คดีลับ....คดีหัวใจ

ทางด้านฟางที่เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้แก้วฟังแบบม้วนเดียวจบ 

 

“แก้วว่าชัวร์  เดี๋ยวนะ”  มองหน้าฟาง หยิบคอนขึ้นมาเปิดกาง กดอะไรอยู่ 2-3แก๊ก

 

“ในตลาดมืดตอนนี้ ไต หัวใจ และกระดูกอ่อนซี่โครงกำลังมีราคาสูง จนเรียกว่าขายซักที รวยไม่รู้เรื่อง”

 

“ไตกับหัวใจ ฟางพอจะเข้าใจ แต่กระดูกอ่อนซี่โครงนี่ซิเอาไปทำอะไร”

 

“ศลัยกรรมไง ตอนนี้เขานิยมเอากระดูกอ่อนตรงซี่โครงมนุษย์มาใช้แทนซิลิโครน”

 

‘เป๊าะ’  ฟางดีดนิ้งอย่างถูกใจที่เอนึกอะไรบางอย่างออก

 

“ฟางคิดออกแล้วว่าจะรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังยังไง”

 

“ยังไงล่ะฟาง แก้วยังไม่เห้นทางซักนิด”

 

“หึๆ”  เจ้าตัวได้แต่ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เป็นคำตอบ

 

“เดี๋ยวก็รู้ นอนเถอะพรุ่งนี้แก้วต้องเข้าสำนักพิมพ์ไม่ใช่เหรอ”

 

“อืมใช่ ฝันดีนะ”

 

“จร้า”

 

แก้วลงตัวลงนอนหลับไปทันที ที่หัวถึงหมอน เหลือแต่ฟางที่ยังนั่งครุ่นคิดอะไรบ้างอย่างอยู่  ลุกขึ้นเดินออก

 

จากห้องไป  เพราะหิวน้ำ  เดินคลำผนังลงมาจากชั้นบน ตรงเข้าไปในห้องครัว

 

‘กุกกัก’  จากตอนแรกว่าจะเอาแค่น้ำเย็นแค่แก้วเดียวแล้วจะกลับไปนอน ก็ลามไปถึงของกินเล่นในตู้เย็นจนได้

 

“ทำอะไรนะเรา”

 

“กรี๊สสส   ว๊าย”  ร้องเสียงหลงสะดุ้งสุดตัวเพราะอยู่ๆก็มีเสียงพูดดังขึ้น  ก่อนจะตามมาด้วยเสียงร้องตกใจ เพราะ

 

เผลอปัดของบนหลังตู้เย็นร่วงลงมาด้วย

 

 ดีว่าคนที่ร้องทักเธอจัดการจับทั้งของและตัวเธอทันทั้งคู่ ตอนนี้เลยกลายเป็นว่า

 

เธออยู่ในอ้อมกอดของ เขา

 

“พี่ป็อป”  เพราะกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆของเขาที่เธอจำได้แม่นทำให้รู้ได้ในทันที ว่าเป็นใคร

 

“พี่ทักนิดเดียว ทำซะเรื่องใหญ่เลยนะเรา” พูดกับคนในอ้อมกอดเบาๆ

 

“ก็พี่อยากมาเงียบๆทำไมเล่า ฟางก็ตกใจนะซิ”

 

“หึ ตกใจหรือกลัวว่าพี่จะเป็น...” ยกมือปิดปากร่างสูงไม่ให้เอ่ยคำต้องห้ามสำหรับเธอออกมา

 

“หยุดเลยนะพี่ป็อป ถ้าไม่อยากโดนฟางกรี๊ดใส่หู”

 

ร่างสูงได้แต่หัวเราะในคอ กับคุณหมอที่กลัวผีเข้าขั้น

 

“ปล่อยฟางได้หรือยังค่ะ หรือว่า ติดใจ”  เข่ยงตัวขึ้นไปกระซิบคำหลังข้างหูป็อปปี้เบาๆ

 

เท่านั้นร่างเธอก็เหมือนเหล็อกร้อนในมือที่เขาปล่อยเธออกแทบจะทันที

 

“ว้า กำลังอุ่นเลย”  พูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินหนีขึ้นชั้นบนไป  เหลือไว้แต่ป็อปปี้ที่ต้องยืนสะกดอารมณ์อยู่คนเดียว

 

‘เหอะยัยเตี้ย ทำเป็นพูดดี เจอของจริงขึ้นมาแล้วจะร้องไม่ออก’

 

หลายวันต่อมาหลังจากรอโอกาสมาหลายครั้งวันนี้เธอก็สบโอกาสตอนที่เธอกับหมอวัฒนาเข้าเวรพร้อมกัน

 

“คุณหมอพอจะรู้จักคลีนิกเสริมความงามดีๆมั้ยค่ะ”

 

“หืม คุณถามทำไม”

 

“ก็ฟางอยากจะเสริมจมูกนะค่ะ”  อีกฝ่ายยังคงเงียบเธอเลยจัดการไซโคต่อทันที

 

“ฟางอ่านเจอในเน็ตนะค่ะ เขาว่าเดี๋ยวนี้เอากระดูกซี่ดคงมาทำก็ได้ สวยกว่าซิลีโครนอีก”

 

“ใช้ แต่ต้องเป็นกระดูกซี่โครงอ่อนนะ”

 

‘ติดกับฉันล่ะตาแก่’   นี่แหละแผนที่เธอว่า  หลอกถามเอาเงินเข้ายั่ว คนที่ทำอาชีพสกปรกๆแบบนี้

 

ก็ต้องสนใจอยู่แล้ว

 

“แต่ฟางไม่อยากเจ็บตัวนี่ค่ะ คงต้องใช้ซิลีโคลนอย่างเก่า”  แกล้งทำหน้าตาเหี่ยวเฉาให้อีกฝ่ายหลงเชื่อ

 

ซึ่งก็ได้ผล  หมอวัฒนาขยับเข้ามาใก้ลก่อนจะพูดเสียงเบา

 

“ถ้าคุณสนใจผมก็พอจะหาให้ได้ แต่ต้องเงินถึง”

 

“จริงเหรอค่ะ ถ้าดีจริงเท่าไหร่ฟางก็สู้ค่ะ”

 

“ดีงั้นคืนนี้ คุณมารอผมที่ลานจอดรถของโรงพยาบาลผมจะเอาของให้”

 

“ค่ะ 4ทุ่มนะค่ะ”

 

“ตกลง”

 

หมอวัฒนาเดินออกจากห้องไปจัดการหาของให้เธอแล้ว  เจ้าตัวรีบยกโทรศัพท์มากดโทรหาเพื่อนสาวบอกเล่า

 

ข้อมูลล่าสุดให้รับรู้  

 

นี่แหละน้าความโลภมันบังตา จนลืมคิดถึงความผิดชอบชั่วดีไปด้วย เธอไม่คิดว่าแผนการณ์ครั้งนี้

 

จะสำเร็จง่ายแบบนี้ คิดว่าจะต้องอ่อยเหยื่อกันมากว่านี้ซะอีก แต่ก็ดี เรื่องมันจะได้จบๆไป

 

เวลา 4 ทุ่มคืนนั้น

 

แก้วซักซ้อมกับตากล้องที่ลากตัวออกมาจากสำนักพิมพ์ให้มาช่วยตัวเอง  โดยให้ตากล้องคอยแอบถ่ายต่อส่งของ

 

เพื่อเป็นหลักฐานมัดตัวหมอวัฒนาให้ดิ้นไม่หลุด

 

"ฉันจะไปกับแกเอง”  ฟางพยักหน้าตกลง  แก้วหันไปทำสัญาณกับตากล้องที่ซุ่มอยู่

 

ไม่นานหมอวัฒนาเดินเข้ามาพร้อมกับสินค้า พว่งด้วยลูกน้องหน้าโหดอีกหนึ่ง ที่มองมาทางสองสาวอย่างไม่ไว้ใจ

 

“หมอวัฒนา”

 

“ทำไมไม่มาคนเดียว” ถามเสียงติดจะหงุดหงิดที่มีคนมารู้เห็นเพิ่ม

 

“เอ่อ  พอดีเพื่อนฟางเขาก็สนใจนะค่ะ”

 

หมอวัฒนาเงียบไปไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก แก้วกับฟางสบตากันอย่างอึดอัด

 

“นี่ของที่คุณสั่ง  แต่ราคามันเพิ่มจากที่ตกลงกันไว้นิดหน่อย ช่วงนี้ตำรวจมันกวน”

 

“ได้ค่ะ  แล้วตอนนี้เท่าไหร่ค่ะ”

 

“ล้านสาม”

 

“ตกลงค่ะ” 

 

“ง่ายๆแบบนี้ค่อย ติอต่อกันง่ายหน่อย”

 

“แล้วฟางจะไปทำที่ไหนได้บ้างค่ะ”   หลอกถามเพิ่มเติม

 

“อ้อ คลีนิก....”  เอ่ยชื่อสถาบันเสริมความงามแห่งใหญ่ออกมา

 

“เฮ้ยใครว่ะ  พวกแกพาใครมา”  ลูกน้องหมอวัฒนาโวยวายออกมาหลังจากสังเกตุเห็นเงาของตากล้องที่ซุ่มอยู่

 

“เวรแล้ว ฟางวิ่ง”

 

“ไอ้ชาติ เมิงไปล่าตัวพวกมันมา อย่าให้รอด”  หมอวัฒนาสั่งเสียงเหมี้ยม 

 

“ครับนาย”

 

“ไอ้เจมส์วิ่ง”   แก้วตะโกนบอกตากล้องที่เปิดแน่บทันที 

 

แก้วดึงฟางให้วิ่งกลับเข้ามาด้านใน  แต่ดันพากันวิ่งเข้ามาด้านในตึกที่ปิดปรับปรุ่งอยู่

 

ทำให้ไม่มีใครจะช่วยพวกเธอได้

 

“แก้วเอาไงดี”

 

“โทรหาพี่ป็อป พี่โมะ” ทางออกเดียวที่พวกเธอเหลืออยู่ ฟางกดโทรด่วนหาพี่ชายทันที

 

“หยุดนะเมิง ไม่งั้นกรูยิงใส้แตกแน่”

 

เพราะมั่วแต่ละล้าละลังทำให้นายชาติตามมาทันจนได้ หันกลับมาเผชิญหน้ากับชายวัยกลางคนที่ถือปืนชี้ตรงมาที่

 

พวกเธอ  จ้องกันตาไม่กระพริบ  ฟางพยายามหาช่องว่างเล่นงานคนที่น่าจะสู้พวกเธอสองคนไม่ไหว

 

เพราะความชราของนายชาติ

 

“กรี๊สสสสสสสส”

 

ฟางส่งเสียงร้องเรียกความสนใจจากนายชาติ แก้วรีบฉวยโอกาสที่ชาติหันไปสนใจเพื่อน วิ่งอ้อมไปทางด้านหลัง

 

ชายวัยกลางคนที่เคลื่อนตัวได้ช้ากว่าเธอ เข้าไปล็อคคออีกฝ่ายจากทางด้านหลัง   ดันแขนข้างที่ถือปืนของนาย

 

ชาติขึ้นฟ้า แต่แรงผู้หญิงคงจะสู้แรงผู้ชายได้อยากถึงจะไม่ใช่ชายหนุ่มก็ตาม  

 

 ชาติสะบัดแก้วออกจากตัวเต็มแรง   ส่งผลให้ร่างบางกระเด็นไปกระแทกราวระเบียงอย่างแรง 

 

 แก้วทรุดลงเพราะความจุก  ฟางหันกลับไปคว้าเก้าอี้เก่าๆขึ้นมาถือไว้ 

 

จ้องจะฟาดเข้าที่หลังชาติ ที่อีกฝ่ายก้รู้ตัว หันกลับมาเตะเก้าอี้ในมือหลุดออกไปซะก่อน

 

“นายกลับตัวซะเถอะ ทำแบบนี้มันผิดกฎหมายนะ”

 

“หุบปากไปเลย นังตัวดี เพราะเมิงนั้นแหละจะทำให้กูกับนายติดคุก”

 

^_______________________________________________________________^

แล้วเจอกันตอนต่อไปจร้า  ^^