คดีลับ....คดีหัวใจ

 “โอ๊ย”

 

ร่างบางหน้าหงายไปกับแรงกระชากเส้นผมของเธอ ที่โดนดึงรั้งจากทางด้านหลัง ดึงฟางเข้ามาหาตัว ล็อคคอเธอ

 

ไว้ไม่ยอมให้ดิ้นหนีหลุดพ้นไปได้โดยง่าย

 

“อย่าเข้ามา ไม่งั้นกูยิงนังนี่ทิ้งแน่”

 

นายหาญ กดปากกระบอกปืนเข้ากับศีรษะของฟางแรงขึ้น เป็นการกระตุ้นป็อปปี้ไม่ให้ก้าวเท้าเข้ามาใก้ลตัวเอง

 

ไปมากกว่านี้  ป็อปปี้ได้แต่ยกปืนขึ้นเล็งนายหาญไว้ แต่ไม่กล้าบูมบ่ามทำอะไรไปเพราะเป็นหว่งคนที่ถูกจับเป็น

 

ตัวประกันจะเกิดอันตรายขึ้นได้ หากเขาทำอะไรพลาดไป

 

ฟางยืนนิ่งยอมเป็นตัวประกันให้อีกฝ่ายตายใจ ก่อนจะฉวยโอกาสตอนที่อีกฝ่ายเผลอ กระแทกศอกของตัวเอง

 

เข้าที่บริเวณลิ้นปี่ของนายหาญ แรงพอที่จะทำให้อีกฝ่ายเจ็บจนจุกเผลอปล่อยเธอออก ปิดข้อมือที่ถือปืนไว้ของ

 

นายหาญ ให้ปืนหลุดก่อนจะจับชายร่างใหญ่ทุ่มลงกับพื้น ยกเท้าเหยียบลงกลางหลังของอีกฝ่ายขยี้ส้นสูงเป็น

 

การปิดท้าย  ก่อนที่ลูกน้องของป็อปปี้จะเข้ามาควบคุมตัวของนายหาญไป นายตำรวจต่างมองภรรยาสาวคน

 

สวยของท่านสารวัตรนิ่ง ที่เธอสามารถล้มชายร่างยักษืลงได้ในคราวเดียว

 

“ฟาง”

 

ป็อปปี้ดึงฟางเข้ามาสวมกอดแน่น ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

 

“ฟางไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ” เธอกอดตอบเขาเบาๆ

 

“ไม่ต้องมาพูดดีเรามีเรื่องต้องเคลียร์กัน ยาว”

 

“อู๊ยยยยย”  หน้าซีดไปกับน้ำเสียงเครียดจัดของสามี ที่ทำเอาเธอขวัญผวากว่าโดนจับเป็นตัวประกันซะอีก

 

“ไอ้ป็อป”  โทโมะร้องทักเพื่อนกับน้องสาวที่เดินฝ่าวงล้อมของเหล่าไทยมุงมาหา

 

“ยัยแก้ว แกมาทำอะไรที่นี่ ส่วนเรารู้มั้ยเมื่อกี้ถ้าพลาดมันจะเกิดอะไรขึ้น”

 

สองสาวหัวหดไปกับน้ำเสียงเครียดจัดของป็อปปี้ และสายตาดุๆของโทโมะที่มองมา

 

“พี่ป็อป คือ....”

 

ฟางอ้าปากจะอธิบายเรื่องราวเข้าใจผผิดให้สองหนุ่มฟัง แต่โดนป็อปปี้พูดสวนออกมาซะก่อน

 

“มีอะไรไปคุยกันที่บ้าน พี่ไม่อยากทะเลาะกับเราต่อหน้าลูกน้อง”

 

“ผู้กองคุณจัดการให้เรียบร้อบ พรุ่งนี้ผมจะเข้าไปเอาสำนวน”

 

“ครับ”

 

“ไอ้โมะ กรูกลับล่ะ”

 

“เออ แก้วเรามากับพี่เลย”

 

โทโมะลากแก้วขึ้นรถขับหายออกไปจากที่เกิดเหตุ เธอเองก็ได้แต่เดินตามป็อปปี้มาขึ้นรถกลับบ้านอย่างจ๋อยๆ

 

‘แย่แล้ว ดันเข้าใจผิดไปซะเยอะ งานนี้พี่ป็อปเอาเธฮตายแน่’

 

กลับมาถึงบ้าน ป็อปปี้ก็ยังคงเอาแต่เงียบ จนฟางขยับตัวเดินกลับไปกลับมาอย่างเครียดจัด

 

“พี่ป็อปค่ะ คือ ฟางขอโทษค่ะ”

 

ตัดสินใจเข้าไปกราบขอโทษที่อกของป็อปปี้ แต่ชายหนุ่มก็ยังเอาแต่นิ่ง ผละออกมาหน้าเสีย

 

“ตามพี่ไปทำไม”

 

“คือ....”  แค่ป็อปปี้เปิดประด็นมาก็ทำเอาเอไปไม่ถูกแล้ว

 

“ก็ ฟางนึกว่า...”

 

“ว่า”

 

“เอ่อ ว่า....”

 

“ฟาง พูดออกมา ก่อนที่พี่จะโมโหเรามากไปกว่านี้”  ฟางขยับตัวไปมาอย่างอึดอัด

 

“เอ่อ ก้ฟางนึกว่าพี่ป็อป นอกใจฟางไปมีคนอื่น”

 

“เรา...”

 

“ฮึก ก็ช่วงนี้พี่เอาแต่กลับดึก ไม่ซิเช้าเลยตั้งหาก แถมกลับมาก็มีแต่กลิ่นน้ำหอมของใครก็ไม่รู้

 

แล้วพี่จะให้ฟางคิดว่าไง ฮึกๆ “

 

“............”

 

“ถ้าพี่จะมีใครใหม่ก็บอกฟางตรงๆได้มั้ย ฟางยินดีจะหย่าให้ แต่อย่าทำกับฟางแบบนี้ได้มั้ย

 

ฟางไม่อยากกลายเป็นคนโง่ ฮือๆๆๆ”

 

ปิดหน้าร้องไห้โฮออกมาทันที ที่เอ่ยได้จนจบประโยค ป็อปปี้ค้างไปกับประโยคของร่างบาง

 

‘ยัยเตี้ย เธอคิดไปถึงไหนเนี่ย มีขอหย่าด้วย เวรเอ๊ยยย’ สถบในใจอย่างหงุดหงิด

 

“หยุดร้อง แล้วมาคุยกันให้รู้เรื่อง”   ดึงร่างฟางให้ไปนั่งลงที่เตียงกว้าง

 

“พี่จะเอาไงก็พูดมาเถอะค่ะ ฟางสัญญาว่าจะไม่รั้งพี่ไว้”

 

“^_________^”

 

“พี่ยิ้มอะไรของพี่”

 

“นี่คิดว่าพี่นอกใจหรือไง หึ”

 

“ก็แล้วมันไม่จริงหรือไง ยัยน้องแนนนี่อะไรนั้นไง : ( “

 

ป็อปปี้ดึงคนที่กอดอกหน้าบึ้งอยู่ ให้นั่งลงที่ตักกว้างของตัวเอง

 

“พี่ไม่ได้นอกใจเราซะหน่อย ฟังพี่ก่อน” พูดดักคอฟาง ที่อ้าปากจะเถียงขึ้นมาอีก

 

“พี่กับไอ้โมะ ทำคดีล่อซื้อยาบ้าล็อตใหญ่กันอยู่ ส่วนแนนเป็นสายให้พี่ เข้าใจยัง

 

แล้ว หึงพี่เหรอ ^^”

 

‘แงง นี่เธอปล่อยไก่ไปกี่เล้ากันล่ะนี่ ยัยแก้วนะยัยแก้ว จะสือทั้งทีก็ไม่สือมาให้หมด โฮๆๆๆ’

 

“แล้วใครเขาให้เราแต่งตัวแบบนี้ออกไปข้างนอก ห๊ะ”

 

มองดูชุดที่ฟางใส่ ซึ่งไม่ต่างอะไรกับเศษผ้าซักนิด

 

“เอ๋ อ้อ พี่คนขายเขาแนะนำมา เอ่อคืด ฟางขอโทษนะค่ะพี่ตีโพยตีพายไปเอง

 

จนเกือบทำให้พี่ต้องเสียงาน”

 

หันกลับมาคล้องคอร่างสูงเอาไว้ เอ่ยออกมาอย่างสำนึกผิด

 

“แล้วไอ้ท่านั้น ไปแอบเรียนมาเมื่อไหร่”

 

“อ้อ ไอ้ท่าทุ่มนะเหรอค่ะ พี่โมะสอนมา บอกว่าจะได้ไม่ต้องโดนยิงอีก ฟางเก่ง ช่ายม๊า”

 

“ไม่ใช่พี่หมายถึง ไอ้ท่าที่เราเต้นตั้งหาก”

 

“เอ่อ....”

 

ป็อปปี้ไม่รอคำตอบ จัดการเหวี่ยงร่างบางให้ลงไปนอนที่ใต้ร่างตัวเอง กดจูบที่เรียวบากอิ่มเรียกร้องให้เอยอม

 

สนองตอบจูบของตัวเอง

 

“อือ..”

 

มือหนาลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างบาง จัดการให้ชุดเกาะอกที่เธฮสวมอยู่หลุดจากหน้าอกสวย

 

รวมไปถึงเสื้อในแบบไม่มีสายด้วย ใบหน้าหล่อก้มลงมาคลุกเคล้าอยู่กับหน้าอกเต่งตึง แรงบีบของมือหน้าสลับ

 

กับแรงดูดดึงของป็อปปี้ ส่งผลให้ฟางดิ้นพล่านด้วยความเสี่ยวซ่าน มือเรียวสอดเข้ามาขยุ้มเส้นผมลื่นมือของชาย

 

หนุ่มอย่างลืมตัว เผลอแอ่นตัวสนองตอบลิ้นร้อนมากยิ่งขึ้น

 

“หืม...นับวันเราจะยิ่งทำให้พี่หลงเรามากขึ้นนะยัยตัวเล็ก”

 

“อือ...พี่ป็อป อ๊ะ...”

 

ไม่เพียงแค่โดนชายหนุ่มทรมานจากส่วนบนเท่านั้น เขายังทรมารเธอจากการแตะต้องจุดอ่อนไหวของเธอด้วย

 

ยิ่งทำให้เธอบิดร่างไปมาด้วยความทรมานอย่างต่อเนื่อง

 

“พะ..พี่ป็อป ขอฟางเถอะนะค่ะ”

 

ร้องขอให้ชายหนุ่มเข้ามาเติมเต้มอย่างหมดรูป ป็อปปี้เองก็รีบสนองตอบทันที จัดการปลอดชุดออกจากร่างของ

 

ตัวเองและคนใต้ร่าง ก่อนจะตามเข้ามาเติมเต็ม ตามที่เธอร้องขอ

 

“ฟาง พี่อยากมีเจ้าตัวน้อยแล้ว มีลูกกันนะครับ”

 

“อ๊ะ....”

 

“อือ...พี่ป็อป” เสียงหวานเริ่งร้องควรคราง.

 

^_______________________________________________________________^

ยาวๆกันไป เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^