี้:พวกแกทุกคน หยุดเดี๋ยวนี้ (เสียงโกรธมาก)

จินนี่:เรียกแค่เพื่อนนายใช่มั้ย เราไม่เกี่ยวนะ

ฟาง:ไม่ต้องเลยจ๊ะ เพื่อนๆ พวกเธอก็ด้วย

ทุกคน(ยกเว้นป๊อปปี้/ฟาง):แหะๆ

ป๊อปปี้:มาแอบดูพวกชั้นทำไม

โทโมะ:ทีแกยังมาแอบดูชั้นกับแก้วเลย

ป๊อปปี้:ก็ ก็ ตอนนั้น...............

โทโมะ:แกจะอธิบายว่าไง

ป๊อปปี้:มันน่าสนุกนี่หว่า

ทุกคน:มันก็น่าสนุกเหมือนกันอ่า 55555

(แล้วทุกคนก็เข้าไปปาร์ตี้กันต่อ)

........................................................................

วันต่อมา

โต๊ะประจำ

แก้ว:มาแล้วจ้าาาา

จินนี่:ทำไมวันนี้แกมาเร็วกว่าทุกวันเนี่ย

แก้ว:อ้อ คือ..... เฮ้ย! (โทโมะกอดแก้วไว้จากด้านหลัง)

โทโมะ:ก็ยัยนี่จะสิ ทิ้งชั้นไว้บ้าน แล้วแอบนั่งรถมาเอง ชั้นตื่นมาตกใจแทบตาย

แก้ว:ทำไมตามมาเร็วจังอ่า

โทโมะ:หึหึ ก็...

ฟาง:ชั้นกับป๊อปเห็นเธอกำลังจะขึ้นรถอยู่หน้าบ้าน เลยโทรบอกโทโมะไง

ป๊อปปี้:เราสองคนกลัวเธอหนีเที่ยวไง

แก้ว:ฟางอ่า โทรบอกทำไม กะจะมาเหล่หนุ่มซะหน่อย

โทโมะ:จะมาอะไรนะ

แก้ว:เอ่อ เอ่อ จะมาช่วยเฟย์ จินนี่ ขนมจีนเหล่หนุ่มน่ะ เห็นยังไม่มีแฟน

ทุกคน:หรออออออออออ

แก้ว:ทันมั้ยอ่า

ฟาง:ไม่ทันอะแก

แก้ว:แหะๆ ไปกินข้าวกันมั้ย

โทโมะ:กินอะกินแน่ แต่แก้วใจต้องโดนลงโทษก่อนนะ

แก้ว:ลงโทษ? ยังไงอะ

โทโมะ:ยังนี้ไง -ฟอด- (โทโมะหอมแก้มแก้ว)

แก้ว:ไอ่บ้านี่ -////-

โรงอาหาร

ป๊อปปี้:ฟางกินอะไรครับ เดี๋ยวป๊อปเลี้ยงเอง ^^

ฟาง:อะไรก็ได้จ๊ะ

ป๊อปปี้:ได้ครับ แปปนึงนะครับ (เดินออกไป)

จินนี่:อะแฮ่ม หวานกันจังนะจ๊ะ

ฟาง:อะไรกัน ไม่หรอก -////-

เฟย์:พี่ฟางหน้าแดงเลยอะ

ฟาง:บ้าหรอ

ขนมจีน:พวกเราไปซื้อข้าวก่อนนะ เดี๋ยวมา ฟางรออยู่นี้แหละนะ

ฟาง:จ้า (แล้วทุกคนก็เดินออกไป)

เกล:ยัยฟาง

ฟาง:หือ (หันหน้าไป)โอ้ย ! (โดนเกลตบ)

เกล:เพราะแก เพราะแก ป๊อปถึงบอกเลิกชั้น

ฟาง:ไม่ใช่เพราะชั้น ถึงไม่มีชั้นป๊อปก็ไม่ชอบเธออยู่ดี

เกล:กริ๊ดดดด ไม่จริง เพราะเธอคนเดียว เพราะเธอ (ตบฟางแบบไม่ยั้ง)

ฟาง:ว๊าย! โอ้ย! (ฟางล้มแล้วเกลก็เข้ามาตบต่อ)

เกล:อย่ามาทำเป็นนางเอกหน่อยเลย เจ็บใช่มั้ย เจ็บก็ตบชั้นคืนสิ ป๊อปจะได้มาเห็นแล้วเข้าใจเธอผิดไง

ป๊อปปี้:ฟาง! (รีบเข้ามาบังแล้วผลักเกลออกไป)

เกล:โอ้ย! ป๊อป

ป๊อปปี้:คุณอย่ามาทำแบบนี้นะ ฟางเป็นอะไรมั้ย (เข้าไปพยุงฟาง)

เกล:ป๊อปค่ะ เราเคยรักกันไม่ใช่หรอค่ะ นังนี่มันเป็นนางมารร้ายนะค่ะ มันจะมาแย่งเราออกจากกันนะค่ะ

ป๊อปปี้:หยุดซะที! คุณเลิกสร้างเรื่องมาหลอกผมซะที และฟังดีๆนะ ผม-ไม่-เคย-รัก-คุณ

เกล:กริ๊ดดดดด (แล้วก็เดินวีนออกไป)

ป๊อปปี้:ฟางๆ เป็นอะไรมั้ย

ฟาง:ฟางไม่เป็นไรหรอกป๊อป แต่ป๊อปพูดอย่างนั้นมันไม่แรงไปหน่อยหรอ สงสารเกลนะ

ป๊อปปี้:ไม่หรอกฟาง ของแบบนี้ จะตัดต้องตัดให้ขาดนะ

แก้ว:ฟางๆ มีอะไรหรอ (คนอื่นๆพึ่งเดินเข้ามา)

ป๊อปปี้:เกลมาหาเรื่องฟาง

เฟย์:ยัยนี่อีกแล้วหรอ โอ้ย! คันไม้คันมือ อยากฆ่ามัน

เขื่อน:เฟย์ ใจเย็นน่า (ดึงตัวเฟย์ไว้)

เฟย์:ครั้งหน้าไม่รอดแน่ ฮึ

จินนี่:แล้วมันทำอะไรแกบ้างอะ

ฟาง:นิดเดียวเอง ไม่ต้องห่วงนะ

ขนมจีน:ฟาง ชั้นว่าไม่นิดแล้วนะ ดูสิ แกช้ำไปหมดแล้วเนี่ย

ฟาง:ไม่เป็นไรหรอก นิดหน่อยเอง โอ้ย! (ฟางจะลุกขึ้นแต่เจ็บที่ข้อเท้า ป๊อปเลยเข้ามาพยุง)

ป๊อปปี้:ฟางเป็นอะไร

ฟาง:ไม่มีอะไรหรอก โอ้ย!(จะเดินแต่ก็เจ็บอยู่ดี)

ป๊อปปี้:ไหนดูสิ

ฟาง:ว๊าย! (ป๊อปปี้อุ้มฟางไปที่นั่งแล้วจับข้อเท้าดู)

ป๊อปปี้:โห ฟาง บวมหมดแล้วเนี่ย ไหนว่าไม่เป็นไรไง

ฟาง:ฟางไม่เป็นไรหรอกนะ ไม่ต้องห่วง

แก้ว:ป๊อป พาฟางไปห้องพยาบาลเหอะ ตัวก็ช้ำ ข้อเท้าก็เจ็บแบบเนี่ย

โทโมะ:ใช่ๆ ไปเหอะ เดี๋ยวชั้นจดงานให้เอง

ป๊อปปี้:ชั้นไม่ไว้ใจให้แกจดว่ะ จงเบ ชั้นฝากแกจดงานด้วยนะเว้ย

จงเบ:เออๆ ได้ๆ

โทโมะ:ทำไมแกไม่ใว้ใจชั้นว่ะ

ป๊อปปี้:จะทำไมอีกล่ะ ก็แกกับแก้วใจของแกอะ หลับตลอดคาบเลยนิ แล้วชั้นจะเอางานที่ไหนไปส่งว่ะ

โทโมะ:ไม่ตลอดคาบนะเว้ย ก็แค่เกือบๆ

ฟาง:ขนมจีน ฟางฝากงานด้วยนะ

ขนมจีน:ได้สิ สบายมาก

แล้วป๊อปปี้ก็อุ้มฟางไปห้องพยาบาล

.................................................................................

ตอนเย็น

แก้ว:เราไปหาฟางกันเถอะ

ทุกคน:ป่ะๆ

(แล้วทุกคนก็ไปห้องพยาบาล)

โทโมะ:ไอป๊อป เรามาแล้วเว้ย

แก้ว:โมะ จะเสียงดังทำไมเนี่ย

จินนี่:ฟาง เป็นไงบ้างอะ

ฟาง:ดีขึ้นมากเลยล่ะ

ขนมจีน:ไอที่ดีขึ้นมากนี่เพราะมีพยาบาลหนุ่มหรือเปล่าเอ่ย

ฟาง:ไม่รู้สิ -////- ไปกันเถอะ ฟางอยากกลับบ้านแล้ว

ป๊อปปี้:ป่ะ กลับบ้านกัน

(แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน)

...............................................................................

ขอโทษด้วยจ้า ที่อัพช้า

เม้นๆ

ปล. นิยายไรเตอร์เป็นไงบ้าง

ช่วยตอบกันหน่อยนะ ไรเตอร์อยากรู้มากเลย