แอบมีเธออยู่ในใจ TK

 
       “ มานานยังฟาง” ป๊อบปี้ถามแฟนสาวที่เข้ามานั่งรอในห้องแต่งตัว
       “ เพิ่งมาเอง เป็นไงบ้างวันนี้”
       “ เหนื่อนอ่ะ แต่เห็นหน้าฟางก็หายเหนื่อย” ป๊อบปี้อ้อมแฟนสาว  ฟางหยิบแซนวิทที่ซื้อมาให้ชายหนุ่ม
       “ ฟางซื้อมาให้ กินลองท้องไปก่อน”
       “ ขอบคุณครับ” ป๊อบปี้รับแซนวิทมาพร้อมหอมแก้มแฟนสาวไปหนึ่งที
       “ สองคนนั้นคบกันแล้วเหรอ”
       “ ใช่  แต่ไม่รู้ว่าไอ้โมะมันจะจัดการน้องเกลได้ไง ป๊อบล่ะกลัวจริงๆ”
        “ ตัวกลัวมาพอดีเลย” ฟางบอกแล้วหันไปมองหญิงสาวที่เดินเข้ามาในห้องแต่งตัว  แก้วที่เห็นแก้วเดินเข้ามาก็เดินไปนั่งกับเคนตะและก็เขื่อนแทน 
        “ หวัดดีค่ะพี่โมะ เกลซื้อขนมมาฝาก”
        “ ขอบคุณ แต่ที่หลังไม่ต้องซื้อมาฝาก” โทโมะเอ่ยตัดบทแล้วเดินหนี
        “ แต่เกลเป็นแฟนพี่นะ”
        “ แต่พี่ไม่ได้ชอบเกลนะ”
        “ ทำไมพี่พูดอย่างนี้อ่ะ เกลรักพี่มาก” เกลทำท่าจะร้องไห้
       “ พี่คิดกับเกลแค่น้องสาวเท่านั้น”
        “ แต่ทำไมกับแก้ว พี่ถึงคิดมากกว่านั้น อย่านึกว่าเกลไม่รู้นะ” เกลเอ่ยพร้อมมองไปทางแก้ว  แก้วที่ได้ยินหันมามองพอดี
        “ ใช่ พี่รักแก้ว รักมานาน รักก่อนที่พี่จะเจอกับเกลอีก” โทโมะบอกกับหญิงสาว  เกลมองชายหนุ่มทั้งน้ำตาก่อนจะวิ่งออกไปด้วยความเสียใจ
 
 
        “ เกลเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม” พิชชี่เพื่อนที่เกลชวนมาเป็นเพื่อนเอ่ยถาม
        “ เขาไม่เคยรักฉันเลย ทำไม ฉันมันไม่ดีตรงไหน” เกลโผเข้ากอดพิชชี่
        “ อย่าร้องไห้สิ เชื่อฉันว่ามีคนรักเธอมากกว่าเขาแน่นอน” พิชชี่บอกเพื่อนสาว  ก็เขาแอบชอบเพื่อนคนนี้มานานแล้วนะสิ
        “ จริงเหรอ”
        “ อืม ถ้าฉันบอกเธอ แล้วเราจะเหมือนเดิมไหม” พิชชี่ถามเพื่อนสาว
        “ ลองบอกมาสิ”
        “ ฉันชอบเธอ ชอบมานานแล้วด้วย” พิชชี่เอ่ยบอก  เกลมองเพื่อนหนุ่มด้วยความตกใจ
        “ ถ้าไม่ชอบเราก็ไม่เป็นไร ขอแค่เป็นเพื่อนก็มากพอแล้ว” พิชชี่บอกโดยไม่สบตา
        “ ฉันก็รู้สึกดีกับนายนะ เวลาฉันมีความทุกเมื่อไร นายคนแรกที่ฉันจะนึกถึง ”
        “ ขอบคุณนะ”
        “ จะสายเกินไปไหม ถ้าเราสองคนจะมาศึกษากัน” เกลเอ่ยบอก พิชชี่หันมามองด้วยความดีใจ ก่อนจะกอดหญิงสาวไว้ด้วยความรัก
 
 
          ทางด้านโทโมะก็โล่งใจที่ได้บอกกับเกลออกไปอย่างนั้น  มันทำให้เขาไม้ต้องมานั่งคิดมากว่าเกลจะมาทำร้ายแก้วหรือเปล่า
         “ โล่งไหมเพื่อน” จงเบเอ่ยถามเพื่อนหนุ่มที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋า
         “ โล่งมากเลยว่ะ”
         “ เลิกงานแล้วรบกวนไปส่งยัยแก้วหน่อยนะ” ป๊อบปี้เดินมาบอกเพื่อนหนุ่ม
         “ แล้วพี่ป๊อบจะไปไหนอ่ะ” แก้วถามพี่ชาย
         “ พี่จะไปทานข้าวที่บ้านฟาง” ป๊อบปี้บอกแล้วโอบเอวแฟนสาวไว้
         “ เดี๋ยวจะส่งให้ถึงบ้านเลย” โทโมะบอก แล้วทุกคนเดินลงมายังรถที่จอดไว้
           โทโมะไม่ได้พาหญิงสาวกลับบ้าน  แต่พามาที่บ้านตัวเองแทน  เพราะเขาอยากให้แก้วเจอกับครอบครัว
         “ หวัดดีครับพ่อ แม่ นี้แก้วน้องสาวของป๊อบปี้มันนะครับ” โทโมะเอ่ยแนะนำหญิงสาวให้พ่อแม่ตัวเองรู้จัก
         “ สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสอง  พร้อมนั่งลงข้างๆ โทโมะ
         “ สวัสดีจ๊ะ หน้าตาน่ารักนะเนี่ย” มารดาของโทโมะเอ่ยบอกแล้วยิ้มให้ด้วยความเอ็นดู
          “ อ้าว น้องแก้ว มาได้ไงครับเนี่ย” เคนจิที่เดินลงมาเอ่ยทักหญิงสาว
          “ หวัดดีค่ะพี่เคนจิ วันนี้แก้วจะขอมาทานข้าวด้วยคน ได้ไหมค่ะ” ฉันบอกกับพี่ชายของโทโมะ
           “ ได้สิ ว่าแต่ไปช่วยพี่กับพี่มากิทำได้ไหม”
           “ สบายมากค่ะ” แก้วบอกแล้วลุกตามพี่เคนจิเข้าไปในครัว
           “ คนนี้เหรอที่เจ้าเคนจิมันเล่าให้พ่อฟัง” พ่อเอ่ยถามลูกชาย
          “ ครับ เป็นไงครับแม่” โทโมะหันมาถามแม่ตัวเอง
           “ น่ารักดี แม่ให้ผ่านละกัน” แม่เอ่ยก่อนจะเดินตามเข้าไปแอบดูหญิงสาวในครัว
           “  เรียนอยู่หรือเปล่า” พ่อถามลูกชาย
           “ เรียนสิครับ รุ่นน้องผมอีก”
           “ อย่าทำอะไรเกินเลยล่ะ หนูแก้วเขายังเด็ก”
           “ โธ่พ่ออ่ะ เห็นผมเป็นคนแบบนั้นไปได้ ผมให้เกียรติน้องเขาเสมอครับ” โทโมะบอกกับพ่อก่อนจะขอตัวขึ้นไปอาบน้ำ
         
 
             +++ อัพแล้ว เม้นให้ด้วยนะจ๊ะ+++