รักนี้.....หยุดที่เธอ

"เค้กสัปประรดหอมๆได้แล้วค่ะ" (แก้วพูดพร้อมวางเค้กลงข้างๆแม่ของโทโมะ)
"ขอบใจจ๊ะ เออ หนูจ๊ะ" (แม่ของโทโมะเอ่ยเรียกแก้ว)
"มีอะไรหรอค่ะ"
"เออ หนูชื่ออะไรจ๊ะ"
" เออ ชื่อแก้วค่ะ คุณป้ามีอะไรรึเปล่าค่ะ" (แก้วถามแม่โทโมะอย่างเป็นมิตร)
"อ๋อ เปลาหรอกจ๊ะ"
"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นแก้วขอตัวก่อนนะค่ะ" (แก้วพูดก่อนจะโค้งตัวคำนับแม่โทโมะอย่างมีมารยาท)
"จ๊ะ" (แล้วแก้วก็เดินกลับเข้าไปในร้าน)
"เมื่อกี้ยืนคุยอยู่กับใครหรอแก้ว" (ฟางถามเพื่อนสาวหลังจากที่เดินเข้ามา)
"อ๋อ คุณป้าที่เค้ามากินเค้กที่ร้านเราเมื่อวานหน่ะ"
"หรอ เฮ้ย!." (ฟางร้องออกมาอย่างตกใจจนแก้วสะดุ้ง)
"มีอะไรฟาง" (แก้วถามฟางอย่างตกใจ)
"ลืมไปเลย"
"ลืมอะไร"
"ก็นี่ไง" (แล้วฟางก็หยิบเอกสารบางอยางออกมา) อ่ะ (แล้วฟางก็ยื่นให้แก้ว แก้วรับมาอย่างงงๆ)
"อะไรหรอ"
"เปิดดูสิ" (แล้วแก้วก็เปิดดูเอกสารที่ฟางเอามาให้)
"เป็นไง พอได้ป่ะ" (ฟางถามแก้วเมื่อได้ดูแแบชุดที่ตนเอามาให้)
"ก็ได้อยู่นะ แต่......."
"อะไรหรอ"
"อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกแล้วพรุ่งฉันต้องไปกี่โมงอ่ะ"
" ก็ประมาณ 11 โมง แต่.........."
"อะไรอีกหล่ะ"
"พรุ่งนี้แกไม่ต้องขับรถไปเอง"
"อ้าว ทำไมหล่ะ"
"ก็ป๊อบบอกฉันว่่า โทโมะจะมารับแกเอง"
"รับฉันเนี่ยะนะ" (แก้วพูดแล้วชี้มาที่ตัวเอง)
"เยสสสส! อ้อ แล้วฉันก็รู้สึกว่าโทโมะจะเทคแคร์ดูแลแกเป็นพิเศษน้าาาาาาาาา" (ฟางพูดพร้อมทำตาหวานใส่แก้ว)
"บ้า" (แก้วพูดอย่างอายๆ)
"เอ้า ก็มันจริงหนิ เพราะปกติโทโมะจะไม่คอยได้ใส่เรื่องนี้สักเท่าไหร่แตพอได้แกมาเป็นนางแบบให้ นะ โฮถ้าประทานชีวิตให้โทโมะคงเป็นหนึ่งในนั้นแน่"
"คิดไปไกลแล้วแกอ่ะ" (แก้วพูดพร้อมเดินมานั่งข้างๆฟาง)
"แหม๋ มันก็ไม่แน่นะเรื่องแบบนี้"  (ฟางยังไม่เลิกแซวแก้ว)
"ไม่คุยกับแกแล้ว ยัยฟางบ้า "(พุดจบแก้วก้รีบทำกาแฟต่อทันที ฟางแอบหัวเราะนิดๆเพราะปกติแก้วไม่เคยเป็นแบบนี้)
"ถ้างั้น ฟางไปเก็บตังค์ลูกค้าก่อนนะ" (ฟางเอ่ยบอกแก้วก่อนจะเดินออกไป)
"เท่าไร่จ๊ะหนู" (แม่ของโทโมะถามโดยไม่ได้มองหน้าคนที่มาเก็บตังค์เพราะตนกำลังหยิบกระเป๋าตังค์ออกมา)
"อ๋อ 69 บาทค่ะ"
"อ่อ   นี่จ๊ะ" (แล้วแม่โทโมะก็เงยหน้าขึ้นแล้วกำลงัจะยื่นเงินให้กับฟาง)
"อ้าว!คุณป้า"
"อ้าว!หนูฟาง"
"สวัสดิ์ดีค่ะ" (ฟางไหว้แม่โทโมะ)
"หวัดดีจ๊ะ"
"คุณป้ามานานรึยังค่ะ"
"อ๋อก็ได้นานแล้วละจ๊ะ นี่ก็จะกลับแล้ว แล้วนี้หนูฟางมาซื้อของหรอจ๊ะ"
"อ๋อ เปล่าหรอกค่ะ ฟางมาช่วยเพื่อนขายของหน่ะค่ะ"
"เพื่อน" (แม่โทโมะถามอย่างงงๆ)
"ค่ะ "
"ใช่หนูแก้วรึเปล่าจ๊ะ"
"อ๋อ ใช่ค่ะ (ฟางพูดแล้วยิ้มให้แม่โทโมะ) แต่เอ๊ะ !แล้วนี่คุณป้ารู้จักแก้วด้วยหรอค่ะ"
"อ๋อ พอดีว่าป้าถามชื่อเค้าหน่ะ"
"อ่อ........."
"หนูแก้วเป็นคนน่ารักดีนะ พูดเพราะด้วย" (แม่ดทโมะพูดแล้วหันไปมองแก้ว)
"ใช่ค่ะแก้วเป็นคนน่ารัก ขยันเป็นคนที่ตั้งใจทำงาน แล้วก็รักครอบครัวมากเลยนะค่ะ (ฟางพูดแล้วยิ้มให้แม่โทโมะ)
"เห็นหนูฟางพูดแบบนี้แล้ว ป้าชักอยากจะให้ตาโทโมะมีแฟนแล้วละสิ"
"แล้วคุณป้าอยากได้ลูกสะใภ้แบบไหนละค่ะเผื่อว่าฟางจะพอรู้จัก"
"แบบหนูแก้วไง"
"แก้ว" (ฟางถามอย่างงงๆ)
"จ๊ะ"
"ถ้างั้นฟางว่าคุณป้าคงต้องรีบบอกโทโมะให้รีบมีแฟนแล้วละสิ"
"ถ้าป้าพูดอย่างนั้นมีหวังบ้านคงแตกแน่ๆ" (แม่ของโทโมะพูดเพราะตนเคยทำแบบนี้กับโทโมะมาแล้วครั้งนึงแต่ปรากฎว่าโทโมะโกรธแม่มากเพราะว่าตนยังไม่อยากจะมีใครและคำพูดคำเดียวที่โทโมะได้ยินว่าให้รีบมีแฟนมันทำให้โทโมะต้องทะเลาะกับแม่ จากนั้นมาแม่โทโมะก็ไม่เคยคุยเรื่องนี้กับโทโมะอีกเลย)
"แต่เท่าที่ฟางเห็น โทโมะกับแก้วเค้าก็ดูสนิทกันดีนะค่ะ"
"จริงหรอ"
"จริงค่ะ เพราะว่าป๊อบพาโทโมะมาเล่นที่นี้บ่อยหน่ะค่ะ"
"ถ้าอย่างนั้นแม่ก็ความหวังที่จะได้หนูแก้วมาเป็นลูกสะใภ้นะสิ"
"อันนี้ก็ไม่แน่ค่ะ อ้อ แล้วพรุ่งนี้แก้วก้ต้องไปเดินแแบให้บริษัทเราด้วยนะค่ะ"
"จริงหรอ" (แม่โทโมะพูดด้วยทาทางดีใจ)
" จริงค่ะ "
"ถ้างั้นป้าต้องกลับแล้วนะ เดี๋ยวตาโทโมะจะเป็นห่วง"
"เดินทางปลอดภัยนะค่ะ"
"จ๊ะ" (แล้วแม่โทโมะก็เดินออกไปส่วนฟางก็เก็บของแล้วเดินเข้าร้านไป)
"แก้ว เย็นนี้เราไปชอปปิ้งกันดีมั้ย" (ฟางที่เดินเข้ามาก็เอ่ยถามเพื่อนสาว)
"ที่ไหนอ่ะ"
"ก็คงใกล้ๆนี่แหล่ะ ว่าไงไปมั้ย"
ครื้น!!!!!! ครื้นนนนน! (เสียงโทรสัพท์ของแก้ว แก้วรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงพอรู้ว่าปลายสายคือใครจึงรีบกดรับทันที)
"ว่าไง"
"พี่แก้วครับคือว่าเย็นนี้ที่บ้านไอ้กวังมันมีงานแล้วมันชวนผมไปด้วย พี่แก้วจะให้ผมไปมั้ยครับ"
"แล้วเราอยากไปมั้ยหล่ะ"
"เอ่อ........."
"ว่าไง ถ้าเราอยากไปพี่ก็จะให้ไป"
"จริงหรอครับ" (ทามไทพุดด้วยน้ำเสียงดีใจ)
"อืม"
"ถ้างั้นผมไปนะครับ"
"อืม"
"เย้!ผมรักพี่แก้วที่สุดเลย"
"ถ้าไปแล้วอย่าไปมีเรื่องหล่ะ เข้าใจมั้ย"
"เข้าใจครับ"
"ถ้างั้นก็แค่นี้ก่อนนะ "
"ครับ" (แล้วแก้วก็ตัดสายไป)
"ทามไทหรอ"
"อืม"
"แล้วตกลงเย็นนี้แก้วจะไปมั้ย"
"ไป แต่ฟางต้องไปบอกป๊อบปี้ก่อนนะ เดี๋ยวจะได้ไม่โวยวายเหมือนคราวที่แล้วอีก" (แก้วพูดเพราะครั้งก่อนฟางแอบหนีป๊อบไปชอปปิ้ง แล้วป๊อบก็มาตามหาฟางอยู่ที่บ้านแก้วแต่ก็ไม่เจอ วันนั้นทั้งวันป๊อบไม่ยอมกลับบ้านเลย เพราะเป็นห่วงฟางจึงนั่งรอฟางอยู่ที่บ้านแก้ว)
"ฟางบอกแล้ว"
"แน่นะ"
"แน่สิ"
"ถ้าแน่นั้นก็เอาไอ้นี้ไปที่โต๊ะ3ให้ทีนะจ๊ะ" (พูดจบแก้วก็ยื่นอาหารให้ฟาง)
"จร้าาาาา" (แล้วฟางก็รับของจากแก้วแล้วรีบเอาไปเสริ์ฟทันที)

เย็น

เฮ้ย!โหมะเย็นนี้ไปทานข้าวข้างนอกป่ะ (ป๊อบถามโทโมะที่กำลังเดินออกมาด้วยกัน)
"ที่ไหนอ่ะ"
"คงอยู่ใกล้ๆนี่แหล่ะ"
"อือ งั้นแกนำทางฉันก็แล้วกัน" (จากนั้นป๊อบปี้กับโทโมะก็เดิทางมายังเซ็นทรัล ส่วนฟางกับแก้วก็มาชอปปิ้งที่นี้เหมือนกันแต่ทั้ง2ยังไม่เห็นกันเลยเพราะป๊อบปี้กับโทโมะอยู่ในร้าอาหารส่วนแก้วกับฟางก็เดินดูพวกของใช้ผู้หญิงไปเรื่อยๆจนกระทั้งไปสะดุดตาอยู่กับผู้ชายสองคนที่นั่งอยู่ในร้านอาหาร)
"เดี๋ยวก่อนแก้ว" (ฟางรีบดึงแก้วไว้)
"มีอะไรหรอ"
"แก้วดูนั่นสิ (ฟางพูดพร้อมชี้ไปที่ผู้ชาย2คนที่นั่งอยู่ในร้านอาหาร) แก้วว่าเหมือนป๊อบกับโทโมะมั้ย"
"ไหน"
"นั่นไง" (แล้วฟางก็ชี้ไปอีกรอบ)
"ก็เหมือนนะ แต่คงไม่ใช่หรอกมั้งไปเหอะ" (แก้วกำลงัจะเดินแต่ก็โดนฟางดึงไว้อีก)
"แต่ฟางคุ้นจริงๆนะ"
"เอางี้ ถ้างั้นเดินไปดูเลยเอามั้ย"
"อือ "(แล้วแก้วกับฟางก็เดินเข้าไปที่ร้านอาหาร แต่ปรากฎว่า..........)








สนุกมั้ย เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอัพให้ต่อนะค่ะ ^-^