คดีลับ....คดีหัวใจ
9.2
To_oNg0909
แชร์นิยายฟิคชั่น
14)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ดีมากค่ะ เดี๋ยวเชิญไปพักก่อนได้ค่ะ”
พวกนางแบบทยอยกันเดินกลับเข้าไปพักที่ด้านหลังเวที รอเวลาที่จะเดินโชร์จริง
“สวยมากอ่ะแกยัยฟาง” แก้วเอ่ยชมเพื่อนสาว
“แน่นอน อิอิ ”
“ยอตัวเองก็เป็นเนอะคนเรา”
“พี่โมะ!”
“ชิส์ พี่ป็อป พี่ป็อป” เอ่ยเรียกชายหนุ่มที่เอาแต่ยืนเหม่อ ไม่ได้สนใจเธอเลยซักนิด ชะเง้อมองตามสายตา
ของป็อปปี้ที่มอง’ใคร’บางคนอยู่
“พี่ป็อป”
ตะโกนใส่ป็อปปี้สุดเสียง จนเขาหลุดจากภวัง ละสายตาจากภาพตรงหน้าหันกลับมามองคนข้างกาย
“อ้าว เดินเสด็จแล้วเหรอเรา”
‘ไม่ได้สนใจดูเธอเลยซินะ’
“สนใจมากเหรอ พี่ป็อป” สะบัดเสียงใส่ร่างสูง
“ใครว่ะ ไอ้ป็อป”
“คุณนารี”
2หนุ่มสบตากันอย่างรู้กัน แก้วมองตามไปยังเป้าหมายที่ตกเป็นเป้าสนใจโดยไม่รู้ตัว
“คุณนารี ม่ายสาวพราวเส่นห์ แถมยังรวยซะด้วย เพราะสามีเพิ่งตายอย่างมีปริศานา ทิ้งมรดกก้อนโตเอาไว้ให้เธอ”
“แก้วรู้จักด้วยเหรอ” ฟางถามเพื่อนสาว ที่มีข้อมูลแน่นเอี้ยด
“พี่ป็อป กับพี่โมะก็รู้จักดี”
“ทำเสียงแบบนี้อย่าบอกว่าแอบ ‘หึง’พี่นะครับน้องแก้ว” โทโมะเอ่ยถามยิ้มๆ
“ใครเขาจะมาหึงพี่กัน” หันหน้าหนีสายตาจับผิดของฟางกับโทโมะ
“หายไปแล้ว” เสียงป้อปปี้ดังขึ้นกลางป้อง
“เหอะ ถ้าพี่สนใจนักก็ตามไปซิค่ะ มายืนอยู่ทำไม “ ฟางพูดก่อนจะเดินหนีไปงอนๆ
“แถวบ้านแก้วเขา เรียกงานเข้านะคุณพี่ชาย” แก้วเอ่ยแซวพี่ชาย
“ผู้หญิงก็เป็นอยู่แค่นี้ ขี้หึง ขี้งอน ใจน้อย” ป็อปปี้ส่ายหัว แต่กลับมีรอยยิ้มแต้มอยู่ที่ริมฝีปากหนา
“แต่คุณนารี เธอก็น่าสนใจไม่น้อยนี่ค่ะ สามีเพิ่งจะเผาไปเมื่อบ่ายแท้ๆ แต่กลับมาอารมณ์มางานสังคม
การกุศลซะงั้น “
“แล้วพวกพี่ตามคดีสามีเธอไปถึงไหนแล้วค่ะ” แก้วถามขึ้น เพราะเธอรู้สาเหตุที่ป็อปปี้ให้ความสนใจในตัวของ
คุณนารี ไม่ใช่เพราะพิศวาสคุณเธอหรอก แต่เพราะพี่ชายเธอตามคดีสามีเธอที่ตายอย่างมีเงื่อนงำตั้งหาก
“ไม่มีเบาะแส อะไรซักอย่าง เหมือนทุกอย่างถูกเก็บกวาดจนเกลี้ยง”
ทางด้านฟาง ที่เดินหนีป็อปปี้มางอนๆ มาหาหวายที่ยืนอยู่ข้างเวที
“ฟาง ฉันกำลังจะไปหาแกพอดี”
“มีอะไรเหรอ”
“คือ คุณวินเขาจะขอเปลี่ยนสร้อยที่จะให้แกใส่โชร์นะ”
“อ้อได้ซิ ฉันไม่มีปัญหาอยู่แล้ว บอกคุณวินว่าฉันใส่เส้นไหนก็ได้”
“อืมๆ งั้นฉันไปบอกเขาก่อนแล้วกัน”
“โอเค”
ฟางเดินต่อไปที่ห้องแต่ตัว แต่ปรากฎว่าประตูห้องล็อค จำต้องเดินกลับไปหาสามีตามเดิม
“พี่ป็อป”
“ครับ ฟาง”
“ฟางเหิดประตูห้องแต่งตัวไม่ได้ พี่ล็อคไว้รึเปล่า”
“ไม่นะ พี่ปิดไว้เฉยๆ” ฟางย่นหัวคิ้วเข้าหากัน งงๆ
“พี่ไปดูให้”
จูงมือบางให้เดินกลับไปดูประตูห้องแต่งตัวด้วยกกัน โทโมะกับแก้วเดินตามมาด้วยอย่างสนใจ
ป็อปปี้ลองหมุนลูกบิดประตูดู ปรากฎว่าประตูถูกล็อคอยู่จริงๆ ‘เขาแค่ปิดไว้เฉยๆนี่หว่า’
“แกเผลอล็อคไว้รึเปล่าไอ้ป็อป”
“ไม่นะ”
‘โครม’
ทั้ง 4 คนมองหน้ากันตกใจ ที่อยู่ๆก็มีเสียงของหล่นมาจากภายในห้อง
“พังเข้าไปเลยแล้วกันไอ้ป็อป”
“เออ”
แก้ว กับฟาง ถอยห่างออกมาจากประตู ป็อปปี้กับโทโมะช่วยกันเอาไหล่กระแทกให้ประตูเปิดออก
‘ตึงๆ’
‘โผละ’
“เฮ้ย” เสียงป็อปปี้กับโทโมะร้องออกมาพร้อมกัน เมื่อเห็นภาพตรงหน้า
“อะไรกะ...กรี๊สสส” แก้วหลุดเสียงร้องออกมาอีกคน
ฟางยื่นหน้าเข้ามาดูบ้าง ก่อนจะวิ่งแทรก ทั้งสามคนเข้าไปดูหญิงสาวที่นอนคว่ำหน้าอยู่
พลิกให้ร่างของเธอนอนหงายมือบางคลำหาชีพจรของอีกฝ่าย
“ไอ้โมะ เรียกรถพยาบาล” ป็อปปี้สั่งให้เพื่อนเรียกรถพยาบาลทันที
ส่วนตัวเองรีบโทรตามลูกน้องให้มาที่งานเช่นกัน
ฟางหันกลับมาส่ายหน้าให้ทั้ง สามคนที่มองอยู่ อย่างหมดหวังที่จะยื้อชีวิตของเธอให้รอดพ้อจาก
มือของพญามัจจุราช
หลังจากที่ปั๊มหัวใจ ’คุณนารี’ ผู้หญิงที่เTอเพิ่งจะออกอาการหึงไปเมื่อครู่ จนสุดความสามารถ
แต่ก็ไม่สามารถทำให้เธอกลับมามีลมหายใจอีกครั้งได้
^________________________________________________________________^
มาแล้วคดีฆาตกรรม ฮ่าๆ เป็นการเขียนที่มาพร้อมเพลง ของบอดี้สแลมอ่าๆ
เจอกันตอนหน้าตร้า^^
พวกนางแบบทยอยกันเดินกลับเข้าไปพักที่ด้านหลังเวที รอเวลาที่จะเดินโชร์จริง
“สวยมากอ่ะแกยัยฟาง” แก้วเอ่ยชมเพื่อนสาว
“แน่นอน อิอิ ”
“ยอตัวเองก็เป็นเนอะคนเรา”
“พี่โมะ!”
“ชิส์ พี่ป็อป พี่ป็อป” เอ่ยเรียกชายหนุ่มที่เอาแต่ยืนเหม่อ ไม่ได้สนใจเธอเลยซักนิด ชะเง้อมองตามสายตา
ของป็อปปี้ที่มอง’ใคร’บางคนอยู่
“พี่ป็อป”
ตะโกนใส่ป็อปปี้สุดเสียง จนเขาหลุดจากภวัง ละสายตาจากภาพตรงหน้าหันกลับมามองคนข้างกาย
“อ้าว เดินเสด็จแล้วเหรอเรา”
‘ไม่ได้สนใจดูเธอเลยซินะ’
“สนใจมากเหรอ พี่ป็อป” สะบัดเสียงใส่ร่างสูง
“ใครว่ะ ไอ้ป็อป”
“คุณนารี”
2หนุ่มสบตากันอย่างรู้กัน แก้วมองตามไปยังเป้าหมายที่ตกเป็นเป้าสนใจโดยไม่รู้ตัว
“คุณนารี ม่ายสาวพราวเส่นห์ แถมยังรวยซะด้วย เพราะสามีเพิ่งตายอย่างมีปริศานา ทิ้งมรดกก้อนโตเอาไว้ให้เธอ”
“แก้วรู้จักด้วยเหรอ” ฟางถามเพื่อนสาว ที่มีข้อมูลแน่นเอี้ยด
“พี่ป็อป กับพี่โมะก็รู้จักดี”
“ทำเสียงแบบนี้อย่าบอกว่าแอบ ‘หึง’พี่นะครับน้องแก้ว” โทโมะเอ่ยถามยิ้มๆ
“ใครเขาจะมาหึงพี่กัน” หันหน้าหนีสายตาจับผิดของฟางกับโทโมะ
“หายไปแล้ว” เสียงป้อปปี้ดังขึ้นกลางป้อง
“เหอะ ถ้าพี่สนใจนักก็ตามไปซิค่ะ มายืนอยู่ทำไม “ ฟางพูดก่อนจะเดินหนีไปงอนๆ
“แถวบ้านแก้วเขา เรียกงานเข้านะคุณพี่ชาย” แก้วเอ่ยแซวพี่ชาย
“ผู้หญิงก็เป็นอยู่แค่นี้ ขี้หึง ขี้งอน ใจน้อย” ป็อปปี้ส่ายหัว แต่กลับมีรอยยิ้มแต้มอยู่ที่ริมฝีปากหนา
“แต่คุณนารี เธอก็น่าสนใจไม่น้อยนี่ค่ะ สามีเพิ่งจะเผาไปเมื่อบ่ายแท้ๆ แต่กลับมาอารมณ์มางานสังคม
การกุศลซะงั้น “
“แล้วพวกพี่ตามคดีสามีเธอไปถึงไหนแล้วค่ะ” แก้วถามขึ้น เพราะเธอรู้สาเหตุที่ป็อปปี้ให้ความสนใจในตัวของ
คุณนารี ไม่ใช่เพราะพิศวาสคุณเธอหรอก แต่เพราะพี่ชายเธอตามคดีสามีเธอที่ตายอย่างมีเงื่อนงำตั้งหาก
“ไม่มีเบาะแส อะไรซักอย่าง เหมือนทุกอย่างถูกเก็บกวาดจนเกลี้ยง”
ทางด้านฟาง ที่เดินหนีป็อปปี้มางอนๆ มาหาหวายที่ยืนอยู่ข้างเวที
“ฟาง ฉันกำลังจะไปหาแกพอดี”
“มีอะไรเหรอ”
“คือ คุณวินเขาจะขอเปลี่ยนสร้อยที่จะให้แกใส่โชร์นะ”
“อ้อได้ซิ ฉันไม่มีปัญหาอยู่แล้ว บอกคุณวินว่าฉันใส่เส้นไหนก็ได้”
“อืมๆ งั้นฉันไปบอกเขาก่อนแล้วกัน”
“โอเค”
ฟางเดินต่อไปที่ห้องแต่ตัว แต่ปรากฎว่าประตูห้องล็อค จำต้องเดินกลับไปหาสามีตามเดิม
“พี่ป็อป”
“ครับ ฟาง”
“ฟางเหิดประตูห้องแต่งตัวไม่ได้ พี่ล็อคไว้รึเปล่า”
“ไม่นะ พี่ปิดไว้เฉยๆ” ฟางย่นหัวคิ้วเข้าหากัน งงๆ
“พี่ไปดูให้”
จูงมือบางให้เดินกลับไปดูประตูห้องแต่งตัวด้วยกกัน โทโมะกับแก้วเดินตามมาด้วยอย่างสนใจ
ป็อปปี้ลองหมุนลูกบิดประตูดู ปรากฎว่าประตูถูกล็อคอยู่จริงๆ ‘เขาแค่ปิดไว้เฉยๆนี่หว่า’
“แกเผลอล็อคไว้รึเปล่าไอ้ป็อป”
“ไม่นะ”
‘โครม’
ทั้ง 4 คนมองหน้ากันตกใจ ที่อยู่ๆก็มีเสียงของหล่นมาจากภายในห้อง
“พังเข้าไปเลยแล้วกันไอ้ป็อป”
“เออ”
แก้ว กับฟาง ถอยห่างออกมาจากประตู ป็อปปี้กับโทโมะช่วยกันเอาไหล่กระแทกให้ประตูเปิดออก
‘ตึงๆ’
‘โผละ’
“เฮ้ย” เสียงป็อปปี้กับโทโมะร้องออกมาพร้อมกัน เมื่อเห็นภาพตรงหน้า
“อะไรกะ...กรี๊สสส” แก้วหลุดเสียงร้องออกมาอีกคน
ฟางยื่นหน้าเข้ามาดูบ้าง ก่อนจะวิ่งแทรก ทั้งสามคนเข้าไปดูหญิงสาวที่นอนคว่ำหน้าอยู่
พลิกให้ร่างของเธอนอนหงายมือบางคลำหาชีพจรของอีกฝ่าย
“ไอ้โมะ เรียกรถพยาบาล” ป็อปปี้สั่งให้เพื่อนเรียกรถพยาบาลทันที
ส่วนตัวเองรีบโทรตามลูกน้องให้มาที่งานเช่นกัน
ฟางหันกลับมาส่ายหน้าให้ทั้ง สามคนที่มองอยู่ อย่างหมดหวังที่จะยื้อชีวิตของเธอให้รอดพ้อจาก
มือของพญามัจจุราช
หลังจากที่ปั๊มหัวใจ ’คุณนารี’ ผู้หญิงที่เTอเพิ่งจะออกอาการหึงไปเมื่อครู่ จนสุดความสามารถ
แต่ก็ไม่สามารถทำให้เธอกลับมามีลมหายใจอีกครั้งได้
^________________________________________________________________^
มาแล้วคดีฆาตกรรม ฮ่าๆ เป็นการเขียนที่มาพร้อมเพลง ของบอดี้สแลมอ่าๆ
เจอกันตอนหน้าตร้า^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
