คดีลับ....คดีหัวใจ

คดีที่3  ‘ความรัก ...ความตาย’

 

ความรักหรือความใคร่ ต่างกันที่ตรงไหน  

ใครเล่าจะตอบได้........

ภายในห้องนอนกว้าง อากาศภายในห้องเย็นช่ำจากแอร์คอนนิชั่วที่เปิดทิ้งเอาไว้ ช่างต่างจากบรรยากาศ

 

บนเตียงกว้างที่กำลังร้อนละอุจากเปลวเพลิงของไฟปรถนาของร่าง 2 ร่างที่กำลังบรรเลงบทรักร้อนแรงให้แก่กัน

 

ทั่วทั้งห้องมีเพียงเสียงลมหายใจกระเซ่า และเสียงครางของความสุขเท่านั้น

 

“ชาญจะไม่ทิ้งด้าใช่มั้ย”

 

ฝ่ายหญิงถามหลังจากที่เกมส์รักจบลง เธอหวั่นใจว่าเขาอาจจะรังเกียจอาชีพที่เธอทำจนทิ้งเธอไป

 

เหมือนกับผู้ชายอื่นๆที่เข้ามาเพียงเพราะหวังร่างกายของเธอเท่านั้น

 

ชายหนุ่มหน้าตาดี ดึงหญิงสาวเข้ามากอดไว้ อย่างรักใคร่ไม่เคยนึกรังเกียจในอาชีพของเธอแม้แต่น้อย

 

“ชาญรักด้านะค่ะ”  พูดกับคนในอ้อมกอดอย่างอ่อนหวาน

 

“ค่ะด้าก็รักชาญรักมากด้วย ด้ากำลังจะเลิกอาชีพนั้น รอด้าหน่อยนะค่ะ”

 

ทั้งคู่กอดกันด้วยความรัก  แต่ใครจะรู้บางทีเวลาก็ไม่เคยรอสิ่งใด แม้แต่ความตาย

 

.

.

.

 

“อือ พี่ปอปไม่เอานะฟางจะนอน”

 

ปัดมือหนาที่ก่อกวนเวลานอนของเธอออกจากอกอวบของตัวเอง ทั้งๆทียังไม่ยอมลืมตาขึ้นมามองดูด้วยซ้ำ

 

แต่เจ้าของมือมือก็ยังไม่ยอมหยุดที่จะก่อกวน แถมยังรุกหนักมากกว่าเดิมอีกด้วยซ้ำ

 

“อือ...อ่า”

 

เสียงหวานเริ่มครางกระเซ่าตามอารมณ์ที่โดนปลุกเร้าให้ยอมคล้อยตาม

 

“ให้พี่เถอะน้า”

 

ถอดชุดนอนตัวบาง สีหวานที่ฟางสวมไว้ออกทางศีรษะ ทำให้เธอเปลือยเปล่าในทันที

 

เพราะเธอเลือกที่จะไม่สวมชั้นในเวลานอนนั้นเอง ปากหนาก้มลงมาครอบครองยอกอกของคนใต้ร่าง

 

ดูดกินราวกับเด็กน้อยหิวจัด ฟางได้แต่จิดเล็บสวยของตัวเองลงไปที่ต้นแขนกำยำของป็อปปี้

 

“อือ พะ..พี่ป็อป อย่าแกล้งกันซิ” เสียงหวานขาดเป็นห้วงๆเพราะโดนชายหนุ่มทรมาน

 

“ว่าไงครับคนเก่ง ไม่ไหวแล้วเหรอ”

 

“อือ..”

 

บิดร่างหนีสัมผัสของมือหนาที่ยอกล้ออยู่กับทุกส่วนในตัวเธอ เผลอแอ่นอกอวบให้ชายหนุ่ม

 

อย่างลืมอาย เพราะตอนนี้เธอโดนร่างกายบงการ  สติหลุดลอยไปเพราะคนที่อยู่ด้านบนจนหลุดจากการ

 

ควบคุมของสมองโดนสิ้นเชิง

 

“อ่า...พี่ป็อป เข้ามาเถอะนะค่ะ ...ฟางไม่ไหวแล้ว”

 

ร้องขอให้ป็อปปี้ตอบสนองในสิ่งที่เธอต้องการซะที

 

“หึๆๆ”

 

เสียงทุ้มหัวเราะในลำคอ ก่อนจะยอมสนองตอบในสิ่งที่เธอร้องขอ  จับเรียวขาสวย

 

ให้แยกออกห่าง ก่อนจะสอดตัวเข้ามาเติมเต็มให้เธอตามที่ร้องขอ สะโพกหนาขยับเข้าออกเป็นจังหวะ

 

ช้าๆเป็นการโหมโรง ก่อนจะเร่งจังหวะร้อนแรงขึ้นมาตามลำดับ ที่ทำให้คนใต้ร่างสนองตอบเขา

 

เป็นอย่างดี

 

‘ครืดๆ’

 

ป็อปปี้หยุดการเคลื่อนไหว เอี้ยวตัวกลับมาดูเจ้าเครื่าองมือสื่อสารที่วางไว้ไม่ไกลนัก ขวมดคิ้วเข้มเข้าหากัน

 

เหลือบมองนาฬิกาทีบอกเวลาตี สองกว่า คนที่โทรเข้ามาคงจะต้องมีเรื่องด่วนเป็นแน่ถึงได้กล้า

 

โทรมากวนเขากลางดึกแบบนี้ ตัดสินใจกดรับสายของเพื่อนสนิทที่โทรเข้ามา

 

“มี’ไรว่ะ ไอ้โมะ”

 

คนใต้ร่างดูจะไม่พอใจกับการหยุดไปซะดื้อๆของเขา ลืมตาขึ้นมองสามีอย่างไม่พอใจ

 

“มีงานด่วน”

 

“งาน’ไรว่ะ แกก็ทำไปดิ กรูเพิ่งปิดคดียาเสพติดไปนะ”

 

ตอบอย่างขอไปที เพราะตอนนี้ความสนใจเข้ากลับมายังร่างบางที่พลิกตัวขึ้นมาอยู่ด้าบนร่าง

 

เขาแทน

 

“กรูยังติดคดีค้าไม้เถื่อนอยู่ เมิงแหละไปทำ”

 

ฟางเริ่มขยับตัวเข้าออก แต่ยังทำได้ไม่ร้อนแรงเท่าทีชายหนุ่มเป็นฝ่ายทำให้เธอ ป็อปปี้จึงต้องเป็นฝ่าย

 

ช่วยด้วยการยกสะโพกขึ้นไปรับจังหวะกดลงมาของฟางที่โหมกระหน่ำลงมาของเธอแทน

 

“คะ....คดีอะไรว่ะ”

 

“ฆาตกรรมในผับ The Rose”

 

“อ่ะ...”

 

ป็อปปี้รีบยกตัวขึ้นไปกดจูบ ดูดซับเสียงครางของคนบนร่าง ที่กลั้นเสียงครางของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่

 

แม้จะเม้มปากเอาไว้แน่นแล้วก็ตาม ก่อนที่เจ้าตัวจะทันได้ส่งเสียงครางออกมาให้คนในโทรศัพท์ได้ยิน

 

“ฮัลโหล ไอ้ป็อป เฮ้ยเข้าใจที่กรูพูดมั้ยเนี้ยเมิง”

 

“เออๆเดี๋ยวกรูเคลียรืตัวเองเสด็จแล้วจะไป”

 

“อย่าช้านะเมิง”

 

ป็อปปี้กดตัดสายทิ้ง โยนโทรศัพท์ออกห่างตัวอย่างไม่ใยดี  จับร่างฟางให้พลิกลงนอนคว่ำ

 

กระแทกตัวลงมาเติมเต็มให้สุดๆ กระแทกจังหวะร้อนแรงใส่น่างบางไม่ยั้ง ไม่นานก็พาทั้ง

 

เธอและตัวเองไปถึงปลายทางจนได้

 

“อ่าาาาาา...”

 

ถอดทอนกายออกมาจากร่างบางที่เขาไม่เคยอิ่มในตัวเธอง่ายๆ แต่จำต้องตัดใจเพราะมีงานรออยู่

 

“ฟางนอนเลยนะ พี่มีงาน”

 

“งานอะไรค่ะ”

 

ถามเสียงหอบเพราะยังเหนื่อยจากกิจกรรมเมื่อครู่ไม่หาย ต่างจากป็อปปี้ที่โดดลงจากเตียง

 

ลงไปแต่งตัวด้วยความเร่งรีบ

 

“มีคดีฆาตกรรมนะครับ”

 

ตอบทั้งๆที่มือยังสาระวนอยู่กับเครื่องแต่งกาย

 

“งั้นฟางไปด้วย”

 

แค่ได้ยินคำว่าคดีก็ทำเอาเธอหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง  ยอมลุกจากที่นอนมาแต่งตัวบ้าง

 

“ไม่เอา” ปฎิเสธเสียงแข็ง หยุดแต่งตัวหันกลับมามองภรรยาสาว

 

“น้าให้ฟางด้วยนะค่ะ มีหมอที่ไหนอุ่นใจตลอดนะค่ะ” 

 

(ทำเป็นขายเครื่อข่ายมือถือไปได้นะ ฟาง)

 

เดินเข้ามาออดอ้อนร่างสูงที่ทำตาดุใส่เธออยู่

 

“ก็ได้ แต่ห้ามทำอะไรเกินตัวนะ”

 

“ตกลงค่ะ” หอมแก้มชายหนุ่มเร็วๆ ก่อนจะคว้าบราที่ถอดทิ้งไว้ขึ้นมาสวม แต่โดนมือใหญ่คว้าเอาไว้ซะก่อน

 

“มาพี่ช่วย”

 

จัดแจงสวมบราเซียให้ร่างบางอย่างชำนาญ แต่ยังไม่วายฉวยโอกาสบีบเคล้นหน้าอกสวยไปด้วย

 

“อือ..พอแล้วพี่ป็อป พี่ต้องไปทำงานนะ”

 

ดันอกคนที่ทำท่าจะปลดบราที่เพิ่งจะสวมให้เธอออกอีกรอบเอาไว้

 

“เฮ้อ ก็อยากกินเรานิน่า”

 

ฟางได้แต่ทุบบ่าหนาเป็นการแก้เขินกับคำพูดตรงๆของเขา  ก่อนจะรีบหยิบชุดมาสวม

 

ก่อนที่จะช้าไปมากกว่านี้

 

^_______________________________________________________________^

 

อัพแล้วน้า ฮ่าๆๆเปิดมาก็เจอะฉากรักอีกแล้ว ก็คนแต่งชอบอ่า อิอิ

เจอกันตอนหน้าคร้า ^^

ขอคอมเม้นเรื่องคดีได้มั้ยค่ะ คือเราอยากรู้ว่ามันเป็นไงบ้างนะค่ะ  จะได้เอาไปปรับปรุ่งแบบยังไม่ซับซ้อนพอ หรอแบบ เนื้อหาไม่ต่อเนื่อง อ่านแล้วงงๆ น้าคร้า ช่วยหน่อยน้า เพื่อผลงานที่ดีในวันหน้า ฮ่าๆๆๆ