รักนี้.....หยุดที่เธอ

ใช่ป๊อบปี้กับโทโมะจริงๆด้วย

"ป๊อบค่ะ"  (ฟางเมื่อเดินเข้ามากับแก้วก็เอ่ยเรียกแฟนหนุ่ม)

"อ้าว!ฟาง"

"แก้ว"(โทโมะเอ่ยชื่อแก้ว)

"หวัดดีค่ะ" (แก้วเอ่ยทักทายโทโมะแล้วยิ้มให้)

"ดีครับ"

"แล้วนี่ฟางกับแก้วมานานรึยังครับ (ป๊อบปี้ถามสองสาว)

"อ๋อ พึ่งมานะค่ะ แล้วป๊อบละค่ะ"

"อ๋อ ผมกับไอ้โหมะก็พึ่งมาเหมือนกันครับ" (ป๊อบปี้บอกแฟนสาว)

"แล้วนี่แก้วทานอะไรมารึยังครับ "(โทโมะหันไปถามแก้ว)

"อ๋อ ตามสบายเลยค่ะ" (แก้วบอกแล้วยิ้มให้โทโมะ)

"แล้วฟางจะเอาอะไรรึเปล่าครับเดี๋ยวป๊อบไปสั่งให้"

"อย่าดีกว่าค่ะ เดี๋ยวฟางจะหุ่นไม่ดีเหมือนยัยแก้ว"

"แล้วนี่ฟางจะไปไหนต่อรึเปล่าครับ"

"อ๋อ ฟางว่าจะไปเดินดูของใช้นิดหน่อยค่ะ"

"ถ้างั้นเดี๋ยวป๊อบไปด้วยนะครับ"

"เอ่อ.......จะดีหรอค่ะเพราะฟางอุตส่าห์ชวนแก้วมา" (ฟางพูดแล้วหันหน้าไปมองแก้ว)

"ไม่เป็นไรหรอก ให้ป๊อบไปกับฟางเหอะเดี๋ยวแก้วกะว่าจะไปเดินดูหนังสือซะหน่อย" (แก้วบอกแล้วยิ้มให้ฟาง)

"เอางั้นหรอ " (ฟางพูดอย่างรู้สึกผืด)

"อืม"

"ใครว่าแก้วจะไปคนเดียวหล่ะ"(ป๊อบพูดแล้วกระตุ๊กยิ้มให้โทโมะ)

"ยังไงหรอค่ะ" (ฟางถามอย่างงงๆ)

"ก็ให้ไอ้โหมะไปเป็นเพื่อนแก้วไง" (โทโมะที่กำลังดื่มน้ำอยู่ก็ถึงกำสำลักน้ำทันทีเมื่อได้ยินที่ป๊อบพูด)

"ผ้าค่ะ"(แก้วพุดพร้อมยื่นผ้าให้ดทโมะ)

"ขอบคุณครับ" (แล้วโทโมะก็รับผ้าจากแก้วแล้วรีบเช็ดที่ปากตัวเอง)

"แหม๋ ไอ้โหมะไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้" (ป๊อบแหย๋โทโมะ)

"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวฉันไปคนเดียวดีกว่า" (แก้วบอกป๊อบ)

"เอ่อ......ไม่เป็นไรหรอกครับเดี๋ยวผมไปเป็นเพื่อนดีกว่า"

"มันจะไม่รบกวนคุณหรอค่ะ"

"ไม่เป็นไรครับ" (โทโมะบอกแล้วยิ้มให้แก้ว)

"ถ้างั้นไปกันเลยนะ (ป๊อบหันไปบอกเพื่อนๆ) น้องครับ (ป๊อยเอ่ยเรียกพนักงาน) เท่าไหร่ครับ"

"อ๋อ ทั้งหมดรวมเป็น 645 บาทครับ"

"นี่ครับ(ป๊อบพูดแล้วยื่นเงินให้พนักงาน) ไม่ต้องทอนนะครับ"

"ขอบคุณครับโอกาสหน้าเชิญใหม่นะครับ" (ป๊อบปี้ไม่พูดอะไรเพียงแค่ยิ้มแล้วเดินออก)

"ถ้างั้นแยกกันตรงนี้เลยนะ" (ป๊อบเอ่ยบอกแก้วกับโทโมะ)

"อืม" (แล้วฟางกับป๊อบปี้ก็เดินไปอีกทางนึงส่วแก้วกับโทโมะก็เดินตรงไปที่ร้านหนังสือ แต่ระหว่างทางที่เดินโทโมะกำลังจะเดินเข้าไปในร้าก็เผอิญไปชนกันผุ้ชายคนนนึงที่พึ่งออกมาจากร้านหนังสือเหมือนกัน)

ตุ๊บ!

"โอ๊ย/โอ๊ย"

"โทโมะ" (แก้วเรียกโทโทะแล้วเดินเข้าไปช่วย)

"ขอโทษครับ ขอโทษ" (ผู้ชายคนนั้นเอ่ยขอโทษโทโมะทั้งๆที่ยังก้มเก็บของอยู่)

"เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ" (แก้วถามโทโมะ)

"อ่อ...ไม่เป็นอะไรครับ (โทโมะหันไปบอกแล้ว) นี่ครับ "(โทโมะยื่นของให้ชายคนนั้นแต่ปรากฎว่าพอชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นก็พบว่า)

"ไอ้โหมะ!"

"ไอ้เขื่อน" 

"เอ้ย!เป็นไงบ้างวะไม่เจอตั้งนาน สบายดีมั้ยวะเพื่อน" (เขื่อนถามโทโมะอย่างดีใจ)

"อืม สบายดีแล้วนี่แกกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ"

"ก็ได้2-3วันแล้วหล่ะ แล้วนี่ใครวะ" (เขื่อนชี้ไปที่แก้ว)

"อ๋อ นี่แก้วเพื่อนฟางแฟนไอ้ป๊อบไง"

"แก้ว" (เขื่อนยืนคิด)

"อือ"

"แก้วไหนวะ" (เขื่อนก้ยังคิดไม่ออก)

"อ้าว ก็แก้วเพื่อนฟางแฟนไอ้ป๊อบไง เพื่อนเฟย์สมัยเรียนมหาลัยอ่ะ จำได้มั้ย" (โทโมะร่ายไปซะยาวเพราะข้อมูลนี้ตนถามป๊อบปี้มาจึงรู้)

"เฟย์ เฮ้ย!แก้ว (เขื่อนอุทานออกมาอย่างดัง) แก้วนี่แกจริงๆหรอ" (เขื่อนพูดพร้อมเดินไปเขย่าที่ตัวแก้ว)

"ก็เออดิ ฉันนึกว่าแกจะจำฉันไม่ได้ซะแล้ว"

"แหม๋  ไม่ได้เจอตั้งนานยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ "(เขื่อนแซวแก้ว)

"ขอบคุณ แล้วนี่เฟย์หล่ะ"

"อ๋อ รอฉันอยู่ทีรถหน่ะ"

"แล้วนี่แกมาไอ้ป๊อบรู้รึยัง" (โทโมะที่ยืนอยู่ตั้งนานก็เอ่ยถามขึ้น)

"ยังเลยหว่ะ กะว่าเย็นนี้จะไปหามันที่บ้านอยู่ แกว่าไปด้วยกันมั้ย"

"ไม่หล่ะ พรุ่งนี้ต้องไปที่บริษัทแต่เช้า"

"เออ ลืมหว่ะ แล้วลูกค้าใหม่ของแกมารึเปล่าวะ"

"ก็ต้องมาสิ ถามได้"

"แล้วนี่ทำไมได้มาด้วยกันหล่ะ เป็นแฟนกันแล้วหรอ" (เขื่อนพูดแล้วชี้ไปที่แก้วกับโทโมะสลับไปมา)

"ปะเปล่า แกมั่วแล้วเขื่อน" (แก้วรีบปฎิเสธทันที)

"แหม๋ๆ ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะ ร้อนตัวเชียว"

"ใครๆร้อนพูดให้มันดีๆหน่อยนะ" (แก้วรีบเอ็ดเขื่อน)

"หราาาาาาา เป็นแฟนกกันก็บอกมาเหอะ" (เขื่อนยังไม่เลิกแกล้งแก้ว)

"ไอ้เขื่อนบ้า ก็บอกแล้วไงว่า ไม่-ได้-เป็น" (แก้วพูดแล้วเน้นทีละคำ)

"เ้อ้า ฉันไม่ได้พูดให้แกซะหน่อยนุ้น ฉันพูดให้ไอ้โหมะมันนู้น" (หน้าแก้วแตกเต็มๆแต่ที่ดูจะสะใจที่สุดก็คือ เขื่อน ส่วนโทโมะก็ได้แต่ยืนยิ้มให้กับความกวนของเขื่อนไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนนิสัยกวนๆของมันก็ยังเหมือนเดิม)

"ไอ้..........." (แก้วนึกคำด่าไม่ออกได้แต่ยืนหมั่นใส้เขื่อนอยู่ข้างๆ)

"อ่ะ อ่ะ ไม่แกล้งและ แล้วนี่พวกแกจะไแไหนกันอ่ะ"

"ไปร้านหนังสือ" (แก้วตอบปัดๆ)

"แล้วแกหล่ะโหมะ" (เขื่อนหันไปถามเขื่อน)

"ก็ไปด้วยกัน"

"หรอ ถ้างั้นฉันไปก่อนนะเดี๋ยวที่รักจะรอนาน"

"แหวะ" (แก้วกวนเขื่อนกับ)

"แหม๋พึ่งจะรู้จักัน ท้องแล้วหรอ" (จะไปแล้วยังไม่เลิกกวนอีก)

"ไอ้เขื่อนแก.........." (แก้วพูดกับเขื่อนอย่างเอาเรื่อง)

"ไปละ บาย" (แล้วเขื่อนก็รีบวิ่งไปทันที)

"อย่าให้เจอนะไอ้เพื่อนบ้า " (แก้วบ่นหลังจากที่เขื่อนเดินไปล้ว ส่วนโทโมะก็ได้แต่ยืนยิ้มกับความขี้นอยด์ของแก้ว)

"ไปกันได้รึยังครับ"

"อ่อ.......ค่ะ" (แล้วทั้ง2ก็เดินเข้าร้านหนังสือไป)

"แก้วชอบอ่านหนังสือแบบนี้หรอครับ" (โทโมะที่เห็นแก้วหยิบหนังสือพวกแฟชั่นออกมาก็เอ่ยถามขึ้น)

"อ๋อใช่ค่ะ พอดีว่าจะซื้อไปไว้ที่ร้านด้วยค่ะ"

"ถ้างั้นเดี๋ยวผมช่วยถือนะครับ"

"ขอบคุณค่ะ แต่หนักนิดหน่อยนะค่ะ" (แล้วแก้วก็แบ่งหนังสือให้โทโมะถือด้วย)

"แล้วคุณจะเอาอะไรรึเปล่าค่ะ" (แก้วหันไปถามโทโมะ)

"ไม่ละครับ"

"ถ้างั้นแก้วจ่ายตังค์เลยนะครับ"

"ครับ" (แล้วแก้วกับโทโมะก้นำหนังสือที่เลือกมาไปจ่ายตังค์ แต่พอออกจากร้านหนังสือแล้วโทโมะก็ชวนแก้วไปดูพวกของที่ผุ้หญิงชอบคือพวก แหวน กำไลข้อมือ อื่นๆ)

"คุณพาแก้วมาที่นี่ทำไมหรอค่ะ จะมาซื้อให้แฟนหรอค่ะ"

" อ๋อผมยังไม่มีแฟนหรอกครับแต่......."

"สนใจแบบไหนบ้างค่ะ" (โทโมะกำลังจะพุดแต่พนักงานที่ร้านตนมาดันพุดแทรกขึ้นมาซะก่อน)

"เอ่อ...." (โทโมะไม่พูดเพียงแค่หันไปมองหน้าแก้ว)

"อ๋อ ต้องการซื้อให้คุณผู้หญิงใช่มั้ยค่ะ งั้นต้องแบบนี้เลยค่ะ (แก้วทำหน้างงเล็กน้อยก่อนที่พนักงานคนนั้นก็หยิบกำไลข้อมือออกมา ลักษณะมันจะเป็นเพรช ราคาคงแพงน่าดู) ลองใส่ดูก่อนมั้ยค่ะ " (พนักงานเอ่ยถามแก้ว)

"เอ่อ........" 

"ลองดูนะค่ะ (แล้วพนักงานคนนั้นก็จับมือแก้วแล้วสวมข้อมือใส่ให้ทันที) โฮ เหมาะมากเลยค่ะ ผิวก็ขาวหน้าก็หวาน" (พนักงานคนนั้นพูดแล้วยิ้มให้แก้ว)

"ถ้างัั้นเอาเส้นนี้ก็แล้วกันครับ"

"อ๋อ ได้ค่ะ"

"คุณ !" (แก้วหันไปเอ็ดโทโมะ)

"เท่าไหร่ครับ"

"32500 บาทค่ะ "

"โฮ(แก้วอุทานออกมาเบาๆ) โทโมะ แก้วว่าไม่....." 

"นี่ครับ" (แก้วยังไม่ได้พูดอะไรโทโมะก็รีบยื่นบัตรเครดิตให้พนักงานคนนั้นทันที)

"รอสักครู่นะค่ะ"

"นี่คุณจะบ้าหรอ" (แก้วหันไปดุโทโมะ)

"ถือว่าเป็นของขวัญจากผมแล้วกันนะครับ"

"แต่......."

"นะครับ"

"เอ่อ........"

"ได้แล้วค่ะ โอกาสหน้าเชิญใหม่นะครับ" (พนักงานพูดพร้อมยื่นบัตรให้โทโมะ)

"อย่าทำแบบนี้อีกนะค่ะ"

"ถ้ามันทำให้แก้วลำบากใจงั้นผมก็ขอโทโษแล้วกันนะครับ" (แล้วโทโมะก็ไม่พูดอะไรแล้วเดินนำหน้าแก้วไป)

"คือว่ามัน......"

"ผมว่าเรากลับกันเถอะนะครับ" (โทโมะพูดแล้วก็เดินออกไปทันที ส่วนแก้วก็เดินตามเพราะตนรู้ว่าชายหนุ่มต้องน้อยใจเธอแน่ๆ)

"คุณแก้วจะกลับบ้านเลยใช่มั้ยครับ"

"เออ   ค่ะ "

"ถ้างั้นก็ขับรถดีๆนะครับ" (ว่าแล้วโทโมะก็เดินขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที ส่วนแก้วก้ยืนคิดอะไรอยู่นานจึงขึ้นรถแ้ล้วกลับบ้านไป)

บ้าน ไทยานนท์

"อ้าว!กลับมาแล้วหรอลูก" (ผุ้เป็นแม่เอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นลูกชายกำลงัเดินเข้ามาด้วยหน้าตาเคร่งเครียด)

"ครับ ขอตัวก่อนนะครับ" (แล้วโทโมะก็เดินขึ้นห้องไป)

"ทำไม วันนี้ดูแปลกๆจัง" (แม่โทโมะพูดออกมาหลังจากที่ลูกตนนเดินขึ้นบนบ้านไป)

"คุณรังเกียจผมขนาดนั้นเลยหรอแก้ว" (โทโมะพูดออกมาเบาๆหลังจากที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงาน)

"แก้วไม่ได้ตั้งใจให้มันเ็นแบบนั้นนะค่ะ" (แก้วที่มาถึงบ้านก็นั่งพูดอยู่กับตัวเองคนเดียวอย่างรู้สึกผิดแล้วดูกำไลที่ข้อมือตัวเอง)

วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะค่ะ