แอบมีเธออยู่ในใจ TK

          ตอนนี้ฉันกำลังยืนเลือกซื้อของที่จะทำรายงาน  ฉันหยิบกระดาษA4  ก่อนจะเดินมาเลือกปกรายงานอีกสองคู่   ก่อนจะเดินมาเลือกปากกาอีกสองสามแท่ง  แล้วเดินมาจ่ายเงิน  เมื่อซื้อของที่ต้องการเสร็จ ฉันแวะซื้อขนมที่พวกพี่ๆ เขาของกินก่อนจะกลับมายังบริษัท   ฉันเดินเข้ามาอย่างปกติ  เพราะฉันเข้ามาบ่อยมาก
          “ สวัสดีครับ มาทำอะไรที่นี้ครับ” ชายหนุ่มอายุประมาณยี่สิบต้นๆ เอ่ยถามเมื่อฉันเข้ามาในลิฟท์
          “ มาหาพี่ชายนะค่ะ” ฉันตอบออกไป
          “ แล้วน้องชื่ออะไรครับ น่ารักจังเลย”  ชายหนุ่มเอ่ยแซวหญิงสาว
          “ ถึงแล้ว ขอตัวก่อนนะค่ะ” ฉันเอ่ยบอกเมื่อลิฟท์เปอดออกเมื่อมาถึงชั้นที่ต้องการ  ฉันรีบเดินออกมาอย่างไว
          “ น้องแก้ว” โทโมะที่เดินมาเห็นหญิงสาวที่เดินออกจากลิฟท์ก็ตะโกนเรียก  แก้วจึงหยุดแล้วหันไปมอง  ก่อนจะถอนหายใจออกมา
          “ โธ่ นึกว่าใคร ตกใจหมดเลย” ฉันบอกเมื่อโทโมะเดินมาใกล้ๆ
          “ หนีใครมาหรือเปล่า”
          “ เปล่าค่ะ พี่ไม่ไปเรียนร้องเพลงเหรอ” ฉันถามชายหนุ่ม
          “ พี่ไปหาน้ำดื่มนะ” แล้วทั้งสองก็เดินเข้ามาในห้องโดยทั้งหมดมองเป็นตาเดียว  ฉันเดินไปนั่งยังโต๊ะประจำแล้วหยิบโน๊ตบุ๊คออกมาทำงาน   
              ผ่านไปนานทั้งหมดเรียนร้องเพลงจบก็ย้ายไปยังห้องซ้อมเต้น  ป๊อบปี้เข้ามาช่วยน้องสาวเก็บของก่อนจะเดินพามายังห้องซ้อมเต้น
         “ พี่ป๊อบ แก้วซื้อขนมของโปรดมาฝากพี่ด้วย” ฉันบอกพี่ชายพร้อมนั่งลงที่พื้น  โทโมะที่เดินตามสองพี่น้องเข้ามาก็ถอดเสื้อแล้วส่งให้หญิงสาวที่นั่งอยู่  แก้วมองหน้าโทโมะก่อนจะรับเสื้อมาคลุมที่ขาไว้
          “ ขอบคุณค่ะ” ฉันบอกชายหนุ่ม  โทโมะนั่งลงข้างๆ หญิงสาวแล้วยิ้มให้   เมื่อครูสอนเต้นเข้ามาทุกคนก็ไปซ้อมกันอย่างตั้งใจ  ฉันนั่งมองเขาคนนั้นที่เต้นอย่างตั้งใจ  เต้นเก่งมากกว่า    โทโมะหันมามองฉันที่มองเขาอยู่ก่อนจะยิ้มออกมา  ฉันรีบก้มหน้าทันที
          “ พี่เต้นเก่งไหม” เมื่อครูให้พักโทโมะเข้ามานั่งข้างๆ แล้วเอ่ยถาม
          “ ก็เก่ง” ฉันตอบเบาๆ
          “ ว่าไงนะ ไม่ได้ยิน” โทโมะถามพร้อมยิ้มออกมา
          “ จีบน้องสาวไอ้ป๊อบเหรอว่ะ” จงเบเดินมาขัดจังหวะ ทำให้เพื่อนๆ เดินเข้ามาดูด้วยความสนใจ
          “ พี่จงเบมั่วแล้ว” ฉันบอกแล้วก้มหน้าทำงานต่อ  ป๊อบปี้มองน้องสาวที่หน้าแดงก่อนจะเอามือมาลูบหัวเบาๆ
           “ ไม่เอาน่าพี่ป๊อบ หัวแก้วยุ่งหมดแล้ว” ฉันบอกแล้วปัดมือพี่ชายออก
           “ หนุ่มๆ เคโอติคประชุมด่วน”  ผู้จัดการวงเปิดประตูเข้ามาเรียกทั้งหมด  แก้วนั่งมองห้าหนุ่มที่เดินออกไป  ก่อนจะทำงานต่อ
 
 
 
           “ หวัดดีครับเฮีย” ทั้งหน้าหนุ่มเดินเข้ามาในห้องประชุมยกมือไหว้เจ้าของบริษัท  พร้อมนั่งลงที่เก้าอี้
           “ เฮียมีโปรเจคให้กับพวกเรา”
           “ โปรเจคอะไรครับ” ป๊อบปี้หัวหน้าวงเอ่ยถาม
           “ เรื่องเพลงนี้ จะให้พวกนายแบ่งออกไปสองกลุ่ม”
           “ แยกวงเหรอครับ” เขื่อนถามด้วยความสงสัย
           “ ชั่วคราวนะ  พอจบโปรเจคนี้ก็เตรียมทำอัลบั้มต่อ” เฮียบอกออกมา
           “ ค่อยยังชั่วหน่อยครับ” เคนตะบอกอย่างโล่งใจ
           “ เข้าเรื่องต่อนะ กลุ่มแรกจะมีชื่อว่า ทูไฮน์ มีป๊อบปี้กับโทโมะ  ส่วนกลุ่มที่สองชื่อว่า มั้งกี้ฮีโร่ คือเขื่อน เคนตะ และก็จงเบ” 
           “ แล้วเริ่มซ้อมเมื่อไหร่ครับ” โทโมะเอ่ยถาม
           “ อาทิตย์หน้า”  คุยรายละเอียดอีกนิดหน่อยก่อนที่ทั้งหนุ่มจะเดินกลับมายังห้องซ้อมเต้น  แก้วที่เริ่มเหนื่อยจึงเก็บคอมใส่กระเป๋าก่อนจะล้มตัวนอนกับพื้น
           “ อ้าว หลับซะแล้ว” ป๊อบปี้ที่เปิดประตูเข้ามาคนแรกเห็นน้องสาวนอนหลับก็เดินเข้าไปดู  ก่อนจะหยิบเสื้อคลุมตัวเองห่มตัวให้น้องสาว  เพราะเสื้อคลุมของโทโมะนั้นเอาคลุมขาไปแล้ว  อีกอย่างแอร์ในห้องนี้เย็นมากซะด้วย
           “ เอาล่ะเด็ก ซ้อมต่อ”  จากนั้นทั้งห้าหนุ่มเดินกลับมารวมตัวเพื่อซ้อมต่อ  หลังจากเลิกซ้อมแล้วเคนตะ จงเบ และเขื่อนเดินออกไปก่อน เหลือแค่ป๊อบปี้ แก้วที่นอนหลับและก็ผม
            “ ไอ้โมะ อุ้มยัยแก้วไปส่งทีดิ” ป๊อบปี้เอ่ยบอกเพื่อนหนุ่ม
            “ น้องแกก็มาอุ้มดิ”
            “ ดูดิว่าของเต็มมือเลย เปิดโอกาสให้แล้วไม่เอาใช่ไหม” ป๊อบปี้เอ่ยถามเพื่อนตัวเอง
            “ ก็ได้” โทโมะสะพายกระเป๋าก่อนจะค่อยๆ อุ้มหญิงสาวขึ้นมา  ป๊อบปี้เดินเอาหยิบเสื้อแขนยาวมาคลุมขาน้องสาวไว้  ก่อนจะเดินลงมา
            “ น้องเองกินนุ่นเป็นอาหารเหรอว่ะ ตัวเบามาก” โทโมะถามเพื่อนหนุ่ม
           “ มันไม่ค่อยกินอะไรหรอก” เมื่อเดินออกมาแฟนคลับก็มองอย่างตกใจที่เห็นโทโมะอุ้มน้องสาวของเพื่อนสนิทออกมา 
           “ น่ารักอ่ะ” แฟนคลับร้องบอกพร้อมกดถ่ายรูปแบบไม่หยุด 
           “ วันนี้เราสองคนขอตัวก่อนนะครับ” ป๊อบปี้บอกแล้วเดินนำมายังรถที่จอดไว้  โทโมะเดินตามมาก่อนจะเอาหญิงสาวไปวางในรถ   แฟนคลับเดินตามมาเพื่อเอาของที่ซื้อมาฝากมาให้ทั้งสอง
           “ ขอบคุณครับ” โทโมะบอกแล้วรับถุงขนมมาจากแฟนคลับ
           “ ฝากบอกแก้วด้วยนะว่าน่ารักมาก” แฟนคลับคนหนึ่งเอ่ยบอกกับผม  ผมยิ้มให้ก่อนจะเดินขึ้นรถไป 
           “ มีเสื้อผ้าติดมาบ้างไหม” ป๊อบปี้เอ่ยถามเพื่อนหนุ่มที่นั่งข้างๆ
           “ มี ทำไมเหรอ” ผมถามด้วยความสงสัย
           “ ไปนอนบ้านข้าล่ะกัน ง่วงว่ะ ขี้เกียจไปส่ง” ป๊อบปี้บอกเพื่อนหนุ่ม
           “ ก็ได้” โทโมะหยิบมือถือก่อนจะโทรไปบอกพี่ชายว่านอนค้างบ้านเพื่อน