แอบมีเธออยู่ในใจ TK

            “ โทโมะ วันนี้ทำได้ดีมาก ดีกว่าคนอื่นๆ อีก” ครูสอนเต้นเอ่ยชมชายหนุ่ม 

             “ โหครู พวกผมก็ทำดีแล้วนะ” เขื่อนบอกอย่างเหนื่อยๆ 

             “ ไปพักก่อนไป”  ครูสอนเต้นบอกแล้วเดินออกจากห้องไป  ตอนนี้ก็เริ่มมืดแล้วด้วย   ทุกคนมานั่งรวมตัวกันใกล้ๆ ฉัน 

             “ เหนื่อยไหมพี่ป๊อบ” ฉันบอกแล้วหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กในกระเป๋าส่งให้พี่ชาย  เพราะผืนเก่ามันเปียกหมดแล้ว

              “ นั่งกันอยู่ห้าคน ถามคนเดียวได้ไงอ่ะ” จงเบเอ่ยแซวหญิงสาว

              “ ก็นี้มันพี่ชายแก้วไง หรือว่าให้พี่ฟางถามได้คนเดียว” แก้วเอ่ยถามพี่ชาย

              “ บ๊องใหญ่แล้ว” ป๊อบปี้เอามือลูบหัวน้องสาวอย่างเอ็นดู  โทโมะมองภาพนั้นก่อนจะยิ้มออกมา  โดยไม่รู้ว่าคนอื่นๆ นั้นจ้องมาอยู่

               “ ยิ้มอะไรว่ะไอ้โมะ”  เคนตะถามด้วยความสงสัย 

               “ เปล่า” โทโมะบอกแล้วลุกเดินออกจากห้องไป

               “ เดี๋ยวแก้วไปห้องน้ำก่อนนะ ” ฉันบอกแล้วเดินออกไปเพื่อจะไปห้องน้ำ  เมื่อฉันทำธุระเสร็จก็ออกมาเจอโทโมะที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำ

               “ ยังไม่ไปซ้อมเต้นอีกเหรอพี่โทโมะ” ฉันถามชายหนุ่มที่ยืนอยู่

              “ เห็นว่าไม่มีใครอยู่แล้วเลยรอ” โทโมะแล้วยิ้มออกมา

              “ ค่ะ งั้นไปเถอะ” ฉันบอกแล้วเดินนำมา  โทโมะที่เดินตามมาก็ยิ้มอย่างรู้สึกดี  วันนี้เขามีความสุขมาก  เขาอยากให้เธอมาดูพวกเราเต้นทุกวันเลย

               “ กว่าจะมาได้นะไอ้โมะ” เขื่อนบอกเพื่อนตัวเอง

               “ เดี๋ยวซ้อมอีกรอบแล้วกลับบ้านได้นะ” ห้าหนุ่มออกไปซ้อมเต้น ฉันจึงเดินไปเก็บของเตรียมกลับบ้าน   เราทั้งหมดเดินออกมาจากบริษัทก็เจอกันแฟนคลับตั้งมากมายยืนรอถ่ายรูปอยู่

              “ มายืนใกล้ๆ พี่สิ” ป๊อบปี้บอกแล้วดึงน้องสาวมายืนข้างๆ

              “ ใครเหรอค่ะพี่ป๊อบ” แฟนคลับคนนึงถาม

              “ น้องสาวพี่เองครับ ชื่อแก้ว” ป๊อบปี้แนะนำน้องสาวให้แฟนคลับรู้จักก่อนจะแจกลายเซ็นให้กับแฟนคลับ  

              “ แก้ว พี่ยืมมือถือหน่อยสิ ของพี่แบตหมดอ่ะ” พี่โทโมะที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ขยับเข้ามาบอก

              “ แกดูพี่โทโมะกับน้องแก้วสิ น่ารักเนอะ” เสียงแฟนคลับห้าหนุ่มบอกแล้วกดถ่ายรูป   โทโมะเอามือถือแก้วมาโทรเข้าเครื่องตัวเองทันที  ก่อนจะคืนให้หญิงสาว

              “ โทรแล้วเหรอ ทำไมไวจัง” ฉันถามเมื่อรับมือถือคืนมา

              “ ไม่ติดนะ” โทโมะบอกแล้วหันไปยิ้มให้กล้องที่แฟนคลับยืนถ่ายกันอยู่

              “ ขอรูปคู่โทโมะกับแก้วหน่อยได้ไหม” เสียงแฟนคลับบอก โทโมะหันมามองหน้าหญิงสาวที่ไม่รู้เรื่อง 

               “ ยิ้มหน่อยสิ เขาอยากได้รูปคู่ของแก้วกับพี่” โทโมะกระซิบบอกหญิงสาว   ฉันหันมายิ้มให้กล้องแบบเกร็งๆ เพราะไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน

               “ ขอบคุณครับ เดี๋ยวป๊อบขอตัวกลับก่อนนะครับ” ป๊อบปี้บอกกับแฟนคลับพร้อมรับถุงขนมที่แฟนคลับซื้อมาฝาก 

               “ เดี๋ยวช่วยถือ” โทโมะแบ่งของจากมือน้องสาวของเพื่อนมาถือ แล้วเดินไปส่งยังรถที่จอดไว้

               “ ไอ้โมะแล้วกลับยังไงอ่ะ” ป๊อบปี้ถามเพื่อนสนิท เมื่อเอาของเก็บไว้ท้ายรถ

               “ ไปกับเคนตะ” โทโมะบอกพร้อมกับเคนตะที่ขับรถผ่ายไปพอดี  จะเรียกก็เรียกไม่ทัน

                “ เดี๋ยวไปส่งดีกว่า สงสารคนตกรถ” ป๊อบปี้เอ่ยแซว  ฉันยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินไปนั่งด้านหลัง  โทโมะยิ้มให้หญิงสาวก่อนจะเดินมานั่งด้านหน้าคู่ป๊อบปี้

                เช้าวันรุ่งขึ้นป๊อบปี้และเพื่อนๆ มีงานที่ห้างแห่งหนึ่ง  จึงไปรวมตัวที่บริษัทแต่เช้าก่อนจะขึ้นรถตู้ไปยังห้าง  วันนี้แฟนคลับยังมารอกันแน่นเหมือนเดิม  พี่ป๊อบสั่งให้ฉันตามมาที่ห้าง  ฉันรีบมาทันที

                “ คนเยอะจัง” ฉันบ่นก่อนจะเดินไปยังหลังเวที  แล้วโทรเรียกพี่ชายให้ออกมารับ

                “ นั่งรออยู่นี้ก่อนนะ” ฉันนั่งลง พร้อมกับเขื่อนและโทโมะที่เพิ่งเดินเข้ามา

                “ มาได้ไงเนี่ย”  เขื่อนเอ่ยถาม

                “ นั่งรถมาสิค่ะ ถามได้” ฉันตอบอย่างกวนๆ

                “ แรงอ่ะ” เขื่อนบอกแล้วนั่งลงข้างซ้าย ส่วนโทโมะมานั่งด้านขวาของฉัน

                “ มาถ่ายรูปกันดีกว่า” โทโมะบอกแล้วหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปสามคน  ฉันยิ้มอย่างอายๆ

               “ งานเริ่มแล้ว ไปเตรียมตัวกันเถอะ” เคนตะเดินมาตามเพื่อนอีกสองคนที่ยังนั่งอยู่   ทั้งสองเดินออกไปฉันเล่นคอมไอแพคที่อยู่ในกระเป๋ามาเล่นเกมส์   เมื่อทั้งหมดเสร็จก็เข้ามาหลังเวที

              “ ทำอะไรจ๊ะน้องสาวคนสวย” ป๊อบปี้ถามน้องสาวพร้อมเอามือมากอดคอไว้

             “ เล่นเกมส์ แต่แขนพี่หนักอ่ะ” ฉันบอกแล้วเอาแขนของพี่ชายออกจากคอ

              “ หิวข้าวไหม ”

             “ นิดหน่อย แล้วพี่ล่ะ”

             “ หิวมาก จะกินอะไรกันดี” ป๊อบบอกน้องสาวก่อนจะหันถามเพื่อนๆ ที่นั่งอยู่ใกล้ๆ  ฉันเก็บไอแพดใส่กระเป๋าเตรียมตัวไปทานอาหาร

              “ สุกี้” เคนตะกับจงเบเอ่ยบอกพร้อมกัน

              “ พี่จะเลี้ยงเหรอ” ฉันเอ่ยถามทั้งสอง

              “ ไม่อ่ะ ไอ้เขื่อนมันกินเยอะจะตาย” จงเบบอกออกมา

              “ มีหวังกระเป๋าฉีกแน่ๆ” เคนตะสำทับอักคน 

              “ ยาโยอิสิ ” โทโมะเสนอมา

              “ โอเค ทุกคนเห็นด้วย” ป๊อบปี้เดินไปบอกผู้จัดการของวง แล้วทั้งหมดก็เดินมายังร้านอาหารที่บอกกันไว้  เขื่อนจัดการขอโต๊ะในสุด  เพราะไม่อยากตกเป็นเป้าสายตา

             “ สวัสดีครับ รับอะไรดีครับ”  พนักงานหนุ่มถามพร้อมส่งเมนูให้ทุกคน

             “ ข้าวหน้าหมูทอกแกงกระหรี่กับทาโกยากิครับ” เคนตะสั่งคนแรก

             “ ข้าวเนื้อย่างกระทะร้อนครับ” ตามด้วยจงเบ

             “ ข้าวไก่ทอดราดซอสนัมบังค่ะ” ฉันเอ่ยบอกแล้วส่งเมนูคืน

             “ ข้าวหน้าหมูไส้ชีสเบอร์เกอร์ครับ” เขื่อนสั่งกับพนักงาน

              “ ข้าวปลาซาบะย่างซีอิ้ว” โทโมะเอ่ยสั่งของตัวเอง

             “ ผมขอเป็นยากิโยบะ กับพิซซ่าญี่ปุ่นครับ” ป๊อบปี้คนสุดท้ายเอ่ยบอก

              “ รับน้ำอะไรดีครับ”

              “ น้ำเปล่าสี่ขวดกับน้ำแข็งหกแก้วครับ” ป๊อบปี้สั่งอย่างรู้กัน  พนักงานเอ่ยทวนรายการแล้วยิ้มให้หญิงสาวคนเดียวของโต๊ะก่อนจะออกไป

               “ จ้องตาเป็นมันเลยเว้ย” เมื่อพนักงานเดินออกไป เคนตะคนแรกที่เปิดประเด็ด

               “ ไอ้โมะถอดเสื้อคลุมเองมาดิ” ป๊อบปี้สั่งเพื่อนหนุ่ม  โทโมะทำตามอย่างที่เพื่อนสั่งอย่างว่าง่าย

               “ ให้พี่โทโมะถอดทำไมอ่ะ” ฉันถามด้วยความสงสัย  แต่มันกระจ่างเมื่อคนที่นั่งข้างๆ ถอดเสื้อแล้วเอามาคลุมไว้ที่ขาของหญิงสาว  ก็วันนี้อากาศมันร้อน  แก้วก็เลยเลือกที่จะใส่กางแกงขาสั้น กันเสื้อยืดพอดีตัวมา

               “ ปิดไว้ ” โทโมะเอ่ยบอก ฉันก้มหน้าด้วยความเขิล  ก่อนจะปรับหน้าเป็นปกติ

                “ พี่ไม่อยากให้คนอื่นมองขาของแก” ป๊อบปี้บอกน้องสาว

                “ ก็มันทั้งขาวทั้งสวยอ่ะ” เขื่อนแซวทำให้ป๊อบปี้กับโทโมะมองอย่างไม่พอใจ

                “ อย่าไปแซวน้องแก้วสิ แกก็รู้ว่าไอ้ป๊อบมันหวงน้องมันแค่ไหน” โทโมะเอ่ยบอกเพื่อนที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับหญิงสาว

                 “ ล้อเล่น เขาขอโทษก็ได้ พี่ขอโทษนะแก้ว” เขื่อนหันมายิ้มให้หญิงสาว

                 “ ไม่เป็นไรหรอกพี่เขื่อน” เมื่ออาหารมาทั้งหมดก็ทานโดยคุยกันไปด้วย   เมื่อทานเสร็จก็มาขึ้นรถตู้ที่จอดรออยู่เพื่อจะกลับมาเรียนร้องเพลงที่บริษัท

                “ เดี๋ยวแก้วตามไปได้ไหมอ่ะ” เมื่อเดินออกจากห้องอาหารฉันบอกพี่ชาย

                “ จะไปไหน”

              “ ซื้อของทำรายงายอ่ะ เดี๋ยวซื้อเสร็จแก้วจะรีบตามไปเลย”

              “ ก็ได้”

              “ พี่ป๊อบเมื่อเช้าแก้วเอากระเป๋าโน๊ตบุ๊คใส่ไว้ในรถพี่หยิบขึ้นไปให้ด้วยนะ แก้วขี้เกียจเดินลงมาอีก” ฉันสั่งพี่ชายก่อนจะเดินไป  ทั้งห้าหนุ่มเดินมายังรอตู้