คดีลับ....คดีหัวใจ
To_oNg0909
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความคดีขโมยอวัยวะ
ทางด้านโทโมะก็รีบมาเข้าห้องประชุมเนื่องจากวันนี้จะมีการแถลงข่าวเรื่องการจับ ยาบ้าล็อตใหญ่ได้เมื่อวันก่อน
“ไอ้โมะวันนี้แกเป็นคนแถลงข่าวนะเว้ย”
“เฮ้ย ทำไมว่ะ ปกติมันหน้าที่แกนี่หว่าไอ้ป็อป” เอ่ยกับเพื่อนที่มีตำแหน่งใหญ่ไม่แพ้กัน
“วันนี้ยัยแก้ว มาทำข่าวเอง ฉันยกให้”
“เวร”
ทำหน้าเซ็งเมื่อได้ยินว่ามีรายชื่อเธออยู่ในรายชื่อนักข่าว ก็เขากับเธอเรียกว่าเป็นไม้เบื่อไม้เมากันเลยทีเดียว
มีเธอกับเขาที่ไหน วงแตกทุกที ก็คุณเธอเล่นจิกๆๆ ไม่ปล่อยซักนิด แล้วที่ทำเอาเขาเซ็งสุดๆก็ไอ้ท่าทาง
ห้าวเกินใครของเธอนั้นแหละ ทำเอาเขาหมดอารมณ์หวานทุกที
และครั้งนี้ก็ไม่ต่างจากทุกครั้ง เธอกับเขาถียงกันซะโรงพักแทบแตก ต้องหยุดสัมภาษณ์เพราะคุณตำรวจหนุ่ม
ลากแขนนักข่าวสาวหายจ๋อมไปแล้ว
“โอ๊ย!!”
ร่างบางโวยวายออกมาเพราะโดนชายหนุ่มเหวี่ยงให้นั่งลงบนเก้าอี้ในห้องทำงานของเขา
“พี่ชอบความรุนแรงเหรอเนี้ย” ลอยหน้าลอยตาย้อมเขากลับยิ้ม ยิ่มทำให้โทโมะเดือดเข้าไปใหญ่และคนเดียวที่
ทำให้น้ำเย็นจัดอย่างเขาเดือดได้คงจะมีแต่เธอเท่านั้นแหละ
“เมื่อไหร่เราจะเลิกกวนประสาทพี่ซะทีห๊ะแก้ว”
“ใครกวนประสาทพี่กัน แก้วก็แค่ทำตามหน้าที่” ส่งยิ้มยัยวนกลับไปให้คนที่จ้องมาด้วยอาการน็อตหลุด
“หน้าที่กวนประสาทนะซิ”
‘ก็ดูที่คุณเธอถามมาซิครับ ‘ไม่ทราบว่าตำรวจมัวแต่รำไทเก๊กอยู่เหรอค่ะ ถึงได้ปล่อยให้โจรหนีไปได้’ ผมละ
อยากจะกระชากเข้ามาจูบปากช่างเจื่อยแจ้วนั้นให้เข็ด’
“พี่นี่มันชอบพาลชัดๆ”
โทโมะกระชากข้อมือของคนที่ลุกขึ้นหนีเอาไว้
“ปล่อยนะ พี่โมะไม่งั้นแก้วจะเขียวข่าว ว่าตำรวจรังแกประชาชน”
โทโมะจำต้องปล่อย ชายหนุ่มสถบออกมาเพราะทำอะไรหญิงสาวไม่ได้ แก้วเดินยิ้มออกไปอย่างสะใจ
แก้วบึ่งรถมารับฟางไปรายงานตัวที่โรงพยาบาล ก็ต้องเจอกับคุณเพื่อนยืนหน้าบูดรออยู่ก่อนแล้ว
เพราะเธอมาเลทกว่าที่นัดเอาไว้ ขึ้นมานั่งบ่นรถได้ก็บ่นยาวยืด จนเธอต้องยกมือข้อร้องให้ฟางหยุด
“อ๊ะ..”
“อะไรแก้ว” ถามเพื่อน ที่ทำท่าทางแปลกๆ
“ก็หมอคนนั้น” ฟางชะเง้อคอมองตามที่แก้วชี้ เห็นชายหนุ่มแต่งกายดี คาดว่าน่าจะเป้นหมดประจำโรงพยาบาล
“ทำไมอ่ะ -*-“ ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเพื่อนเธอจะตกใจทำไม
“ก็หมออเล็กซ์คนนั้นนะ เพิ่งมีข่าวฟ้องร้องไปว่า ขโมยอวัยวะในศพไปขายนะซิ แก้วนึกว่าเขา
โดนถอดใบอนุญาติไปแล้วซะอีก ทำไมยังมาทำงานได้อีกนะ”
ด้วยสัญชาตญาณนักข่าว แก้วรีบยกกล้องขึ้นบันทึกภาพหมออเล็กซ์ไว้ทันที
“ฟางจัดการเอง” สองสาวยิ้งให้กันอย่างรู้ใจ
ฟางเดินไปติดต่อขอเข้าพบผู้อำนวยการโรงพยาบาล เพื่อเข้ารายงานตัว
ห้องผู้อำนวยการ
‘ก๊อกๆ’
“สัวสดีค่ะท่าน”
“คุณหมอธนันต์ธรณ์ใช่มั้ย”
“ค่ะ เรียกฟางก็ได้ค่ะ”
“อืม มาประจำตำแหน่งหมดนิติเวชใช่มั้ย”
“ค่ะ นี่เอกสารเรียกตัวค่ะ”
“อืม คุณสะดวกทำงานพรุ่งนี้เลยรึเปล่า”
“ค่ะ”
“ดี งั้นเดี๋ยวผมจะเรียกรุ่นพี่มาชวยแนะนำสถานที่แล้วกัน”
“ขอบคุณค่ะ” ‘เป็นตาหมออเล็กซ์อะไรนั้นทีเถอะ สาธุ’
ไม่นานรุ่นพี่ที่ผอ.บอกก็เดินเข้ามาในห้อง แถมยังมีการหันมายิ้มหว่านเสน่ห์ใส่เธออีกตั้งาก
‘บิงโก หึชื่อหมออเล็กซ์ ไม่เห็นจะหน้าฝรั่งซักนิด พี่ป็อปยังหล่อกว่าอีก’
ถึงจะคิดแบบนั้น แต่สิ่งที่เธอแสดงออกกลับตรงข้ามโดยสิ้งเชิง ทั้งคู่พากันออกมาดูรอบๆโรงพยาบาล
โดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัวซักนิดว่ากำลังโดนเธอหลอกถามข้อมูลอยู่
“ขอบคุณพี่อเล็กซ์มากนะคะ ฟางขอตัวก่อน”
“ครับ แล้วน้องฟางกลับยังไงครับ พี่ไปส่งมั้ย “
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเพื่อนมารับนะค่ะ” ยิ้งแห้งๆให้อีกฝ่ายก่อนจะเดินไปหาแก้วที่ยืนพิงรถรอเธอยู่
“ได้อะไรมาบ้าง” ขึ้นมาบนรถแก้วก็รีบพาเธอมานั่งที่ร้านอาหาร ก่อนจะเปิดฉากยิงคำถามทันที
“แผนกนิติเวชมีคุณหมอดูแลอยู่ สามคนรวมฟางแล้ว มีอีตาอเล็กซ์นั้น แล้วก็คุณหมอวัฒนาที่ฟางยังไม่เห็นหน้า
หมอนั้นเพิ่งกลับมาทำงานหลังจากโดนพักงานไปเกือบสามอาทิตย์”
“ที่เหลือฟางจะลองสืบให้หลังจาก เข้าไปทำงานแล้วกัน”
“เยส คราวนี้ถ้าอีตาหมดอเล็กซ์ทำอีก แล้วเรามีหลักฐานมันติดคุกหัวโตแน่”
หลังจากวันนั้นฟางก็ไม่มีเวลาตามสืบเรื่องของคุณหมออเล็กซ์ให้แก้วมากนัก เพราะงานของเธอเองก็ล้นมือ
“คุณหมอฟางค่ะ ญาติมาติดต่อขอรับศพแล้วค่ะ”
พยาบาลเปิดประตูห้องผ่าพิสูจน์เข้ามา ซึ่งห้องนี้จะเป็นห้องสุดท้ายที่มีหน้าที่สรุปและตรวสอบหาสาเหตุ
การตายให้แน่ชัดก่อนที่ทางโรงพยาบาลจะอนุญาติให้มารับศพไปบำเพ็ญกุศลได้
“คุณสมชายใช่มั้ย เข็นออกไปได้เลยค่ะ แล้วก็เอกสารอยู่บนโต๊ะนะค่ะ”
“ค่ะ”
พยาบาลสาวเดินไปหยิบเอกสาร ก่อนจะเรียกบุรุษพยาบาลเข้ามาเข็นออกไป ฟางหันกลับมาจัดการ
กับงานตรงหน้าต่อให้เสด็จก่อนจะมืด ไม่ใช่ว่าเธอเกี่ยงที่จะต้องทำงานดึก แต่ว่าถ้าอยู่ดึกมักก็วังเวง
เอ่อ ยอมรับก็ได้ว่าเธอเป็นหมอนิตเวชที่กลัวผีเป็นที่สุด แต่ถ้าถามว่าทำไมเลือกเรียนสาขานี้ทั้งๆที่กลัวแสนกลัว
เหตุผลก็เพราะ พี่ป็อปปี้เป็นตำรวจและตำรวจมักจะคู่กับหมอนิติเวชนี่ เธอเห็นในหนังออกจะบ่อย
“เฮ้อ เสด็จซะที ว๊าย จะ6โมงแล้วนี่น่า”
ดันศพกลับเข้าไปเก็บบในช่องเย็นตามเดิม เหลือบตามองช่องเย็นข้างๆงงๆ
‘เอ๋ เมื่อเช้ายังไม่เห็นมีใครใช้นี่หน่า ทำไมมีศพอยู่ด้วยล่ะ’ กำลังเอื้อมมือจะไปดึงช่องเย็นออกมาพิสูจน์ว่าเมื่อเช้า
เธอไม่ได้หลอนไปเอง
“น้องฟางยังไม่กลับเหรอครับ” สะดุ้งกับเสียงเรียกของหมออเล็กซ์
“กลับลังจะกลับนะค่ะ แล้วหมออเล็กซ์ล่ะค่ะ”
“อ้อ ผมอยู่ทำโอทีนะครับ”
“ค่ะ งั้นฟางกลับก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ” มองช่องเบอร์ 19 อย่างติดใจ หักใจเดินออกจากห้องไปจนได้
^__________________________________________________________^
อืมเอามาให้อีกตอนแล้วน้า เป็นยังไงกันบ้าง ฝากคอมเม้นด้วยนะค่ะ เพิ่งเคยเขียนแนวนี้เหมือนกัน มึนๆไปบ้าง ฮ่าๆๆ ใครอยากติเรายินดีเอาไปปรับปรุงน้า
เจอกันตอนหน้าจร้า^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
